Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.283.2017.1.MM
z 26 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2017 r. (data wpływu 5 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2017 r. (data wpływu 20 października 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie od Kontrahenta Usług Testowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

W dniu 20 października 2017 r. wpłynęło uzupełnienie ww. wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest projektowanie i wdrażanie do użytku oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie zarówno na systemy operacyjne PC, jak i do systemów wbudowanych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dostarcza oprogramowanie:

• wykorzystywane przez komputery osobiste wyposażone w system operacyjny, m. in. ….,
  

• wykorzystywane w urządzeniach mobilnych na systemach operacyjnych typu: Android, IOS i podobnych,
  

• wykorzystywane w systemach wbudowanych (mikrontrolery PIC i ARM, FPGA, DSP i podobnych).
  

Według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zawartej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), usługi świadczone przez Wnioskodawcę należy zakwalifikować pod symbolem: 62.01.11.0, jako usługi związane z projektowaniem, programowaniem i rozwojem oprogramowania.

Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, rozlicza się z podatku dochodowego w sposób, o którym mowa w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz podatnikiem VAT UE. Wnioskodawca nabywa (i będzie nabywał) usługi testowania oprogramowania (dalej: „Usługi Testowania”) od osoby fizycznej, prowadzącej działalność gospodarczą na terytorium Niemiec (dalej: „Kontrahent”), która jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz VAT UE oraz niemieckim rezydentem podatkowym (dysponuje ważnym certyfikatem rezydencji). Siedziba działalności gospodarczej Kontrahenta znajduje się na terytorium Niemiec.

Wnioskodawca otrzymał interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której za prawidłowe uznano Jego stanowisko, że nabywając Usługi Testowania od Kontrahenta nie jest jako płatnik zobowiązany do obliczenia i zapłaty podatku „u źródła”.

Usługi Testowania polegają na wykrywaniu błędów pomiędzy oprogramowaniem źródłowym, a oprogramowaniem docelowym oraz na sprawdzeniu, czy oprogramowanie spełnia swoje funkcje użytkowe i techniczne, zgodnie z instrukcjami Wnioskodawcy.

Usługi Testowania, co do zasady, podzielone są na usługi:

• testowania statycznego;
  

• testowania systemowego;
  

• testowania dynamicznego.
  
  

Po wykonaniu Usług Testowania, Tester będzie przesyłał wyniki wykonanych usług Wnioskodawcy poprzez wykorzystanie sieci Internet i nośników danych przesyłanych pocztą lub kurierem do miejsca wykonywania działalności Wnioskodawcy.

W przypadku Usług Testowania wykonywanych na systemach wbudowanych, Wnioskodawca będzie przesyłał urządzenia bezpośrednio do miejsca wykonywania działalności Testera, który po wykonanych testach prześle je z powrotem do Wnioskodawcy. Mogą zdarzyć się sytuacje, kiedy Tester będzie usuwać wykryte w oprogramowaniu błędy, aczkolwiek będzie on obciążać Wnioskodawcę osobną opłatą. W ramach współpracy pomiędzy Wnioskodawcą, a Testerem nie będzie dochodziło do przeniesienia praw autorskich, ani do udzielania licencji. Całość wynagrodzenia wypłacanego Testerowi będzie więc obejmować wyłącznie świadczenie polegające na wykonywaniu Usług Testowania - Tester i Wnioskodawca nie są powiązani kapitałowo.

Według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zawartej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), usługi świadczone przez Testera należy zakwalifikować pod symbolem: 62.01.11.0, jako usługi związane z projektowaniem, programowaniem i rozwojem oprogramowania.

Na moment sporządzania niniejszego wniosku, a także w przyszłości, w celu zapewnienia zwiększonej użyteczności produktów powstałych w wyniku Programowania (dalej: Oprogramowanie), Wnioskodawca zdecydował się na nawiązanie stałej współpracy z Kontrahentem w zakresie nabywania od niego usług Testowania Oprogramowania.

Pomiędzy Wnioskodawca, a Testerem zostanie podpisana (lub została podpisana) umowa ramowa określająca prawa i obowiązki stron związane z realizowanym projektem rozwoju oprogramowania.

Na czas świadczenia usług przez Testera będzie on dysponował ważnym certyfikatem rezydencji, nie posiada on również zakładu na terytorium Polski, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski wg ustawy o VAT.

Tester wystawi na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT wg przepisów ustawy o podatku od wartości dodanej, obowiązujących na terytorium Niemiec. Płatność dokonywana przez Wnioskodawcę będzie rozliczana w euro i Tester w tej walucie wystawi fakturę VAT, dokumentującą świadczenie Usług Testowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jest (będzie) uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatków na nabycie od Kontrahenta Usług Testowania, które są pośrednio związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy?
2. Czy Wnioskodawca nabywając Usługi Testowania od Kontrahenta, powinien jako nabywca rozliczyć (rozliczać) podatek należny, z uwagi na wystąpienie tzw. importu usług?
3. Czy Wnioskodawca będzie (jest) uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia od Kontrahenta Usług Testowania?
4. W którym momencie powstaje (powstanie) obowiązek podatkowy i po jakim kursie należy obliczyć podstawę opodatkowania w VAT w zakresie prawidłowego rozpoznania importu Usług Testowania?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest zagadnienie zawarte w pytaniu Nr 1 w zakresie stanu faktycznego, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast pytanie Nr 1 w zakresie zdarzenia przyszłego, obejmujące podatek dochodowy od osób fizycznych oraz pytania Nr 2, Nr 3 i Nr 4, dotyczące podatku od towarów i usług, zostaną rozpatrzone odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest On uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie od Kontrahenta Usług Testowania, które są pośrednio związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszelkie wydatki, zarówno te bezpośrednio (koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów), jak i pośrednio (koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów) związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów (katalog z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W doktrynie oraz praktyce prawa podatkowego (stanowisku prezentowanym w interpretacjach indywidualnych, stanowiących jednolitą linię) wskazuje się, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione (kumulatywnie, łącznie) następujące warunki:

• musi zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• musi być poniesiony w celu uzyskania, zachowania, bądź zabezpieczenia źródła przychodów, lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
  

• być właściwie udokumentowany;
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Z treści przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Natomiast stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.
   
   

Jednakże na mocy art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Kolejne jednostki redakcyjne art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, definiują natomiast pojęcie środka trwałego „własnego” (art. 22a ust. 1), jak również zezwalają na amortyzowanie „inwestycji w obcych środkach trwałych” (art. 22a ust. 2 pkt 1).

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że Wnioskodawca poniósł koszt w swoim imieniu oraz na swoją rzecz. W momencie wypłaty wynagrodzenia na rzecz Testera, transfer środków pieniężnych jest definitywny, tj. dysponentem środków wypłaconych tytułem wynagrodzenia za świadczenia Usług Testowania jest każdorazowo Tester. Zakup Usług Testowania pozostaje w sposób bezpośredni związany z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, tj. Wnioskodawca jest deweloperem oprogramowania, który nabywa w celu poprawy efektywności oraz zwiększenia użyteczności dostarczanego przez siebie Oprogramowania Usługi Testowania. Jednocześnie Wnioskodawca podnosi, że związek ten manifestuje się również tym, że zgodnie z prawidłami sztuki informatycznej, Deweloper oprogramowania nie powinien testować dostarczanego przez siebie oprogramowania.

Świadczenie usług zostanie udokumentowane fakturą VAT, którą wystawi Tester na rzecz Wnioskodawcy. Usługi Testowania nie znajdują się również w zamkniętym katalogu art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie poniesione koszty pozostają w pośrednim związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Testując swoje Oprogramowanie Wnioskodawca nie posiada wiedzy, czy konkretne oprogramowanie będące przedmiotem testów zostanie sprzedane. Tym samym, niemożliwe jest bezpośrednie przypisanie konkretnego testowania do konkretnego przychodu. Z tego powodu, Usługi Testowania wykazują pośredni związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, jednakże zabezpieczają one i tworzą źródło przychodów (które znajduje się w sprzedaży już „stestowanego” Oprogramowania).

Reasumując, Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie od Kontrahenta Usług Testowania, które są pośrednio związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.