Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.271.2017.1.BD
z 8 listopada 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 września 2017 r. (data wpływu 18 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na współfinansowanie inwestycji na nieruchomościach będących własnością Gminy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na współfinansowanie inwestycji na nieruchomościach będących własnością Gminy.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, której przedmiot działalności obejmuje przede wszystkim działalność deweloperską, działalność w zakresie budownictwa, architektury i inżynierii, obsługę nieruchomości, a także szereg innych rodzajów działalności. W ramach działalności deweloperskiej Wnioskodawca prowadzi od kilkunastu lat inwestycję w postaci budowy osiedli mieszkaniowych w Gminie X. Inwestycja ta prowadzona jest przez Wnioskodawcę kompleksowo, tzn. w jej ramach Wnioskodawca:

  • dokonuje zakupów niezabudowanych nieruchomości znajdujących się na obszarze planowanego osiedla z przeznaczeniem pod budowę budynków mieszkalnych i infrastruktury towarzyszącej, w zależności od aktualnego popytu na domy i lokale mieszkalne sprzedawane przez Wnioskodawcę,
  • projektuje budynki i lokale mieszkalne w zespołach zwartej zabudowy oraz infrastrukturę niezbędną do prawidłowego funkcjonowania osiedla,
  • prowadzi prace budowlane w zakresie budowy budynków i lokali mieszkalnych w zespołach zwartej zabudowy oraz budowy infrastruktury niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania osiedla,
  • prowadzi sprzedaż budynków i lokali mieszkalnych w zespołach zwartej zabudowy wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

Aby Wnioskodawca mógł prowadzić działalność i uzyskiwać przychody ze sprzedaży budynków i lokali mieszkalnych, niezbędne jest aby ich nabywcy, mieli zapewnione warunki umożliwiające zamieszkanie, w tym dostęp do mediów. Na terenach inwestycyjnych, na których Wnioskodawca realizuje swoje przedsięwzięcia deweloperskie, występuje narastający problem z dostępem do wody, a Gmina X z powodu braku środków nie jest w stanie sprostać zapotrzebowaniu mieszkańców na wodę. Z tego względu Wnioskodawca zdecydował się na poniesienie części nakładów na infrastrukturę Gminy, przy czym Wnioskodawca będzie realizować te nakłady w zakresie związanym z zapewnieniem dostępu do wody nabywcom lokali w ramach przedsięwzięć deweloperskich Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Gminą X umowę w sprawie dobrowolnej partycypacji w nakładach infrastrukturalnych (dalej: „umowa”), na mocy której Wnioskodawca zobowiąże się do współuczestniczenia i współfinansowania budowy:

  1. zbiornika retencyjnego o pojemności ok. 750 m³, który zlokalizowany zostanie na należącej do Gminy nieruchomości położonej przy ujęciu wody, oraz
  2. stacji podnoszenia ciśnienia o parametrach określonych w umowie,

(dalej zwanych: „inwestycją”).

Zgodnie z postanowieniami umowy, koszt partycypacji Wnioskodawcy w realizacji inwestycji został ograniczony do maksymalnej kwoty, określonej w umowie. W przypadku gdyby koszt realizacji inwestycji okazał się wyższy, dodatkowe koszty pokryje Gmina. Wnioskodawca nie partycypuje w kosztach ewentualnego pozyskania nieruchomości pod inwestycję i kosztach prac projektowych, a koszty te nie są uznawane w rozumieniu umowy za koszty inwestycji. Gmina zobowiązana jest zrealizować inwestycję w terminie określnym w umowie. W przypadku opóźnienia, w wymiarze określonym umową, Wnioskodawca uprawniony będzie do domagania się od Gminy zwrotu przekazanych jej na poczet realizacji inwestycji środków. Rozliczenie nakładów odbywać będzie się w ten sposób, że Gmina w odstępach nie krótszych niż 1 miesiąc wystawiać będzie i przedkładać Wnioskodawcy fakturę opiewającą na kwotę równą wartości procenta kosztów (które zgodnie z umową przypadną na Wnioskodawcę), poniesionych przez Gminę bezpośrednio na realizację inwestycji lub do poniesienia których Gmina jest zobowiązania (tj. kosztów zafakturowanych nawet jeżeli jeszcze niewymagalnych). Do faktury każdorazowo dołączony zostanie spis kosztów wraz z oświadczeniem, że koszty te związane są bezpośrednio z realizacją inwestycji, a także kopie faktur wystawionych na Gminę jako nabywcę towarów lub usług objętych spisem. Gmina X zobowiązuje się do przeznaczenia środków uzyskanych od Wnioskodawcy zgodnie z umową wyłącznie na finansowanie lub refinansowanie inwestycji. Umowa m.in. nakłada na Gminę obowiązek przyłączenia do nieruchomości Wnioskodawcy (gdzie powstają obiekty mieszkalne) wodociągu, którego minimalną przepustowość określa umowa. Co istotne, w związku z partycypacją Wnioskodawcy w inwestycji Gmina zobowiązuje się zapewnić, że bezterminowo począwszy od dnia podłączenia sieci wodociągowej zlokalizowanej na nieruchomości Wnioskodawcy do wodociągu i oddania do użytku inwestycji, ciśnienie wody zarówno zimnej, jak i ciepłej, mierzone w jakimkolwiek indywidualnym punkcie poboru zlokalizowanym na obszarze przedsięwzięć deweloperskich Wnioskodawcy, w czasie największego dobowego poboru wody, nie będzie niższe niż wartość wyraźnie określona umową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zdarzeniu przyszłym opisanym powyżej, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę poprzez przekazanie środków finansowych na współfinansowanie budowy zbiornika retencyjnego na nieruchomości Gminy oraz stacji podnoszenia ciśnienia o parametrach określonych w umowie, będą dla Wnioskodawcy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów, a nadto czy wydatki te, jako koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, będą potrącalne w dacie ich poniesienia?

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Wydatki powiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, z uwzględnieniem ustawowych wyłączeń, pozostają zatem kosztami uzyskania przychodów, jeśli pozostają w funkcjonalnym związku z przychodami albo służą ich zachowaniu lub zabezpieczeniu.

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy CIT wskazuje m.in., że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych; z tym jednak zastrzeżeniem, że będą one stanowić koszty uzyskania przychodów po pomniejszeniu o sumę odpisów amortyzacyjnych w przypadku odpłatnego zbycia (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy CIT). Dalej, na podstawie art. 16a ust. 1 i ust. 2 ustawy CIT, wskazać należy natomiast, że amortyzacji podlegają m.in. środki trwałe stanowiące własność lub współwłasność podatnika (z wyłączeniem środków trwałych opisanych w art. 16c ustawy CIT) lub przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych lub składniki majątku niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą na podstawie umowy prawa cywilnego zawartej z właścicielem lub współwłaścicielem.

W ocenie Wnioskodawcy, na podstawie powyższych kryteriów warunkujących zaliczenie składników majątkowych do środków trwałych, wydatki Wnioskodawcy na inwestycję opisaną powyżej, niezbędną do zaopatrzenia w wodę obiektów i lokali sprzedawanych przez Wnioskodawcę, nie mogą zostać zakwalifikowane do środków trwałych Wnioskodawcy.

Inwestycje w zakresie budowy zbiornika retencyjnego i stacji podnoszenia ciśnienia realizowane będą na nieruchomościach, które nie stanowią własności Wnioskodawcy, ani nie staną się, choćby w części, własnością Wnioskodawcy na skutek partycypacji w wydatkach na realizację planowanej inwestycji.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki Wnioskodawcy nie mogą zostać również zakwalifikowane do inwestycji w obcych środkach trwałych, ponieważ nie stanowią nakładów poniesionych na ulepszenie środków trwałych używanych przez Wnioskodawcę na podstawie umowy dzierżawy, najmu lub innej umowy cywilnoprawnej o zbliżonym charakterze. Wnioskodawca nie korzysta z nieruchomości, na których będzie realizowana ww. inwestycja na podstawie stosunku cywilnoprawnego. Zbiornik retencyjny i stacja podnoszenia ciśnienia po wybudowaniu nie zostaną oddane Wnioskodawcy w najem bądź dzierżawę, jakkolwiek Wnioskodawca będzie miał zagwarantowane umową dostawy wody o określonym poziomie ciśnienia do budynków i lokali mieszkalnych budowanych i sprzedawanych przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, wydatki, którymi Wnioskodawca partycypować będzie w budowie zbiornika retencyjnego i stacji podnoszenia ciśnienia na nieruchomości Gminy X, stanowić będą koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Wydatki te uzasadnia charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Aby Wnioskodawca mógł prowadzić działalność i uzyskiwać przychody ze sprzedaży budynków i lokali mieszkalnych, niezbędne jest aby ich nabywcy, mieli zapewnione warunki umożliwiające zamieszkanie, w tym dostęp do mediów, i to przy zachowaniu niezbędnego poziomu ciśnienia wody w każdym czasie poboru. Z uwagi na specyfikę dostarczania wody i innych usług komunalnych, aby zapewnić do nich dostęp mieszkańcom sprzedawanych przez siebie lokali, optymalnym dla Wnioskodawcy rozwiązaniem jest partycypowanie w opisanych wyżej nakładach, jakie realizuje Gmina X. Planowane do poniesienia wydatki wpływają na możliwość dalszego prowadzenia przez Wnioskodawcę przedsięwzięć deweloperskich, stanowiących źródło jego przychodów, a tym samym w celu utrzymania i zwiększenia sprzedaży oferowanych przez Wnioskodawcę nieruchomości mieszkalnych.

Wydatki na budowę zbiornika retencyjnego i stacji podnoszenia ciśnienia pozwolą Wnioskodawcy zachować lub zabezpieczyć źródło przychodów, ponieważ umożliwią dostęp do wody nabywcom lokali w ramach przedsięwzięć deweloperskich. Bez partycypacji Wnioskodawcy w ww. inwestycje jednostka samorządu terytorialnego, niemająca dostatecznych środków finansowych na realizację zadania, może nie podjąć stosownych działań mających na celu zapewnienie dostępu do wody nabywcom nieruchomości mieszkalnych oferowanych przez Wnioskodawcę.

Należy mieć na uwadze, że w świetle ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są nie tylko koszty bezpośrednio powiązane z przychodami, ale również koszty, których związek z przychodami ma charakter pośredni i które są ponoszone racjonalnie w celu zachowania, czy zabezpieczenia przychodów, niezależnie od tego czy doprowadziły do obiektywnego ich powstania. Jednocześnie wydatki, które zamierza ponieść Wnioskodawca, nie mieszczą się w ustawowym katalogu wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów, mają zostać poniesione bezpośrednio przez Wnioskodawcę, mają mieć charakter rzeczywisty i zostaną w sposób odpowiedni udokumentowane.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, możliwe pozostaje zaliczenie wydatków Wnioskodawcy na budowę zbiornika retencyjnego i stacji podnoszenia ciśnienia na nieruchomości Gminy do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (przekazania na rachunek bankowy jednostki samorządu terytorialnego kwoty określonej w umowie lub każdej z części tej kwoty). Koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy CIT, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są bowiem potrącalne w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego kosztu nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje on w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Kierując się kryterium charakteru powiązania istniejącego pomiędzy kosztem, a celem jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia:

  • koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów – w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego),
  • koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia – są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Istotne znaczenie ma odpowiednie zakwalifikowanie poniesionych wydatków do właściwej grupy kosztów uzyskania przychodów, gdyż od tego uzależniony jest moment potrącenia tych kosztów dla potrzeb wyliczenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wskazać również należy, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Z kolei art. 16a ust. 1 ustawy CIT stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Ponadto, zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy CIT, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych” oraz budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie - zwane także środkami trwałymi.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie zdefiniowano pojęcia „inwestycji w obcych środkach trwałych”. Wobec powyższego, odwołując się do wykładni językowej należy stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady na ulepszenie (polegające na przebudowie, rozbudowie), rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a niestanowiacego jego własności. Dotyczy to środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Odrębna kategorię środków trwałych stanowią budynki i budowle wzniesione na cudzym gruncie. W odniesieniu do art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy CIT należy wskazać, że przepis ten ma zastosowanie w sytuacjach, gdy podatnik niebędący właścicielem gruntu obejmuje go na określony czas we władanie na podstawie np. umowy dzierżawy, najmu przewidującej zgodę właściciela na wybudowanie na nim budynku lub budowli, realizuje taką budowę dla celów swojej działalności. W tym przypadku budynki (budowle) wybudowane i wykorzystywane przez podatnika nie stanowią co prawda jego własności (mimo poniesienia przez niego nakładów na ich wybudowanie), lecz stanowią jego środek trwały, podlegający amortyzacji.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność deweloperską, w zakresie budownictwa, architektury i inżynierii oraz obsługi nieruchomości. W ramach prowadzonych przedsięwzięć deweloperskich Wnioskodawca dokonuje sprzedaży nieruchomości mieszkalnych, wobec czego niezbędne jest aby ich nabywcy mieli zapewnione warunki umożliwiające zamieszkanie. Jednak w związku z pojawiającym się problemem z dostępem do mediów Wnioskodawca zamierza podpisać z Gminą porozumienie dotyczące budowy infrastruktury obejmującej zbiornik retencyjny oraz stację podnoszenia ciśnienia umożliwiające dostęp do wody nabywcom lokali. W szczególności Wnioskodawca zamierza przekazać środki pieniężne na realizację przez Gminę infrastruktury, która zapewni odpowiednie warunki umożliwiające nabywcom lokali zamieszkanie, w tym dostęp do mediów, przy zachowaniu niezbędnego poziomu ciśnienia wody w każdym czasie poboru. Na mocy porozumienia Gmina zobowiązuje się natomiast dokonać przyłączeń wodociągu do nieruchomości Wnioskodawcy, gdzie powstają obiekty mieszkalne. Ponadto, Gmina zobligowana jest zrealizować inwestycję w terminie określnym w umowie, a w przypadku opóźnienia, Wnioskodawca uprawniony będzie do domagania się zwrotu przekazanych na poczet realizacji inwestycji środków.

W świetle powyższego, wydatki poniesione na budowę zbiornika retencyjnego oraz stacji podnoszenia ciśnienia nie będą stanowiły wydatków poniesionych na wytworzenie własnego środka trwałego w myśl art. 16a ust. 1 ustawy o pdop, „inwestycji w obcym środku trwałym”, czy też budowli stosownie do art. 16a ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o pdop, a więc środka trwałego który podlegałby amortyzacji.

Stwierdzić również należy, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki związane z dofinansowaniem realizacji inwestycji nie mogą być powiązane z konkretnym przychodem uzyskiwanym przez Spółkę, bowiem opisany wydatek ma na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Planowana inwestycja umożliwi dostęp do wody nabywcom lokali Wnioskodawcy w ramach przedsięwzięć deweloperskich. Ponadto, wydatki te wpływają na możliwość dalszego prowadzenia przez Wnioskodawcę tych przedsięwzięć, będących źródłem jego przychodów, a tym samym są ponoszone w celu utrzymania i zwiększenia sprzedaży oferowanych przez Spółkę nieruchomości mieszkalnych.

Stwierdzić zatem należy, że wydatek ten przejawia związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i w konsekwencji może stanowić koszt podatkowy w myśl art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Zauważyć również należy, że wydatek ten stanowi koszt uzyskania przychodów inny niż bezpośrednio związany z uzyskiwanym przychodem, tzw. koszt pośredni.

Zasada potrącalności kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami zawarta została w art. 15 ust. 4d ustawy CIT, który stanowi, że są one potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 4e ustawy CIT, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f–4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższych przepisów wynika, że koszty, które pozostają w innym niż bezpośrednim związku z przychodami powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy CIT.

Reasumując, wydatki związane z partycypacją w budowie zbiornika retencyjnego oraz stacji podnoszenia ciśnienia, Wnioskodawca może zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, tj. do tzw. kosztów pośrednich i w związku z tym potrącić je w dacie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy CIT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj