Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.299.2017.1.IZ
z 14 listopada 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 września 2017 r. (data wpływu 15 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m.in. rozpoznania przychodu podatkowego w związku z otrzymanymi Bonusami (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m.in. rozpoznania przychodu podatkowego w związku z otrzymanymi Bonusami.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) należy do międzynarodowej grupy Y z siedzibą w Danii. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja konstrukcji metalowych związanych z wytwarzaniem siłowni wiatrowych. W ofercie Spółki znajdują się złożone elementy metalowe składające się na elementy wyposażenia wież wiatrowych, w tym zamki, zawiasy, narzędzia, złącza, śruby, itd.

W związku z planowaną inwestycją (dalej: „Inwestycja”) polegającą na uruchomieniu zakładu produkcyjnego (dalej: „Zakład”), 28 czerwca 2016 r. Spółka uzyskała Zezwolenie nr (…) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (…) (dalej: „Zezwolenie Strefowe”).

Spółka nie jest mikro, małym lub średnim przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 2 ust. 1 Załącznika 1 do Rozporządzenie Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu Tekst mający znaczenie dla EOG (Dz. U UE L 187/1 26.6.2014).

Konsekwentnie, Wnioskodawca będzie prowadził działalność zwolnioną na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”).

Zgodnie z treścią Zezwolenia Strefowego, Wnioskodawca został zobowiązany do spełnienia następujących warunków:

  1. zatrudnienia 41 nowych pracowników do 31 sierpnia 2019 r. oraz utrzymania średniorocznego zatrudnienia na terenie (…) (dalej: „SSE”) na poziomie co najmniej 42 pracowników do dnia 31 sierpnia 2022 r.,
  2. poniesienia na terenie SSE wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465, z późn. zm., dalej: „Rozporządzenie Strefowe”):
    1. nie mniej niż 13.873.665,00 PLN do 31 sierpnia 2019 r.,
    2. nie mniej niż 14.022.953,00 PLN w okresie od 01 września 2019 r. do 30 czerwca 2026 r.,
  3. zakończenia inwestycji w terminie do 31 sierpnia 2019 r.

Maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych została określona w treści Zezwolenia Strefowego w następujący sposób:

  1. w przypadku korzystania ze zwolnienia z tytułu kosztów nowej inwestycji - maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 Rozporządzenia Strefowego, wynosi 36.265.603,00 PLN;
  2. w przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, o którym mowa w § 3 Rozporządzenia Strefowego, do obliczenia maksymalnej wysokości dwuletnich kosztów pracy przyjmuje się koszty pracy 41 nowo zatrudnionych pracowników.

Zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego, Spółce przysługuje zwolnienie od podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”) począwszy od miesiąca, w którym poniosła wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

W związku z Inwestycją, intencją Spółki było zawarcie umowy najmu (dalej: „Umowa Najmu”) z A Sp. z o.o. (dalej: „A”) hali produkcyjnej wraz z pomieszczeniami biurowymi (dalej: „Nieruchomości”), w których Wnioskodawca docelowo chce uruchomić Zakład po dniu uzyskania Zezwolenia. Drugim podmiotem odpowiedzialnym za techniczne dostosowanie Nieruchomości miała być B Sp. z o.o. (dalej: „B”), członek grupy, do której należy A.

Przed zawarciem Umowy Najmu Spółka uczestniczyła w projektowaniu Nieruchomości. Dla celów zachęcenia Spółki do zawarcia Umowy Najmu, A i B zawarły z Nią następujące dodatkowe porozumienia.

Umowa z A.

A zawarła ze Spółką umowę, na podstawie której A zobowiązała się do wypłaty jednorazowej zachęty w formie dodatkowego bonusu pieniężnego (ang. Additional Cash Incentive Bonus, dalej: „Bonus I”) na rzecz Spółki (dalej: „Umowa o Bonus I”) w wysokości 220.660,16 EUR. Zgodnie z zapisami preambuły Umowy o Bonus I, Spółka aktywnie uczestniczyła w projektowaniu części biurowej i produkcyjnej Nieruchomości, jaka miała być przedmiotem Umowy Najmu.

Zgodnie z postanowieniami Umowy o Bonus I, Spółka miała wystawić fakturę na rzecz A. A zobligowała się do wypłaty Bonusu I Spółce po otrzymaniu przedmiotowej faktury.

Po zawarciu Umowy o Bonus I Spółka zawarła Umowę Najmu z A w czerwcu 2016 r. Stosunek najmu zgodnie z postanowieniami Umowy Najmu ma trwać 7 lat z możliwością jej przedłużenia - Spółka zamierza bowiem utrzymać stosunek najmu przez okres wymieniony w § 6 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia Strefowego. Na podstawie Umowy Najmu został określony czynsz z tytułu najmu Nieruchomości, który Spółka będzie comiesięcznie uiszczać na rzecz A (dalej: „Czynsz za Najem”).

Ponadto, A jako Wynajmujący zobowiązała się na podstawie Umowy Najmu do technicznego dostosowania Nieruchomości do celów prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Zakładu przez Spółkę.

Niezależnie od powyższego zobowiązania się A do technicznego dostosowania Nieruchomości, pojawiła się w późniejszym czasie konieczność odrębnego i dodatkowego przeprowadzenia adaptacji Nieruchomości dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej Spółki (dalej: „Prac Adaptacyjnych”).

Konsekwentnie, w grudniu 2016 r. Spółka oraz A zdecydowały się na modyfikację Umowy o Bonus I poprzez zawarcie aneksu (dalej: „Aneks I”), na podstawie którego kwota Bonusu I wypłacanego przez A miała zostać zwiększona o należny podatek od towarów i usług. Ponadto, A zobowiązała się do wykonania na terenie Nieruchomości Prac Adaptacyjnych na żądanie Spółki. Wynagrodzenie z tego tytułu miało wynieść 58.803,14 EUR netto (dalej: „Wynagrodzenie dla A”) i miało zostać uiszczone przez Spółkę w drodze kompensaty z wypłatą Bonusu I.

Niewykluczone, że Prace Adaptacyjne będą miały charakter inwestycji w obcym środku trwałym, o której mowa w art. 16a ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT. W takim przypadku, Spółka zamierza je amortyzować zgodnie z przepisami cytowanej ustawy.

Spółka 12 grudnia 2016 r. wystawiła fakturę VAT na rzecz A opiewającą na kwotę wynikającą z Bonusu I.

Umowa z B (później: „C”).

Przed zawarciem Umowy Najmu, B zawarła ze Spółką umowę, na podstawie której B zobowiązała się do wypłaty jednorazowej zachęty w formie dodatkowego bonusu pieniężnego (ang. Additional Cash Incentive Bonus, dalej: „Bonus II”) na rzecz Spółki (dalej: „Umowa o Bonus II”) w wysokości 221.196,86 EUR. Zgodnie z zapisami preambuły Umowy o Bonus II, Spółka aktywnie uczestniczyła w projektowaniu części biurowej i produkcyjnej Nieruchomości, jaka miała być przedmiotem Umowy Najmu. Ponadto, zgodziła się na umieszczanie przez B informacji dotyczących Umowy Najmu w materiałach reklamowych i broszurach przygotowanych przez B.

Zgodnie z postanowieniami Umowy o Bonus II, Spółka miała wystawić fakturę na rzecz B opiewającą na kwotę Bonusu II. B zobligowała się do wypłaty Bonusu II Spółce po otrzymaniu przedmiotowej faktury.

W późniejszym czasie pojawiła się konieczność zakupu dodatkowego wyposażenia technicznego dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej Spółki (dalej: „Wyposażenie”).

Ponadto, B scedowała prawa i obowiązki wynikające z Umowy o Bonus II na rzecz C Sp. z o.o. (dalej: „C”).

Następnie, w grudniu 2016 r. Spółka oraz C zdecydowały się na modyfikację Umowy o Bonus II poprzez zawarcie aneksu (dalej: „Aneks II”), na mocy którego kwota Bonusu II miała zostać zwiększona o należny podatek od towarów i usług. Ponadto, C zobowiązała się do dostarczenia i przekazania na własność Spółce Wyposażenia. Wynagrodzenie z tytułu dostawy Wyposażenia miało wynieść 221.196,86 EUR netto (dalej: „Wynagrodzenie dla C”) i miało zostać uiszczone przez Spółkę w drodze kompensaty z wypłatą Bonusu II.

Niewykluczone, że na Wyposażenie składać się będą pojedyncze i niezależne składniki majątkowe o wartości zarówno nieprzekraczającej, jak i przekraczającej 3.500 PLN, o okresie użytkowania dłuższym niż jeden rok.

Spółka 12 grudnia 2016 r. wystawiła fakturę VAT na rzecz C opiewającą na kwotę wynikającą z Bonusu II.

Na dzień złożenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Spółka otrzymała od A fakturę za dokonane Prace Adaptacyjne. Zobowiązanie z tytułu wykonania tych prac zostało skompensowane z należnościami z tytułu Bonusu I. Pozostała nieskompensowana należność z tytułu Bonusu I została uregulowana przez A przelewem bankowym na rzecz Wnioskodawcy. Tym samym, spółka A wywiązała się z obowiązków wynikających z Aneksu I. Spółka na dzień złożenia niniejszego wniosku nie otrzymała od C faktury za dostarczone Wyposażenie. Tym samym, należność z tytułu Bonusu II nie mogła zostać skompensowana zgodnie z aneksem II. C na dzień złożenia niniejszego wniosku nie wywiązała się z obowiązków wynikających z Aneksu II.

Wszelkie płatności z tytułu Czynszu za Najem oraz Wynagrodzenia dla A i Wynagrodzenia dla B Spółka zamierza dokumentować zgodnie z obowiązującymi regulacjami w tym zakresie oraz traktować jako wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy kwota otrzymanych Bonusów stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota otrzymanych Bonusów nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT (po uprzednim ich przewalutowaniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu).

Na wstępie Spółka wskazała, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, przychodami są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Dodatkowo, należy podkreślić, że na podstawie art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wykładnia powyższych przepisów pozwala scharakteryzować przychód podatkowy jako każdą wartość wchodzącą do majątku podatnika o definitywnym charakterze, która powiększa jego aktywa. Definitywny charakter przysporzenia polega na tym, że powiększy ono aktywa podatnika w sposób ostateczny, a nie tymczasowy. Tymczasowy charakter posiada np. pożyczka, która nie stanowi definitywnego przysporzenia dla pożyczkobiorcy, ponieważ wiąże się ona z okresowym uzyskaniem źródła finansowania.

Powyższe jest zbieżne z poglądami doktryny, np. w komentarzu do art. 12 Ustawy o CIT (Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, red. Krzysztof Gil, Aleksandra Obońska, Adam Wacławczyk, Agnieszka Walter, Legalis 2016): Przychodami są zatem wszelkie definitywne przysporzenia majątkowe podatnika, które powiększają jego majątek w tym znaczeniu, że powodują zwiększenie jego aktywów lub zmniejszenie jego zobowiązań w sposób trwały (a nie tymczasowy), a jednocześnie nie są jedną z kategorii wymienionych w art. 12 ust. 4 PDOPrU, ani nie są wyłączone z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 PDOPrU. Teza ta utrwalona jest w orzecznictwie - również najnowszym.

Podobnie w komentarzu do art. 12 Ustawy o CIT (CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, wyd. VII, red.: Małecki Paweł, Mazurkiewicz Małgorzata): Przychodem podatkowym są wyłącznie tylko takie wartości, które definitywnie powiększają aktywa osoby prawnej.

Mając na względzie powyższe, Spółka wskazała, że zachęty w postaci Bonusów stanowią normalną praktykę świadczoną na rynku wynajmu nieruchomości. Podmioty wynajmujące starają się bowiem zachęcić najemców do zawarcia lub przedłużenia stosunków najmu, m.in. w drodze pieniężnych zachęt (jak w przypadku Bonusów), okresów bezczynszowych, adaptacji przedmiotu najmu do potrzeb najemcy.

Należy podkreślić, że w takich przypadkach wynajmujący wkalkulowują kwotę udzielonej zachęty de facto w cenę czynszu najmu wieloletniego. Najemca uzyskuje tymczasową korzyść w postaci bonusu pieniężnego/pokrycia kosztów adaptacji wynajmowanych nieruchomości/wakacji czynszowych; faktycznie jednak w kolejnych okresach rozliczeniowych uiszcza zapłatę z tytułu umowy najmu. W szczególności, wydanie zachęty nie zwalnia najemcy z obowiązku zapłaty czynszu w uzgodnionym zakresie.

Zachęty stosowane na rynku nieruchomości były wielokrotnie przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 21 stycznia 2015 r., sygn. IPPB3/423-1180/14-2/GJ przyznał podatnikowi rację, że (...) bezczynszowy okres najmu jest wkalkulowany w przyszłe przychody wynajmującego i skumulowany strumień przepływów pieniężnych w całym okresie najmu nie odbiega od warunków rynkowych.

Do podobnego stanowiska prowadzi analiza innych interpretacji indywidualnych organów podatkowych, m.in.:

  1. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 3 lipca 2014 r., sygn. IPPB3/423-424/14-2/JBB,
  2. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 14 marca 2013 r., sygn. ILPB3/423-10/13-2/KS,
  3. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 sierpnia 2011 r., sygn. IPPB3/423-493/11-2/GJ.

Otrzymanie Bonusów stanowi zatem tymczasową, niedefinitywną korzyść z tytułu zawarcia Umowy Najmu. Konsekwentnie, kwota otrzymanych Bonusów nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT.

Uwzględniając powyższą analizę, Spółka stwierdza, że kwota otrzymanych Bonusów nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej: „updop”), nie zawiera legalnej definicji przychodów podatkowych.

Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 updop).

Na podstawie art. 12 ust. 1 updop można stwierdzić, że - co do zasady - przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną. Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przychody zawsze wiążą się z pewnym przysporzeniem majątkowym, tj. korzyścią znajdującą, chociażby pośrednio, odzwierciedlenie w majątku podatnika. Odnosi się to również do otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnych świadczeń, za które należy uznać wszystkie te zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne lub częściowo odpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy.

Tym samym, zasadne jest twierdzenie, że w przypadku, gdy w efekcie danego zdarzenia stan majątkowy podatnika nie ulegnie zmianie, nie dojdzie do osiągnięcia przez niego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Jedynie w przypadku uzyskania przez podatnika przysporzenia majątkowego o charakterze definitywnym, w sposób stały i obiektywny zwiększającego aktywa podatnika (bądź też zmniejszającego jego pasywa), powstanie przychód podlegający opodatkowaniu w rozumieniu updop.

Przenosząc powyższe wyjaśnienia oraz uregulowania prawne na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że otrzymane przez Spółkę Bonusy stanowią dla Spółki definitywną korzyść majątkową z tytułu zawarcia umów z A i C. W konsekwencji, w związku z ich otrzymaniem po stronie Spółki powstanie przychód podatkowy, w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 updop.

Zatem, stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do powołanych – na poparcie stanowiska Wnioskodawcy – interpretacji organów podatkowych należy zauważyć, że zostały one wydane w odmiennych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych. Odnosiły się one co prawda do zagadnienia dotyczącego powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, jednak żadna z nich nie dotyczyła sytuacji analogicznej do będącej przedmiotem niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Nadmienić należy, że w zakresie przedstawionych we wniosku pytań oznaczonych nr 2 i 3 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj