Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.395.2017.1.AN
z 17 listopada 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późń. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 października 2017 r. (data wpływu 3 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty eksploatacyjne i czynsz stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia, czy będą podwyższały wartość inwestycji w obcym środku trwałym –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2017 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty eksploatacyjne i czynsz stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia, czy będą podwyższały wartość inwestycji w obcym środku trwałym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) od października 2016 r. rozpoczęła roczną inwestycję w dwóch najmowanych lokalach (wchodzących w skład Wspólnoty Mieszkaniowej), mającą na celu przystosowanie lokali do planowanej w tym miejscu przyszłej siedziby Spółki. Oprócz wydatków bezpośrednio związanych z pracami budowlano - remontowymi, Spółka ponosi co miesiąc koszty związane z utrzymaniem lokalu, tj. czynsz najmu dla najemcy oraz koszty opłat eksploatacyjnych (opłaty zarządzania nieruchomością wspólną, za media, fundusz remontowy) dla Wspólnoty Mieszkaniowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty eksploatacyjne i czynsz stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia, czy będą podwyższały wartość inwestycji w obcym środku trwałym?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z utrzymaniem przedmiotu najmu nie stanowią wydatków inwestycyjnych, gdyż nie są one ponoszone w celu wytworzenia inwestycji w obcym środku trwałym, ale w związku z samym faktem najmu lokali. Ponoszone wydatki z tytułu czynszu najmu oraz kosztów eksploatacyjnych związane są z bieżącym utrzymaniem lokali. Nie wpływają zatem - zdaniem Spółki - na ulepszenie najmowanych lokali.

Zgodnie z art. 16g ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm., dalej: „updop”), wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych ustala się stosując odpowiednio przepisy art. 16g ust. 3-5 updop.

W myśl art. 16g ust. 4 updop, za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystywanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Do kosztów wytworzenia nie zalicza się natomiast: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zgodnie z powyższym - zdaniem Spółki - koszty związane z pracami budowlanymi oraz koszty mediów (energii elektrycznej, śmieci) zużytych w trakcie prowadzonej inwestycji jakie Spółka poniosła i będzie ponosiła do dnia oddania lokalu do użytkowania stanowią inwestycję w obcym środku trwałym. Natomiast, wydatki związane z utrzymaniem przedmiotu najmu (czynsz najmu oraz koszty opłat eksploatacyjnych) nie związane z prowadzoną inwestycją powinny stanowić koszty pośrednie, które zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy, są potrącane w dacie poniesienia. Koszty te są zdaniem Spółki niezależne od inwestycji, ponieważ również bez jej rozpoczęcia, byłyby ponoszone.

Potwierdzeniem stanowiska Spółki jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 marca 2014 r., znak: IBPBI/1/415-8/14/ZK. Zdaniem organu „(...) wszystkie wydatki jakie Wnioskodawca poniósł (do dnia oddania lokalu do użytkowania) w związku z przeprowadzonymi pracami budowlanymi w wynajmowanym lokalu, bez względu na charakter tych prac (remont i ulepszenie) stanowią inwestycję w obcym środku trwałym w rozumieniu art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, do wartości początkowej tej inwestycji należy również zaliczyć wydatki poniesione (do dnia oddania lokalu do użytkowania), tytułem zużycia mediów, a więc koszty energii elektrycznej, ogrzewania, gazu, wody, ścieków, śmieci, a więc koszty mediów zużytych w trakcie prowadzonej inwestycji. Skoro bowiem przeprowadzenie wskazanych wyżej prac budowlanych związane było z zużyciem energii elektrycznej, ogrzewania, gazu, wody, ścieków, śmieci, itp., to wydatki z tego tytułu należy zaliczyć do wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym.

W konsekwencji wydatki te mogą znaleźć odzwierciedlenie w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym. Natomiast, pozostałe przedstawione we wniosku wydatki związane z wykorzystywaniem lokalu użytkowego w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, takie jak: czynsz najmu, opłaty eksploatacyjne (koszty utrzymania powierzchni wspólnych), opłaty na media nie związane z prowadzoną inwestycją, podatek od nieruchomości, reklama (w mediach i na budynku, w którym znajduje się wynajmowany lokal) mogą w dacie ich poniesienia (w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (...)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo – skutkowy.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a – 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl natomiast art. 16a ust. 2 pkt 1 updop, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”.

Ustawa nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych, ale definiuje pojęcie inwestycji. Zgodnie z art. 4a pkt 1 ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 61 z późn. zm.). Z kolei środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego (art. 3 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy o rachunkowości).

Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych, to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji, modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Modernizacją, ulepszeniem jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Efektem ulepszenia środka trwałego ma być zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się wydłużeniem okresu jego używania.

Przykładem ponoszenia nakładów w obcych środkach trwałych jest konieczność dostosowania używanych na podstawie umowy najmu czy dzierżawy lub innej umowy, obcych budynków albo lokali do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej użytkownika.

Stosownie do treści art. 16g ust. 7 updop, wartość początkowa inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie ustala się stosując odpowiednio przepisy ust. 3 – 5 tej ustawy.

W myśl art. 16g ust. 4 ww. ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że od października 2016 r. Spółka rozpoczęła roczną inwestycję w dwóch najmowanych lokalach (wchodzących w skład Wspólnoty Mieszkaniowej), mającą na celu przystosowanie lokali do planowanej w tym miejscu przyszłej siedziby Spółki. Oprócz wydatków bezpośrednio związanych z pracami budowlano -remontowymi, Spółka ponosi co miesiąc koszty związane z utrzymaniem lokalu, tj. czynsz najmu dla najemcy oraz koszty opłat eksploatacyjnych (opłaty zarządzania nieruchomością wspólną, za media, fundusz remontowy) dla Wspólnoty Mieszkaniowej.

W myśl powołanych przepisów, wydatki dotyczące wynajmowanego lokalu takie jak czynsz najmu oraz koszty opłat eksploatacyjnych z tytułu funduszu remontowego, opłat zarządzania nieruchomością wspólną oraz opłat za media, które nie są związane z prowadzoną inwestycją, będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami w związku z czym, będą potrącalne w dacie ich poniesienia w myśl art. 15 ust. 4d updop, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Reasumując, koszty eksploatacyjne nie związane z prowadzoną inwestycją, a także czynsz jako wydatek związany z utrzymaniem lokalu, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, które nie zwiększą wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym. Natomiast, koszty mediów zużytych w trakcie prowadzonej inwestycji jakie Spółka poniosła do dnia oddania lokalu do użytkowania stanowią inwestycję w obcym środku trwałym.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późń. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj