Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.114.2017.1.SG
z 16 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w związku z wniesieniem wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy przez jedynego wspólnika Wnioskodawcy (Właściciela), po stronie Wnioskodawcy niepowstanie przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na moment wniesienia wkładu pieniężnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2017 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w związku z wniesieniem wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy przez jedynego wspólnika Wnioskodawcy (Właściciela), po stronie Wnioskodawcy niepowstanie przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na moment wniesienia wkładu pieniężnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą i miejscem zarządu na terytorium Polski, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych („podatek CIT”). Wnioskodawca jest również czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług („podatek VAT”).

Jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy (posiadającym 100% udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy) jest podmiot publiczny – Miasto („Właściciel”).

Na dzień składania tego wniosku, kapitał zakładowy Wnioskodawcy („Kapitał Zakładowy”) wynosi 6.245.000,00 zł i dzieli się na 12.490 udziałów o wartości 500 zł każdy udział.

Planowane jest obniżenie kapitału zakładowego Wnioskodawcy z kwoty 6.245.000,00 zł do kwoty 4.925.000 zł wraz z jednoczesnym umorzeniem części udziałów Właściciela w kapitale zakładowym Wnioskodawcy (tj. 2640 udziałów o łącznej wartości nominalnej 1.320.000 zł) - za wynagrodzeniem („Wynagrodzenie”).

Wynagrodzeniem za umorzone udziały w kapitale zakładowym Wnioskodawcy ma stanowić prawo własności nieruchomości („Nieruchomość”) należącej do Wnioskodawcy - działki „X”, („Działka”) zabudowanej budynkami („Budynki”).

Działka „X” została wydzielona z większej działki, stanowią¬cej własność Wnioskodawcy, wpisanej w księdze wieczystej - na podstawie decyzji Prezydenta Miasta z 24 kwietnia 2017 r. („Decyzja”).

Cała działka „Y” (a więc również i wydzielona część działki „X”) ma być przeznaczona pod lokalizację inwestycji celu publicznego, polegającej na budowie węzła przesiadkowego.

Na dzień sporządzania wniosku, brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla nieruchomości.

Wnioskodawca 15 maja 2017 r. uzyskał zgodę na rozbiórkę budynków.

Na dzień sporządzania wniosku, wartość rynkowa nieruchomości wynosi około 1.320.000,00 PLN (kwota brutto).

Należy wskazać również, iż Wnioskodawca jest stroną umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu drogowego z 8 listopada 2010 r. („Umowa”), zawartej z właścicielem (Miastem).

Przedmiotem Umowy jest uregulowanie zasad realizacji przez Wnioskodawcę nałożonego na niego w trybie władczym zobowiązania do świadczenia publicznych usług komunikacyjnych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego na terenie Miasta w oparciu o tabor autobusowy będący własnością Wnioskodawcy, jak i tabor będący własnością Miasta oraz infrastrukturę komunikacyjną Miasta, udostępnioną na podstawie odrębnej umowy (§ 2 ust. 1 Umowy).

Jak wynika z § 9 ust. 1 Umowy, w celu zapewnienia świadczenia usług na najwyższym dostępnym poziomie Miasto udziela Wnioskodawcy rekompensaty („Rekompensata”) poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów (do których to kosztów należą m.in. podatki - § 8 ust. 2 pkt 5 Umowy), na zasadach określonych w § 10 Umowy. Przy czym „rekompensatą” w rozumieniu Umowy jest każda korzyść, zwłaszcza finansowa, przyznana bezpośrednio lub pośrednio przez Miasto z funduszy publicznych w okresie realizacji określonego przez Miasto wymogu świadczenia usług w zakresie lokalnego transportu zbiorowego (§ 1 pkt 1 Umowy).

Jak wynika z § 10 ust. 1 Umowy, rekompensata nie może przekroczyć kwoty niezbędnej do pokrycia odpowiedniej części kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych na podstawie Umowy, przy uwzględnieniu związanych z tym przychodów, rozsądnego zysku oraz wzrostu liczby pasażerów. Przy czym, jak wynika z:

• § 10 ust. 5 pkt 1 lit. f Umowy, przy przygotowywaniu przez Wnioskodawcę prognozy rocznych kosztów świadczenia usług przewozu w roku następnym oraz kalkulację rocznej rekompensaty na ich pokrycie, uwzględnia się wszystkie koszty świadczenia usług przewozowych, objętych zakresem Umowy, ponoszone przez Wnioskodawcę, w szczególności podatki; jednak
• § 10 ust. 5 pkt 5 Umowy stanowi, iż koszty umniejsza się o przychody taryfowe oraz jakiekolwiek inne przychody wygenerowane podczas wypełniania zobowiązania wynikającego z niniejszej Umowy.

W związku z takim brzmieniem Umowy Wnioskodawca rozważa, czy w przypadku wniesienia wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy i podwyższenia kapitału zakładowego, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód w podatku CIT, który będzie miał wpływ na wysokość rekompensaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym, przedstawionym we Wniosku, w związku z wniesieniem wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy przez jedynego wspólnika Wnioskodawcy (Właściciela), po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na moment wniesienia wkładu pieniężnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym, przedstawionym we wniosku, w związku z wniesieniem wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy przez jedynego wspólnika Wnioskodawcy (Właściciela), po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na moment wniesienia wkładu pieniężnego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest, co do zasady, dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT dochodem jest, co do zasady, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Także art. 10 ustawy o CIT wskazuje, co jest uważane za tzw. przychód z udziału w zyskach osób prawnych w rozumieniu ustawy o CIT, a art. 12 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, co jest uznawane przez ustawodawcę za przychód na gruncie ustawy o CIT.

Jedynym przepisem ustawy o CIT, wskazującym na powstanie przychodu w podatku CIT na skutek wniesienia wkładu do spółki, jest art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT. Jak wynika z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT, przychodami w podatku CIT są w szczególności wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 14 ust. 2 ustawy o CIT stosuje się odpowiednio.

W żadnym z przepisów ustawy o CIT nie wskazano wprost, iż wniesienie wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy spółki kapitałowej skutkuje powstaniem przychodu w podatku CIT po stronie tej spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle brzmienia przepisów ustawy o CIT, wniesienie wkładu pieniężnego do spółki kapitałowej (w tym spółki z o.o., a więc Wnioskodawcy), nie generuje powstania przychodu w podatku CIT po stronie Wnioskodawcy. Wnioskodawca (spółka z o.o.) na kapitał której wnoszony jest wkład pieniężny nie uzyskuje z tego tytułu żadnego przysporzenia, które mogłoby stanowić jej przychód w podatku CIT.

Brak jest bowiem w ustawie o CIT przepisu określającego wprost, iż w przypadku wniesienia wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy spółki kapitałowej, taki przychód powstaje po stronie tej spółki.

Skoro bowiem przepis art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT jest jedynym przepisem ustawy o CIT, który stanowi o powstaniu przychodu w podatku CIT w związku z wniesieniem wkładu do spółki (w wysokości wartości wkładu określonej w statucie lub umowie spółki albo innym dokumencie o podobnym charakterze) - ale wyłącznie w przypadku wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, to a contrario należy wskazać, iż wniesienie wkładu pieniężnego do spółki jest neutralne w podatku CIT.

Jak wskazano bowiem w wyroku Sądu Najwyższego z 22 października 1992 r., sygn. akt III ARN 50/92) fundamentalną zasadą prawa podatkowego w demokratycznym państwie prawnym jest to, że zakres przedmiotu opodatkowania musi być precyzyjnie określony w ustawie podatkowej, a interpretacja jej przepisów nie może być rozszerzająca.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy nie powinno ulegać wątpliwości, że w związku z wniesieniem wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy przez jedynego wspólnika Wnioskodawcy (Właściciela), po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód w podatku CIT, podlegający opodatkowaniu podatkiem CIT - na moment wniesienia wkładu pieniężnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że stosownie do zadanego pytania (wyznaczającego zakres wniosku), przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia dotycząca ustalenia czy w związku z wniesieniem wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy przez jedynego wspólnika Wnioskodawcy (Właściciela), po stronie Wnioskodawcy niepowstanie przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na moment wniesienia wkładu pieniężnego. Zatem, z uwagi na fakt, że to pytanie podatkowe wyznacza zakres przedmiotowy wniosku nie odniesiono się do kwestii dotyczącej wpływu przychodu na wysokość rekompensaty. Wskazanie w tym zakresie przyjęto jako element opisu zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zagadnienie dotyczące podwyższenia kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zostało uregulowane w ustawie z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tj. Dz. U. z 2017 r., poz.1577 – dalej: „Ksh”). Zgodnie z art. 257 § 1 Ksh jeżeli podwyższenie kapitału zakładowego następuje nie na mocy dotychczasowych postanowień umowy spółki przewidujących maksymalną wysokość podwyższenia kapitału zakładowego i termin podwyższenia, może ono nastąpić jedynie przez zmianę umowy spółki.

Podwyższenie kapitału zakładowego następuje przez podwyższenie wartości nominalnej udziałów istniejących lub ustanowienie nowych (art. 257 § 2 Ksh).

Przy czym emisja nowych udziałów sama w sobie nie prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego, niezbędne jest objęcie udziałów nowej emisji.

Podwyższenie kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej jest przeprowadzane w celu pozyskania dla spółki nowych środków pieniężnych lub rzeczowych. Takie podwyższenie może się dokonać przez wniesienie przez wspólników (udziałowców lub akcjonariuszy) dodatkowych wpłat lub wartości na nowe udziały lub akcje nowej emisji albo w wyniku podwyższenia wartości udziałów lub akcji dotychczasowych. Przepisy Kodeksu spółek handlowych nie wprowadzają ograniczeń co do możliwości wielokrotnego podwyższania kapitału zakładowego, może być podwyższany w danej spółce kilkakrotnie. Nie jest natomiast możliwe podwyższenie kapitału zakładowego spółki w drodze przeszacowania wartości wkładów niepieniężnych, wniesionych na poczet kapitału zakładowego.

Powyższe regulacje wskazują zatem, że podwyższenie kapitału zakładowego stanowi jeden ze sposobów pozyskiwania kapitału przez spółkę (zgromadzenia środków niezbędnych dla funkcjonowania podmiotu prawnego).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą i miejscem zarządu na terytorium Polski, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca jest również czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy (posiadającym 100% udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy) jest podmiot publiczny – Miasto („Właściciel”).Na dzień składania tego wniosku, kapitał zakładowy Wnioskodawcy („Kapitał Zakładowy”) wynosi 6.245.000,00 zł i dzieli się na 12.490 udziałów o wartości 500 zł każdy udział. Planowane jest obniżenie kapitału zakładowego Wnioskodawcy z kwoty 6.245.000,00 zł do kwoty 4.925.000 zł wraz z jednoczesnym umorzeniem części udziałów Właściciela w kapitale zakładowym Wnioskodawcy (tj. 2640 udziałów o łącznej wartości nominalnej 1.320.000 zł) - za wynagrodzeniem („Wynagrodzenie”). Wynagrodzeniem za umorzone udziały w kapitale zakładowym Wnioskodawcy ma stanowić prawo własności nieruchomości („Nieruchomość”) należącej do Wnioskodawcy - działki „X”, („Działka”) zabudowanej budynkami („Budynki”). Działka „X” została wydzielona z większej działki, stanowiącej własność Wnioskodawcy, wpisanej w księdze wieczystej - na podstawie decyzji Prezydenta Miasta z 24 kwietnia 2017 r. („Decyzja”). Cała działka „Y” (a więc również i wydzielona część działki „X”) ma być przeznaczona pod lokalizację inwestycji celu publicznego, polegającej na budowie węzła przesiadkowego. Na dzień sporządzania wniosku, brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla nieruchomości. Wnioskodawca 15 maja 2017 r. uzyskał zgodę na rozbiórkę budynków. Na dzień sporządzania wniosku, wartość rynkowa nieruchomości wynosi około 1.320.000,00 PLN (kwota brutto). Należy wskazać również, iż Wnioskodawca jest stroną umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu drogowego z 8 listopada 2010 r. („Umowa”), zawartej z właścicielem (Miastem). Przedmiotem Umowy jest uregulowanie zasad realizacji przez Wnioskodawcę nałożonego na niego w trybie władczym zobowiązania do świadczenia publicznych usług komunikacyjnych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego na terenie Miasta w oparciu o tabor autobusowy będący własnością Wnioskodawcy, jak i tabor będący własnością Miasta oraz infrastrukturę komunikacyjną Miasta, udostępnioną na podstawie odrębnej umowy (§ 2 ust. 1 Umowy). Jak wynika z § 9 ust. 1 Umowy, w celu zapewnienia świadczenia usług na najwyższym dostępnym poziomie Miasto udziela Wnioskodawcy rekompensaty („Rekompensata”) poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów (do których to kosztów należą m.in. podatki - § 8 ust. 2 pkt 5 Umowy), na zasadach określonych w § 10 Umowy. Przy czym „rekompensatą” w rozumieniu Umowy jest każda korzyść, zwłaszcza finansowa, przyznana bezpośrednio lub pośrednio przez Miasto z funduszy publicznych w okresie realizacji określonego przez Miasto wymogu świadczenia usług w zakresie lokalnego transportu zbiorowego (§ 1 pkt 1 Umowy). Jak wynika z § 10 ust. 1 Umowy, rekompensata nie może przekroczyć kwoty niezbędnej do pokrycia odpowiedniej części kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych na podstawie Umowy, przy uwzględnieniu związanych z tym przychodów, rozsądnego zysku oraz wzrostu liczby pasażerów. Przy czym, jak wynika z § 10 ust. 5 pkt 1 lit. f Umowy, przy przygotowywaniu przez Wnioskodawcę prognozy rocznych kosztów świadczenia usług przewozu w roku następnym oraz kalkulację rocznej rekompensaty na ich pokrycie, uwzględnia się wszystkie koszty świadczenia usług przewozowych, objętych zakresem Umowy, ponoszone przez Wnioskodawcę, w szczególności podatki; jednak § 10 ust. 5 pkt 5 Umowy stanowi, iż koszty umniejsza się o przychody taryfowe oraz jakiekolwiek inne przychody wygenerowane podczas wypełniania zobowiązania wynikającego z niniejszej Umowy. W związku z takim brzmieniem Umowy Wnioskodawca rozważa, czy w przypadku wniesienia wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy i podwyższenia kapitału zakładowego, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód w podatku CIT, który będzie miał wpływ na wysokość rekompensaty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. W art. 12 tej ustawy wymienione zostały jednak rodzaje przychodów, moment ich powstania i wyłączenia z katalogu przychodów.

Jako zasadę ustawodawca przyjął, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie którymi może rozporządzać jak właściciel.

Od zasady tej, w ściśle określonych przypadkach, wprowadzone zostały przez ustawodawcę wyjątki. Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarty został w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Skoro zatem przepis ten w sposób kategoryczny i wyczerpujący określa, co nie jest przychodem w rozumieniu ustawy, to a contrario należy przyjąć, że wszelkie inne przychody, przepisem tym nieobjęte, powodują powstanie obowiązku podatkowego. I tak, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

Ustawodawca wyraźnie wskazał zatem, że wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki – kapitał ten zapewnienia bowiem zgromadzenie środków niezbędnych dla funkcjonowania podmiotu prawnego.

Powyższe oznacza, że wartości otrzymane na podwyższenie kapitału zakładowego - stanowiące niewątpliwie przysporzenie majątkowe - uznane zostały przez ustawodawcę za wpływy niestanowiące przychodu podatkowego. Wpływy te są neutralne podatkowo.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w przypadku wniesienia wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy i podwyższenia kapitału zakładowego nie spowoduje po stronie Spółki – jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych – powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem pomimo, iż tut. Organ nie zgadza się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, z którego wynika, że „w żadnym z przepisów ustawy o CIT nie wskazano wprost, iż wniesienie wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy spółki kapitałowej skutkuje powstaniem przychodu w podatku CIT po stronie tej spółki”, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy w związku z wniesieniem wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy przez jedynego wspólnika Wnioskodawcy (Właściciela), po stronie Wnioskodawcy niepowstanie przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na moment wniesienia wkładu pieniężnego należy uznać za prawidłowe.

Ponadto podkreślenia wymaga, iż procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Z tego też względu przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest kwestia dotycząca ustalenia, czy zawarcie umowy w formie i w warunkach wskazanych we wniosku było czynnością prawnie dopuszczalną (skuteczną). Powyższą informację przyjęto jako niepodlegający ocenie przez tut. Organ element opisu zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.