Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.303.2017.1.WM
z 20 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2017 r. (data wpływu 6 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie m. in.:

1. produkcji i montażu:
   
   
   
   1. zbiorników ciśnieniowych i magazynowych ze stali węglowych i kwasoodpornych,
      
   2. kontenerów, barakowozów,
      
   3. elementów kotłów parowych i wodnych, elementów instalacji wentylacyjnych,
      
      
      
2. produkcji dennic,
   
3. wykonawstwa kompleksowego obiektów gospodarki wodno- ściekowej i ciepłowniczej:
   
   
   
   1. ujęcia wody, stacje uzdatniania, przepompownie, kotłownie, węzły cieplne,
      
      
      
4. usług transportowych.
   

Spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem w wysokości 50% udziałów, jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wspólnicy spółki jawnej od udziału w dochodzie uzyskanym z tytułu prowadzenia ww. działalności opłacają podatek dochodowy wg stawki określonej w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wg stawki podatkowej w wysokości 19%.

Przedsiębiorcy, których firmy są zlokalizowane w pobliżu ulicy, przy której zlokalizowana jest firma Wnioskodawcy nawiązali porozumienie w sprawie jej modernizacji ramach komitetu budowy. Ulica jest wąską uliczką bez chodników o dużym natężeniu ruchu pieszego i kołowego. Wnioskodawca pragnie zauważyć, że stan techniczny tej ulicy zagrażał uczestnikom ruchu drogowego i pieszego.

Spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem posiada dwa zakłady produkcyjne dennic i zbiorników zlokalizowane przy tej ulicy. Komitet budowy ulicy w imieniu przedsiębiorców wystąpił do profesjonalnego biura projektowego o przygotowanie koncepcji modernizacji ulicy zgodnie z warunkami określonymi przez Zarząd Dróg Miejskich. Biuro projektowe po sporządzeniu koncepcji modernizacji wystawi faktury na poszczególnych przedsiębiorców.

Wnioskodawca nadmienia, że ulica w całości stanowi własność gminy.

Obecnie brak jest jednoznacznych regulacji, nakładających wprost na podatników obowiązek ponoszenia kosztów na użytkowane przez nich drogi publiczne. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych zadania w zakresie finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg publicznych mogą być realizowane przy udziale środków rzeczowych i pieniężnych świadczonych przez osoby fizyczne i osoby prawne, krajowe i zagraniczne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.

Ponieważ Spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem świadczy zarówno usługi transportowe, jak i dokonuje transportu materiałów i własnych wyrobów gotowych w tym ponadgabarytowych, a ponadto Wnioskodawcy zależy na bezpieczeństwie pracowników i klientów, zasadnym jest współuczestnictwo w kosztach modernizacji ulicy w tym opracowania koncepcji modernizacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty partycypacji w modernizacji drogi publicznej w tym opracowania koncepcji modernizacji ulicy, przy której znajdują się zakłady produkcyjne spółki jawnej, której Wnioskodawca jest udziałowcem stanowią koszt uzyskania w dacie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, artykuł 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi że przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku oraz z zastrzeżeniem ust. 1a łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z którego dochód podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 27 ust. 1. w związku z powyższym uzyskane przez spółkę jawną przychody jak i poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników, proporcjonalnie do ich udziałów w spółce.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 tejże ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Z przepisu tego wynika, że poniesione wydatki, z wyjątkiem zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodem lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Związek ten może być bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami.

Niewątpliwie współudział w modernizacji ulicy stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu, bowiem siedziba spółki jawnej, której jest udziałowcem, jak i zakłady produkcyjne zlokalizowane są przy tej ulicy. Wydatki jakie mają być poniesione przez spółkę jawną na modernizację ulicy przy której usytuowane jest przedsiębiorstwo są istotne dla funkcjonowania przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Zapewnia bowiem ona sprawny transport materiałów do produkcji oraz wytworzonych produktów, a także sprzyja bezpieczeństwu dojeżdżających do pracy pracowników.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością;
2. maszyny, urządzenia i środki transportu;
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22a ust. 2 tej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”;
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie;
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielem tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający - zwane także środkami trwałymi;
4. tabor transportu morskiego w budowie (...).

W świetle powołanych przepisów nie ulega zatem wątpliwości, iż droga publiczna (gminna), w modernizacji której Wnioskodawca zamierza uczestniczyć nie stanowi środka trwałego Wnioskodawcy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprawdzie nie definiuje wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym”, to jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zgoda na partycypowanie w kosztach modernizacji drogi publicznej (gminnej) - nie może być uznana za tytuł prawny uprawniający Wnioskodawcę do traktowania tej inwestycji jako „inwestycji" w obcym środku trwałym, nie stanowi bowiem umowy, na podstawie której Wnioskodawca przejmuje prawo do jej używania.

Z tego też względu, wydatki związane z modernizacją nawierzchni drogi publicznej (gminnej) nie stanowią „inwestycji w obcym środku trwałym", a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych.

Poniesione wydatki mają jednak związek z funkcjonowaniem spółki jawnej, której Wnioskodawca jest udziałowcem, gdyż mają w znaczny sposób ułatwić dojazd do firmy i jej funkcjonowanie.

Ponieważ wydatki poczynione na modernizację ulicy, przy której znajduje się siedziba i zakłady produkcyjne spółki jawnej, której Wnioskodawca jest udziałowcem nie są związane z powstaniem konkretnego przychodu, należy stwierdzić, iż wydatki te należy zaliczyć do kosztów pośrednio związanych z uzyskaniem przychodów, potrącalnych - co do zasady - w dacie ich poniesienia. Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia powyższych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, należy brać pod uwagę zasady potrącania kosztów uregulowane w art. 22 ust. 4-6 ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Moment potrącenia kosztów podatkowych innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami wskazany został w art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego koszty podatkowe, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu w księgach rachunkowych - stosownie do art. 22 ust. 5d ustawy - uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku).

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle powyższego poniesione wydatki na modernizację ulicy stanowią dla Wnioskodawcy będącego wspólnikiem spółki jawnej zlokalizowanej przy tej ulicy - koszty pośrednie odnoszone w koszty zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie przychodu, ewentualnie na zwiększenie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zatem, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

• faktycznego poniesienia wydatku,
• istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,
• braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,
• odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22a ust. 2 ww. ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający - zwane także środkami trwałymi,
4. tabor transportu morskiego w budowie (PKWiU 30.11).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych. Definiuje natomiast pojęcie „inwestycji”. Zgodnie z art. 5a pkt 1 tej ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 1047).

Środki trwałe w budowie, to w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości, zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Odnosząc przytoczone przepisy prawa podatkowego do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, w pierwszej kolejności wskazać należy, że modernizowana ulica gminna, na którą spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, poniosła nakłady, nie będzie stanowiła środka trwałego, gdyż nie stanowi własności spółki jawnej. Z wniosku nie wynika również aby spółce jawnej przysługiwał jakikolwiek tytuł prawny do modernizowanej ulicy. Wobec powyższego, przedmiotowego wydatku nie można uznać za wydatek poniesiony na wytworzenie własnego środka trwałego, jak i na inwestycję w obcym środku trwałym. Z tej też przyczyny wydatek poniesiony na wykonanie wskazanej we wniosku inwestycji nie będzie zaliczony do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Natomiast, aby wydatek z tytułu partycypacji przez Wnioskodawcę w kosztach modernizacji ulicy gminnej mógł być zaliczony bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów niezbędne jest wykazanie, że wydatek ten został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a więc winien być spełniony również ogólny warunek określony w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W niniejszej sprawie poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek nie mieści się w katalogu ujętym w art. 23 ustawy. Na podstawie treści wniosku uzasadnionym jest przyjęcie, że wydatek z tytułu partycypacji w kosztach modernizacji ulicy przy której znajduje się siedziba spółki jawnej, której jest udziałowcem, jak i zakłady produkcyjne tej spółki, związany jest z uzyskiwanym przez Wnioskodawcę przychodem z prowadzonej działalności. Wydatki na modernizację tej ulicy są istotne dla funkcjonowania przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, gdyż ulica ta zapewnia sprawny transport materiałów do produkcji oraz wytworzonych produktów, a także sprzyja bezpieczeństwu dojeżdżających do pracy pracowników.

Wydatek ten spełnia zatem kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, może zostać przez Wnioskodawcę, zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podatkowe zasady potrącalności kosztów w przypadku podatników prowadzących księgi rachunkowe ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje w art. 22 ust. 5 - 5b ww. ustawy.

Według art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Zgodnie z art. 22 ust. 5c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W świetle tego przepisu wydatki, których nie można przyporządkować do określonych przychodów danego roku podatkowego (koszty pośrednie) powinny zostać zaliczone w koszty w dacie ich poniesienia. Przy czym koszty te można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w takiej wysokości, jaka dotyczy danego roku podatkowego.

Odnosząc powyższe do sytuacji będącej przedmiotem wniosku stwierdzić należy, że opisany we wniosku wydatek, który Wnioskodawca poniesie na modernizację ulicy gminnej nie może być powiązany z żadnym konkretnym przychodem. Koszt ten ma bowiem wpływ na ogólną sytuację finansową podmiotu, nie generuje żadnego konkretnego przychodu, pozostaje zatem w pośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, dlatego też stanowi on koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem. W tej sytuacji wydatek ten może być potrącony w dacie poniesienia, zgodnie z treścią przepisu art. 22 ust. 5c.

Za datę poniesienia kosztu uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 5d ww. ustawy z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Równocześnie w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że wskazany we wniosku wydatek, jako pośrednio związany z przychodami, podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, na zasadach określonych w art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w dacie poniesienia, przy czym koszt przypadający na Wnioskodawcę należy ustalić proporcjonalnie do prawa Wnioskodawcy do udziału w zysku (udziału) spółki jawnej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 85-035 Bydgoszcz w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.