Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.404.2017.1.PR
z 10 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2017 r. (data wpływu 14 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju oraz formy akceptacji otrzymywania faktur elektronicznych przez konsumenta – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju oraz formy akceptacji otrzymywania faktur elektronicznych przez konsumenta.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) ma siedzibę na terytorium Polski. Nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Niemiec. Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży towarów konsumentom (osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej) na odległość, tzn. za pośrednictwem internetowych platform sprzedażowych typu: (…). Wnioskodawca jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Niemiec, aczkolwiek został tam zarejestrowany do celów podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada w Niemczech żadnej infrastruktury biznesowej – w szczególności nie posiada pracowników, lokali, biura handlowego, punktu sprzedaży itp.

Wnioskodawca korzysta z usług firmy zewnętrznej (posiadającej magazyn położony w Niemczech), która magazynuje towary Wnioskodawcy i z którego to magazynu towary są wysyłane do nabywców (konsumentów) za pośrednictwem kuriera lub poczty.

Wnioskodawca planuje rozpocząć sprzedaż wysyłkową towarów z terytorium Niemiec do Polski. Sprzedaż będzie odbywała się na rzecz konsumentów, tzn. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Sprzedaż odbywać się będzie w ten sposób, że konsument z Polski będzie zamawiał towar za pośrednictwem serwisu internetowego Wnioskodawcy, a ich transport z magazynu zewnętrznej firmy położonego w Niemczech realizowany będzie przez zewnętrzną, niezależną firmę (operatora pocztowego lub firmę kurierską) – działającą na rzecz Wnioskodawcy, bezpośrednio do konsumentów w Polsce.

Zaprezentowane zdarzenie przyszłe może wyglądać tak, że limit sprzedaży wysyłkowej do Polski, o którym mowa w art. 24 ust. 2 ustawy o VAT, zostanie przekroczony.

Wnioskodawca będzie każdorazowo otrzymywał w całości zapłatę za dostarczony towar za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie będzie wynikało, której konkretnie dostawy i na czyją rzecz została dokonana wpłata (dane nabywcy, w tym jego adres).

Wnioskodawca przewiduje, że obrót zrealizowany przez niego w drodze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, opisanej powyżej, w poprzednim roku podatkowym przekroczy wartość 20 000 zł.

Może zdarzyć się sytuacja, w której Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży towarów wymienionych w § 4 rozporządzenia Ministra Finansów i Rozwoju z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisana w zdarzeniu przyszłym sprzedaż wysyłkowa towarów, dokonywana przez podatnika zarejestrowanego do celów VAT w Niemczech, po przekroczeniu limitu sprzedaży wysyłkowej do Polski, o którym mowa w art. 24 ust. 2 ustawy o VAT (do końca 2017 r. – równowartość 35.000 euro), skutkuje obowiązkiem ewidencji przez Wnioskodawcę za pośrednictwem kasy fiskalnej, czy wystarczające jest wystawienie faktury?
2. Jeżeli zdaniem tutejszego organu ww. sprzedaż powinna zostać zarejestrowana przy użyciu kasy fiskalnej, czy wystarczające i zgodne z przepisami będzie zaewidencjonowanie takiej sprzedaży poprzez wystawienie faktury (która zostanie dostarczona konsumentowi) oraz paragonu załączanego do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy?
3. Jeżeli zdaniem tutejszego organu ww. sprzedaż nie musi zostać zarejestrowana przy użyciu kasy fiskalnej i wystarczające jest wystawienie faktury, czy zgoda na otrzymanie faktury elektronicznej przez konsumenta może zostać wyrażona poprzez akceptację Warunków Sprzedaży lub Ogólnych Warunków Umów, która będzie odbywała się automatycznie poprzez zakup towaru na portalu internetowym Wnioskodawcy?
   
   

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wysyłkowa na terytorium kraju na rzecz konsumenta, tj. osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, dokonywana przez podatnika podatku od wartości dodanej posiadającego w Polsce siedzibę, zarejestrowanego do celów VAT w Niemczech, z magazynu w Niemczech obsługiwanego przez zewnętrzną firmę, realizowana po przekroczeniu limitu sprzedaży wysyłkowej do Polski i podlegająca na tej podstawie opodatkowaniu w Polsce nie skutkuje obowiązkiem ewidencji za pośrednictwem kasy fiskalnej i wystarczające jest jedynie wystawienie faktury.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej jako: „ustawy o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, pod pojęciem sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Organy podatkowe przyjmują, że: „Definicja »sprzedaży« uregulowana w art. 2 pkt 22 ustawy nie obejmuje swoim zakresem »sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju«, gdyż dokonywane przez Spółkę dostawy nie będą stanowiły »odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju«, ponieważ towary te Wnioskodawca będzie transportował każdorazowo z terytorium innego państwa UE niż Polska” (tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2017 r., nr 1462-IPPP2.4512.53.2017.1.DG).

W myśl art. 2 pkt 24 ustawy o VAT przez sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju – rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa jest dokonywana na rzecz:

1. podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem w rozumieniu art. 15, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu, niebędącego podatnikiem w rozumieniu art. 15 i niemającego obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.
   
   

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, dokonywana przez niego sprzedaż na rzecz konsumentów, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności spełnia przesłanki zawartej w art. 2 pkt 24 ustawy o VAT definicji sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Sprzedaż dokonywana przez Spółkę nie spełnia natomiast przesłanek definicji sprzedaży zawartej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, nie jest bowiem:

1. odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług na terytorium kraju,
2. eksportem towarów,
3. wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.
   
   

Zgodnie z art. 24 ustawy o VAT w przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2. W myśl ust. 2 w przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną poza terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe, wysyłanych lub transportowanych z tego samego państwa członkowskiego na terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty 160 000 zł.

Powyższe oznacza, że sprzedaż wysyłkowa na terytorium kraju, w ramach której wartość wysyłanych towarów nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 160 000 zł, powinna zostać opodatkowana w kraju rozpoczęcia wysyłki towarów, czyli w przedstawionym zdarzeniu przyszłym – w Niemczech.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis ustanawia generalny obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych za pomocą kas fiskalnych. Przedmiotem obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących jest sprzedaż, a nie sprzedaż wysyłkowa, której dokonuje Spółka.

W myśl art. 111 ust. 3a ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani m.in. dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazano, że sprzedaż wysyłkowa na terytorium kraju będzie dokonywana przez Spółkę z siedzibą w Polsce, zarejestrowaną do celów podatku VAT w Niemczech. Po przekroczeniu limitu sprzedaży wysyłkowej do Polski (który wynosi równowartość 160 000 zł – art. 24 ust. 2 ustawy o VAT) sprzedaż wysyłkowa będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce.

Biorąc to pod uwagę, skoro sprzedaż wysyłkowa będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium Polski, wówczas – co do prawidłowego sposobu zaewidencjonowania sprzedaży dla celów VAT przez Spółkę, zastosowanie znajdą polskie przepisy podatkowe.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1.

Obowiązkiem podatnika dokonującego sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju jest więc wystawienie osobie fizycznej (konsumentowi) faktury VAT. W ustawie o VAT nie został wskazany przypadek, w którym, w sytuacji sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, powinna ona zostać udokumentowana paragonem fiskalnym.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka dokonuje sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, posługując się niemieckim numerem identyfikacji podatkowej dla celów podatku VAT w Niemczech (z prefiksem DE). W analogicznym przypadku, gdyby takiej samej sprzedaży dokonywał podatnik VAT z siedzibą w Niemczech, organy podatkowe przychylają się do stanowiska, iż nie ma konieczności rejestracji sprzedaży przy pomocy kasy fiskalnej, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidulanej z dnia 3 września 2014 r. nr IPPP2/443-686/14-2/KOM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 9 grudnia 2016 r., nr 1462-IPPP2.4512.745.2016.2.AO oraz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2017 r., nr 1462-IPPP2.4512.53.2017.1.DG: „Definicja »sprzedaży« uregulowana w art. 2 pkt 22 ustawy nie obejmuje swoim zakresem »sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju«, gdyż dokonywane przez Spółkę dostawy nie będą stanowiły »odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju«, ponieważ towary te Wnioskodawca będzie transportował każdorazowo z terytorium innego państwa UE niż Polska. Zatem Wnioskodawca, w przedstawionej we wniosku sytuacji, nie będzie miał obowiązku ewidencjonowania dokonywanej dostawy przy zastosowaniu kasy rejestrującej, gdyż realizowana przez niego sprzedaż wysyłkowa na terytorium kraju nie podlega ewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej”. 

Ad. 2.

Gdyby jednak, w ocenie tutejszego organu, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 było nieprawidłowe, wówczas Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jeśli ww. sprzedaż wysyłkowa powinna zostać zarejestrowana przy użyciu kasy fiskalnej, ale podatnik nie ma możliwości dostarczenia paragonu razem z przesyłką, jest on zobowiązany dostarczyć nabywcy samą fakturę, natomiast wydrukowany z kasy fiskalnej paragon (oryginalny) powinien zostać dołączony do kopii faktury papierowej lub do innego dokumentu pozwalającego na jednoznacznie identyfikować faktury elektronicznej wysłanej do konsumenta i pozostawać w dokumentacji Wnioskodawcy.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363), dalej jako: „rozporządzenie” podatnicy prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania paragon fiskalny.

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 12, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Z powyższego wynika, iż obowiązek wydawania wydrukowanego dokumentu nabywcy istnieje w przypadku dokonania każdej sprzedaży rejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Zatem sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań, aby przekazać do dyspozycji nabywcy wydrukowany z kasy rejestrującej dokument potwierdzający sprzedaż.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Jak stanowi art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie natomiast do art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 – jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
   
   

Zasadą jest zatem dokumentowanie sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) fakturą VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, kupujący ma prawo zażądać wystawienia faktury w ciągu 3 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiła dostawa towaru lub wykonanie usługi. Po tym terminie podatnik-sprzedawca ma prawo odmówić klientowi wystawienia faktury.

W myśl art. 106g ust. 1 ustawy o VAT faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Natomiast w myśl art. 106h ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

Dokonując analizy powyższych przepisów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jeżeli każdorazowo (nawet bez żądania nabywcy) w przypadku dokonania sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju Wnioskodawca, do paragonu fiskalnego dokumentującego zaewidencjonowanie sprzedaży na kasie fiskalnej, wystawi fakturę (papierową lub elektroniczną), którą przekaże konsumentowi, jednoznacznie wystarczające jest, aby wydrukowany z kasy fiskalnej paragon (oryginalny) został dołączony do faktury lub do dokumentu pozwalającego zidentyfikować fakturę elektroniczną i pozostawać w dokumentacji Wnioskodawcy. Za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawia fakt, że magazyn obsługiwany przez firmę zewnętrzną, z którego realizowana jest wysyłka znajduje się terytorium Niemiec. Co za tym idzie, to na terytorium Niemiec zlokalizowana jest cała infrastruktura związana z opisywaną sprzedażą wysyłkową i wysyłka paragonu wraz z fakturą jest zdecydowanie utrudniona. Siedziba Spółki prowadzącej sprzedaż znajduje się bowiem na terytorium Polski, dlatego nie ma możliwości, by paragon wydrukowany na kasie fiskalnej w Polsce mógł zostać dołączony do przesyłki skompletowanej i wysłanej z terytorium Niemiec, z magazynu w Niemczech. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 lipca 2016 r. (nr ILPP2/4512-1-332/16-2/MR), w której organ wskazał, że: „Mając na względzie konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towaru, co wprost wynika z powołanego powyżej art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, uznać należy, że sprzedaż w systemie wysyłkowym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, winna być ewidencjonowana przy użyciu kasy rejestrującej. W przedmiotowej sprawie zachodzi jednak specyficzna sytuacja, w której Wnioskodawca będzie ewidencjonował sprzedaż na rzecz osób fizycznych za pomocą kasy rejestrującej, a ponadto wystawiał każdorazowo fakturę w momencie wydania towaru. W konsekwencji zrealizowane zostaje prawo konsumenta w zakresie otrzymania dokumentu zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji. Tym samym zaewidencjonowanie sprzedaży poprzez wystawienie faktury oraz paragonu załączanego do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy, w tej konkretnej sytuacji będzie prawidłowe, bowiem nabywca wraz z towarem otrzyma dokument potwierdzający dokonany przez niego zakup (czyli w omawianej sprawie fakturę VAT)”.

W związku z powyższym, w przypadku obowiązku ewidencji sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, opisanej w zdarzeniu przyszłym w pytaniu nr 1, za pomocą kasy fiskalnej, zostają spełnione warunki wskazane w przepisach (ewidencja za pomocą kasy fiskalnej), dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, wystarczające jest dostarczenie konsumentowi faktury dokumentującej dokonanie przez niego zakupu. Wystarczające bowiem i zgodne z przepisami będzie zaewidencjonowanie takiej sprzedaży na kasie fiskalnej oraz poprzez wystawienie do paragonu (pozostającego wraz z kopią faktury lub innym dokumentem identyfikującym fakturę elektroniczną) faktury (która zostanie dostarczona nabywcy).

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli sprzedaż wysyłkowa nie musi zostać zarejestrowana przy użyciu kasy fiskalnej i wystarczające jest wystawienie faktury, to zgoda na otrzymanie faktury elektronicznej może być wyrażona poprzez akceptację Warunków Sprzedaży lub Ogólnych Warunków Umów, która będzie odbywała się automatycznie poprzez zakup towaru na portalu internetowym.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży wysyłkowej przy pomocy kasy rejestrującej, możliwe i zgodne z przepisami ustawy o VAT jest wydanie faktury elektronicznej, dla której otrzymania wystarczająca będzie akceptacja Warunków Sprzedaży lub Ogólnych Warunków Umów. Akceptacja Warunków Sprzedaży lub Ogólnych Warunków Umów będzie odbywała się automatycznie przez konsumenta w momencie dokonania przez niego zakupu na portalu internetowym Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 106n ust. 1 ustawy o VAT, stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.

Przepisy ustawy o VAT nie regulują formy wyrażenia zgody na przesyłanie faktur w formie elektronicznej, pozostawiając tę kwestię całkowicie w gestii umownej stron. W związku z tym nie istnieją żadne szczególne wymogi dotyczące samej formy i treści akceptacji wysyłania faktur w formie elektronicznej. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, akceptacja otrzymywania faktur w formie elektronicznej, wyrażona przez konsumenta poprzez akceptację Warunków Sprzedaży lub Ogólnych Warunków Umów, która będzie następowała automatycznie poprzez dokonanie zakupu na portalu internetowym Wnioskodawcy, będzie wystarczająca do uznania, że nabywca wyraził zgodę na otrzymywanie faktur w formie elektronicznej.

Ponadto na podkreślenie zasługuje fakt, że internetowe platformy sprzedażowe nie dają użytkownikom (sprzedawcom) możliwości kształtowania procesu sprzedaży w taki sposób, aby kupujący mógł wyrazić zgodę na otrzymywanie faktur w formie elektronicznej w inny sposób niż dorozumiany poprzez sam fakt dokonania zakupu przez takiego kupującego. Skoro więc internetowe platformy sprzedażowe nie umożliwiają sprzedawcy fizycznej ingerencji w system, dopuszczając jedynie dorozumianą formę wyrażenia zgody na otrzymywanie faktur elektronicznych i jednocześnie przepisy ustaw podatkowych nie nakładają na podatników obowiązku przestrzegania jakiejkolwiek wskazanej formy takiej akceptacji, w ocenie Wnioskodawcy, akceptacja otrzymywania faktur w formie elektronicznej, wyrażona przez konsumenta poprzez akceptację Warunków Sprzedaży lub Ogólnych Warunków Umów, która będzie następowała automatycznie poprzez dokonanie zakupu na portalu internetowym Wnioskodawcy, będzie wystarczająca do uznania, że nabywca wyraził zgodę na otrzymywanie faktur w formie elektronicznej.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 lipca 2016 r., sygn. ILPP2/4512-1-332/16-2/MR, w której w podobnej sytuacji organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe stwierdzając przy tym, że sprzedawca może wystawić fakturę pomimo braku żądania kupującego zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, ale w ramach akceptacji regulaminu sklepu internetowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy – przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 2 pkt 2 ustawy – przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Przez towar należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez sprzedaż – art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Polski i jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Niemiec, ale jest tam zarejestrowany do celów podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży towarów konsumentom (osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej) na odległość, tzn. za pośrednictwem internetowych platform sprzedażowych. Wnioskodawca korzysta z usług firmy zewnętrznej (posiadającej magazyn położony w Niemczech), która magazynuje towary Wnioskodawcy i z którego to magazynu towary są wysyłane do nabywców (konsumentów) za pośrednictwem kuriera lub poczty. Wnioskodawca planuje rozpocząć sprzedaż wysyłkową towarów z terytorium Niemiec do Polski. Sprzedaż będzie odbywała się na rzecz konsumentów, tzn. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Sprzedaż odbywać się będzie w ten sposób, że konsument z Polski będzie zamawiał towar za pośrednictwem serwisu internetowego Wnioskodawcy, a ich transport z magazynu zewnętrznej firmy położonego w Niemczech realizowany będzie przez zewnętrzną, niezależną firmę (operatora pocztowego lub firmę kurierską) – działającą na rzecz Wnioskodawcy, bezpośrednio do konsumentów w Polsce.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku ewidencjonowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju – po przekroczeniem limitu, o którym mowa w art. 24 ust. 2 ustawy, tj. dostaw towarów podlegających opodatkowaniu na terytorium kraju – za pośrednictwem kasy fiskalnej lub udokumentowania tej sprzedaży tylko fakturą.

Zgodnie z art. 2 pkt 24 ustawy – przez sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa jest dokonywana na rzecz:

1. podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem w rozumieniu art. 15, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu, niebędącego podatnikiem w rozumieniu art. 15 i niemającego obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.
   
   

Mając na uwadze brzmienie powołanego art. 2 pkt 24 ustawy należy stwierdzić, że ze sprzedażą wysyłkową na terytorium kraju mamy do czynienia jedynie w przypadku łącznego wystąpienia następujących przesłanek:

1. dostawy dokonuje podatnik podatku od wartości dodanej na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego, oraz
2. towar jest wysyłany lub transportowany przez tegoż podatnika lub na jego rzecz, z terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego na terytorium kraju (Polski), które jest dla tego towaru państwem przeznaczenia, oraz
3. dostawa jest realizowana na rzecz ściśle określonych kategorii podmiotów, tj.:
   1. podatników podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
   2. osób prawnych niebędących podatnikami podatku od towarów i usług, które nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
   3. pozostałych podmiotów, niebędących podatnikami podatku od towarów i usług i niemających obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
   
   

Jak wskazuje literalna wykładnia powołanego art. 2 pkt 24 ustawy, o sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju można mówić tylko w przypadku, gdy podmiot dokonujący dostawy towaru z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju dokonuje też jego wysyłki/transportu lub też gdy ta wysyłka/transport dokonywana jest na jego rzecz.

W przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia dostaw towarów. Od poprawności określenia miejsca dokonywanych dostaw towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju zależy, czy dana dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zasady opodatkowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju uregulowano w art. 24 ustawy.

I tak – zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 24 ust. 2 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną poza terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe, wysyłanych lub transportowanych z tego samego państwa członkowskiego na terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty 160 000 zł.

Zatem w przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną poza terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych z tego samego państwa członkowskiego na terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty 160 000 zł.

Stosownie do art. 24 ust. 3 ustawy – przepis ust. 2 stosuje się, pod warunkiem że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe, wysyłanych lub transportowanych z tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 160 000 zł.

Podatnicy podatku od wartości dodanej, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji) (art. 24 ust. 4 ustawy).

Na podstawie art. 24 ust. 5 ustawy – zawiadomienie, o którym mowa w ust. 4, składa się co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik wybiera opcję, o której mowa w ust. 4.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż wysyłkowa z terytorium Niemiec na terytorium kraju będzie stanowić, zgodnie z art. 2 pkt 24 ustawy, sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju w rozumieniu tego przepisu, ponieważ spełnione będą wszystkie przesłanki uregulowane w tym przepisie, tj.:

1. dostawy będą dokonywane przez podatnika podatku od wartości dodanej (Wnioskodawcę),
2. towary będące przedmiotem dostawy będą w związku z tymi dostawami transportowane przez firmę działającą na rzecz Wnioskodawcy z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (Niemcy) na terytorium kraju (Polski),
3. dostawy będą dokonywane na rzecz podmiotów (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej), które nie będą z tego tytułu zobowiązane do rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
   
   

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie na podstawie art. 24 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy, tj. po przekroczeniu limitu sprzedaży w wysokości 160 000 zł, miejscem dostawy towarów będzie terytorium kraju.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1 (…).
   
   

Zatem w przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, w której miejscem dostawy towarów jak i ich opodatkowania będzie terytorium kraju (po przekroczeniu limitu kwotowego, o którym mowa art. 24 ust. 2 ustawy), Wnioskodawca będzie zawsze zobowiązany do wystawienia faktury.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu – podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy – podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Jak stanowi art. 109 ust. 3 ustawy – podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Należy zaznaczyć, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

Wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych podstaw opodatkowania. Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców – osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Należy zatem stwierdzić, że celem wprowadzenia obowiązku ewidencjowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących było zobowiązanie podatników do ewidencjonowania tej sprzedaży, która nie jest dokumentowana w żaden inny sposób, a więc nie ma możliwości sprawdzenia, czy dana transakcja faktycznie miała miejsce. Tym samym, uzasadnione jest przyjęcie, że z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej ustawodawca zwolnieniem objął te czynności, które są już w jakiś sposób udokumentowane, a więc istnieje możliwość ustalenia podstawy opodatkowania.

Zatem przepisy dotyczące obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej z założenia dotyczą sprzedaży, która nie jest objęta żadną ewidencją. Natomiast w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (podlegającej opodatkowaniu na terytorium kraju), skoro ustawodawca zobowiązał sprzedawców do wystawienia faktur – na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy – do każdej sprzedaży bez względu na to, kto jest nabywcą (tj. podatnik podatku od wartości dodanej niemający obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy też inny podmiot niebędący tym podatnikiem) ewidencja sprzedaży jest prowadzona.

Podsumowując, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż wysyłkowa towarów na terytorium kraju, dokonywana przez podatnika zarejestrowanego do celów VAT w Niemczech, po przekroczeniu limitu sprzedaży wysyłkowej do Polski, o którym mowa w art. 24 ust. 2 ustawy nie będzie skutkować obowiązkiem ewidencji tej sprzedaży za pośrednictwem kasy fiskalnej, a wystarczające będzie wystawienie faktury.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe, pomimo innego uzasadnienia niż wskazane przez niego.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Przechodząc natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawidłowości formy akceptacji otrzymywania faktur elektronicznych przez konsumenta należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy – przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Natomiast stosownie do art. 2 pkt 32 ustawy – przez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

W myśl art. 106g ust. 1 ustawy – faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Z kolei jak wynika z art. 106g ust. 3 pkt 1 ustawy – w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy.

Zgodnie z art. 106n ust. 1 ustawy – stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.

Zatem stosowanie przesyłu elektronicznego faktur wymaga uprzedniej akceptacji przez odbiorcę dla takiego sposobu przekazywania tych dokumentów. Jednocześnie należy wskazać, że nie istnieją żadne szczególne wymogi dotyczące samej formy i treści akceptacji wysyłania, w tym udostępniania faktur w formie elektronicznej przez odbiorcę faktur. Szczegółowe kwestie w zakresie sposobu wyrażenia lub cofnięcia zgody przez odbiorcę na przesyłanie faktur w formie elektronicznej pozostają w gestii stron i stanowią element umowy przez nie zawartej.

Podsumowując, zgoda na otrzymanie faktury elektronicznej przez konsumenta może zostać wyrażona poprzez akceptację Warunków Sprzedaży lub Ogólnych Warunków Umów, która będzie odbywała się automatycznie poprzez zakup towaru na portalu internetowym Wnioskodawcy. Przy czym faktura ta będzie mogła być wystawiona w formie elektronicznej jeżeli z treści Warunków Sprzedaży lub Ogólnych Warunków Umów, każdorazowo akceptowanych przez nabywcę towaru będzie wynikało, że nabywca udzielił zgody na stosowanie faktur elektronicznych, o którym mowa w art. 106n ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające ze stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności prawidłowości wystawiania przez Wnioskodawcę faktur dokumentujących sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju, o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego, posługując się niemieckim numerem identyfikacji podatkowej dla celów podatku VAT w Niemczech (z prefiksem DE).

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięć, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.