Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.169.2017.1.DS
z 24 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2017 r. (data wpływu 29 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia podatku zapłaconego za granicą od podatku dochodowego z działalności należnego w Polsce (pytanie nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 10 listopada 2017 r. (data wpływu 20 listopada 2017 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów (pytania nr 1, nr 2 i nr 3),
• odliczenia podatku zapłaconego za granicą od podatku dochodowego z działalności należnego w Polsce (pytanie nr 4).
  
  

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

1)

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółka Cywilna (dalej jako Spółka), która jest dystrybutorem podnośników próżniowych będących produktem holenderskiej firmy. Maszyny te znajdują zastosowanie przede wszystkim do montażu dużych elementów szklanych, czy instalacji płyt warstwowych (np. płyty dachowe, płyty ścienne). Spółkę tworzą trzej wspólnicy – osoby fizyczne, którzy posiadają równy udział w zyskach i stratach Spółki, tj. po 1/3. Wnioskodawca podlega opodatkowaniu według formy opodatkowania przewidzianej w art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f. (sprostowano na podstawie pisma z 10 listopada 2017 r.)

Spółka w ramach prowadzonej działalności, zajmuje się sprzedażą, wynajmem oraz dzierżawą ww. urządzeń na rynku polskim. W dniu 12 stycznia 2017 r. Spółka zawarła z firmą leasingową umowę leasingu finansowego dotyczącą leasingu dźwigu. Zawarta umowa spełnia warunki umowy, o której mowa w art. 23f ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. Zgodnie z jej postanowieniami odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

Pierwsza faktura (z dnia 18 stycznia 2017 r.) opiewała na kwotę 509.828,91 zł netto powiększone o 117.260,65 zł podatku VAT. Cała należność wraz z podatkiem VAT wyniosła 627.089,56 zł brutto. Zgodnie z postanowieniami umowy na wartość netto składały się następujące pozycje:

• opłata wstępna (kapitał) – 39.836,82 zł;
• wartość 60 rat składających się z części kapitałowej i odsetkowej (stanowiących łącznie 462.455,40 zł netto);
• prowizja – 3.230,01 zł;
• opłata za przeniesienie własności – 4.306,68 zł.
  
  

Opłata wstępna, prowizja i podatek VAT od sumy płatności były płatne w dniu zawarcia umowy. Opłata za przeniesienie własności będzie płatna w terminie 14 dni od daty zakończenia umowy (zgodnie z zapisami umowy kończy się ona z dniem 12 stycznia 2022 r.). Natomiast płatność każdej z 60-ciu rat przypada w odstępach comiesięcznych od dnia zawarcia umowy na podstawie not zawierających informację o wysokości części kapitałowej i odsetkowej każdej raty. Prowizja oraz opłata za przeniesienie własności nie zawierają w sobie spłaty wartości sprzętu. W umowie podana jest też wartość ofertowa sprzętu netto stanowiąca jednocześnie podstawę do amortyzacji w wysokości 430.668,32 zł.

Po zapłaceniu należności wynikających z omawianej faktury zostały one zaliczone do kosztów uzyskania przychodu Spółki w dacie wystawienia faktury, tj. 18 stycznia 2017 r. Dotyczy to następujących pozycji: opłata wstępna (kapitał) w wysokości 39.836,82 zł i prowizja w wysokości 3.230,01 zł. Ponadto przy ustalaniu dochodu wspólnika uwzględniono jako koszt uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne od wskazanej powyżej podstawy, tj. w wysokości 430.668,32 zł. Odpisów dokonywano według stawki właściwej dla przedmiotu leasingu. Pierwszy odpis amortyzacyjny miał miejsce w dniu 28 lutego 2017 r. Środek trwały przyjęto do ewidencji w dniu 31 stycznia 2017 r. Kosztami uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu każdego ze wspólników będą też:

• odsetki od poszczególnych rat w dacie wystawienia noty i po dokonaniu ich zapłaty oraz
• po zakończeniu umowy i dokonaniu zapłaty opłata za przeniesienie własności.
  
  

2)

Spółka świadczy usługi dzierżawy maszyn (podnośników i przyssawek próżniowych) na rzecz siostrzanej firmy czeskiej, będącej spółką czeskiego prawa handlowego. Usługa ta jest dokumentowana fakturą, która następnie jest księgowana jako przychód Spółki i stanowi też w proporcji do posiadanych wkładów przychód każdego ze wspólników. Należne Spółce wynagrodzenie z tytułu dzierżawy maszyn podlega opodatkowaniu w Czechach podatkiem u źródła jako należności licencyjne stosownie do art. 12 Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzonej w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 991 ze zm.). Czeski kontrahent pobiera od wartości wynagrodzenia należnego za usługę podatek „u źródła” w wysokości 5% wartości faktury i przekazuje go do właściwego dla siebie organu skarbowego na terytorium Czech. W praktyce rozliczenie między obiema spółkami wygląda w ten sposób, że strona czeska pomniejsza wypłacane z tytułu wystawionych faktur należności o wspomniane 5% i na koniec roku przekazuje Spółce informację z czeskiego urzędu skarbowego o wysokości odprowadzonego tam podatku u źródła. Kwota ta, po przeliczeniu na PLN, zaliczana jest przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu i jednocześnie, proporcjonalnie do posiadanych wkładów, stanowi koszt każdego ze wspólników. Tak więc opodatkowaniu podlega w Spółce (i proporcjonalnie w zeznaniu PIT u każdego ze wspólników) różnica pomiędzy wartością faktur wystawionych za dzierżawę maszyn i kwotą pobranego przez kontrahenta podatku u źródła. W taki sposób obecnie w Spółce dokonuje się rozliczeń z uwzględnieniem kwoty podatku zapłaconego w Czechach.

Wnioskodawca spotkał się ze stanowiskiem, że stosowany przez Spółkę sposób rozliczenia podatku zapłaconego w Czechach jest nieprawidłowy w świetle art. 27 ust. 9 u.p.d.o.f. oraz art. 21 ust. 1 lit. b umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Czechami. Wnioskodawca zapoznał się ze stanowiskiem, że rozliczenie ww. transakcji powinno wyglądać następująco:

• dochód uzyskany z tytułu należności licencyjnych na terytorium Czech należy wykazać proporcjonalnie u każdego ze wspólników i obliczyć podatek według formy opodatkowania wybranej przez danego wspólnika (np. na podstawie art. 27 ust. 1 u.p.d.o.f. bądź na podstawie art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f.);
• następnie tak obliczony podatek u każdego wspólnika każdy ze wspólników może pomniejszyć (proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki) o kwotę podatku pobranego w Czechach zgodnie z art. 27 ust. 9 u.p.d.o.f., art. 27g u.p.d.o.f. bądź art. 30c ust. 4 u.p.d.o.f.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku zawartą umową leasingu prawidłowe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków w postaci opłaty wstępnej i prowizji w sposób przedstawiony w stanie faktycznym?
2. Czy w związku z zawartą umową leasingu prawidłowe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w sposób przedstawiony w stanie faktycznym?
3. Czy w związku z zawartą umową leasingu prawidłowe będzie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków w postaci części odsetkowej rat leasingowych w sposób przedstawiony w stanie faktycznym?
4. Czy prawidłowe jest opodatkowanie dochodu z wynajmu maszyn jako różnicy pomiędzy przychodem wynikającym z faktur i 5% podatkiem u źródła, pobieranym przez kontrahenta Spółki?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 4. Natomiast w zakresie pytań nr 1, nr 2 i nr 3 wniosek został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną 24 listopada 2017 r. nr 0112-KDIL3-3.4011.167.2017.1.DS.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony we wniosku stosowany dotychczas sposób obliczania podatku w związku z pobranym w Czechach podatkiem „u źródła” jest nieprawidłowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, należności licencyjne mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności lub opłat jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć kwoty 5% kwoty brutto należności licencyjnych.

Wynagrodzenie Spółki z tytułu dzierżawy maszyn na rzecz podmiotu czeskiego jest wynagrodzeniem uzyskiwanym z tytułu należności licencyjnych. Zgodnie zatem z powołaną umową podmiot czeski przy wypłacie wynagrodzenia za dzierżawę maszyn ma prawo pomniejszać wypłacane z tego tytułu należności o 5% podatku „u źródła”.

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym, w którym dochodzi do opodatkowania przychodów z tytułu wynajmu podmiotowi czeskiemu maszyn, od którego pobierany i odprowadzany jest podatek u źródła, z uwagi na status Wnioskodawcy jako spółki cywilnej, przychody/dochody z należności z tytułu wynajmu maszyn w Czechach należy wykazać proporcjonalnie u każdego ze wspólników (osób fizycznych) i opodatkować (zgodnie z formą opodatkowania wybraną przez każdego ze wspólników). Następnie od tak obliczonego podatku każdemu ze wspólników przysługuje prawo odliczania proporcjonalnie kwoty podatku u źródła pobranego w Czechach.

W konsekwencji Wnioskodawca, który podlega opodatkowaniu na podstawie art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f., ma prawo do obniżania obliczonego podatku (proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki) o kwotę podatku pobranego w Czechach zgodnie z art. 30c ust. 4 u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej (dalej: Spółka), która jest dystrybutorem podnośników próżniowych. Spółkę tworzą trzej wspólnicy – osoby fizyczne, którzy posiadają równy udział w zyskach i stratach Spółki, tj. po 1/3. Spółka świadczy usługi dzierżawy maszyn (podnośników i przyssawek próżniowych) na rzecz siostrzanej firmy czeskiej, będącej spółką czeskiego prawa handlowego. Usługa ta jest dokumentowana fakturą, która następnie jest księgowana jako przychód Spółki i stanowi też w proporcji do posiadanych wkładów przychód każdego ze wspólników. Należne Spółce wynagrodzenie z tytułu dzierżawy maszyn podlega opodatkowaniu w Czechach podatkiem u źródła jako należności licencyjne stosownie do art. 12 umowy polsko-czeskiej. Czeski kontrahent pobiera od wartości wynagrodzenia należnego za usługę podatek „u źródła” w wysokości 5% wartości faktury i przekazuje go do właściwego dla siebie organu skarbowego na terytorium Czech. Kwota ta, po przeliczeniu na PLN, zaliczana jest przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu i jednocześnie, proporcjonalnie do posiadanych wkładów, stanowi koszt każdego ze wspólników. Tak więc opodatkowaniu podlega w Spółce (i proporcjonalnie w zeznaniu PIT u każdego ze wspólników) różnica między wartością faktur wystawionych za dzierżawę maszyn i kwotą pobranego przez kontrahenta podatku u źródła. W taki sposób obecnie w Spółce dokonuje się rozliczeń z uwzględnieniem kwoty podatku zapłaconego w Czechach.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.). Zgodnie z art. 860 § 1 tej ustawy: przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Natomiast jak stanowi art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.): ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

W myśl art. 5a pkt 28 tej ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

Spółka cywilna jest spółką prawa cywilnego, która nie ma osobowości prawnej. Tym samym spółka cywilna – jako spółka niebedąca osobą prawną – nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki cywilnej.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 tej ustawy: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

W związku z tym wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki cywilnej) określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określeniu kosztów uzyskania przychodu, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat przypadających na wspólnika.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy: osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy: za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zasada nieograniczonego obowiązku podatkowego polega na tym, że w przypadku osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podlega całość dochodów podatnika bez względu na to, gdzie położone są źródła przychodów.

W myśl art. 4a powołanej ustawy: przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W rozpatrywanej sprawie znajdą zastosowanie przepisy umowy sporządzonej w Warszawie dnia 13 września 2011 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2012 r, poz. 991; dalej: umowa polsko-czeska).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 umowy polsko-czeskiej: należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, takie należności mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty należności licencyjnych brutto (art. 12 ust. 2 tej umowy).

Zatem skoro Spółka, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, dzierżawi maszyny czeskiej spółce na terytorium Czech, to należne Spółce wynagrodzenie z tego tytułu – jako należności licencyjne, o których mowa w art. 12 umowy polsko-czeskiej – podlega opodatkowaniu w Czechach.

Jednocześnie z uwagi na miejsce zamieszkania Wnioskodawcy – jako wspólnika Spółki – na terytorium Polski podlega on w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. b umowy polsko-czeskiej: w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12 lub 13, może być opodatkowany w Republice Czeskiej, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Republice Czeskiej. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód uzyskany w Republice Czeskiej.

W rezultacie zasadę wskazaną w niniejszym przepisie stosuje się w przypadku opodatkowania m.in. należności licencyjnych uregulowanych w art. 12 omawianej umowy. Jednocześnie w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować określoną w art. 21 umowy polsko-czeskiej metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego).

W myśl art. 27 ust. 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio (art. 27 ust. 9a tej ustawy).

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest opodatkowany podatkiem liniowym należy wskazać na treść art. 30c ust. 1 omawianej ustawy, który stanowi że: podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Natomiast stosownie do art. 30c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a dochody te nie są zwolnione od opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub gdy z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Przytoczona regulacja ma zatem zastosowanie w sytuacji, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta z danym państwem przewiduje metodę proporcjonalnego zaliczenia – a więc tak jak w stanie faktycznym opisanym we wniosku – lub Polska nie zawarła umowy z państwem, na terytorium którego prowadzona jest działalność gospodarcza.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zatem kwotami należnymi są przychody, których efektem jest prowadzenie działalności gospodarczej i w związku z tym stają się wymagalne, chociażby faktycznie środków z tego tytułu jeszcze nie uzyskano. Przychodami należnymi w rozumieniu omawianej regulacji są kwoty należne, a nie kwoty otrzymane.

W związku z tym cała wartość należności z tytułu najmu maszyn na rzecz siostrzanej spółki czeskiej (tj. wraz z podatkiem zapłaconym w Czechach) stanowi przychód Wnioskodawcy, proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki.

Tak więc przy obliczaniu podatku należnego od uzyskanego dochodu Wnioskodawca może dokonać, w proporcji wynikającej z udziału w zysku Spółki, odliczenia podatku zapłaconego za granicą. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Zatem nie ma możliwości wykazania przychodów ze źródeł działalności gospodarczej w kwocie stanowiącej różnicę między wartością należności licencyjnych i tego podatku.

Reasumując – w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania dochodu uzyskanego ze źródła przychodu położonego poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (w Czechach), będzie miała zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego odliczenia. Oznacza to, że Wnioskodawca, który podlega opodatkowaniu na podstawie art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, łączy – proporcjonalnie do udziału w zyskach Spółki – przychody osiągnięte w Polsce z przychodami osiągniętymi w Czechach (wykazując należności licencyjne w wysokości wartości brutto). Od łącznego dochodu Wnioskodawca winien obliczyć należny podatek dochodowy, od którego odlicza się kwotę podatku pobranego w Czechach, także proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach Spółki. Jednocześnie odliczenie to nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w Czechach.

Ponadto należy mieć na uwadze, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Natomiast wysokość kwoty pobranego podatku u źródła – w rozumieniu art. 12 ust. 2 umowy polsko-czeskiej – przez czeskiego kontrahenta nie była przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia. Stąd wskazana przez Wnioskodawcę stawka 5%, gdy w umowie polsko-czeskiej mowa jest o stawce 10%, pozostaje bez wpływu na zajęte przez Organ stanowisko w zakresie odliczania podatku zapłaconego za granicą od podatku dochodowego z działalności należnego w Polsce.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.