Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.339.2017.1.MBD
z 1 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 października 2017 r. (data wpływu 6 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów prac rozwojowych, które zostały zaniechane lub zakończone ze skutkiem negatywnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów prawa podatkowego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów prac rozwojowych, które zostały zaniechane lub zakończone ze skutkiem negatywnym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i prowadzi działalność m.in. w zakresie:

• produkcji aparatury elektrycznej, elektronicznych urządzeń automatyki przemysłowej, aparatury kontrolno-pomiarowej, sygnalizacji i łączności, w szczególności o konstrukcji przeciwwybuchowej, przeznaczonych dla przemysłu (a zwłaszcza przemysłu wydobywczego),
• pełnej obsługi inwestycji, w tym projektowania, produkcji i remontu urządzeń będących w ofercie Spółki,
• opracowywania dokumentacji technicznych urządzeń elektrycznych stosowanych w górnictwie,
• wykonawstwa dokumentacji zintegrowanych systemów zasilania i sterowania kompleksów wydobywczych, systemów klimatyzacji grupowej,
• całodobowego serwisu urządzeń produkowanych przez Spółkę.
  
  

Pozycja rynkowa Spółki, w tym wielkość sprzedaży jej produktów, jest uzależniona od poziomu ponoszonych wydatków na prace rozwojowe. Produkty Spółki muszą odpowiadać aktualnym potrzebom klientów, a zarazem muszą posiadać lepsze rozwiązania technologiczne niż wyroby oferowane przez konkurencję Wnioskodawcy. Prowadzone przez Spółkę prace rozwojowe są skierowane na pozyskanie przewag konkurencyjnych, które prowadzą do wzrostu jej przychodów. Należy stwierdzić, że dla spółki produkcyjnej takiej jak Wnioskodawca, sukces prowadzonej działalności gospodarczej jest ściśle uzależniony od poziomu nakładów na badania i rozwój.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka realizuje prace rozwojowe, w tym prace związane z tworzeniem i projektowaniem nowych, zmienionych i ulepszonych urządzeń oraz prace związane z opracowywaniem prototypów. W opinii Spółki, wymienione wyżej prace stanowią prace rozwojowe w rozumieniu art. 4a pkt 28 ustawy o CIT. W ramach prowadzonych prac rozwojowych może dojść do następujących sytuacji:

• zaniechania prac - ze względu na brak prawdopodobieństwa zakończenia prac ze skutkiem pozytywnym lub ze względu na przyjęcie rozwiązań odmiennych niż będących przedmiotem prowadzonych prac, zarząd Spółki może podjąć decyzję o ich zaniechaniu; decyzja zarządu o zaniechaniu prac jest równoznaczna z ich zakończeniem; w momencie podejmowania decyzji o zaniechaniu pracy rozwojowej, Spółka jest przekonana o bezcelowości i braku ekonomicznego uzasadnienia dla dalszych działań;
• zakończenia prac ze skutkiem negatywnym - prowadzone prace rozwojowe były kontynuowane aż do realizacji wszystkich planowanych etapów i prób, ale nie udało uzyskać się założonych celów.
  
  

Obecnie koszty prac rozwojowych (zakończonych ze skutkiem pozytywnym i negatywnym) są przez Spółkę rozliczane w sposób określony w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT. Koszty prac rozwojowych zakończone wynikiem pozytywnym podlegają uznaniu za wartości niematerialne i prawne, jeżeli spełnione są kryteria, o których mowa w art. l6b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT. Koszty prac rozwojowych zakończone wynikiem negatywnym podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo w roku podatkowym, w którym prace te zostały zakończone.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty prac rozwojowych, których dalsze kontynuowanie zostało przez zarząd Spółki zaniechane oraz prac zakończonych ze skutkiem negatywnym, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo w roku podatkowym, w którym zarząd podjął decyzję o zaniechaniu/prace zakończyły się skutkiem negatywnym, w oparciu o art. 15 ust. 4a ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty prac rozwojowych, zaniechanych na podstawie decyzji zarządu Spółki oraz prac zakończonych ze skutkiem negatywnym, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, jednorazowo w roku podatkowym, w którym zarząd podjął decyzję o zaniechaniu/prace zakończyły się skutkiem negatywnym, w oparciu o art. 15 ust. 4a ustawy o CIT.

W uzasadnieniu stanowiska własnego Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności wskazać na treść przepisów regulujących pojęcie prac rozwojowych oraz zasad zaliczania do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na ich prowadzenie. Zgodnie z art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, prace rozwoje oznaczają nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesem i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.
   
   

Wskazana powyżej definicja prac rozwojowych, wprowadzona do ustawy o CIT z dniem 1 stycznia 2016 r., jest analogiczna do definicji przewidzianej w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2045, z późn.zm.). Należy wyraźnie podkreślić, że zacytowana powyżej definicja wynikająca z art. 4a pkt 4 (winno być art. 4a pkt 28) ustawy o CIT, nie uzależnia uznania danej aktywności za prace rozwojowe od skutku z jakim zostały zakończone lub od formy ich zakończenia. Jak wskazano w stanie faktycznym, podejmowane przez Wnioskodawcę działania polegające na:

• pracach związanych z tworzeniem i projektowaniem nowych, zmienionych i ulepszonych urządzeń oraz
• pracach związanych z opracowywaniem prototypów,

stanowią w opinii Wnioskodawcy prace rozwojowe, o których mowa w treści art. 4 pkt 4 (winno być art. 4a pkt 28) ustawy o CIT.

Dla ustalenia zasad związanych z zaliczaniem wydatków na prace rozwojowe do kosztów uzyskania przychodu niezbędne jest odwołanie się do określonych przepisów art. 15 ustawy o CIT. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Uzupełnieniem powołanej normy jest art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, zgodnie z którym koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:

1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.
   
   

Należy również wskazać, że wydatki na prace rozwojowe nie zostały wskazane w treści art. 16 ustawy o CIT. Powołane powyżej normy ustawy o CIT wskazują, że dla uznania wydatków na prace rozwojowe niezbędne jest spełnienie podstawowych przesłanek wymienionych w treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. W odniesieniu do momentu uznania wskazanych kategorii wydatków za koszt uzyskania przychodu, Ustawodawca wprowadził dla podatników trzy odmienne możliwości wskazane w treści art. 15 ust. 4a ustawy o CIT. Ze względu na zastosowaną redakcję omawianego przepisu i zastosowanie sformułowania „mogą być zaliczane” należy przyjąć, że art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, kształtuje uprawnienie podatnika w zakresie możliwych momentów zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu. Równocześnie, przepisy ustawy o CIT nie definiują i nie określają momentu jaki należy uznać za zakończenie prac rozwojowych. Pozwala to na przyjęcie tezy, że o zakończeniu prac rozwojowych decyduje podatnik np. poprzez podjęcie decyzji o ich zaniechaniu lub przyjęciu wytworzonych w ich zakresie rozwiązań.

Wskazane powyżej stanowisko Wnioskodawcy jak i przeprowadzona analiza przepisów istotnych w niniejszej sprawie znajdują potwierdzenie w praktyce stosowania prawa podatkowego. Ważnym źródłem informacji o prawidłowej wykładni art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 września 2014 r. sygn. II FSK 2070/12. W wyroku z 18 września 2014 r. NSA stwierdził, że „przepis ten należy odczytać w ten sposób, że podatnik, który ponosi wydatki na prace rozwojowe ma kilka możliwości rozliczenia poniesionych wydatków w czasie. Koszty prac rozwojowych może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy. Inną możliwością jest zaliczenie poniesionych wydatków jednorazowo w roku podatkowym, w którym prace zostały zakończone. Przedsiębiorcy, gdy spełnią dodatkowe wymagania (tzn. wynikające z art. 16b ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.p.), mogą także podjąć decyzję o rozliczeniu tego rodzaju wydatków poprzez odpisy amortyzacyjne. Amortyzację, stosownie do art. 16b ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.p., można jednak wybrać tylko w przypadku, gdy prace rozwojowe zakończone zostaną wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej przedsiębiorcy. [...] Z treści art. 15 ust. 4a u.p.d.o.p. wynika zatem, że warunek wytworzenia w wyniku „prac rozwojowych”, wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.p., odnosi się jedynie do sytuacji, w której podatnik zamierza rozliczyć koszty prac rozwojowych poprzez odpisy amortyzacyjne (art. 15 ust. 4a pkt 3 u.p.d.o.p.). Nie znajduje natomiast oparcia w materii legislacyjnej rozciąganie tego wymogu na sytuacje, o których mowa w art. 15 ust. 4a pkt 1 i 2 ustawy podatkowej, tzn. wówczas gdy podatnik zamierza rozliczyć koszty w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo też jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone.”

Wskazane powyżej stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, potwierdzające wykładnię Wnioskodawcy, zostało zaakceptowane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanych przez niego interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego. W interpretacji indywidualnej z 30 czerwca 2017 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.79.2017.1.MR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób pranych ustawodawca nie zawarł dodatkowych warunków, jakie podatnik powinien spełnić w przypadku, gdy postanowi on ujmować koszty prac rozwojowych dla celów podatkowych zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 1, pkt 2 albo 3 ww. ustawy. W konsekwencji, ustawodawca wskazał trzy sposoby, jakimi podatnik może rozliczać koszty prac rozwojowych. W powyższym przepisie nie zostało jednak określone w jakich sytuacjach należy stosować każdą z metod. W konsekwencji, należy uznać, że podatnikowi przysługuje swoboda wyboru preferowanej metody rozliczenia kosztów prac rozwojowych, o których mowa w powołanym przepisie.” W tej samej interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał również, że „zgodnie z przywołanymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podmioty prowadzące prace rozwojowe mają możliwość rozliczenia ponoszonych kosztów prac rozwojowych już w trakcie ich trwania, niezależnie od ich końcowego rezultatu (tj. od tego czy ich wynik będzie pozytywny czy negatywny), a także również wówczas, gdy prace te w ogóle nie zostały zakończone - pod warunkiem, że spełniają one przesłanki uznania za koszty uzyskania przychodów.”

Wskazane powyżej stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zostało również potwierdzone m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

• interpretacja indywidualna Ministra Finansów wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 lutego 2017 r. (sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.1080.2016.1.BG),
• interpretacja indywidualna Ministra Finansów wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 stycznia 2015 r. (sygn. ILPB4/423-381/11/15-S/ŁM).
  
  

Mając na uwadze przeprowadzoną wykładnię art. 15 ust. 1 oraz ust. 4a ustawy o CIT oraz fakt ponoszenia kosztów prac rozwojowych w celu uzyskania przychodu, Wnioskodawca uważa, że jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na prace rozwojowe, zarówno zaniechane jak i zakończone wynikiem negatywnym, jednorazowo w roku podatkowym w którym zostały one zakończone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej: „updop”), określają zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów.

Art. 15 ust. 1 updop stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop.

Należy zauważyć, że Ustawodawca uzależnił w pierwszej kolejności możliwość dokonania odliczenia kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej od faktu czy koszty te wypełniają definicję kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto wskazać należy, że Ustawodawca nie przewidział dla celów ulgi badawczo-rozwojowej szczególnej definicji poniesienia kosztów uzyskania przychodów, jak również momentu ich poniesienia. Tym samym, w celu prawidłowego określenia momentu, w którym Wnioskodawca powinien dane koszty kwalifikowane wykazać, zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do regulacji normujących kwestię poniesienia kosztów uzyskania przychodów przewidzianą w art. 15 ust. 4a updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 4a ww. ustawy, od decyzji podatnika zależy forma rozliczania wydatków ponoszonych z tytułu prac rozwojowych. Przedmiotowy przepis wymienia trzy alternatywnie możliwe sposoby zaliczenia wydatków z tytułu prac rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów, tj:

1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 updop od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ww. ustawy.
   
   

Ustawodawca, używając w art. 15 ust. 4a updop, sformułowania „mogą” (przy wskazaniu sposobu rozliczania kosztów prac rozwojowych), przy równoczesnym braku dodatkowych wskazań, co do tego kiedy dany sposób ujęcia i kosztów prac rozwojowych może być zastosowany, prowadzi do stwierdzenia, że podatnik posiada swobodę wyboru zastosowania poszczególnych sposobów podatkowego rozliczenia kosztów rozwojowych.

W ww. przepisie, zostały wskazane trzy różne sposoby rozliczenia kosztów prac rozwojowych, miedzy którymi został użyty spójnik „albo” (alternatywa rozłączna). Oznacza to, że podatnicy według własnego uznania mogą wybrać jeden z trzech sposobów rozliczania kosztów prac rozwojowych. Inaczej mówiąc, na podstawie wyżej powołanego przepisu, podatnicy mają wybór, co do sposobu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prac rozwojowych w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych.

Wskazać należy, że zgodnie z przywołanymi przepisami updop podmioty prowadzące prace rozwojowe mają możliwość rozliczenia ponoszonych kosztów prac rozwojowych już w trakcie ich trwania, niezależnie od ich końcowego rezultatu (tj. od tego czy ich wynik będzie pozytywny czy negatywny), a także również wówczas, gdy prace te w ogóle nie zostały zakończone - pod warunkiem że spełniają one przesłanki uznania za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu wskazać należy, że od 1 stycznia 2016 r. ustawodawca wprowadził do updop, definicję prac rozwojowych.

Zgodnie z art. 4a pkt 28 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.
   
   

Odnosząc powołane wcześniej przepisy do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy stwierdzić, że koszty prac rozwojowych, których dalsze kontynuowanie zostało przez zarząd Spółki zaniechane oraz prac zakończonych ze skutkiem negatywnym, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone.

W świetle powyższego, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.