Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.291.2017.2.KC
z 13 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2017 r. (data wpływu 9 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty nabycia nieruchomości– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 października 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.291.2017.1.KC, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 października 2017 r. (data doręczenia 23 października 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem złożonym w dniu 31 października 2017 r., nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 27 października 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku:

Wnioskodawczyni wraz ze swoją siostrą – …. są jedynymi spadkobiercami po zmarłej matce ….. W 1978 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni, po którym spadek w całości nabyła matka Wnioskodawczyni. Matka Wnioskodawczyni – ….. zmarła w dniu 22 lipca 1998 r., nie pozostawiając testamentu. Przed Sądem Rejonowym …. toczyło się postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku po matce Wnioskodawczyni. Postanowieniem z dnia 23 sierpnia 2010 r. Sąd Rejonowy …. Wydział I Cywilny w sprawie o sygn. akt …. stwierdził, że spadek na mocy ustawy nabyły córki ….., tj. Wnioskodawczyni i Jej siostra w częściach równych. Wnioskodawczyni niczego nie odziedziczyła, ani nie otrzymała w drodze darowizny po zmarłych rodzicach, nie dokonywano żadnych spłat i dopłat, nie doszło również do zniesienia współwłasności. Przedmiotem spadku była nieruchomość rolna o obszarze 0,4807 ha, składająca się z działki nr 829/32 opisanej w księdze wieczystej nr …. prowadzonej przez Sąd Rejonowy w …... W wyniku działu spadku w drodze aktu notarialnego Rep. A nr …. działka nr 829/32 uległa podziałowi, w wyniku czego powstały działki nr 1848/32 o obszarze 0,0350 ha i 1849/32 o obszarze 0,4457 ha. Następnie w drodze tego samego aktu notarialnego, tj. aktu notarialnego Rep. A nr ….. działka 1849/32 została podzielona i powstały z niej trzy działki: 1886/32 o obszarze 0,2420 ha, 1887/32 o obszarze 0,1433 ha oraz 1888/32 o obszarze 0,0636 ha. Wymienione działki nie są zabudowane, ani ogrodzone, ani wyposażone w urządzenia infrastruktury technicznej, sklasyfikowane są jako grunty orne i lasy. W planie zagospodarowania przestrzennego opisane działki położne są w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z towarzyszącymi usługami oraz w terenach lasów z dopuszczeniem prowadzenia ścieżek pieszych i rowerowych. W wyniku działu spadku, Wnioskodawczyni nabyła na wyłączną własność działkę niezabudowaną o numerze 1886/32 o obszarze 0,2420 ha, a Jej siostra nabyła niezabudowane działki numer 1848/32,1887/32 i 1888/32 o łącznym obszarze 0,2419 ha. Wnioskodawczyni i Jej siostra oświadczyły w akcie notarialnym, że umowę działu spadku zawierają bez dopłat. Działka numer 1849/32 została podzielona w dniu 24 października 2016 r. w drodze aktu notarialnego Rep. A nr …. zawartego przed notariuszem ….. Wartość udziału Wnioskodawczyni w wyniku przeprowadzenia działu spadku nie zwiększyła się w porównaniu do wartości udziału nabytego pierwotnie w drodze spadku. W wyniku działu spadku Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych spłat, ani też nie otrzymała żadnych dopłat. Z zaświadczenia wydanego z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego …. z dnia 30 września 2016 r., nr ..… UNP: …. wynika, że zobowiązanie podatkowe z tytułu nabycia spadku po matce Wnioskodawczyni – ….. zmarłej w dniu 22 lipca 1998 r. wygasło na podstawie art. 70 § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa. Wnioskodawczyni nosi się zamiarem sprzedaży własności nieruchomości, tj. działki niezabudowanej o numerze 1886/32 o obszarze 0,2420 ha. Wnioskodawczyni nie znalazła jeszcze nabywcy oraz nie ustaliła ceny sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy 5-letni termin wskazany w treści przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczony jest od dnia 21 września 2010 r., tj. od dnia wydania przez Sąd Rejonowy ….. postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, czy też od dnia 24 października 2016 r., tj. od dnia dokonania działu spadku w drodze aktu notarialnego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, 5-letni termin wskazany w treści przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczony jest od dnia 21 września 2010 r., tj. od dnia wydania przez Sąd Rejonowy …. postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, ponieważ wówczas doszło do faktycznego ,,nabycia” nieruchomości i wobec tego nie powinno na Niej ciążyć zobowiązanie podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powołany wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Zatem, z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Podkreślenia wymaga, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazując, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy. Tym samym, poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Przepisy prawa w sposób jednoznaczny określają moment i podstawę nabycia nieruchomości.

Zgodnie bowiem z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm., dalej Kodeks cywilny), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie fakt nabycia spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § Kodeksu cywilnego). Tak więc istotnym z punktu widzenia prawa jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy, jako data nabycia spadku.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zastrzeżeniem przepisów tytułu VIII (art. 1036 – 1046) Kodeksu cywilnego.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności.

Natomiast zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). W momencie nabycia udziału w prawie własności każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności, a więc każdego metra kwadratowego tej nieruchomości. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności. Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Natomiast, zgodnie z art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  

Jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Podkreślić należy, że w każdej sytuacji, kiedy w wyniku podziału majątku wspólnego, działu spadku lub zniesienia współwłasności jeden z dotychczasowych współwłaścicieli został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie osoby zobowiązanej do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział we współwłasności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz ze swoją siostrą są jedynymi spadkobiercami po zmarłej matce. W 1978 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni, po którym spadek w całości nabyła matka Wnioskodawczyni. Matka Wnioskodawczyni zmarła w dniu 22 lipca 1998 r., nie pozostawiając testamentu. Przed Sądem Rejonowym toczyło się postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku po matce Wnioskodawczyni. Postanowieniem z dnia 23 sierpnia 2010 r. Sąd Rejonowy stwierdził, że spadek na mocy ustawy nabyły córki, tj. Wnioskodawczyni i Jej siostra w częściach równych. Wnioskodawczyni niczego nie odziedziczyła, ani nie otrzymała w drodze darowizny po zmarłych rodzicach, nie dokonywano żadnych spłat i dopłat, nie doszło również do zniesienia współwłasności. Przedmiotem spadku była nieruchomość rolna o obszarze 0,4807 ha, składająca się z działki nr 829/32. W wyniku działu spadku w drodze aktu notarialnego działka nr 829/32 uległa podziałowi, w wyniku czego powstały działki nr 1848/32 o obszarze 0,0350 ha i 1849/32 o obszarze 0,4457 ha. Następnie, w drodze tego samego aktu notarialnego działka 1849/32 została podzielona i powstały z niej trzy działki: 1886/32 o obszarze 0,2420 ha, 1887/32 o obszarze 0,1433 ha oraz 1888/32 o obszarze 0,0636 ha. Wymienione działki nie są zabudowane, ani ogrodzone, ani wyposażone w urządzenia infrastruktury technicznej, sklasyfikowane są jako grunty orne i lasy. W planie zagospodarowania przestrzennego opisane działki położne są w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z towarzyszącymi usługami oraz w terenach lasów z dopuszczeniem prowadzenia ścieżek pieszych i rowerowych. W wyniku działu spadku, Wnioskodawczyni nabyła na wyłączną własność działkę niezabudowaną o numerze 1886/32 o obszarze 0,2420 ha, a Jej siostra nabyła niezabudowane działki numer 1848/32,1887/32 i 1888/32 o łącznym obszarze 0,2419 ha. Wnioskodawczyni i Jej siostra oświadczyły w akcie notarialnym, że umowę działu spadku zawierają bez dopłat. Działka numer 1849/32 została podzielona w dniu 24 października 2016 r. w drodze aktu notarialnego zawartego przed notariuszem. Wartość udziału Wnioskodawczyni w wyniku przeprowadzenia działu spadku nie zwiększyła się w porównaniu do wartości udziału nabytego pierwotnie w drodze spadku. W wyniku działu spadku Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych spłat, ani też nie otrzymała żadnych dopłat. Wnioskodawczyni nosi się zamiarem sprzedaży własności nieruchomości, tj. działki niezabudowanej o numerze 1886/32 o obszarze 0,2420 ha. Wnioskodawczyni nie znalazła jeszcze nabywcy oraz nie ustaliła ceny sprzedaży.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skoro wartość otrzymanej przez Wnioskodawczynię nieruchomości, tj.: działki nr 1886/32, na skutek działu spadku przeprowadzonego w dniu 24 października 2016 r. nie przekroczyła wartości udziału, jaki przysługiwał Jej we współwłasności przed dokonanym podziałem i w wyniku tej czynności udział Wnioskodawczyni nie uległ powiększeniu, nie doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, nabycie przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w dacie śmierci matki, tj.: w dniu 22 lipca 1998 r. W związku z tym pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca 1998 r.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość, tj.: działkę nr 1886/32, w 1998 r. w drodze spadku po matce. W związku z powyższym, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, upłynął z dniem 31 grudnia 2003 r. W konsekwencji, odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości nie będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z planowaną sprzedażą działki nr 1886/32.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym 5-letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien być liczony od dnia 21 września 2010 r., tj. od dnia wydania przez Sąd postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku należało uznać za nieprawidłowe, gdyż jak wskazano wyżej – nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w 1998 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ……, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie spraw jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.