Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.410.2017.1
z 15 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2017 r. (data wpływu 10 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów

• w części dotyczącej jednorazowej amortyzacji środków trwałych o wartości początkowej wyższej niż 3.500 zł – jest nieprawidłowe
• w pozostałej części – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna (polski rezydent podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 updof) nieprowadząca pozarolniczej działalności gospodarczej, odpłatnie nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego (dalej także jako: „Mieszkanie”) z zamiarem wynajmowania go na cele mieszkalne. Zakup został sfinansowany z kredytu bankowego (opłaty, które związane były z jego zaciągnięciem to koszty ubezpieczenia kredytu, które Wnioskodawca dodatkowo samodzielnie opłacił; pozostałe koszty kredytu uwzględniane są w ramach opłacanych przez niego rat). Przed przekazaniem Mieszkania w najem – mimo, że było ono w pełni funkcjonalne już w momencie jego nabycia, tj. możliwe do zamieszkania – przeprowadzany jest remont. Obejmuje on m.in. zmianę podłóg, wstawienie ścianek kartonowo-gipsowych, szpachlowanie oraz malowanie ścian i sufitów, wymianę okien, drzwi wewnętrznych, wymianę urządzeń sanitarnych, zmianę glazury i terakoty. Oprócz tego zakupione zostaną nowe meble, akcesoria i wyposażenie, a także sprzęty AGD, tak aby lokal posiadał wyższy standard niż w momencie jego nabycia. To z kolei będzie miało przełożenie na wysokość czynszu, który podatnik będzie mógł uzyskać wynajmując Mieszkanie.

W momencie nabycia, nieruchomość była użytkowana (tj. wykorzystywana do celów mieszkaniowych przez osoby, którym przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu) przez okres co najmniej 60 miesięcy.

Wnioskodawca zamierza wynająć Mieszkanie na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem (osobą fizyczną, osobą prawną, czy też inną instytucją, która będzie używała lokal do celów mieszkalnych). Nie wyklucza natomiast (w szczególności jeśli okazałoby się, że wynajęcie całego Mieszkania przez jeden podmiot jest utrudnione - np. nie ma chętnych do jego wynajęcia) wynajmowania poszczególnych pokoi znajdujących się w Mieszkaniu, odrębnym najemcom, na podstawie zawieranych z nimi umów. W takiej sytuacji najemcy poszczególnych pokoi będą mieli wyłączność do korzystania z tych pomieszczeń, a dodatkowo korzystać będą z części wspólnych Mieszkania, tj. m.in. kuchni, łazienki, pomieszczenia gospodarczego, przedpokoju, łazienki, piwnicy. Podatnik będzie poszukiwał najemców poprzez któryś z wymienionych kanałów, tj. „pocztę pantoflową”, biura nieruchomości, serwisy specjalistyczne (np. otodom.pl), serwisy społecznościowe, portale z ogłoszeniami.

Wnioskodawca od uzyskanych z tytułu najmu przychodów zamierza odprowadzać podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych, o których mowa w art. 27 ust. 1 updof, a przychody z tego tytułu traktować jako uzyskiwane z najmu prywatnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy. Wnioskodawca po nabyciu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego chce przekształcić wskazany tytuł prawny w prawo własności Mieszkania (nastąpi utworzenie księgi wieczystej dla nieruchomości oraz wyodrębnienie prawa własności). Będzie to miało miejsce w oparciu o regulacje ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1222 ze zm.). Po wskazanym przekształceniu nieruchomość zostanie ujęta w ewidencji przez Wnioskodawcę jako środek trwały, od którego będą dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Uzyskiwanie przychodów z najmu prawdopodobnie rozpocznie się jeszcze przed przekształceniem, o którym mowa powyżej, albo po tym momencie.

Wnioskodawca wyklucza jednocześnie prowadzenie najmu okazjonalnego, tj. na kilka nocy. Mieszkanie będzie wynajmowane na czas określony (na okresy co najmniej kilkumiesięczne – w szczególności Mieszkanie nie będzie wynajmowane na doby), z możliwością wypowiedzenia umowy przy zaistnieniu określonych w umowie okoliczności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w sytuacji wynajmowania poszczególnych pokoi Mieszkania odrębnym najemcom, Wnioskodawca zachowa możliwość opodatkowania przychodów z tzw. najmu prywatnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 updof?
2. Czy Wnioskodawca może prowadzić 10 letnią amortyzację Mieszkania (w oparciu o przepisy art. 22j ust. 1 pkt 3 updof) wprowadzonego do środków trwałych, a rozpoznawane w ten sposób odpisy amortyzacyjne zaliczać do kosztów uzyskania przychodów (zgodnie z art. 22 ust. 8 updof) uzyskiwanych z najmu?
3. Czy poniesione nakłady na remont Mieszkania, jak i zakup mebli, akcesoriów i wyposażenia, a także sprzętów AGD, oraz poniesione koszty kredytu, jak i odsetki od kredytu opłacone przed wprowadzeniem Mieszkania do ewidencji środków trwałych zwiększą wartość początkową środka trwałego?
4. Czy fakt wynajmowania Mieszkania, a także dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, wpływa na stosowanie regulacji art. 10 ust. 1 pkt 8 upof w przypadku odpłatnego zbycia tej nieruchomości po okresie 5 lat od końca roku, w którym została nabyta?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie pytania trzeciego. Wniosek w zakresie pozostałych pytań jest przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Zdaniem Wnioskodawcy, (w zakresie pytania oznaczonego nr 3) poniesione nakłady na remont Mieszkania przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych zwiększą wartość początkową tego środka trwałego. Natomiast wydatki na zakup mebli, akcesoriów i wyposażenia, a także sprzętów AGD (poniesione także przed wprowadzeniem tej nieruchomości do ewidencji środków trwałych) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio w dniu ich poniesienia (jeśli wartość poszczególnych składników wyposażenia/mebli nie przekroczy kwoty 3 500 zł) lub zostaną ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych a następnie amortyzowane jednorazowo lub liniowo (jeśli ich wartość jednostkowa przekraczać będzie kwotę 3 500 zł). Wartość początkową tego środka trwałego zwiększą także poniesione koszty zawarcia umowy kredytu (tj. opłacone ubezpieczenie kredytu), jak i odsetki od kredytu opłacone przed wprowadzeniem Mieszkania do ewidencji środków trwałych.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 updof, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (katalog wyłączeń). Koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10 (art. 22 ust. 5 ww. ustawy). Natomiast, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 22 ust. 5c updof). Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 22 ust. 5d updof). Z kolei, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi (art. 22a ust. 1 updof).

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b (art. 22f ust. 1 updof). Zgodnie zaś z art. 22g ust. 1 pkt 1 updof, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się – w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia. Za cenę nabycia z kolei – zgodnie z ust. 3 artykułu – uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Ponadto, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwale uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 22g ust. 15 updof).

Zgodnie z przepisem art. 22h ust. 1 pkt 1 updof, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł. dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego (art. 22h ust. 2 updof). Zgodnie natomiast z art. 22h ust. 4 zdanie pierwsze updof, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 22i.

Od powyższej zasady przewidziano wyjątek. Mianowicie zgodnie z art. 22k ust. 7 updof podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11 oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W konkluzji uznać należy, że wydatki na remont niewątpliwie służyć będą uzyskiwaniu w przyszłości przychodu z najmu Mieszkania. Poniesienie ich jest ściśle związane z przygotowaniem Mieszkania pod przyszłych najemców, dostosowaniem jego wyposażenia, funkcjonalności i wystroju na potrzeby najmu. Wnioskodawca może więc wydatki na nakłady zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w odpowiednich dla nich formach.

Dlatego bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów zaliczy wydatki na zakup wyposażenia, mebli, akcesoriów domowych oraz sprzętu AGD o wartości jednostkowej nieprzekraczającej 3 500 zł. Wskazane zakupy o wartości przekraczającej 3 500 zł Wnioskodawca wpisze do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz zamortyzuje jednorazowo, zgodnie z art. 22k ust. 7 updof – Wnioskodawca jest małym podatnikiem, natomiast zakupy sklasyfikowane są w grupie 8 Klasyfikacji, a ich łączna kwota nie przekroczy równowartości 50 000 euro.

Z kolei wydatki poniesione na remont Mieszkania oraz poniesione koszty kredytu, jak i odsetki od kredytu opłacone przed wprowadzeniem Mieszkania do ewidencji środków trwałych powiększą wartość początkową Mieszkania. Wydatki te zostaną poniesione po zakupie, ale przed wprowadzeniem nieruchomości do ewidencji środków trwałych, dlatego stosownie do przepisów art. 22g ust. 1 pkt i 3 updof. Ich wartość zwiększy wartość początkową Mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe - w części dotyczącej jednorazowej amortyzacji środków trwałych o wartości początkowej wyższej niż 3.500 zł oraz jest prawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Należy zaznaczyć, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z przychodami uzyskiwanymi z tytułu najmu oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Treść art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi zaś, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących przesłanek:

• zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z uzyskiwanymi przez Pana przychodami,
• odsetki zostały zapłacone,
• odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

 o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

• grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
• budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są m.in. nabyte budowle, budynki, lokale, o ile spełniają następujące warunki:

• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Ponadto budynki (lokale) mieszkalne podlegają amortyzacji, o ile podatnik podejmie decyzję o ich amortyzowaniu.

Zgodnie z art. 22d ust. 1, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie z art. 22f ust. 3 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawidłowe ustalenie wartości początkowej środków trwałych jest bardzo istotne, ponieważ jej wysokość kształtować będzie wartość odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie natomiast z art. 22g ust. 17 ww. ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. l, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W myśl art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Reguły dotyczące stosowania jednorazowej amortyzacji od wartości początkowej maszyn, urządzeń i środków transportu zawierają przepisy art. 22k ust. 7-13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11 oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

• mali podatnicy lub
• podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej.

Określenie „mały podatnik” jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – który stanowi: ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Z powyższych przepisów wynika, że z jednorazowej amortyzacji, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą korzystać wyłącznie prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą. Możliwość skorzystania z tej metody amortyzacji nie dotyczy natomiast podatników uzyskujących przychody z tzw. „najmu prywatnego”.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że przed przekazaniem mieszkania na wynajem – mimo, że już w momencie jego nabycia było ono w pełni funkcjonalne - przeprowadzono w nim szereg prac obejmujących m.in. zmianę podłóg, wstawienie ścianek kartonowo-gipsowych, szpachlowanie oraz malowanie ścian i sufitów, wymianę okien, drzwi wewnętrznych, wymianę urządzeń sanitarnych, zmianę glazury i terakoty.

Przenosząc powyższe na grunt przytoczonych uprzednio przepisów stwierdzić należy, że wydatki związane z opisanym remontem, poniesione przed oddaniem lokalu mieszkalnego do wynajmu, należy uwzględnić w wartości początkowej środka trwałego, jakim jest lokal mieszkalny. W sytuacji bowiem, gdy podatnik ponosi wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania (np. najmu) wówczas wartość poczynionych nakładów, stanowi obok ceny nabycia element wartości początkowej środka trwałego.

Również wydatki poniesione na opłaty związane z zaciągnięciem kredytu oraz na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, który to lokal przeznaczony został pod wynajem, naliczone i zapłacone do dnia przekazania środka trwałego do używania, będą zwiększały wartość początkową tego środka trwałego.

Natomiast odsetki poniesione po tym dniu (naliczone i zapłacone) będą mogły być zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, jako związane z uzyskiwanym przez Wnioskodawcę przychodem z najmu.

Z wniosku wynika ponadto, że w związku z wynajęciem mieszkania zakupione zostaną nowe meble, akcesoria i wyposażenie, a także sprzęty AGD.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że w przypadku elementów wyposażenia, których wartość jednostkowa będzie równa lub niższa niż 3.500 zł, Wnioskodawca będzie mógł, zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych a wydatki na ich nabycie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Alternatywnym rozwiązaniem jest dokonanie od ich wartości odpisów amortyzacyjnych jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tych środków trwałych albo w miesiącu następnym - na podstawie art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do tych elementów wyposażenia mieszkania, których wartość jednostkowa przekroczy kwotę 3.500 zł (stanowiących odrębne środki trwałe), nie ma możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Jak już bowiem wskazano, metoda amortyzacji, o której mowa w art. 22 k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przewidziana wyłącznie dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Z wniosku wynika zaś, że przedmiotowe składniki majątku mają być wykorzystywane przy prowadzeniu tzw. „najmu prywatnego”.

Reasumując, prawidłowo wskazano we wniosku, że nakłady na remont mieszkania, poniesione przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych, zwiększą wartość początkową tego środka trwałego. Wartość początkową środka trwałego zwiększą także poniesione koszty zawarcia umowy kredytu, jak i odsetki od kredytu opłacone przed wprowadzeniem mieszkania do ewidencji środków trwałych. Natomiast wydatki na zakup mebli, akcesoriów i wyposażenia, a także sprzętów AGD (poniesione także przed wprowadzeniem tej nieruchomości do ewidencji środków trwałych) mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dniu ich poniesienia, jeśli wartość poszczególnych składników wyposażenia/mebli nie przekroczy kwoty 3 500 zł.

Jeśli jednak wartość jednostkowa poszczególnych środków trwałych będzie przekraczać kwotę 3 500 zł, to Wnioskodawca winien dokonywać odpisów amortyzacyjnych metodą liniową według stawek przewidzianych w Wykazie. Nie ma natomiast możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

W związku z powyższym - w tej części - stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.