Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.355.2017.1.MBD
z 15 grudnia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 października 2017 r. (data wpływu 17 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

  • podatku akcyzowego wynikającego z decyzji określających zobowiązanie podatkowe za 2010 r., 2011 r. i 2012 r.,
  • opłaty prolongacyjnej wynikającej z decyzji w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości podatkowych w Akcyzie za 2010 r., 2011 r. i 2012 r. oraz w VAT za 2010 r. i 2011r.

jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

  • podatku akcyzowego wynikającego z decyzji określających zobowiązanie podatkowe za 2010 r., 2011 r. i 2012 r.,
  • opłaty prolongacyjnej wynikającej z decyzji w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości podatkowych w Akcyzie za 2010 r., 2011 r. i 2012 r. oraz w VAT za 2010 r. i 2011r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka X (dalej również: „Wnioskodawca”), będąca podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”), podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”), podatnikiem podatku akcyzowego (dalej również: „Akcyza”), zajmuje się produkcją m.in. napojów alkoholowych, w tym piwa. Wnioskodawca ponosił i ponosi wydatki związane z zapłatą Akcyzy z tytułu produkcji napojów alkoholowych.

Wnioskodawca otrzymał decyzje określające zaległości w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące w 2010 r., 2011 r. i 2012 r. Istota sporu, który leży u podstaw opisanych wyżej zaległości podatkowych w podatku akcyzowym za lata 2010, 2011 i 2012, polega na zakwestionowaniu przez organ kontroli skarbowej i organy celne obu instancji możliwości uznania za piwo części produkcji Wnioskodawcy tj. „napoju piwnego” sklasyfikowanego pod pozycją CN 2206 wytwarzanego ze składników zawierających mniej niż 50% słodu. Zdaniem organów, Spółka błędnie zaklasyfikowała produkowany „napój piwny” do kodu CN 2206 stosując niewłaściwą stawkę tj. 7,79 zł od 1 hektolitra za każdy stopień Plato, uznając, że powyższy wyrób akcyzowy to mieszanina piwa i napoju bezalkoholowego. Zdaniem organów podatkowych „napój piwny” produkowany przez Wnioskodawcę we wskazanym okresie winien być klasyfikowany do kodu CN 2206 w rozumieniu art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 43; dalej: „Ustawa o podatku akcyzowym”), a stawką właściwą dla tego wyrobu to 158 zł za 1 hektolitr wyrobu. Na tej podstawie organy dokonały określenia w wyższej wysokości Akcyzy za poszczególne miesiące 2010 r., 2011 r. i 2012 r., niż to wynikało z deklaracji Wnioskodawcy.

Decyzje pierwszoinstancyjne w przedmiocie Akcyzy za 2010 r., 2011 r. i 2012 r., zostały utrzymane w mocy przez Dyrektora Izby Celnej. Następnie, Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokami oddalił skargi Wnioskodawcy na decyzje organu odwoławczego. Na dzień złożenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej na rozpoznanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym oczekują skargi kasacyjne Wnioskodawcy w tych sprawach.

Naczelnik Urzędu Celnego (a po reformie Krajowej Administracji Skarbowej - Naczelnik Urzędu Skarbowego) decyzjami wydawanymi od 2013 r. na podstawie art. 67a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201; dalej: „Ordynacja podatkowa”), rozłożył Wnioskodawcy na raty zaległości podatkowe w Akcyzie wraz z odsetkami wynikające z wyżej wskazanych decyzji wymiarowych. W każdej decyzji rozkładającej na raty zaległości podatkowe Naczelnik Urzędu Celnego ustalił również stosownie do treści art. 57 § 1 Ordynacji podatkowej, opłatę prolongacyjną w określonej kwocie. Każda decyzja rozkładająca na raty zaległości podatkowe w Akcyzie zawiera harmonogram comiesięcznych spłat z określeniem wysokości kwoty podatku, odsetek i opłaty prolongacyjnej.

Wnioskodawca otrzymał również decyzje określające zaległości w VAT za 2010 r. i 2011 r. Zaległości podatkowe w podatku VAT za lata 2010 i 2011 są pochodną wyżej opisanego sporu w Akcyzie. Przeklasyfikowanie produkowanego przez Wnioskodawcę „napoju piwnego” i objęcie go wyższą stawką Akcyzy, która wchodzi do podstawy opodatkowania VAT (por. art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym w 2010 r. i 2011 r., t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, dalej: „Ustawa o VAT”), spowodowało dookreślenie podatku VAT Wnioskodawcy za wskazane lata.

Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzjami wydawanymi od 2013 r. na podstawie art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej, rozłożył Wnioskodawcy na raty zaległości podatkowe w VAT wraz z odsetkami wynikające z wyżej wskazanych decyzji wymiarowych. W każdej decyzji rozkładającej na raty zaległości podatkowe Naczelnik Urzędu Skarbowego ustalił również stosownie do treści art. 57 § 1 Ordynacji podatkowej, opłatę prolongacyjną w określonej kwocie. Każda decyzja rozkładająca na raty zaległości podatkowe w VAT zawiera harmonogram comiesięcznych spłat z określeniem wysokości kwoty podatku, odsetek i opłaty prolongacyjnej.

Przed końcem 2015 r. Wnioskodawca spłacił zaległość podatkową w VAT za 2010 r. Na moment złożenia niniejszego wniosku, Wnioskodawca w dalszym ciągu spłaca kwotę zaległego podatku tj. VAT za 2011 r., a także Akcyzę za 2010 r., 2011 r. i 2012 r. na podstawie comiesięcznych rat, zgodnie z aktualnymi harmonogramami spłat wynikającymi z wyżej przywołanych decyzji, a także ponosi ciężar opłaty prolongacyjnej w związku z rozłożeniem zaległości podatkowych na raty.

Powyższe kwoty dotyczące Akcyzy oraz opłaty prolongacyjnej nie były dotychczas zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy, ani za lata zapłaty zaległości, ani za lata wcześniejsze.

Wskazane zaległości w Akcyzie nie dotyczą strat powstałych w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków, które nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów w CIT na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 47 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy zapłacony przez Wnioskodawcę podatek akcyzowy wynikający z decyzji określających zobowiązanie podatkowe w prawidłowej wysokości za poszczególne miesiące 2010 r., 2011 r., i 2012 r., jest bezpośrednim kosztem uzyskania przychodów, potrącalnym na podstawie art. 15 ust. 4c Ustawy o CIT, w roku, w którym został faktycznie poniesiony przez Wnioskodawcę w formie płatności ratalnej zgodnie z decyzją o rozłożeniu na raty zaległości podatkowej, tj. odpowiednio w 2013 r., 2014 r., 2015 r., 2016 r., 2017 r. (tj. na bieżąco), itd. w zależności od momentu faktycznego poniesienia i udokumentowania tego kosztu?
  2. Czy zapłacona przez Wnioskodawcę opłata prolongacyjna, wynikająca z decyzji w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości podatkowych w Akcyzie za poszczególne miesiące 2010 r., 2011 r. i 2012 r. oraz w VAT za 2010 r. i 2011 r., jest kosztem uzyskania przychodów, którego dniem poniesienia stosownie do treści art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT, jest dzień, na który ujęto ten koszt w księgach tj. odpowiedni dzień w 2013 r., 2014 r., 2015 r., 2016 r., 2017 r., itd., w zależności od momentu faktycznego poniesienia (zaksięgowania) tego kosztu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zapłacony przez Wnioskodawcę podatek akcyzowy wynikający z decyzji określających zobowiązanie podatkowe w prawidłowej wysokości za poszczególne miesiące 2010 r., 2011 r. i 2012 r., jest bezpośrednim kosztem uzyskania przychodów, potrącalnym na podstawie art. 15 ust. 4c ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej „Ustawy o CIT”), w roku, w którym został faktycznie poniesiony przez Wnioskodawcę w formie płatności ratalnej zgodnie z decyzją o rozłożeniu na raty zaległości podatkowej, tj. odpowiednio w 2013 r., 2014 r., 2015 r., 2016 r., 2017 r. (tj. na bieżąco), itd., w zależności od momentu faktycznego poniesienia i udokumentowania tego kosztu.

Stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT (...).

Podsumowując, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT (por. m.in. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2012 r., sygn. II FSK 430/11, z 2 kwietnia 2015 r., sygn. II FSK 482/13).

Art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, zawiera bowiem enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 47 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków. A zatem, w przypadku podatku akcyzowego, ustawodawca objął wyłączeniem z kategorii kosztów podatkowych przypadek zapłaty podatku akcyzowego od ubytków wyrobów akcyzowych nieobjętych zwolnieniem od tego podatku. Tym samym posługując się zasadą wnioskowania a contrario, zgodnie z którym, jeśli norma prawna wiąże konsekwencje tylko z faktami w niej wymienionymi, to konsekwencje te nie wiążą się z innymi faktami, należy uznać, że w zakresie nieobjętym powyższym wyłączeniem podatek akcyzowy może być kosztem podatkowym, o ile wydatek ten spełnia ogólne przesłanki wymienione w przepisie art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT. Potwierdzają to liczne interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 8 września 2014 r., sygn. ITPB4/423-66/14/AM, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 grudnia 2015 r., sygn. IPPB6/4510-318/15-4/AM, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 sierpnia 2016 r., sygn. IPPB6/4510-407/16-2/AG. Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca ponosił i ponosi wydatki związane z zapłatą Akcyzy z tytułu produkcji napojów alkoholowych. Wskazane koszty nie są wydatkami, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 47 Ustawy o CIT, stąd też mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Jeżeli chodzi o kwestię momentu ujęcia ww. wydatku w kosztach podatkowych, należy wskazać, że ustawodawca - w art. 15 ust. 4, 4b - 4e Ustawy o CIT - zróżnicował zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów, kierując się kryterium charakteru powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć. Wyróżnił mianowicie:

  • koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów - w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego);
  • koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia - są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną).

W ocenie Wnioskodawcy uzasadnione jest przyjęcie, że wydatki Wnioskodawcy na pokrycie zaległości podatkowych w Akcyzie za 2010 r. - 2012 r. stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodów. Przedmiotowe zobowiązanie z tytułu podatku akcyzowego jest bowiem ściśle związane z przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a zapłata podatku akcyzowego stanowi wydatek bezpośrednio związany z przychodami z tytułu sprzedaży napojów alkoholowych w konkretnych okresach. Powyższe stanowisko potwierdzają wnioski wypływające z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 grudnia 2015 r., sygn. IPPB6/4510-318/15-4/AM, czy z prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 26 czerwca 2013 r., sygn. III SA/Wa 3361/12.

W przepisie art. 15 ust. 4 Ustawy o CIT określono, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Jednakże, w myśl art. 15 ust. 4b ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

  1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
  2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Należy przy tym zauważyć, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie, o czym stanowi art. 15 ust. 4c Ustawy o CIT.

Ponieważ koszt Akcyzy z tytułu produkcji napojów alkoholowych za 2010 r., 2011 r. i 2012 r. (tj. koszt bezpośredni tych okresów), określonej w decyzjach wymiarowych został poniesiony po roku, za który sporządzono sprawozdanie finansowe lub składane było zeznanie za kolejno 2010 r., 2011 r. i 2012 r., to zastosowanie znajdzie regulacja art. 15 ust. 4c Ustawy o CIT. Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy przepis należy rozumieć w ten sposób, że zapłacony przez Wnioskodawcę podatek akcyzowy wynikający z decyzji określających zobowiązanie podatkowe w prawidłowej wysokości za poszczególne miesiące 2010 r., 2011 r. i 2012 r., jest bezpośrednim kosztem potrącalnym w roku, w którym został faktycznie poniesiony przez Wnioskodawcę w formie płatności ratalnej zgodnie z decyzją o rozłożeniu na raty zaległości podatkowej tj. odpowiednio w 2013 r., 2014 r., 2015 r., 2016 r., 2017 r., itd., w zależności od momentu faktycznego i udokumentowanego poniesienia tego kosztu.

W związku z tym, Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorygowania deklaracji odnoszących się do lat podatkowych, w których faktycznie ponoszone były wydatki na pokrycie zaległej Akcyzy tj. za 2013 r., 2014 r., 2015 r., 2016 r.

Wnioskodawcy przysługuje również prawo do uwzględnienia w bieżącej deklaracji podatkowej wydatków na pokrycie zaległej Akcyzy, o ile te wydatki zostały poniesione w bieżącym roku podatkowym, co można ustalić na podstawie daty faktycznego zaksięgowania wydatku, który zasadniczo musi być zgodny z harmonogramem spłat wynikającym z decyzji o rozłożeniu na raty zaległości podatkowej.

Takie rozumienie regulacji art. 15 ust. 4c Ustawy o CIT, potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 grudnia 2015 r., sygn. IPPB6/4510-318/15-4/AM, w której organ podatkowy wskazał: Generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztów bezpośrednich jest więc ujęcie (potrącenie) w rachunku podatkowym kosztu bezpośrednio związanego z przychodem w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem, chyba że koszt bezpośredni został poniesiony po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego po zakończonym roku podatkowym (nie późniejszym jednak niż termin określony do złożenia zeznania podatkowego) - w takim przypadku jest on potrącalny w roku podatkowym następującym po roku, którego dotyczy. Przy czym ustawodawca nie ograniczył wyłącznie do jednego następnego roku podatkowego, umiejscowionego bezpośrednio po roku, w którym powstał przychód. Przepis ten zawiera otwartą formułę rozliczenia kosztów bezpośrednich w czasie (choć nie dowolną), to jest w tym roku podatkowym następnym, w którym został poniesiony i udokumentowany koszt bezpośredni.

W konsekwencji, z uwagi na fakt, że zapłata podatku akcyzowego przez Wnioskodawcę do Izby Celnej nastąpiła w roku 2012, 2013 i 2014 (w tych latach nastąpiło również zaksięgowanie wydatków z tytułu akcyzy), nie ma możliwości ujęcia tego podatku jako kosztu uzyskania przychodów w rozliczeniach podatkowych za lata podatkowe 2006, 2007 i 2008, tj. lata, w których dokonywano sprzedaży towarów objętych podatkiem akcyzowym (rozpoznano przychody ze sprzedaży samochodów). Stosownie do art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zapłacony przez Wnioskodawcę podatek akcyzowy za lata 2006-2008 jest potrącalny w roku podatkowym następnym, w którym został poniesiony i udokumentowany koszt bezpośredni, tj. odpowiednio w 2012 r., 2013 r. i 2014 r.

Również aktualne orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdza prawidłowość wyżej przedstawionej wykładni art. 15 ust. 4c Ustawy o CIT. Przykładowo wskazać można na wyrok z 3 października 2017 r., sygn. II FSK 2370/15, z którego wynika, że noty odnoszące się do kosztów bezpośrednich danego roku podatkowego otrzymane po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego i zeznania powinny być na podstawie art. 15 ust. 4c Ustawy o CIT, rozpoznawane na bieżąco, tj. w okresie ich otrzymania.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, zapłacony przez Wnioskodawcę podatek akcyzowy, wynikający z decyzji określających zobowiązanie podatkowe w prawidłowej wysokości za poszczególne miesiące 2010 r., 2011 r. i 2012 r., jest bezpośrednim kosztem uzyskania przychodów, potrącalnym na podstawie art. 15 ust. 4c Ustawy o CIT, w roku, w którym został faktycznie poniesiony przez Wnioskodawcę w formie płatności ratalnej zgodnie z decyzją o rozłożeniu na raty zaległości podatkowej tj. odpowiednio w 2013 r., 2014 r., 2015 r., 2016 r., 2017 r. (tj. na bieżąco), itd., w zależności od momentu faktycznego poniesienia i udokumentowania tego kosztu.

Końcowo Wnioskodawca wyjaśnia, że biorąc po uwagę, że z treści art. 16 ust. 1 pkt 21 Ustawy o CIT wynika, że kosztem uzyskania przychodów nie są odsetki za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, a więc również odsetki związane z zaległościami podatkowymi w VAT i Akcyzie, Wnioskodawca nie zamierza rozpoznawać jako koszt uzyskania przychodów wydatków na pokrycie odsetek, wynikających ze wskazanych wyżej decyzji.

Ad. 2.

Zapłacona przez Wnioskodawcę opłata prolongacyjna, wynikająca z decyzji w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości podatkowych w Akcyzie za poszczególne miesiące 2010 r., 2011 r. i 2012 r. oraz w VAT za 2010 r. i 2011 r., jest kosztem uzyskania przychodów, którego dniem poniesienia stosownie do treści art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT, jest dzień, na który ujęto ten koszt w księgach tj. odpowiedni dzień w 2013 r., 2014 r., 2015 r., 2016 r., 2017 r., itd. w zależności od momentu faktycznego poniesienia (zaksięgowania) tego kosztu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek poniesiony z tytułu opłaty prolongacyjnej od rozłożenia zaległości podatkowej może stanowić koszt uzyskania przychodów w CIT, ponieważ spełnia przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, jako koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatek z tytułu opłaty prolongacyjnej nie został też wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w którym jest zawarty katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Podatnik ma zatem prawo zaliczyć opłatę prolongacyjną od rozłożenia na raty zaległości podatkowej związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą np. z tytułu Akcyzy czy VAT, do kosztów podatkowych. Potwierdzają to interpretacje indywidualne, np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 października 2013 r. sygn. IPPB3/423-667/13-2/GJ, czy z 29 grudnia 2015 r. sygn. IPPB6/4510-318/15-4/AM.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata prolongacyjna stanowi koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami (tj. tzw. koszt pośredni). Jej poniesienie nie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Ponoszenie opłaty prolongacyjnej wynika z decyzji o rozłożeniu na raty płatności zaległości podatkowej w Akcyzie czy w VAT, nie ma natomiast związku przyczynowo-skutkowego z konkretnym przychodem wygenerowanym przez podatnika. Z uwagi na powyższe, opłatę prolongacyjną należy uznać za koszt inny niż bezpośrednio związany z osiąganymi przychodami (tzw. koszt pośredni). Potwierdza to interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 grudnia 2015 r. sygn. IPPB6/4510-318/15-4/AM.

Moment poniesienia kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami określa art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT. W myśl tego przepisu koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie do art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszt rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Na tej podstawie należy zatem stwierdzić, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki z tytułu opłaty prolongacyjnej należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodem, które są potrącalne w dacie ich poniesienia, tj. przykładowo jeżeli wydatek na opłatę prolongacyjną został faktycznie poniesiony w 2016 r. to w tym roku stanowi on koszt uzyskania przychodów w CIT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, zapłacona przez Wnioskodawcę opłata prolongacyjna wynikająca z decyzji w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości podatkowych w Akcyzie za poszczególne miesiące 2010 r., 2011 r. i 2012 r. oraz w VAT za 2010 r. i 2011 r., jest kosztem uzyskania przychodów, którego dniem poniesienia stosownie do treści art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT, jest dzień, na który ujęto ten koszt w księgach tj. odpowiedni dzień w 2013 r., 2014 r., 2015 r., 2016 r., 2017 r., itd., w zależności od momentu faktycznego poniesienia (zaksięgowania) tego kosztu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj