Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.401.2017.1.KB
z 8 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2017 r. (data wpływu 14 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2017 r. (data wpływu 30 października 2017 r.) oraz pismem z dnia 31 października 2017 r. (data wpływu 6 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonywania zwrotu podatku podróżnym na takich samych zasadach jak osoba fizyczna wnosząca aport oraz w zakresie prawa do dokonywania zwrotu podatku podróżnym z okresu działalności przedsiębiorstwa osoby fizycznej wniesionej aportem do Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonywania zwrotu podatku podróżnym na takich samych zasadach jak osoba fizyczna wnosząca aport oraz w zakresie prawa do dokonywania zwrotu podatku podróżnym z okresu działalności przedsiębiorstwa osoby fizycznej wniesionej aportem do Wnioskodawcy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 września 2017 r. (data wpływu 30 października 2017 r.) o ponownie sformułowany opis sprawy i stanowisko własne oraz pismem z dnia 31 października 2017 r. (data wpływu 6 listopada 2017 r.) o ponownie sformułowane pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest spółką komandytową (dalej: Wnioskodawca). Zostanie do niego wniesiony aport w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej (jednoosobowej działalności gospodarczej), z wyłączeniem nieruchomości oraz kredytów związanych z tymi nieruchomościami, na mocy czego osoba fizyczna (dalej: wnoszący aport, osoba fizyczna) stanie się wspólnikiem Wnioskodawcy.

Osoba fizyczna w zakresie działalności polegającej przede wszystkim w zakresie dystrybucji i handlu narzędzi ręcznych, ogrodniczych, elektronarzędzi, maszyn i urządzeń spalinowych, a także w zakresie serwisu tychże, dokonuje zwrotu podatku VAT podróżnym na podstawie dokumentów TAX FREE. Zamierza ona wnieść aportem całość przedsiębiorstwa z wyłączeniem nieruchomości oraz kredytów związanych z tymi nieruchomościami, do Wnioskodawcy, u którego będzie komandytariuszem. Wnioskodawca będzie kontynuować działalność gospodarczą prowadzoną w chwili obecnej przez osobę fizyczną, na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej. Po wniesieniu aportu, działalność gospodarczą będzie kontynuować Wnioskodawca.

Osoba fizyczna po dokonaniu aportu swojego przedsiębiorstwa (z wyłączeniem wskazanych wyżej składników), pozostanie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, m.in. w zakresie wynajmu nieruchomości prywatnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy Wnioskodawca po otrzymaniu aportu w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej, z wyłączeniem nieruchomości oraz kredytów związanych z tymi nieruchomościami, ma prawo dokonywania zwrotu podatku dla podróżnych na takich samych zasadach jak osoba fizyczna wnosząca aport, mimo iż Wnioskodawca nie spełnia warunku określonego w art. 127 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy po otrzymaniu aportu Wnioskodawca będzie mógł zwracać podatek VAT podróżnym, którzy dokonali zakupu w przedsiębiorstwie osoby fizycznej wnoszącej aport w okresie poprzedzającym wniesienie przedsiębiorstwa do Wnioskodawcy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku):

Ad. 1

Warunki, które musi spełnić sprzedawca aby dokonywać zwrotu podatku VAT podróżnym wymienione zostały w art. 127 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 127 ust. 1 ww. ustawy, zwrot podatku, o którym mowa w art. 126 ust. 1, przysługuje w przypadku zakupu towarów u podatników, zwanych dalej „sprzedawcami”, którzy:

• są zarejestrowani jako podatnicy podatku oraz
• prowadzą ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, oraz
• zawarli umowy w sprawie zwrotu podatku przynajmniej z jednym z podmiotów, o których mowa w ust. 8.
  
  

Na podstawie art. 127 ust. 2 ww. ustawy, przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w przypadku, gdy sprzedawca dokonuje zwrotu podatku podróżnemu.

Sprzedawcami nie mogą być podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 (art. 127 ust. 3 ww. ustawy).

Ponadto mocą art. 127 ust. 4 ww. ustawy, sprzedawcy są obowiązani:

1. poinformować naczelnika urzędu skarbowego na piśmie, że są sprzedawcami;
2. zapewnić podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu podatku w czterech językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim;
3. oznaczyć punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku;
4. poinformować naczelnika urzędu skarbowego o miejscu, gdzie podróżny dokonujący u nich zakupu towarów może odebrać podatek, oraz z kim mają zawarte umowy o zwrot podatku, i przedłożyć kopie tych umów.
   
   

Zgodnie z art. 127 ust. 5 ww. ustawy, zwrot podatku podróżnym jest dokonywany w złotych przez sprzedawcę lub przez podmioty, których przedmiotem działalności jest dokonywanie zwrotu, o którym mowa w art. 126 ust. 1. Zwrot podatku jest dokonywany w formie wypłaty gotówkowej lub polecenia przelewu, czeku rozrachunkowego lub karty płatniczej.

Stosownie do art. 127 ust. 6 ustawy o VAT, sprzedawcy, o których mowa w ust. 5, mogą dokonywać zwrotu, o którym mowa w art. 126 ust. 1, pod warunkiem ze ich obroty za poprzedni rok podatkowy wyniosły powyżej 400.000 zł oraz że dokonują zwrotu podatku wyłącznie w odniesieniu do towarów nabytych przez podróżnego u tego sprzedawcy.

Przepis ust. 6 stosuje się również w przypadku, gdy sprzedawca nie spełnia warunku dotyczącego wysokości obrotów, o którym mowa w tym przepisie, jednakże wyłącznie w odniesieniu do sprzedaży dokonanej podróżnemu w roku podatkowym, w którym spełniał ten warunek (art. 127 ust. 7 ww. ustawy).

Zagadnienie sukcesji podatkowej reguluje Rozdział 14 – Prawa i obowiązki następców prawnych oraz podmiotów przekształconych ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.). W przepisach tych ustawodawca przedstawił zamknięty katalog przypadków, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Stosownie do art. 93a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Jak stanowi art. 93a § 2 ww. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
   1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
   2. spółki kapitałowej,
2. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że Ordynacja podatkowa przewiduje możliwość przeniesienia praw i obowiązków m.in. w przypadku wniesienia aportu w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej do spółki niemającej osobowości prawnej.

Należy wskazać, że następstwo prawne stanowi odstępstwo od reguły powiązania praw i obowiązków podatkowych z bytem prawnym wyłącznie podatnika. Z tychże względów wszelkiego rodzaju sytuacje, nawet dostatecznie uzasadnione ekonomicznie, muszą mieć wystarczającą podstawę prawną aby można było wobec nich zastosować instytucję sukcesji podatkowej.

Na podstawie art. 93a § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału w spółce niemającej osobowości prawnej wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa to wówczas ta spółka wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby fizycznej. Oznacza to, że prawo podatkowe przewiduje sukcesję praw i obowiązków w odniesieniu do spółki niemającej osobowości prawnej w zakresie wniesienia do tej spółki przedsiębiorstwa osoby fizycznej. Przepis powyższy odnosi się do wniesienia całego przedsiębiorstwa osoby fizycznej (w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego) do spółki nieposiadającej osobowości prawnej. Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy – jako spółka niemająca osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniesie wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa, z wyłączeniem nieruchomości, kredytów związanych z tymi nieruchomościami oraz znaków towarowych – jako następca prawny, na podstawie art. 93a 2 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, wstąpi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki, w tym również wynikające z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług tj. w zakresie prawa do dokonywania zwrotu podatku VAT podróżnym, które nabyła wcześniej osoba fizyczna wnosząca wkład w postaci przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego do spółki komandytowej.

Oznacza to, że Wnioskodawca, po otrzymaniu aportu w postaci przedsiębiorstwa z wyłączeniem nieruchomości oraz kredytów związanych z tymi nieruchomościami, będzie miała prawo dokonywania zwrotu podatku dla podróżnych na takich samych zasadach jak osoba fizyczna wnosząca przedsiębiorstwo (jednoosobową działalność gospodarcza), pomimo, że Wnioskodawca nie spełnia warunku określonego w art. 127 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Podobne stanowisko zostało wyrażone m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 stycznia 2011 r. (sygn. IPPP2/443-933/l0-5/KG), oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 października 2014 r. (sygn. ITPP2/443-1072/14/EB).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z tym, że czynność polegająca na wniesieniu w postaci aportu do spółki komandytowej przedsiębiorstwa, z wyłączeniem nieruchomości, kredytów związanych z tymi nieruchomościami, stanowi określony w art. 93a 2 ustawy – Ordynacja podatkowa przypadek sukcesji praw i obowiązków, polegający na tym, że spółka niemająca osobowości prawnej wstępuje we wszystkie przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki przedsiębiorstwa, które otrzymała w formie wkładu rzeczowego (aportu), w tym również prawo do zwrotu podatku podróżnym, mimo niespełnienia warunku uzyskania obrotu za poprzedni rok podatkowy powyżej 400.000 zł oraz dokonania zwrotu podatku wyłącznie w odniesieniu do towarów nabytych przez podróżnego u tego sprzedawcy, spółka komandytowa, która otrzyma aport w postaci przedsiębiorstwa będzie miała prawo zwracać podatek VAT podróżnym, którzy dokonali zakupu w przedsiębiorstwie osoby fizycznej wnoszącej aport w okresie poprzedzającym wniesienie przedsiębiorstwa do spółki komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Warunki, które musi spełnić sprzedawca aby dokonywać zwrotu podatku na rzecz podróżnych zostały wymienione w art. 127 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 127 ust. 1 ustawy – zwrot podatku, o którym mowa w art. 126 ust. 1, przysługuje w przypadku zakupu towarów u podatników, zwanych dalej „sprzedawcami”, którzy:

1. są zarejestrowani jako podatnicy podatku oraz
2. prowadzą ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, oraz
3. zawarli umowy w sprawie zwrotu podatku przynajmniej z jednym z podmiotów, o których mowa w ust. 8.
   
   

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w przypadku, gdy sprzedawca dokonuje zwrotu podatku podróżnemu (art. 127 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 127 ust. 3 ustawy – sprzedawcami nie mogą być podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Art. 127 ust. 4 ustawy stanowi, że sprzedawcy są obowiązani:

1. poinformować naczelnika urzędu skarbowego na piśmie, że są sprzedawcami;
2. zapewnić podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu podatku w czterech językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim;
3. oznaczyć punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku;
4. poinformować naczelnika urzędu skarbowego o miejscu, gdzie podróżny dokonujący u nich zakupu towarów może odebrać podatek, oraz z kim mają zawarte umowy o zwrot podatku, i przedłożyć kopie tych umów.
   
   

Na podstawie art. 127 ust. 5 ustawy – zwrot podatku podróżnym jest dokonywany w złotych przez sprzedawcę lub przez podmioty, których przedmiotem działalności jest dokonywanie zwrotu, o którym mowa w art. 126 ust. 1. Zwrot podatku jest dokonywany w formie wypłaty gotówkowej lub polecenia przelewu, czeku rozrachunkowego lub karty płatniczej.

Sprzedawcy, o których mowa w ust. 5, mogą dokonywać zwrotu, o którym mowa w art. 126 ust. 1, pod warunkiem że ich obroty za poprzedni rok podatkowy wyniosły powyżej 400 000 zł oraz że dokonują zwrotu podatku wyłącznie w odniesieniu do towarów nabytych przez podróżnego u tego sprzedawcy (art. 127 ust. 6 ustawy).

Stosownie do art. 127 ust. 7 ustawy – przepis ust. 6 stosuje się również w przypadku, gdy sprzedawca nie spełnia warunku dotyczącego wysokości obrotów, o którym mowa w tym przepisie, jednakże wyłącznie w odniesieniu do sprzedaży dokonanej podróżnemu w roku podatkowym, w którym spełniał ten warunek.

Następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej regulują przepisy Działu III, Rozdział 14 – Prawa i obowiązki następców prawnych oraz podmiotów przekształconych ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) – zwanej dalej Ordynacją podatkową. W przepisach tych ustawodawca przedstawił zamknięty katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej – osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

W myśl art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej – osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Z kolei art. 93a § 2 Ordynacji podatkowej określił, że przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
   1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
   2. spółki kapitałowej;
2. (uchylony);
3. stowarzyszenia utworzonego w wyniku przekształcenia stowarzyszenia zwykłego.
   
   

Spółka niemająca osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa, wstępuje w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa wniesionego przedsiębiorstwa, z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie przepisów regulujących opodatkowanie spółek niemających osobowości prawnej (art. 93a § 5 Ordynacji podatkowej).

Na podstawie art. 93c § 1 Ordynacji podatkowej – osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (art. 93c § 2 Ordynacji podatkowej).

Należy zauważyć, że wskazane przepisy Ordynacji podatkowej, regulując kwestię następstwa prawnego na gruncie przepisów prawa podatkowego, stanowią normy lex generali. Oznacza to, że jeżeli w przepisach prawa podatkowego przewidziane zostały inne, bardziej szczegółowe przepisy regulujące ww. kwestię (lex specjalis), to tym samym mają one pierwszeństwo przed normami bardziej ogólnymi (w tym przypadku przed przepisami Ordynacji podatkowej), co wynika z zasady lex specjalis derogat legi generali.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przyjęta w art. 6 pkt 1 ustawy opcja wyłączenia z opodatkowania zbycia przedsiębiorstwa wymaga zatem uznania, że w przypadku zbycia tak określonego przedmiotu, jego nabywca traktowany jest jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia.

W konsekwencji, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, istnieje szczególne rozwiązanie, niezależne od unormowań zawartych w Ordynacji podatkowej, regulujące prawa i obowiązki następców prawnych, w sytuacji dotyczącej dostawy przedsiębiorstwa. Unormowanie to, zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy, stanowi lex specialis wobec rozwiązań zawartych w Ordynacji podatkowej. W konsekwencji podatnik, który nabył przedsiębiorstwo i nadal je prowadzi jest następcą prawnym zbywcy tego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że nabywca przedsiębiorstwa powinien być traktowany jako następca prawny zbywającego. Wprawdzie przepisy ustawy nie zawierają szczegółowej regulacji w tym zakresie, jednakże jako przepis implementujący kwestie następstwa prawnego można wskazać przepis dotyczący korekty podatku naliczonego (art. 91 ust. 9 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy – w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust, 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Regulacje zawarte w art. 6 pkt 1 i art. 91 ust. 9 ustawy mają na celu zachowanie zasady neutralności VAT, tj. w każdym przypadku odbiorca będzie traktowany jako prawny następca przekazującego. Oznacza to, że w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, nabywca powinien być traktowany jako następca prawny.

W szczególności art. 91 ustawy stanowiący w ust. 9 o kontynuacji korekty podatku naliczonego przez nabywcę przedsiębiorstwa, wprowadza zasadę sukcesji nabywcy przedsiębiorstwa w zakresie podatku VAT po podmiocie, który wcześniej zbył przedsiębiorstwo.

Z opisu sprawy wynika, że do Wnioskodawcy (spółki komandytowej) zostanie wniesiony aport w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej (jednoosobowej działalności gospodarczej), z wyłączeniem nieruchomości oraz kredytów związanych z tymi nieruchomościami, na mocy którego osoba fizyczna stanie się wspólnikiem Wnioskodawcy. Osoba fizyczna w zakresie działalności polegającej przede wszystkim w zakresie dystrybucji i handlu narzędzi ręcznych, ogrodniczych, elektronarzędzi, maszyn i urządzeń spalinowych, a także w zakresie serwisu tychże, dokonuje zwrotu podatku VAT podróżnym na podstawie dokumentów TAX FREE. Osoba fizyczna zamierza wnieść aportem całość przedsiębiorstwa z wyłączeniem nieruchomości oraz kredytów związanych z tymi nieruchomościami do Wnioskodawcy, którą po wniesieniu aportu będzie on kontynuować.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy określenia, czy po otrzymaniu aportu w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej, z wyłączeniem nieruchomości oraz kredytów związanych z tymi nieruchomościami, będzie miał on prawo dokonywać zwrotu podatku podróżnym na takich samych zasadach jak osoba fizyczna wnosząca aport, pomimo że nie będzie spełniał on warunku określonego w art. 127 ust. 6 ustawy.

Mając na względzie powyższe uregulowania prawne, Wnioskodawca (spółka komandytowa) stanie się następcą prawnym w podatku VAT osoby fizycznej niezależnie od następstwa określonego przepisami Ordynacji podatkowej. Tym samym dojdzie do sukcesji podatkowej, w wyniku której Wnioskodawca będzie beneficjentem czynności osoby fizycznej, nastąpi przeniesienie na Wnioskodawcę (nabywcę) zasad dotyczących opodatkowania podatkiem VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych, jakie obowiązywałyby zbywcę (osobę fizyczną), gdyby do zbycia nie doszło. W konsekwencji Wnioskodawca, który nabędzie przedsiębiorstwo osoby fizycznej (z wyłączeniem nieruchomości oraz kredytów związanych z tymi nieruchomościami) i nadal będzie je prowadził, będzie mógł korzystać w zakresie podatku od towarów i usług z uprawnień służących zbywcy tego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym Wnioskodawca po otrzymaniu aportu w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej, z wyłączeniem nieruchomości oraz kredytów związanych z tymi nieruchomościami, która dokonuje zwrotu podatku VAT podróżnym na podstawie dokumentów TAX FREE, będzie miał prawo dokonywania zwrotu podatku dla podróżnych na takich samych zasadach jak osoba fizyczna wnosząca aport, mimo że Wnioskodawca nie będzie spełniał warunku określonego w art. 127 ust. 6 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Wnioskodawca powziął również wątpliwość dotyczącą prawa do dokonywania zwrotu podatku VAT podróżnym, którzy dokonali zakupu w przedsiębiorstwie osoby fizycznej wnoszącej aport w okresie poprzedzającym wniesienie przedsiębiorstwa do Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że nabywca przedsiębiorstwa co do zasady nabywa prawa jakie powstały w tym przedsiębiorstwie na dzień przejęcia. Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy osoba fizyczna w zakresie działalności polegającej na sprzedaży detalicznej i hurtowej dokonuje zwrotu podatku VAT podróżnym na podstawie dokumentów TAX FREE.

Zatem skoro poprzednik prawny (osoba fizyczna) dokonuje zwrotu podatku VAT podróżnym na podstawie dokumentów TAX FREE, to Wnioskodawca po otrzymaniu aportu będzie mógł zwracać podatek VAT podróżnym, którzy dokonali zakupu w przedsiębiorstwie osoby fizycznej wnoszącej aport w okresie poprzedzającym wniesienie przedsiębiorstwa do Wnioskodawcy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tej części również jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste stany faktyczne sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywały się będą z opisem zdarzeń przyszłych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejszą interpretację wydano w oparciu o wskazanie, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z aportem przedsiębiorstwa osoby fizycznej do Wnioskodawcy oraz ze zwrotem podatku na rzecz podróżnych, o którym mowa w art. 127 ustawy. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniami, które wyznaczają zakres złożonego wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.