Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.291.2017.1.KK
z 29 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2017 r. (data wpływu 9 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów podatkowych ‒ jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych w zakresie kosztów podatkowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka I. sp. z o.o. [dalej: I. lub Usługodawca] jest wspólnikiem posiadającym 100% udziałów w D. sp. z o.o. [dalej: Wnioskodawca lub Kredytobiorca]. W dniu 20 grudnia 2016 r. Wnioskodawca podpisał umowę kredytu konsorcjalnego [dalej: Umowa], na podstawie której Bank S.A. [dalej: Bank I] oraz Bank O. [dalej: Bank II; razem: Banki] zobowiązały się do udzielenia na rzecz Wnioskodawcy oraz innych spółek z grupy kredytu [Kredyt] na cele związane m.in. z refinansowaniem istniejącego zadłużenia Wnioskodawcy [dalej: Pierwotne Zadłużenie].

Powstanie Pierwotnego Zadłużenia u Kredytobiorcy wiązało się z zaciągnięciem przez Wnioskodawcę kredytu na zakup nieruchomości i sfinansowanie kosztów wybudowania budynku [dalej: Budynek], będącego obecnie prywatnym akademikiem wynajmowanym studentom.

Stroną Umowy jest również I., nie pełni jednak roli kredytobiorcy. W ramach Umowy, I. występuje m.in. jako agent Wnioskodawcy, uprawniony np. do: przekazywania wszelkich informacji do Banków związanych z realizacją Kredytu; składania deklaracji oraz żądań do Banków związanych z Kredytem (w tym dot. uruchomienia poszczególnych transz Kredytu); zawierania umów/aneksów związanych z Kredytem.

Ponadto, I. występuje w roli podmiotu, który samodzielnie lub razem z Wnioskodawcą może być na podstawie Umowy obciążany różnymi kosztami oraz dodatkowymi opłatami związanymi z realizacją Kredytu.

I. poniosło w przeszłości oraz może w przyszłości ponosić następujące koszty [dalej: Koszty] związane z realizacją Kredytu:

1. na rzecz Banków [dalej: Koszty Bankowe]:
   
   • „front end commission” (prowizja przygotowawcza);
     
   • „prepayment fee" (prowizja od wcześniejszej spłaty);
     
   • „agency fee” (opłata agencyjna);
     
   • „security agency fee" (opłata agencyjna zabezpieczająca);
     
   • „commitment fee” (prowizja za gotowość udzielenia Kredytu);
     
   • „restructuring fee” (opłata restrukturyzacyjna);
     
   • „cancellation fee” (opłata za odstąpienie);
   Koszty Bankowe nie wiążą się ani ze spłatą kwoty głównej, ani kwoty odsetek Kredytu. Związane są tylko z uruchomieniem i realizacją Kredytu.
   
2. na rzecz innych podmiotów np.:
   
   • opłata za usługi notarialne, podatek od czynności cywilnoprawnych oraz opłata sądowa [dalej:
     Koszty Notarialne] związane z przygotowaniem i realizacją Umowy;
     
   • opłaty inne niż Koszty Bankowe, ponoszone w związku z realizacją Umowy dotyczące usług nabywanych przez Banki od zewnętrznych usługodawców, które są następnie refakturowane na I. [dalej: Koszty Pozostałe],
   Dokumenty na podstawie których I. poniosło opisane wyżej Koszty, wystawione były bezpośrednio na I., a nie na Kredytobiorcę.
   
   

Kwota Kosztów nie została zaliczona przez I. do kosztów uzyskania przychodów, aktualnie zaksięgowane są one jako rozliczenia międzyokresowe czynne.

I. planuje podpisanie z Kredytobiorcą umowy o zarządzanie Kredytem [dalej: Umowa o Zarządzanie Kredytem], na mocy której Kredytobiorca zostanie w części lub w całości obciążony poniesionymi przez I. Kosztami związanymi z realizacją Kredytu.

Na mocy Umowy o Zarządzanie Kredytem I. w zamian za wynagrodzenie [dalej: Wynagrodzenie] zobowiązane będzie do świadczenia usługi zarządzania Kredytem [dalej: Usługa Zarządzania Kredytem] polegającej na tymczasowym ponoszeniu Kosztów uruchomienia i obsługi Kredytu za Wnioskodawcę oraz pełnienia funkcji agenta Wnioskodawcy na mocy Umowy.

Kwota Wynagrodzenia należnego I. za świadczenie Usługi Zarządzania Kredytem obejmować będzie łącznie: prowizję I. (określoną procentowo lub kwotowo w zależności od kwoty poniesionych Kosztów) oraz część lub całość poniesionych Kosztów na rzecz Kredytobiorcy. I. w kwocie Wynagrodzenia nie wyodrębni Kosztów, stąd Wnioskodawca zobowiązany będzie do zapłaty Wynagrodzenia w kwocie całkowitej, bez podziału na prowizję i Koszty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy Wynagrodzenie I., obejmujące również kwotę Kosztów (jako element kalkulacyjny Wynagrodzenia) będzie mogło stanowić pośrednie koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Kwalifikacja Wynagrodzenia jako kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT za koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów uwzględnionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy poniesiony przez podatnika wydatek powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy, oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są wydatki bezpośrednio wpływające na uzyskanie konkretnych przychodów oraz takie, których nie można powiązać z konkretnymi przychodami, ale są one racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (pośrednie koszty uzyskania przychodów).

Dla celów podatkowych ważne jest faktyczne przeznaczenie kredytu i związek z prowadzoną działalnością. Prawo rozliczenia w kosztach podatkowych wydatków związanych z zaciągnięciem kredytu w celu spłacenia poprzedniego zadłużenia jest działaniem uzasadnionym i pozostaje w racjonalnym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W końcu, gdyby nie doszło do pozyskania przez Wnioskodawcę finansowania zewnętrznego (najpierw w postaci Pierwotnego Zadłużenia, a następnie Kredytu) to Kredytobiorca nie mógłby wybudować Budynku i prowadzić obecnie działalności gospodarczej.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie był w stanie na bieżąco realizować swoich zobowiązań wobec Banków dotyczących uruchomienia oraz obsługi Kredytu, to skorzystanie z Usługi Zarządzania Kredytem świadczonej przez I. było niezbędne, gdyż w przeciwnym wypadku Wnioskodawca nie byłby w stanie uzyskać Kredytu.

Tym samym, Wynagrodzenie I. (obejmujące prowizję Usługodawcy oraz Koszty) zdaniem Wnioskodawcy stanowi koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Jednocześnie wydatków tych nie można w sposób bezpośredni powiązać z konkretnym przychodem osiąganym przez Wnioskodawcę; nie ma jednak wątpliwości, że ich poniesienie warunkuje prowadzenie działalności gospodarczej oraz obsługę zobowiązań Kredytobiorcy, co przekłada się na osiąganie przez niego przychodów.

Powyższe stanowisko potwierdzają również m.in. następujące interpretacje podatkowe:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 marca 2016 r. nr IPPB3/4510-1111/15-2/KK, w której stwierdzono, że: „Podjęcie przez A. czynności w zakresie pozyskania na rynku finansowania tańszego od finansowania, z którego korzystała dotychczas, jest w pełni racjonalnym i uzasadnionym ekonomicznie działaniem podmiotu gospodarczego. Bezpośrednim celem tych czynności było bowiem zmniejszenie kosztów prowadzenia działalności przez Spółkę. Obniżenie kosztów prowadzenia działalności (poprzez zapewnienie tańszego źródła finansowania) pozwoli natomiast w przyszłości A. na zaoszczędzenie dodatkowych środków finansowych, które będą mogły być wykorzystane w uzyskiwanych przez Spółkę w przyszłości. Nie ulega więc wątpliwości, że poniesione przez Spółkę wydatki stanowiące Koszty pozyskania finansowania zostały poniesione w celu uzyskania przychodów (,..)Wniosek: Spółka ma prawo do zaliczenia poniesionych Kosztów pozyskania finansowania do kosztów uzyskania przychodów”;
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 lutego 2015 r. nr IPPB3/423-1144/14-2/KK, w której stwierdzono, że: „Wydatki kredytowe 2013, odliczone od wartości wypłaconego kredytu, zdaniem K., stanowią koszty uzyskania przychodów. Również koszty związane z wyceną wartości rynkowej nieruchomości zrefakturowane na K., koszty notarialne, koszty podatku od czynności cywilnoprawnych, koszty sądowe, koszty sporządzenia raportów due diligence, koszty związane z usługami prawnymi zleconymi przez K. stanowią koszty uzyskania przychodów”;
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 stycznia 2013 r., nr IBPBI/1/415-1357/12/SK, w której stwierdzono, że: „Z powyższego wynika, iż odsetki oraz koszty związane z zaciągnięciem kredytu takie jak prowizja mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię z tego źródła przychodami, przy czym odsetki od kredytu w celu ich zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu muszą zostać faktycznie zapłacone. Odsetki i prowizja (ewentualnie inne wydatki) nie mogą również zwiększać kosztów inwestycji.”
  
  

2. Wynagrodzenie I. jako pośrednie koszty uzyskania przychodów
   
   
   

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast, w świetle art. 15 ust. 4d ustawa o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

W myśl natomiast art. 15 ust. 4e ustawa o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że związek poniesionych wydatków w postaci Wynagrodzenia należnego I., w związku z zawartą Umową o Zarządzanie Kredytem, z uzyskiwanymi przez Kredytobiorcę przychodami nie ma charakteru bezpośredniego, bowiem nie istnieje żaden konkretny przychód, który związany byłyby z uzyskanym Kredytem i poniesionym kosztem Wynagrodzenia I..

Powyższe wskazania dają podstawę do stwierdzenia, że Wynagrodzenie stanowi pośredni koszt uzyskania przychodów potrącalny w dacie jego poniesienia, czyli ujęcia w księgach rachunkowych Wnioskodawcy, przez który należy rozumieć dzień wpisania do ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy ww. wydatku na podstawie faktury, w myśl art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT, bez względu na księgowe ujęcie ww. wydatku (jako rozliczanego jednorazowo lub w czasie).

Należy zwrócić uwagę, iż powyższe stanowisko jest ugruntowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego, i znajduje potwierdzenie w szczególności w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 27 stycznia 2017 r. sygn. II FSK 2561/16, z 6 grudnia 2016 r. sygn. II FSK 3359/14, z 6 grudnia 2016 r. sygn. II FSK 2221/16, z 22 września 2016 r. sygn. II FSK 2244/14, z 20 maja 2014 r. sygn. II FSK 1443/12,z 20 lipca 2011 r. II FSK 414/10, z 6 maja 2015 r. sygn. II FSK 1071/13, z 1 kwietnia 2015 r. sygn. II FSK 1604/13 oraz II FSK 717/13, z 30 marca 2016 r. sygn. II FSK 182/14, z 22 marca 2016 r. sygn. II FSK 687/14, z 22 września 2016 r. sygn. FSK 2244/16, czy też w niedawnym wyroku z dnia 5 kwietnia 2017 r. sygn. II FSK 632/15, w którym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził m.in.: „Konkludując Sąd pierwszej instancji trafnie wywiódł, że koszty pośrednie potrącane są w roku ich poniesienia. Pojęciem kosztów operuje się w znaczeniu ustawy podatkowej, a to oznacza, że nieuprawnione jest posługiwanie się nim w innym kontekście, wynikającym z uregulowań ustawy o rachunkowości. Autor skargi kasacyjnej zdaje się pomijać wykrystalizowaną już linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczącą rozliczania kosztów pośrednich w czasie, przez co w sposób ewidentny narusza art. 14a § 1 O.p. [...] Naczelny Sąd Administracyjny wypowiadając się na temat wykładni art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. stwierdził, że «jako zasadę przewidziano w nim potrącalność kosztów pośrednich w dacie ich poniesienia, którą wyznacza art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. czyli w dniu, w którym ujęto koszt na podstawie otrzymanej faktury w księgach rachunkowych jako zobowiązanie wobec kontrahenta». Naczelny Sąd Administracyjny w składzie, który rozpoznał niniejszą sprawę w pełni podziela zaprezentowaną ocenę”.

3. Podsumowanie
   
   

Wynagrodzenie I. (obejmujące prowizję należną Usługodawcy oraz kwotę Kosztów - jako element kalkulacyjny Wynagrodzenia) będzie mogło stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie I. stanowić będzie pośrednie koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, potrącalne w momencie ich poniesienia przez Wnioskodawcę, czyli ujęcia w księgach rachunkowych Wnioskodawcy, przez które należy rozumieć dzień wpisania do ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy ww. wydatku na podstawie faktury/rachunku otrzymanej od I..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, dalej: „updop”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów,z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika, jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Zatem podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy, tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Podatnik nie musi wprawdzie przyporządkować poniesionych kosztów do konkretnego przychodu, ale wszelkie podjęte przez niego działania, w tym poniesione koszty, powinny zmierzać do osiągnięcia przychodu. Zwrot „w celu” użyty w ww. przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania, tj. pomniejszają dochód do opodatkowania.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zauważyć należy, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnicy często korzystają z zewnętrznych źródeł finansowania, w szczególności w postaci pożyczek i kredytów.

W takich sytuacjach, jeżeli świadczenie główne (kredyt bankowy/pożyczka) zostało poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, to należy uznać, że świadczenia uboczne tj. np. odsetki od kredytu/pożyczki czy prowizje bankowe, zostały także poniesione w tym właśnie celu. Co do zasady więc wymienione we wniosku Koszty, za które Wnioskodawca uznaje tzw. Koszty Bankowe związane z uruchomieniem i realizacją kredytu oraz tzw. Koszty Pozostałe i Koszty Notarialne mogłyby zostać uznane za takie właśnie świadczenia uboczne ponoszone w związku z udzielonym kredytem (oczywiście pod warunkiem, że kredyt zostałby wykorzystany na cel, który spełnia definicję związku z przychodem z art. 15 ust. 1 updop). Wnioskodawca nie może jednak zaliczyć ich do kosztów uzyskania przychodów z podstawowego powodu – tych kosztów nie ponosi. Koszty te ponosi inny podmiot – powiązana z Wnioskodawcą spółka I., z którą Wnioskodawca planuje dopiero zawrzeć Umowę o Zarządzanie Kredytem, na mocy której będzie płacił spółce I. Wynagrodzenie za, jak pisze, tymczasowe ponoszenie przez nią kosztów uruchomienia i obsługi kredytu oraz pełnienie funkcji agenta na podstawie Umowy kredytu konsorcjalnego. Wynagrodzenie obejmuje łącznie: prowizję I. oraz poniesione przez I. Koszty związane z realizacją Kredytu udzielonego Wnioskodawcy. Chociaż na wysokość wynagrodzenia składają się Koszty Kredytu to należy wyraźnie podkreślić, że takich kosztów na rzecz Banków Spółka nie ponosi. Z tego względu bez znaczenia dla przedmiotowej sprawy pozostaje argumentacja Spółki (poparta interpretacjami indywidualnymi wydanymi dla innych podatników) w zakresie związku z przychodem wydatków na pozyskanie finansowania, wydatków „kredytowych”, czy odsetek i prowizji od kredytu. We wszystkich powołanych interpretacjach stan faktyczny różnił się od analizowanego tym, że to właśnie kredytobiorcy ponosili wymienione koszty. Nie ulega wątpliwości, że kosztów Wynagrodzenia nie można w sposób bezpośredni powiązać z żadnym konkretnym przychodem Spółki. Brak powiązania o takim charakterze nie oznacza, że automatycznie nabierają one charakteru kosztów pośrednich. Taki związek również musi zachodzić i podatnik powinien go wykazać, co w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca. Jedyne uzasadnienie, na które wskazuje Wnioskodawca nie znajduje oparcia w stanie faktycznym wniosku. Spółka stwierdza bowiem, że „skorzystanie z Usługi Zarządzania Kredytem świadczonej przez I. było niezbędne, gdyż w przeciwnym wypadku Wnioskodawca nie byłby w stanie uzyskać Kredytu”. Należy zauważyć, że umowa kredytu konsorcjalnego została podpisana 20 grudnia 2016 r. Spółka uzyskała więc Kredyt i nie zależało to wcale od zawarcia Umowy o Zarządzanie Kredytem z I., która, jak wynika ze złożonego w dniu 9 października 2017 r. wniosku o wydanie interpretacji, dopiero jest planowana. Zatem ponoszone wydatki na Wynagrodzenie dla I. nie są wydatkami związanymi z pozyskaniem kredytu na prowadzenie działalności gospodarczej przez Spółkę (w tym, wybudowanie Budynku), a dokładniej na refinansowanie istniejącego wcześniej zadłużenia. Stanowią one zwrot wydatków poniesionych przez inny podmiot, do czego Spółka ma prawo. Zgodnie bowiem z postanowieniami art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego. Organ tego prawa nie podważa. Stwierdza jedynie, że wyrażona w przywołanym przepisie zasada swobody zawierania umów nie oznacza, że wszystkie postanowienia umów można wprost przenosić na grunt podatkowy i, tak jak w przedmiotowej sprawie, z faktu zawarcia Umowy o Zarządzanie Kredytem wywodzić prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków na Wynagrodzenie. Związku tych wydatków z przychodami nie wykazała sama Spółka, organ również ich nie dostrzega. Z tego względu jako niespełniające warunku z art. 15 ust. 1 updop nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów.

W tej sytuacji rozważania o momencie potrącalności kosztów stają się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach(art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.