Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.155.2017.2.MD
z 29 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z daty wpływu – 4 października 2017 r., uzupełnionym 4 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków zebranych z wolnych datków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków zebranych z wolnych datków. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w piśmie z 8 listopada 2017 r., znak: 0111-KDIB4.4015.155.2017.1.MD, 0111-KDIB2-2.4011.310.2017.2.MZA, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 4 grudnia 2017 r. Z uzupełnienia wniosku wynika, iż w zakresie podatku od spadków i darowizn Wnioskodawczyni oczekuje interpretacji w przedmiocie opodatkowania środków zebranych z wolnych datków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest mamą niepełnosprawnej córki (z wydanym orzeczeniem o niepełnosprawności). W dniu 4 lutego 2017 r. Wnioskodawczyni zorganizowała bal charytatywny dla znajomych, celem zebrania środków na rehabilitację córki. Wnioskodawczyni wynajęła salę, catering, znajomi przynieśli soki, ciasta, Wnioskodawczyni kupiła napoje. Na wszystkie wydatki poniesione na organizację balu Wnioskodawczyni posiada paragony. Łączny koszt organizacji wyniósł 7.774,35 zł brutto.

Nie było publicznych informacji o organizacji balu, plakatów czy ulotek ani informacji w mediach społecznościowych. Informację, że Wnioskodawczyni organizuje bal, Wnioskodawczyni rozprowadziła z najbliższą grupą przyjaciół wśród znajomych. Udało się zebrać 165 osób. Każda z osób wpłaciła 90 zł jako tzw. „cegiełkę na bal”. Z zebranej kwoty Wnioskodawczyni pokryła koszty balu.

W trakcie balu odbyła się licytacja podarowanych przedmiotów. Żaden z podarowanych przedmiotów nie miał większej wartości niż 4.902 zł. Licytowane były też rzeczy niematerialne, np. taniec z konferansjerem. Fanty na licytację Wnioskodawczyni zbierała w okresie wakacji 2016 roku (lipiec, sierpień). Określenie dokładnych dat nabycia fantów nie jest możliwe, niemniej zostały one podarowane nie później niż do 13 sierpnia 2016 r., czyli do dnia drugich urodzin córki Wnioskodawczyni. Były to: namalowany przez kolegę obraz, piłka z podpisami siatkarzy, biografia zespołu Bajm, cd z autografami – z kolekcji prywatnej Wnioskodawczyni, książki dla dzieci z dedykacją autora, płyta winylowa, kalendarz, zdjęcia skoczków z autografami, koszulki sportowe. Rzeczy te zostały podarowane Wnioskodawczyni osobiście, ale celem zebrania środków na leczenie jej córki. Z samej licytacji uzbierała się kwota 5.780 zł. W licytacji brali udział tylko znajomi zaproszeni na bal, nikt z zewnątrz nie miał możliwości wstępu. Kwota 3.000 zł została wpłacona na subkonto córki w fundacji. Pozostała część tej kwoty, tj. 2.780 zł, zostanie wpłacona na to konto po otrzymaniu interpretacji czy należy zapłacić podatek dochodowy od licytacji. Podatek zostanie wówczas uregulowany z tej pozostałej kwoty.

W trakcie balu goście wrzucali również wolne datki do skarbonki. Środki te stanowią darowiznę, tj. bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego. Żadna z osób nie dała więcej niż 4.902 zł, to były raczej drobne kwoty (100-200 zł). Wszelkie wolne datki były przekazywane Wnioskodawczyni osobiście do puszki. Córka nie była obecna na balu. Goście balu wiedzieli, byli jasno poinformowani, że przekazane przez nich pieniądze zostaną wykorzystane na rehabilitację córki Wnioskodawczyni. Uzbierana kwota z podarowanych sum wyniosła 10.470 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni zaznaczyła, że całość opisanego zdarzenia – bal charytatywny w zamkniętym gronie znajomych – dotyczy zebranych na balu środków: kwoty z wolnych datków oraz kwoty z licytacji.

W związku z powyższym opisem zadano – przy uwzględnieniu uwag zawartych w uzupełnieniu – następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni ma odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty uzyskanej z licytacji?
2. Czy Wnioskodawczyni ma odprowadzić podatek od spadków i darowizn od kwoty zebranej z wolnych datków?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro bal odbył się w zamkniętej grupie znajomych i był imprezą zamkniętą, to nie ma obowiązku zgłaszania zebranych kwot do opodatkowania ani z licytacji, ani od wolnych datków.

Wnioskodawczyni powołała się na art. 13 ustawy o zbiórkach publicznych mówiący, że impreza organizowana wśród grona znajomych osobiście przeprowadzającym zbiórkę, nie ma zastosowania (nie dotyczy), więc nie była to żadna forma zbiórki publicznej. Wnioskodawczyni uważa, że nie powinna zapłacić podatku od licytacji jak również podatku od kwoty zebranej z wolnych datków.

Zgodnie z art. 9 pkt 3 (winno być art. 9 ust. 1 pkt 3) ustawy o podatku spadków i darowizn – żadna z przekazanych kwot od jednej osoby nie przekroczyła kwoty 4.902 zł, wobec czego Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana zapłacić od zebranej kwoty 10.470 zł podatku dochodowego.

Jeżeli jednak okazałoby się, że jest inaczej i podatek od licytacji i wolnych datków należy odprowadzić, stanowisko Wnioskodawczyni jest takie, że powinna rozliczyć podatek w rozliczeniu rocznym za 2017 r.

Wnioskodawczyni dodała również, że w przypadku, gdy całość kwoty z licytacji trafia na subkonto dziecka w Fundacji X tym bardziej nie powinna ona płacić podatku dochodowego od zebranej kwoty 5.780 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, że wolne datki do puszki stanowią według Wnioskodawczyni przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Wnioskodawczyni jednak nie powinna zgłaszać tych datków do urzędu skarbowego celem naliczenia podatku od tych kwot, ponieważ żadna z osób nie przekroczyła kwoty darowizny 4.902 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie Organ zaznacza, iż przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia – zgodnie z wolą Wnioskodawczyni wyrażoną w uzupełnieniu wniosku – jest kwestia opodatkowania środków uzyskanych z wolnych datków podatkiem od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie, tj. podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącym opodatkowania środków uzyskanych z licytacji, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2017 r., poz. 833, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Przy czym, zgodnie z treścią art. 6 ust. 4 cyt. ustawy jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

Według art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie – art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe – art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do art. 14 ust. 3 tejże ustawy do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku. Podatek naliczany jest zależnie od wartości otrzymanej darowizny, według tabeli określonej w tym przepisie. Dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej stawka podatku wynosi:

• 12% dla darowizn do kwoty 10.278 zł,
• 1.233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10.278 zł dla darowizn w przedziale od 10.278 zł do 20.556 zł,
• 2.877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20.556 zł dla darowizn o wartości przekraczającej 20.556 zł.
  
  

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawczyni 4 lutego 2017 r. zorganizowała bal charytatywny dla znajomych, celem zebrania środków na rehabilitację niepełnosprawnej córki. W trakcie balu goście wrzucali wolne datki do skarbonki. Środki te stanowią darowiznę, tj. bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego. Żadna z osób nie dała więcej niż 4.902 zł, to były raczej drobne kwoty (100-200 zł). Wszelkie wolne datki były przekazywane Wnioskodawczyni osobiście do puszki. Córka nie była obecna na balu. Goście balu wiedzieli, byli jasno poinformowani, że przekazane przez nich pieniądze zostaną wykorzystane na rehabilitację córki Wnioskodawczyni. Uzbierana kwota z podarowanych sum wyniosła 10.470 zł.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego przekazanie Wnioskodawczyni opisanych we wniosku datków nastąpiło tytułem darowizny. Zatem stanowią one przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Darowizna tych datków (środków pieniężnych) – jak wynika z treści wniosku – została dokonana na rzecz Wnioskodawczyni przez osoby zaliczane w świetle ww. przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn do III grupy podatkowej. Żadna z darowizn nie przekroczyła jednak kwoty wolnej od podatku, tzn. 4.902 zł od osoby w ciągu 5 lat. Stosownie do treści art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nabycie środków pieniężnych poniżej wskazanej wyżej kwoty nie podlega opodatkowaniu. W takim więc przypadku Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, gdyż otrzymane kwoty z wolnych datków nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.