Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.617.2017.1.RR
z 5 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2017 r. (data wpływu 15 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania przez Wnioskodawcę udzielonej pożyczki – jest prawidłowe,
  
• obowiązku udokumentowania fakturą VAT otrzymanych odsetek – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania przez Wnioskodawcę udzielonej pożyczki oraz sposobu jej dokumentowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność pod firmą: K. z ograniczoną odpowiedzialnością, zwana dalej stroną, Spółką lub Wnioskodawcą, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokalu użytkowego dla podmiotu gospodarczego. Spółka jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązana do składania deklaracji miesięcznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych rokiem obrotowym (podatkowym) dla Spółki jest rok kalendarzowy. Strona nie przywiduje aby po dniu 1 stycznia 2018 r. dokonała zmiany roku obrotowego (podatkowego). Zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych Spółka opłaca, kwartalnie. Wspólnikami Wnioskodawcy są dwie osoby fizyczne, małżonkowie: A. M., oraz G. M.,, pomiędzy małżonkami nie jest zniesiona lub ograniczoną majątkowa wspólność małżeńska. G. M. jest jednoosobowo prezesem zarządu Spółki, który prowadzi jest samodzielną działalność gospodarczą pod nazwą: D... G. M. Spółka posiada w dyspozycji wole środki finansowe w kwocie ok. 100.000,00 zł. Prezes zarządu ma zamiar wystąpić do Spółki o udzielenie ww. kwoty na okres dwóch lat w formie pożyczki z przeznaczeniem na finansowanie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, za wynagrodzeniem w wysokości 6,00 % odsetek liczonych rocznie. W najbliższym okresie zostanie zwołane do dnia 31 grudnia 2017 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników w celu wyrażenia zgody na udzielenie G. M., zwanym dalej pożyczkobiorcą, przez Spółkę pożyczki w kwocie opisanej powyżej. Strona przewiduje, iż umowa pożyczki będzie przewidywała, iż odsetki zostaną naliczone i zapłacone w dniu wymagalności pożyczki tj. po upływie dwóch lat od daty, na który umowa pożyczki będzie zawarta. Na dzień 31 grudnia 2016 r. suma wartości aktywów wykazanych w bilansie Spółki wynosiła 4.140.570,21 zł, natomiast na dzień 31 października 2017 r. ww. suma aktywów wynosi 4.046.255,93 zł. Strona przewiduje, iż w przyszłości suma aktywów Spółki nie przekroczy kwoty w wysokości 200.000.000,00 zł. Między innymi w zakres działalności strony, zgodnie z jej umową Spółki, co nie jest wykazane w Krajowym Rejestrze Sądowym, wchodzi wykonywanie między innymi usług, a mianowicie: PKD 64.92.Z. Pozostałe formy udzielania kredytów oraz PKD 96.09.Z Pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na Spółce będzie spoczywać obowiązek dokumentowania należnych od pożyczkobiorcy tj. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, odsetek od pożyczki fakturą, ze wskazaniem w niniejszej fakturze, że są to usługi finansowe zwolnione z opodatkowania oraz czy będzie spoczywał na stronie obowiązek zaewidencjonowania ww. faktury w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zatem podstawą do objęcia opodatkowaniem danego zdarzenia jest występowanie odpłatności, która ma miejsce „gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem” (tak TSUE w wyroku z 8 marca 1988 r., C-102/86). Z kolei przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Natomiast świadczenie usług to każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w podanym wyżej znaczeniu.

Zdaniem strony w przypadku Spółki odsetki od pożyczki należy uznać za wynagrodzenie uzyskiwane z tytułu wykonywania usług finansowych zwolnionych na podstawie art. 43 ust. l pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Jest to faktycznie ich podstawowa funkcja, którą przewiduje art. 359 § 1 k.c. Czytamy w nim, że odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika np. z czynności prawnej (np. umowy między stronami), jak to będzie miało miejsce w przedmiotowej sprawie i bez znaczenia zdaniem strony w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż pożyczkobiorcą będzie wspólnik Spółki. Reasumując powyższe należy uznać, iż na Spółce będzie w przyszłości spoczywał obowiązek dokumentowania należnych od pożyczkobiorcy tj. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, odsetek od pożyczki fakturą, wystawioną zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego określonym w art. 19a ust. 5 pkt l lit. e ustawy o podatku od towarów i usług, ze wskazaniem w niniejszej fakturze, że są to usługi finansowe zwolnione z opodatkowania oraz będzie spoczywał na stronie obowiązek zaewidencjonowania ww. faktury w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie zwolnienia z opodatkowania przez Wnioskodawcę udzielonej pożyczki oraz nieprawidłowe w zakresie obowiązku udokumentowania fakturą VAT otrzymanych odsetek.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
   
   

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

W związku z udzieloną pożyczką pobierane jest wynagrodzenie w postaci ustalonych odsetek i prowizji, czy innych opłat z tytułu udostępnionego kapitału. Opłaty te pobierane przez pożyczkodawcę są ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez pożyczkobiorcę. Zaznaczyć należy, że skoro czynność udzielenia pożyczki jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznana za świadczenie usług podlegające tej ustawie, zatem wszelkie opłaty związane z zawartą umową pożyczki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokalu użytkowego dla podmiotu gospodarczego. Spółka jest podatnikiem czynnym VAT. Wspólnikami Wnioskodawcy są dwie osoby fizyczne, małżonkowie: A. M. oraz G. M., pomiędzy małżonkami nie jest zniesiona lub ograniczoną majątkowa wspólność małżeńska. G. M. jest jednoosobowo prezesem zarządu Spółki, który prowadzi samodzielną działalność gospodarczą. Spółka posiada w dyspozycji wole środki finansowe w kwocie ok. 100.000,00 zł. Prezes zarządu ma zamiar wystąpić do Spółki o udzielenie ww. kwoty na okres dwóch lat w formie pożyczki z przeznaczeniem na finansowanie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, za wynagrodzeniem w wysokości 6,00 % odsetek liczonych rocznie. W najbliższym okresie zostanie zwołane do dnia 31 grudnia 2017 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników w celu wyrażenia zgody na udzielenie pożyczkobiorcy, przez Spółkę pożyczki w kwocie opisanej powyżej. Strona przewiduje, iż umowa pożyczki będzie przewidywała, iż odsetki zostaną naliczone i zapłacone w dniu wymagalności pożyczki tj. po upływie dwóch lat od daty, na który umowa pożyczki będzie zawarta. Między innymi w zakres działalności strony, zgodnie z jej umową Spółki, co nie jest wykazane w Krajowym Rejestrze Sądowym, wchodzi wykonywanie między innymi usług, a mianowicie: PKD 64.92.Z. Pozostałe formy udzielania kredytów oraz PKD 96.09.Z Pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy na Spółce będzie spoczywać obowiązek dokumentowania należnych od pożyczkobiorcy odsetek od pożyczki fakturą oraz obowiązek zaewidencjonowania ww. faktury w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że udzielenie przez Spółkę pożyczki na rzecz pożyczkodawcy, stanowić będzie realizację stosunku cywilnoprawnego, na który składać się będzie dwustronne zobowiązanie stron transakcji do wykonania skonkretyzowanego świadczenia – z jednej strony świadczenia Spółki (które w tym przypadku polegać będą na udzieleniu pożyczki), a z drugiej strony świadczenia usługobiorcy (pożyczkobiorcy) w zamian za udostępnienie kapitału, tj. zapłata wynagrodzenia w formie odsetek od udzielonej pożyczki, stanowiących wynagrodzenie za wyświadczoną przez Spółkę usługę. O odpłatnym charakterze usług Spółki przesądza zatem istnienie po stronie usługobiorcy (pożyczkobiorcy) obowiązku spełnienia na jego rzecz świadczenia w zamian za tę usługę, tj. zapłaty wynagrodzenia (odsetek) w zamian za możliwość czasowego korzystania z kapitału udostępnionego przez Spółkę.

Udzielanie pożyczek przez podatnika spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy.

W konsekwencji, na podstawie zaprezentowanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czynność udzielenia przez Spółkę pożyczki będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ponadto, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13 nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Powyższe regulacje stanowią implementację do krajowego porządku prawnego zapisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady, Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Zatem, skoro z powołanego wcześniej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, to mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że wskazana we wniosku usługa udzielenia pożyczki będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta będzie korzystać ze zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z opodatkowania przez Wnioskodawcę udzielonej pożyczki – należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie kwestii dotyczącej wystawienia faktury dokumentującej otrzymane odsetki od udzielonej pożyczki zauważyć należy, że stosownie do treści art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak wynika z art. 106b ust. 2 ustawy o VAT podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W myśl art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118.

Tak więc, mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie pożyczkodawca nie jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT w związku z otrzymanymi odsetkami, u pożyczkodawcy wystąpiła bowiem sprzedaż zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, tym samym zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 106b ust. 2 ustawy o VAT. Jednakże należy mieć na względzie, że jeżeli Wnioskodawca (pożyczkobiorca) wystąpi z takim żądaniem, pożyczkodawca będzie miał obowiązek wystawienia faktury w związku z otrzymanymi odsetkami.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku udokumentowania fakturą VAT otrzymanych odsetek – należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z zasadą ogólną, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Jak wynika z powyższego, dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma znaczenia moment wystawienia faktury.

Niemniej jednak – w art. 19a ust. 5 ustawy – dla niektórych usług ustawodawca w sposób szczególny określił moment powstania obowiązku podatkowego.

Z tytułu świadczenia usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41, obowiązek podatkowy powstaje – w myśl art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e ustawy – z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

Według art. 19a ust. 6 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z przepisów ustawy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Jednakże m.in. dla usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy, w tym dla usług udzielania pożyczek, przewidziano szczególny moment powstania obowiązku podatkowego. Dla ww. usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tego tytułu – w odniesieniu do otrzymanej kwoty – niezależnie od tego, kiedy ta zapłata nastąpi, tj. czy przed wykonaniem usługi czy też po jej wykonaniu.

W art. 109 ust. 3 ustawy stwierdza się, że podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Powyższy artykuł wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT.

Rozpoznanie obowiązku podatkowego w przypadku usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie oznacza konieczności rozliczenia podatku VAT, z uwagi na fakt zwolnienia tych usług od podatku. Jednakże moment rozpoznania obowiązku podatkowego ma w przypadku tych usług decydujące znaczenie dla celów wykazania kwot wynikających z tej usługi w ewidencji prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług oraz deklaracji podatkowej, gdyż z momentem powstania obowiązku podatkowego Wnioskodawca będzie zobowiązany do ich wykazania w ewidencji VAT i deklaracji podatkowej składanej za ten okres rozliczeniowy.

Niniejszą interpretację wydano w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku od niektórych instytucji finansowych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.