Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.506.2017.1.AP
z 21 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia – brak daty sporządzenia wniosku (data wpływu 10 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 listopada 2017 r. (data wpływu 13 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wpływu zawieszenia działalności gospodarczej na limit obrotów upoważniający do zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wpływu zawieszenia działalności gospodarczej na limit obrotów upoważniający do zwolnienia podmiotowego. Wniosek uzupełniono w dniu 13 listopada 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu do wniosku z dnia 10 listopada 2017 r.).

W dniu 29 grudnia 2016 roku, firma Wnioskodawcy zawiesiła swoją działalność gospodarczą.

Otwierając firmę w 2014 roku Wnioskodawca planował, że będzie się ona skupiać na serwisowaniu aparatury do neuroterapii. Niestety, firmy z większym kapitałem i zapleczem skutecznie z Wnioskodawcą konkurowały. Dodatkowo potencjalni klienci wykazywali duże przywiązanie do firmy, która im sprzedała daną aparaturę i tam ją serwisowali. W latach 2015 -2016 Wnioskodawca pracował nad odpowiednim zaprogramowaniem aparatur do neuroterapii. Dzięki doświadczeniu i współpracy z naukowcami z Laboratorium (…) Wnioskodawcy udało się odpowiednio zaprogramować aparaturę, która została wdrożona pod koniec 2016 roku. Wtedy jednak Wnioskodawca postanowił, że jeden typ zaprogramowania nie pozwoli mu konkurować z większymi firmami w Polsce i musi stworzyć jeszcze lepsze produkty. Dlatego postanowił, że w 2017 roku zamiast skupiać się na sprzedaży, zawiesi swoją firmę, co da mu dodatkowy czas na zdobywanie wiedzy i umiejętności. Obecnie Wnioskodawca posiada już odpowiedni „know-how”, który pozwoli mu na wdrożenie aparatur bardziej zaawansowanych z większym wachlarzem możliwości. Obecnie Wnioskodawca ma kilku potencjalnych klientów, którzy chcą od jego firmy zakupić aparaturę wraz ze specjalistycznymi szkoleniami. Wydaje się, że poświęcenie dodatkowych miesięcy było dobrym wyborem. Jest bardzo prawdopodobne, że przychód firmy Wnioskodawcy pod koniec obecnego roku kalendarzowego może osiągnąć kwotę nawet 150-180 tysięcy złotych. Wnioskodawca nie ukrywa, że jest to bardzo dobra informacja. W czasie rozsyłania ofert firmy, Wnioskodawca nie doliczał do nich podatku VAT. Po głębszym zastanowieniu ta sytuacja wzbudziła u Wnioskodawcy pewne wątpliwości. Obecnie firma Wnioskodawcy posiada podmiotowe zwolnienie z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Obecnie przychód firmy Wnioskodawcy wynosi ponad 70 tysięcy zł. Potencjalni i obecni klienci chcą zakupić od Wnioskodawcy aparaturę i usługi za około 150 tys. zł. Wnioskodawca nie planuje przekroczyć 200 tys. zł. w tym roku kalendarzowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zawieszenie działalności gospodarczej wpływa na zmniejszenie limitu zwolnienia podmiotowego z podatku VAT i czy firmie przysługuje cały limit VAT-u (200 000,00 PLN)?

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie nr IPPP2-443-41/10-4/JB z 16 kwietnia 2010 r. stwierdza, że zawieszenie nie powoduje zmniejszenia limitu kwoty pozwalającej na korzystanie ze zwolnienia podmiotowego.

„(...) W związku z tym, kwota limitu 100 000 zł, (obecnie 200 000 zł) wynikająca z art. 113 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r., dająca prawo do zwolnienia z podatku od towarów i usług, dotyczy Wnioskodawczyni w pełnej wysokości, niezależnie od zawieszenia działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego a następnie jej ponownego wznowienia. Fakt zawieszenia działalności gospodarczej związany z czasowym zaprzestaniem dokonywania sprzedaży w okresie wakacyjnym, nie ma wpływu na zmniejszenie kwoty limitu uprawniającej do korzystania ze zwolnienia w podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, do momentu gdy wartość sprzedaży opodatkowanej w tym roku osiągnie kwotę 100 000 zł (obecnie 200 000 zł). Dopiero z dniem przekroczenia tej kwoty nastąpi utrata prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT (...)”.

Wnioskodawca uważa więc, że nie musi doliczać VAT-u do swoich usług, dopóki nie przekroczy 200 tys. zł przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Z kolei art. 113 ust. 5 ustawy, stanowi, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Natomiast przepis art. 113 ust. 10 ustawy, stanowi, że jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Jednakże w myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 29 grudnia 2016 roku, firma Wnioskodawcy zawiesiła swoją działalność gospodarczą. Otwierając firmę w 2014 roku Wnioskodawca planował, że będzie się ona skupiać na serwisowaniu aparatury do neuroterapii. Niestety, firmy z większym kapitałem i zapleczem skutecznie z Wnioskodawcą konkurowały. Dodatkowo potencjalni klienci wykazywali duże przywiązanie do firmy, która im sprzedała daną aparaturę i tam ją serwisowali. W latach 2015-2016 Wnioskodawca pracował nad odpowiednim zaprogramowaniem aparatur do neuroterapii. Dzięki doświadczeniu i współpracy z naukowcami z Laboratorium (…) Wnioskodawcy udało się odpowiednio zaprogramować aparaturę, która została wdrożona pod koniec 2016 roku. Wtedy jednak Wnioskodawca postanowił, że jeden typ zaprogramowania nie pozwoli mu konkurować z większymi firmami w Polsce i musi stworzyć jeszcze lepsze produkty. Dlatego postanowił, że w 2017 roku zamiast skupiać się na sprzedaży, zawiesi swoją firmę, co da mu dodatkowy czas na zdobywanie wiedzy i umiejętności. Obecnie Wnioskodawca posiada już odpowiedni „know-how”, który pozwoli mu na wdrożenie aparatur bardziej zaawansowanych z większym wachlarzem możliwości. Obecnie Wnioskodawca ma kilku potencjalnych klientów, którzy chcą od jego firmy zakupić aparaturę wraz ze specjalistycznymi szkoleniami. Jest bardzo prawdopodobne, że przychód firmy Wnioskodawcy pod koniec obecnego roku kalendarzowego może osiągnąć kwotę nawet 150-180 tysięcy złotych. W czasie rozsyłania ofert firmy, Wnioskodawca nie doliczał do nich podatku VAT. Obecnie firma Wnioskodawcy posiada podmiotowe zwolnienie z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Obecnie przychód firmy Wnioskodawcy wynosi ponad 70 tysięcy zł. Potencjalni i obecni klienci chcą zakupić od Wnioskodawcy aparaturę i usługi za około 150 tys. zł. Wnioskodawca nie planuje przekroczyć 200 tys. zł. w tym roku kalendarzowym.

Zatem skorzystanie ze zwolnienia przez Wnioskodawcę będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, w pełnej wysokości przy założeniu, że Zainteresowany nie wykona innych czynności, które ze zwolnienia korzystać nie mogą, tj. określonych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii ustalenia, czy zawieszenie działalności gospodarczej wpływa na zmniejszenie limitu zwolnienia podmiotowego od podatku VAT wyjaśnia się, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia zawieszenia działalności gospodarczej. Kwestia ta uregulowana została m.in. w przepisach ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2017 r., poz. 2168), przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 1a.

W myśl art. 14a ust. 1a ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jeżeli okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej obejmuje wyłącznie pełny miesiąc luty danego roku kalendarzowego, za minimalny okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przyjmuje się liczbę dni miesiąca lutego przypadającą w danym roku kalendarzowym.

W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 14a ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej).

Z kolei zgodnie z ust. 4 tego artykułu, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1. ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
2. ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3. ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
5. wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6. ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
7. może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.
   
   

Przepis art. 14a ust. 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wskazuje, że zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek przedsiębiorcy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy prawa oraz okoliczności przedstawione we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca, po wznowieniu zawieszonej działalności gospodarczej, nie będzie uznany za podatnika rozpoczynającego działalność, lecz występować będzie jako podatnik kontynuujący tą działalność.

W związku z tym, kwota limitu 200.000 zł, wynikająca z art. 113 ust. 1 ustawy, dająca prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług, dotyczy Wnioskodawcy w pełnej wysokości, niezależnie od zawieszenia działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, a następnie jej ponownego wznowienia (w kolejnych latach). Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że fakt zawieszenia działalności gospodarczej, nie ma wpływu na zmniejszenie kwoty limitu uprawniającej do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto, tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.