Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.67.2017.1.AZ
z 14 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2017 r. (data wpływu 16 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej z tytułu transakcji z podmiotem powiązanym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej z tytułu transakcji z podmiotem powiązanym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest bankiem krajowym prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, posiadającym siedzibę w Polsce i podlegającym obowiązkowi sporządzania sprawozdania finansowego. Wnioskodawca podlega także w Polsce opodatkowaniu od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągnięcia.

Wnioskodawca dokonuje i będzie dokonywał transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy CIT (dalej: „Podmioty Powiązane”). Zasadniczo, Wnioskodawca nabywa od Podmiotów Powiązanych lub świadczy na ich rzecz różnego rodzaju usługi finansowe (np. lokaty i depozyty, prowadzenie rachunków bieżących, usługi powiernicze), ale także usługi inne niż finansowe (np. szkolenia, najem, leasing). W zależności od przypadku, wartość poszczególnych usług finansowych albo usług innych niż finansowe świadczonych na rzecz Podmiotu Powiązanego albo otrzymanych od tego Podmiotu Powiązanego może przekroczyć albo może nie przekroczyć limitu dotyczącego sporządzania dokumentacji cen transferowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wskazany w art. 9a ust. 1d ustawy CIT limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do każdej transakcji zawartej z danym Podmiotem Powiązanym, a w konsekwencji czy jeżeli kwota danej transakcji nie będzie przekraczać tego limitu, to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej transakcji?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazany w art. 9a ust. 1d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm., dalej: „ustawa CIT”) limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do każdej transakcji zawartej z danym podmiotem powiązanym, a w konsekwencji jeżeli kwota danej transakcji nie będzie przekraczać tego limitu, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej transakcji.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy CIT podatnicy, których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:

1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
   
2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty

- są obowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową".

Zgodnie z art. 9a ust. 1d ustawy CIT za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 w/w ustawy, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości przekroczyły równowartość (…) 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się – na podstawie art. 9a ust. 1d pkt 3 w/w ustawy – transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.

W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z wykładnią językową (literalną) przepisu art. 9a ust. 1d ustawy CIT, wskazany powyżej limit równowartości kwoty 500 000 euro, należy odnosić osobno do każdej transakcji zawieranej z Podmiotem Powiązanym.

W/w wykładnia językowa przepisu art. 9 ust. 1d pkt 3 ustawy CIT jest również zgodna z wykładnią systemową i celowościową. Zgodnie z przepisem art. 9a ust. 1 w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 roku, dokumentowaniu podlegają transakcje mające wyłącznie istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika. Tym samym, ustawodawca wyłączył z tego obowiązku transakcje nieistotne, z punktu widzenia dochodu (straty) podatnika, o niewielkich kwotach.

Należy wskazać, iż celem zmiany przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2017 roku w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych było m.in. przeciwdziałanie transferowi zysków za granicę za pomocą mechanizmu cen transferowych. W konsekwencji, w ramach nowelizacji przepisów podatkowych zdecydowano o zwiększeniu limitu ustawowego i zawężeniu obowiązku dokumentowania transakcji tylko do tych o istotnej wartości. Istotność transakcji podlegających dokumentowaniu uzależniono od poziomu przychodu podatnika, odpowiednio zwiększając limity kwotowe (w przypadku Wnioskodawcy do 500.000 euro). Zwiększono również próg powiązań kapitałowych z 5% do 25%. Dokumentowanie nieistotnych, małych kwotowo transakcji z Podmiotami Powiązanymi byłoby zatem sprzeczne z intencją ustawodawcy.

A zatem, w przypadku Wnioskodawcy, dla ustalenia obowiązku dokumentacyjnego wartość każdej transakcji z Podmiotem Powiązanym należy porównać odrębnie z ustawowym limitem. W konsekwencji, w sytuacji gdy Wnioskodawca dokona transakcji, dla której – z powodu przekroczenia ustawowego limitu – konieczne będzie sporządzenie dokumentacji cen transferowych, a następnie dokona innej transakcji z tym samym Podmiotem Powiązanym, jednakże o wartości poniżej ustawowego limitu, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej dla tej drugiej transakcji.

Nieuzasadnione byłoby, zdaniem Wnioskodawcy, twierdzenie, że wartość transakcji, dla których określono różne ceny, podlega zsumowaniu dla celów określenia obowiązku dokumentacyjnego. Skutkowałoby to powstaniem obowiązku dokumentowania każdej transakcji z Podmiotem Powiązanym, która nie ma istotnego wpływu na wysokość (straty) podatnika. Podejście takie świadczyłoby o nieracjonalności ustawodawcy i generowałoby dodatkowe koszty dla przedsiębiorcy. Powyższe byłoby również sprzeczne z Wytycznymi OECD w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych. Zgodnie bowiem z paragrafem 5.28 (rozdział V) Wytycznych: „potrzeba dokumentów powinna zostać zrównoważona w stosunku do kosztów oraz obciążeń administracyjnych, w szczególności gdy ten proces oznacza tworzenie dokumentów, które nie zostałyby przygotowane lub wykorzystywane z innych względów niż podatkowe. Wymogi dokumentacyjne nie powinny nakładać na podatników kosztów i obciążeń nieproporcjonalnych do okoliczności”.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca będzie realizować z danym podmiotem powiązanym istotne transakcje, których jednostkowa wartość będzie przekraczać limit wskazany w art. 9a ust. 1d pkt 3 ustawy CIT i jednocześnie Wnioskodawca będzie realizował z tym samym Podmiotem Powiązanym nieistotne transakcje, których wartość nie będzie przekraczała tego limitu, to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej dla tych transakcji, które nie przekroczą limitów. Wskazany w art. 9a ust. 1d pkt 3 ustawy CIT limit należy bowiem odnosić osobno do każdej transakcji zawartej z danym podmiotem powiązanym.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że przedstawione przez niego stanowisko - zgodnie z którym wskazany w art. 9a ust. 1d pkt 3 ustawy CIT limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do każdej transakcji zawartej z danym podmiotem powiązanym – znajduje również oparcie w poglądach organów podatkowych. W interpretacji indywidualnej z dnia 3 lutego 2017 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. 3063-ILPB2.4510.207.2016.1.ŁM) potwierdził bowiem, że: „Tym samym dla ustalenia obowiązku dokumentacyjnego wartość każdej transakcji należy porównać odrębnie z ustawowym limitem. W konsekwencji, w sytuacji gdy Spółka dokona transakcji, dla której konieczne będzie sporządzenie dokumentacji cen transferowych, a następnie dokona innej transakcji z tym samym podmiotem, jednakże o wartości poniżej ustawowego limitu, nie będzie miała ona obowiązku sporządzenia dokumentacji dla tej transakcji”.

Wobec powyższego, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie., ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.