Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.62.2017.2.ISZ
z 14 czerwca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2017 r. (data wpływu 4 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT czynny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 3 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT czynny.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zwana dalej „Spółka”, prowadzi na terytorium Polski działalność gospodarczą, w branży finansowej. W ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy na rzecz swoich klientów głównie usługi leasingu operacyjnego i finansowego, usługi wynajmu. Spółka występuje jako podmiot finansujący. Czynności wykonywane przez finansującego na gruncie umowy leasingu operacyjnego i finansowego podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.


W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywa różne przedmioty leasingu, tj. środki transportu, maszyny i urządzenia, które później oddaje swoim klientom w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu. Spółka w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabywa pojazdy samochodowe, maszyny i urządzenia i oddaje je do używania przez czas oznaczony - Spółka jest podmiotem finansującym, a korzystający (leasingobiorca) zobowiązuje się zapłacić finansującemu, w uzgodnionych ratach, wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie, lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Powyższe przedmioty leasingu są przekazywane na podstawie zawieranych umów leasingu operacyjnego jak i finansowego. Przedmioty leasingu przekazywane przez spółkę korzystającym przez okres trwania umowy leasingu pozostają własnością Spółki.

W celu zwiększenia sprzedaży Spółka zawiera umowy o współpracy z przedstawicielami handlowymi zw. „Pośrednikami”, którzy pośredniczą w zawieraniu umów leasingu z potencjalnymi leasingobiorcami. Działalność pośredników polega przede wszystkim na pozyskaniu leasingobiorców, poprzez nawiązanie kontaktów handlowych, podejmowaniu działań informacyjnych w celu zainteresowania ofertą i podjęcie wszelkich działań mających na celu doprowadzenie do zawarcia umowy.

W roku 2015-2016 Spółka nawiązała współpracę z podmiotem pośredniczącym w zawieraniu umów leasingu „Pośrednikiem”, X Sp. z o.o., który pośredniczył w zawieraniu umów leasingu z potencjalnymi leasingobiorcami. Nabywane przez Spółkę usługi wykorzystywane były do czynności opodatkowanych. Po wejściu w życie poszczególnych umów leasingu i po odbiorze przedmiotu leasingu przez klienta, potwierdzonym podpisaniem protokołu odbioru, Pośrednik wystawiał Spółce fakturę VAT ze stawką 23 %. Spółka w momencie otrzymywania faktur w okresie 2015-2016 nie występowała z wnioskiem o potwierdzenie rejestracji VAT kontrahenta.

Otrzymywane faktury VAT zawierały wszystkie informacje zgodne z art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, a w szczególności zawierały informacje niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, spółki, która wystawiła te faktury oraz rodzaju wykonywanych usług. Z otrzymanych faktur Spółka odliczała podatek VAT w nich zawarty, a zobowiązania za wykonane usługi były regulowane na rachunek bankowy kontrahenta (całość zobowiązania wraz z zawartym w fakturach podatkiem VAT uregulowano).

W styczniu 2017 roku Spółka uzyskała informację, iż X Sp. z o.o. nie jest podmiotem zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT, zgodnie z art. 96 ustawy o podatku od towarów i usług. W chwili obecnej Spółka wie od pośrednika X Sp. z o.o., że w 2013 roku rozpoczął działalność gospodarczą i że od samego początku była zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. X Sp. z o.o., jednak nie posiada potwierdzenia zgłoszenia VAT-R czyli wniosku o zgłoszenie rejestracyjne w podatku od towarów i usług. W latach 2013-2016 X Sp. z o.o. wystawiała faktury VAT z tyt pośrednictwa w zawieraniu umów leasingu z 23% stawką VAT. W związku z niezłożeniem deklaracji VAT-7 w terminie, X Sp. z o.o. została wykreślona z rejestru czynnych podatników podatku VAT. X Sp. z o.o. nie posiada informacji, kiedy nastąpiło wykreślenie z rejestru czynnych podatników VAT. Pomimo wykreślenia dalej wystawiała faktury z 23 % podatkiem VAT. W związku z wykreśleniem w styczniu 2017 roku X Sp. z o.o. złożyła ponownie formularz VAT-R i złożyła zaległe deklaracje VAT-7K oraz uregulowała zobowiązania.


X Sp. z o.o. uzyskała z Urzędu Skarbowego zaświadczenie (w załączeniu), iż złożyła do organu podatkowego:

  • za okresy rozliczeniowe 2015 r następujące deklaracje dla podatku od towarów i usług: VAT-7K za I, II, III oraz IV kwartał 2015 r.
  • za okresy rozliczeniowe 2016 r. następujące deklaracje dla podatku od towarów i usług: VAT-7K za I, II, III oraz IV 2016 r.
  • oraz że jednocześnie X Sp. z o.o. uregulowała zobowiązania wynikające ze złożonych deklaracji dla podatku od towarów i usług za lata 2015-2016.

Spółka nie wie dlaczego kontrahent wystawiał faktury VAT nie będąc zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i czy działania podejmowane przez kontrahenta miały na celu obejście prawa, czy były działaniem nieświadomym. Jednocześnie Spółka oświadcza, że usługi wykonywane przez kontrahenta udokumentowane fakturami zostały faktycznie oraz należycie, terminowo wykonane. Kontrahent dostarczył Spółce sporą ilość klientów, z którymi zawarte zostały umowy leasingu. Nic nie wskazywało na nielegalność działań kontrahenta. Zachowanie kontrahenta polegające na świadczeniu usług w sposób ciągły i profesjonalny, a za świadczone usługi wystawiał faktury VAT, które zawierały informacje wymagane przez ustawę o podatku od towarów i usług, w szczególności numer identyfikacji podatkowej wskazywało na to, że jest on podatnikiem VAT czynnym.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy Spółka miała prawo do odliczenia podatku VAT z faktur od kontrahenta, który wystawił faktury VAT za faktycznie świadczone usługi pośrednictwa wykorzystywane do czynności opodatkowanych, jeśli kontrahent „pośrednik” zachował się jak podatnik VAT czynny, wystawił faktury VAT a nie był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT?


Zdaniem Wnioskodawcy:


Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku VAT z ww. faktur przez kontrahenta za faktycznie świadczone usługi, gdyż ustawa o podatku od towarów i usług wyklucza odliczenie w stosunku do podmiotów niebędących zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi.


Według Spółki zdarzeniem uprawniającym podatnika do wystawiania faktur VAT jest jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego”.


Zgodnie z art. 96 ust. 1 podmioty, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne VAT-R.


Ponadto, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

  1. przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
  2. przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
  3. przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
  4. przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT. W przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 6 i 7, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT.


Jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana.


Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu.


Podsumowując powyższe należy uznać, iż jeżeli X Sp. z o.o. nie dokonywała aktualizacji wniosku VAT-R, nie składała w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowych za lata 2015-2016 oraz nie regulowała zobowiązań podatkowych, można domniemywać, iż zaprzestała wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu czyli ostatecznie nie można uznać go za czynnego podatnika podatku VAT. W związku z powyższym, jeżeli “Pośrednik” nie dokonywał czynności opodatkowanych, nie miał prawa do wystawiania faktur VAT.

Należy zwrócić uwagę na treść art. 106 ust. 1 ustawy o VAT statuującego obowiązek wystawienia faktury przez podatników, o których mowa w art. 15 tej ustawy, oraz na § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798, ze zm.) zwanego „rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r.”, który to przepis stanowi, iż zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej wystawiają faktury oznaczone “Faktura VAT”.


Odnosząc powyższe do stanu faktycznego Spółka stwierdza, że sprzedawca nie był uprawniony do wystawienia faktur VAT latach 2015-2016, w miesiącach faktycznie dokonanej sprzedaży.


Stąd też zdaniem Spółki faktura wystawiona przez pośrednika gdy nie jest on zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, jest fakturą nie uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego z niej wynikającego.


Art. 86 ust. 1 ustawy, stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Ponadto w świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a ponadto wyklucza się odliczenie VAT w stosunku do podmiotów niebędących zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi. Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego z faktury w przypadku, gdy sprzedaż została udokumentowana fakturami wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur. Skoro zatem sprzedawca nie był uprawniony do wystawienia faktur VAT w momencie rzeczywistej sprzedaży, faktury te nie mogą po stronie ich posiadacza rodzić uprawnienia do obniżenia podatku należnego o wykazany w nich podatek naliczony.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 86 ust. 1 ustawy, stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.


Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).


Natomiast, według art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.


W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

W świetle art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

  1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
    1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
    2. (uchylona)
  2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
  3. (uchylony)
  4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
    1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
    2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
    3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
  5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
  6. (uchylony)
  7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur (art. 88 ust. 3b ustawy o VAT).


Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi, w zakresie w jakim nabywane przez niego towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy tym, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, dokumentem niezbędnym do odliczenia podatku naliczonego, jest co do zasady posiadana faktura, wystawiona przez podmiot do tego uprawniony, tj. faktura wystawiona przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Wskazać należy, że w myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o którym mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.


Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.


Jak wynika z art. 96 ust. 1 ustawy, na podmioty, o których mowa w art. 15, nałożony został obowiązek złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego, przed dniem dokonania pierwszej czynności określonej w art. 5. Z obowiązku tego zostały wyłączone jedynie podmioty zwolnione od podatku, które mogą przedmiotowe zgłoszenie złożyć, ale nie mają takiego obowiązku. Jednocześnie w art. 96 ust. 4 ustawy został dokonany wyraźny podział podatników podatku od towarów i usług na „podatników VAT czynnych” oraz „podatników VAT zwolnionych”, co znajduje odzwierciedlenie w odmiennym kształtowaniu praw i obowiązków tych dwóch grup podatników.


Ustawa przewiduje wystawianie faktur przez podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT czynny, ale wyłącznie w przypadkach określonych w ustawie. Natomiast wyjątek ten nie ma zastosowania wobec usług pośrednictwa w zawieraniu umów leasingu, w okolicznościach przedstawionych we wniosku przez Wnioskodawcę.


Na wniosek zainteresowanego naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany potwierdzić, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, jak i osoba trzecia mająca interes prawny w złożeniu wniosku (art. 96 ust. 13 ustawy).


W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości akcentuje się, że przezorny przedsiębiorca powinien, zależnie od okoliczności konkretnego przypadku, zasięgnąć informacji na temat podmiotu, u którego zamierza nabyć towary lub usługi, w celu upewnienia się co do jego wiarygodności (zob. np. pkt 38 postanowienia w sprawie Jagiełło, C-33/13).


Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W roku 2015-2016 Spółka nawiązała współpracę z podmiotem pośredniczącym w zawieraniu umów leasingu (Pośrednikiem), który pośredniczył w zawieraniu umów leasingu z potencjalnymi leasingobiorcami. Nabywane przez Spółkę usługi wykorzystywane były do czynności opodatkowanych. Pośrednik wystawiał Spółce faktury VAT ze stawką 23 %. Spółka w momencie otrzymywania faktur w okresie 2015-2016 nie występowała z wnioskiem o potwierdzenie rejestracji VAT kontrahenta. Otrzymywane faktury VAT zawierały wszystkie informacje zgodne z art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, a w szczególności zawierały informacje niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, spółki, która wystawiła te faktury oraz rodzaju wykonywanych usług. Z otrzymanych faktur Spółka odliczała podatek VAT w nich zawarty, a zobowiązania za wykonane usługi były regulowane na rachunek bankowy kontrahenta (całość zobowiązania wraz z zawartym w fakturach podatkiem VAT uregulowano).

W styczniu 2017 roku Spółka uzyskała informację, że Pośrednik nie jest podmiotem zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT, zgodnie z art. 96 ustawy o podatku od towarów i usług. W styczniu 2017 roku Pośrednik złożył ponownie formularz VAT-R i złożył zaległe deklaracje VAT-7K (za lata 2015-2016) oraz uregulował zobowiązania wynikające ze złożonych deklaracji dla podatku od towarów i usług za ten okres. Wnioskodawca oświadczył, że usługi wykonywane przez Pośrednika udokumentowane fakturami zostały faktycznie oraz należycie, terminowo wykonane. Kontrahent dostarczył Spółce sporą ilość klientów, z którymi zawarte zostały umowy leasingu.


Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy miał On prawo do odliczenia podatku VAT z faktur od kontrahenta, który wystawił faktury VAT, jeśli kontrahent (Pośrednik) nie był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.


W przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu, sprzedaż dokonana przez Pośrednika została udokumentowana fakturami wystawionymi przez podmiot niebędący zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Natomiast Wnioskodawca, przy podjęciu współpracy z kontrahentem oraz w trakcie realizacji umowy, nie wystąpił z wnioskiem do Naczelnika Urzędu Skarbowego, o którym mowa w art. 9 ust. 13 ustawy o VAT, celem potwierdzenia wiarygodności Pośrednika. Wnioskodawca w żaden inny sposób nie sprawdził też, czy Pośrednik jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym na terytorium kraju.

W tym miejscu wskazać należy, że sam fakt otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT nie jest wystarczającą przesłanką do realizacji prawa do dokonania obniżenia podatku należnego. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, podatek VAT musi być wymagalny u wystawcy faktury, aby u nabywcy powstało prawo do odliczenia. Oznacza to, że powstał obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz powstała podstawa opodatkowania z tytułu zrealizowania czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie faktura, aby dawała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, musi być wystawiona przez podmiot do tego uprawniony, tj. przez zarejestrowanego czynnego podatnika VAT. Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje z tytułu samego posiadania faktury z wykazanym podatkiem, wystawionym przez podmiot, który nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że skoro Pośrednik nie był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, to wystawione przez Niego faktury za wykonane na rzecz Wnioskodawcy czynności, nie są dokumentami dającymi Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na tych fakturach, w deklaracjach VAT-7 za okres lata 2015-2016.

Kontrahent Wnioskodawcy, pomimo że wystawiał faktury z podatkiem VAT 23% za wykonane na rzecz Wnioskodawcy czynności, to jednak nie był uprawniony do wystawiania tych dokumentów, gdyż nie był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Natomiast w przypadku, gdy faktury zostały wystawione przez podmiot niebędący podatnikiem podatku VAT, to zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia wynikającego z nich podatku naliczonego w deklaracjach VAT-7 za okres lata 2015-2016.

Tym samym, w przedstawionym we wniosku zdarzeniu, Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku VAT z faktur od kontrahenta, który wystawił faktury VAT za usługi pośrednictwa, jeśli kontrahent „Pośrednik” zachował się jak podatnik VAT czynny, tj. wystawił faktury VAT, a nie był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.


Wobec tego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.


Jednocześnie należy podkreślić, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, że nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że – zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej – składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany zatem ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj