Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.156.2017.1.AKO
z 28 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2017 r. (data wpływu 9 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do planowanej dostawy Nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do planowanej dostawy Nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polską osobą prawną, zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca prowadzi działalność inwestycyjną głównie poprzez inwestowanie w nieruchomości budowlane, w tym przygotowanie nieruchomości do inwestycji. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości, które mogą zostać wykorzystane dla celów realizacji inwestycji budowlanych. Przedmiotem niniejszego wniosku są nieruchomości stanowiące własność Wnioskodawcy o numerach ewidencyjnych 22/22 (na chwilę obecną nieruchomość nie jest jeszcze finalnie wyodrębniona i stanowi część nieruchomości 22/17; wniosek dotyczy sytuacji przyszłej, tj. po wyodrębnieniu tej nieruchomości) i 24/13 (dalej: Nieruchomości). Nieruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawcę w 2013 r. i mogły stanowić część większej nieruchomości (np. o numerze ewidencyjnym 22/17). W momencie transakcji, Nieruchomości (jako stanowiące część większej nieruchomości) były zabudowane budynkami kamienic/budynkami mieszkalnymi i komercyjnymi (wcześniej zasiedlonymi). W momencie transakcji zastosowano zwolnienie z VAT (tj. transakcje stanowiły czynności podlegające opodatkowaniu VAT).

Obecnie Wnioskodawca rozważa dostawę (sprzedaż, aport bądź inną czynność podlegającą opodatkowaniu VAT jako dostawa towarów) Nieruchomości do podmiotu powiązanego (w pełni kontrolowana spółka zależna), który realizowałby inwestycje komercyjne i mieszkalne w obrębie tych Nieruchomości. Obie Nieruchomości nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Brak jest również decyzji o warunkach zabudowy dla tych Nieruchomości. Na obu Nieruchomościach znajdują się wyłącznie budynki mieszkalne i komercyjne (kamienice), które będą musiały zostać rozebrane (zburzone), aby mogła tam być realizowana inwestycja (budynki znajdowały się na Nieruchomościach w momencie przejęcia Nieruchomości przez Wnioskodawcę; Wnioskodawca nie dokonywał żadnych ulepszeń przedmiotowych budynków i nie dokonywał zwiększeń ich wartości początkowej). W związku z tym, dla tych budynków powinny zostać wydane decyzje o rozbiórce (w niektórych przypadkach konieczna może okazać się eksmisja lokatorów), a po rozbiórce, na nieruchomości mogą zostać wzniesione obiekty budowlane.

Niniejszym wnioskiem o interpretację, Wnioskodawca zamierza potwierdzić, iż dokonując transakcji opodatkowanej (sprzedaży bądź aportu) Nieruchomości, na których znajdują się budynki mieszkalne i komercyjne przeznaczone do rozbiórki (które nie będą już zamieszkiwane, lecz nastąpi eksmisja ewentualnych lokatorów i rozbiórka budynków), celem realizacji nowej inwestycji, może być objęta zwolnieniem z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, Wnioskodawca dokonując czynności opodatkowanej (dostawa towarów) Nieruchomości, na których znajdują się budynki mieszkalne i komercyjne przeznaczone do rozbiórki (które nie będą już zamieszkiwane, lecz nastąpi eksmisja ewentualnych lokatorów i rozbiórka budynków), powinien stosować zwolnienie z VAT?
2. Jeśli stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1) jest nieprawidłowe, to czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, Wnioskodawca dokonując czynności opodatkowanej (dostawa towarów) Nieruchomości, na których znajdują się jedynie budynki mieszkalne i komercyjne przeznaczone do rozbiórki, powinien stosować zwolnienie z VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, Wnioskodawca dokonując czynności opodatkowanej (dostawa towarów) Nieruchomości, na których znajdują się budynki mieszkalne i komercyjne przeznaczone do rozbiórki (które nie będą już zamieszkiwane, lecz nastąpi eksmisja ewentualnych lokatorów i rozbiórka budynków), powinien stosować zwolnienie z VAT.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się z opodatkowania dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim albo gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Jednocześnie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży lub aportu Nieruchomości (bądź innej operacji stanowiącej dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT), powinno mieć zastosowanie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Nieruchomości są bowiem zabudowane budynkami, a więc ich sprzedaż należy oceniać przez pryzmat zabudowań znajdujących się na tych Nieruchomościach. Skoro Nieruchomości zabudowane tymi budynkami zostały przez Wnioskodawcę nabyte (w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, w tym przypadku zwolnionej z VAT) ponad dwa lata temu, to zostały zasiedlone co najmniej dwa lata wcześniej, a więc zastosowanie zwolnienia z VAT nie powinno budzić wątpliwości.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma przy tym znaczenia, iż budynki znajdujące się na Nieruchomościach są przeznaczone do rozbiórki, tj. powinny zostać rozebrane, jeśli na nich mają być realizowane inwestycje mieszkaniowe i komercyjne. Sposób opodatkowania sprzedaży Nieruchomości powinien być oceniany na moment czynności opodatkowanej VAT, a nie przez pryzmat potencjalnych zmian w obrębie Nieruchomości, jakie mogą zajść w przyszłości. Na moment sprzedaży (lub innej czynności opodatkowanej), Nieruchomości będą zabudowane budynkami i ten fakt powinien być kluczowy dla oceny sposobu opodatkowania VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2.

W ocenie Wnioskodawcy, jeśli stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1. jest nieprawidłowe, to w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, Wnioskodawca dokonując czynności opodatkowanej (dostawa towarów) Nieruchomości, na których znajdują się jedynie budynki mieszkalne i komercyjne przeznaczone do rozbiórki, powinien stosować zwolnienie z VAT.

Nawet gdyby uznać, iż sposobu opodatkowania Nieruchomości nie należy oceniać przez pryzmat budynków znajdujących się na Nieruchomościach (z uwagi na fakt, iż są one przeznaczone do rozbiórki), to i tak sprzedaż Nieruchomości (lub inna operacja stanowiąca dostawę towarów opodatkowaną VAT) byłaby zwolniona z VAT. W takiej sytuacji bowiem, dostawę Nieruchomości należałoby traktować jako dostawę gruntu niezabudowanego (skoro budynki mieszkalne byłyby „pomijane” jako przeznaczone do rozbiórki, to na gruncie nie znajdowałyby się inne zabudowania).

W rezultacie, dostawa Nieruchomości niezabudowanych powinna korzystać ze zwolnienia z VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane. Z uwagi na fakt, iż Nieruchomości nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także brak jest decyzji o warunkach zabudowy dla tych Nieruchomości, to nie stanowią one terenów budowlanych (w świetle definicji terenów budowlanych określonej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, tj. grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu). Stąd też, dostawa będzie korzystać ze zwolnienia z VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 cyt. ustawy.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Z opisu sprawy przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości, które mogą zostać wykorzystane dla celów realizacji inwestycji budowlanych. Przedmiotem wniosku są nieruchomości stanowiące własność Wnioskodawcy o numerach ewidencyjnych 22/22 i 24/13. Nieruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawcę w 2013 r. i mogły stanowić część większej nieruchomości. W momencie transakcji, Nieruchomości (jako stanowiące część większej nieruchomości) były zabudowane budynkami kamienic/budynkami mieszkalnymi i komercyjnymi (wcześniej zasiedlonymi). W momencie transakcji zastosowano zwolnienie z VAT. Obecnie Wnioskodawca rozważa dostawę (sprzedaż, aport bądź inną czynność podlegającą opodatkowaniu VAT jako dostawa towarów) Nieruchomości do podmiotu powiązanego, który realizowałby inwestycje komercyjne i mieszkalne w obrębie tych Nieruchomości. Obie Nieruchomości nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Brak jest również decyzji o warunkach zabudowy dla tych Nieruchomości. Na obu Nieruchomościach znajdują się wyłącznie budynki mieszkalne i komercyjne (kamienice), które będą musiały zostać rozebrane (zburzone), aby mogła tam być realizowana inwestycja. Wnioskodawca wskazał, że budynki znajdowały się na Nieruchomościach w momencie ich przejęcia przez Wnioskodawcę. Ponadto nie dokonywał żadnych ulepszeń przedmiotowych budynków i nie dokonywał zwiększeń ich wartości początkowej. W związku z tym, dla tych budynków powinny zostać wydane decyzje o rozbiórce (w niektórych przypadkach konieczna może okazać się eksmisja lokatorów), a po rozbiórce, na nieruchomości mogą zostać wzniesione obiekty budowlane.

W odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w przypadku dostawy ww. Nieruchomości, na których znajdują się budynki mieszkalne i komercyjne przeznaczone do rozbiórki.

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, stosownie do art. 146a pkt 1 powołanej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie ich od podatku od towarów i usług, w tym m.in. zwolnienie od podatku dla dostawy budynków, budowli lub ich części.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle przytoczonego przepisu kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 powołanej ustawy. Stosownie do tego przepisu, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. W wyroku tym NSA stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

W przypadku budynków lub budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat – art. 43 ust. 7a ww. ustawy.

Ponadto, na mocy art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z ust. 11 ww. artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Stosownie natomiast do art. 29a ust. 8 powołanej ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku VAT, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

W tym miejscu należy wskazać, że cytowane wyżej zwolnienia od podatku wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT odnoszą się do budynków, budowli lub ich części w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290, z późn. zm.).

Zgodnie z definicją wynikającą z art. 3 pkt 2 ww. ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W myśl zaś art. 3 pkt 3 tej ustawy przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów zabudowanych budynkami/budowlami do rozbiórki wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C‑461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën. W wyroku tym TSUE orzekł, że: „Artykuł 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki”.

Z okoliczności sprawy przedstawionych we wniosku wynika, że na moment sprzedaży (lub innej czynności opodatkowanej), Nieruchomości będą zabudowane budynkami mieszkalnymi i komercyjnymi (kamienice) – a więc przed dniem transakcji nie rozpocznie się ich rozbiórka. Tym samym planowaną dostawę Nieruchomości należy rozpatrywać jako dostawę gruntu zabudowanego.

Wnioskodawca wskazał, że opisane Nieruchomości nabył w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu VAT (zwolnionej od podatku) ponad dwa lata temu, a więc zostały zasiedlone co najmniej dwa lata temu. Wnioskodawca ponadto nie dokonywał żadnych ulepszeń opisanych budynków i nie dokonywał zwiększeń ich wartości początkowej.

W konsekwencji, w związku z faktem, że planowana transakcja dostawy opisanych budynków nastąpi po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, dostawa ta będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (o ile strony transakcji nie wybiorą opcji opodatkowania). Zatem dostawa gruntu, na którym posadowione są opisane budynki, przy uwzględnieniu zapisów art. 29a ust. 8 ustawy, również będzie zwolniona od podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

W związku z tym, że stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1 zostało uznane za prawidłowe, odpowiedź na pytanie oznaczone nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.