Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.170.2017.1.KR
z 5 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2017 r. (data wpływu 16 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów przeznaczonych na wynajem, bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów przeznaczonych na wynajem, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą B.. W ramach działalności Wnioskodawca prowadzi biuro turystyczne (działalność podstawowa), a dodatkowo świadczy usługi odpłatnego najmu samochodów osobowych. W celu świadczenia usług najmu Wnioskodawca nabył dwa samochody osobowe marki Opel Vivaro Combi. Samochody są wynajmowane klientom biura podróży, jak i innym osobom fizycznym oraz firmom. Najczęściej występujący okres najmu to od 10 do 30 dni. Zgodnie z umową najmu Wnioskodawca zobowiązany jest dostarczyć zatankowany pojazd pod adres wskazany przez najemcę. Pomiędzy umowami najmu, samochody są parkowane na strzeżonym, płatnym parkingu, czyli poza miejscem zamieszkania Wnioskodawcy i jednocześnie miejscem prowadzenia działalności. W tym czasie dokonywane są również ewentualne naprawy, przeglądy techniczne, samochody jeżdżą na myjnię oraz stację paliw. Trasa przejazdu nie przekracza kilku kilometrów, a wszystkie przejazdy są wyłącznie związane z koniecznością utrzymania pojazdów w idealnym stanie technicznym i wizualnym. Nie występują inne formy wykorzystywania przedmiotowych samochodów. W okresie kiedy pojazdy stoją na parkingu, dokumenty od nich wraz z kluczykami są zabezpieczone w biurze firmy Wnioskodawcy. Nie ma możliwości aby pracownicy bez zgody Wnioskodawcy użytkowali te pojazdy.

Powyższe samochody nie są wykorzystywane do celów prywatnych Wnioskodawcy lub takich celów Jego pracowników lub współpracowników. Wnioskodawca również nie wykorzystuje tych pojazdów i w przyszłości nie zamierza wykorzystywać w związku z prowadzonym przez Wnioskodawcę biurem turystycznym - Wnioskodawca posiada bowiem inne samochody.

Dodatkowo Wnioskodawca informuje, iż nie prowadzi ewidencji przebiegu dla wynajmowanych samochodów, nie złożył deklaracji VAT-26. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dodatkowe informacje:

• B. nie zatrudnia pracowników,
  

• samochody nie są również udostępniane osobom współpracującym na zasadzie umowy zlecenia lub jednoosobowej działalności gospodarczej,
  

• samochody są przeznaczone do przewożenia większej ilości osób, zostały zakupione w celu ich wynajmu,
  

• działalność w firmie wykonywana jest wyłącznie przez Krzysztofa W. jako właściciela, w związku z tym nie zostały sporządzone regulaminy czy zarządzenia użytkowania tych pojazdów. Nie ma bowiem konieczności prowadzenia nadzoru nad pracownikami,
  

• właściciel posiada inny samochód, który wykorzystuje w celach prywatnych.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo odliczania 100% VAT od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów przeznaczonych na wynajem, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu?

Zdaniem Wnioskodawcy, od wydatków ponoszonych w związku z użytkowaniem samochodów osobowych, przeznaczonych przez Wnioskodawcę wyłącznie na wynajem i nie użytkowanych dla żadnych innych celów, przysługuje Mu pełne prawo do odliczania VAT naliczonego, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu dla każdego z samochodów. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednocześnie w art. 86a wprowadzono pewne ograniczenia od powyższej zasady ogólnej, w zakresie prawa do odliczania VAT naliczonego od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych. Zgodnie z tym przepisem podatnikom przysługuje prawo odliczenia 50% VAT naliczonego, chyba że pojazdy samochodowe są: wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów nie związanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów nie związanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów nie związanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Jednocześnie, na podstawie art. 86 ust. 5 ustawy o VAT, obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów nie ma zastosowania do: odprzedaży: sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika; oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

W analizowanym stanie faktycznym posiadane przez Wnioskodawcę dwa pojazdy marki Opel Vivara Combi są przeznaczone wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej, jaką jest najem, nie istnieje nawet potencjalna możliwość, aby pojazdy te były wykorzystywane do innych celów – przez Wnioskodawcę lub Jego pracowników.

Dokumenty i kluczyki do wynajmowanych samochodów, podczas okresów, w których stoją one na parkingu, Wnioskodawca przechowuje w zabezpieczonym miejscu w firmie. Wnioskodawca nie ma również fizycznej potrzeby użytkowania tych samochodów do celów prywatnych, bowiem posiada inne pojazdy. Dodatkowo pojazdy oddawane w najem muszą być czyste i gotowe do wydania w każdym momencie. W związku z tym, poza okresem najmu, możliwe są wyłącznie przejazdy tymi samochodami w celach prowadzących do zagwarantowania, że przedmiot najmu będzie gotowy i sprawny do użytku. Takimi celami jest stacja paliw, myjnia, stacja diagnostyczna lub ewentualnie w razie konieczności, warsztat.

Dodatkowe informacje:

• B. nie zatrudnia pracowników,
  

• samochody nie są również udostępniane osobom współpracującym na zasadzie umowy zlecenia lub jednoosobowej działalności gospodarczej,
  

• samochody są przeznaczone do przewożenia większej ilości osób, zostały zakupione w celu ich wynajmu,
  

• działalność w firmie wykonywana jest wyłącznie przez Krzysztofa W. jako właściciela, w związku z tym nie zostały sporządzone regulaminy czy zarządzenia użytkowania tych pojazdów. Nie ma bowiem konieczności prowadzenia nadzoru nad pracownikami,
  

• właściciel posiada inny samochód, który wykorzystuje w celach prywatnych.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zgodnie z którym, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na mocy art. 86a ust. 1 ww. ustawy – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   • świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   • dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
4. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
5. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   
   

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
2. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
3. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
4. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Według art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   
   

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy – warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   • odprzedaży,
   • sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   • oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.
   - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
   
2. w odniesieniu do których:
   • kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   • podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   
   

Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86a ust. 5 ustawy, wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika, itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, ale jest wykorzystywany przez podatnika także do innych celów, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wymagane elementy. W sytuacji zatem, gdy podatnik przeznacza samochód także do innych celów, wykluczając przy tym, poprzez wprowadzenie w przedsiębiorstwie zasad jego używania możliwość wykorzystywania tego pojazdu w celach prywatnych, ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku, jednakże pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W tej sytuacji nie można bowiem uznać, że pojazd jest przeznaczony wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą B.. W ramach działalności Wnioskodawca prowadzi biuro turystyczne (działalność podstawowa), a dodatkowo świadczy usługi odpłatnego najmu samochodów osobowych. W celu świadczenia usług najmu Wnioskodawca nabył dwa samochody osobowe marki Opel Vivaro Combi. Samochody są wynajmowane klientom biura podróży, jak i innym osobom fizycznym oraz firmom. Najczęściej występujący okres najmu to od 10 do 30 dni. Zgodnie z umową najmu Wnioskodawca zobowiązany jest dostarczyć zatankowany pojazd pod adres wskazany przez najemcę. Pomiędzy umowami najmu, samochody są parkowane na strzeżonym, płatnym parkingu, czyli poza miejscem zamieszkania Wnioskodawcy i jednocześnie miejscem prowadzenia działalności. W tym czasie dokonywane są również ewentualne naprawy, przeglądy techniczne, samochody jeżdżą na myjnię oraz stację paliw. Trasa przejazdu nie przekracza kilku kilometrów, a wszystkie przejazdy są wyłącznie związane z koniecznością utrzymania pojazdów w idealnym stanie technicznym i wizualnym. Nie występują inne formy wykorzystywania przedmiotowych samochodów. W okresie kiedy pojazdy stoją na parkingu, dokumenty od nich wraz z kluczykami są zabezpieczone w biurze firmy Wnioskodawcy. Nie ma możliwości aby pracownicy bez zgody Wnioskodawcy użytkowali te pojazdy.

Powyższe samochody nie są wykorzystywane do celów prywatnych Wnioskodawcy lub takich celów Jego pracowników lub współpracowników. Wnioskodawca również nie wykorzystuje tych pojazdów i w przyszłości nie zamierza wykorzystywać w związku z prowadzonym przez Wnioskodawcę biurem turystycznym - Wnioskodawca posiada bowiem inne samochody.

Dodatkowo Wnioskodawca informuje, że nie prowadzi ewidencji przebiegu dla wynajmowanych samochodów i nie złożył deklaracji VAT-26. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie zatrudnia pracowników, a samochody nie są również udostępniane osobom współpracującym na zasadzie umowy zlecenia lub jednoosobowej działalności gospodarczej. Wskazane samochody są przeznaczone do przewożenia większej ilości osób, zostały zakupione w celu ich wynajmu, a działalność w firmie wykonywana jest wyłącznie przez Wnioskodawcę - właściciela, w związku z tym nie zostały sporządzone regulaminy czy zarządzenia użytkowania tych pojazdów. Nie ma bowiem konieczności prowadzenia nadzoru nad pracownikami, a właściciel posiada inny samochód, który wykorzystuje w celach prywatnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy przysługuje Mu pełne prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków związanych z użytkowaniem samochodów przeznaczonych na wynajem, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W przedmiotowej sprawie istotne są zwłaszcza przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Co do zasady w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że samochody osobowe wskazane we wniosku służyć będą jedynie celom związanym z działalnością gospodarczą, a mianowicie wynajmem samochodów. Wnioskodawca zaznaczył, że pomiędzy umowami najmu, samochody są parkowane na strzeżonym, płatnym parkingu, a więc poza miejscem Jego zamieszkania i miejscem prowadzenia działalności. W okresie, kiedy ww. pojazdy zostawiane są na parkingu, dokumenty wraz z kluczykami są zabezpieczone w biurze firmy Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazuje również, że w tym czasie dokonywane są ewentualne naprawy, przeglądy techniczne, samochody jeżdżą na myjnię oraz stację paliw. Trasa przejazdu nie przekracza kilku kilometrów, a wszystkie przejazdy są wyłącznie związane z koniecznością utrzymania pojazdów w idealnym stanie technicznym i wizualnym. Wnioskodawca wskazał także, że nie ma możliwości aby pracownicy bez zgody Wnioskodawcy użytkowali wskazane pojazdy, pojazdy nie są również wykorzystywane do celów ich prywatnych oraz Wnioskodawcy. Z wniosku wynika również, że Wnioskodawca nie wykorzystuje tych samochodów w działalności związanej z prowadzonym przez Niego biurem turystycznym, ponieważ posiada inne samochody służące tym celom.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy oraz ze względu na obowiązujący stan prawny należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, umożliwiający dokonanie odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z pojazdami samochodowymi. Jednakże, Wnioskodawca może skorzystać z tego prawa wyłącznie, jeżeli wypełni – wskazane wcześniej – warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 z zastrzeżeniem ust. 5 ustawy.

Powołany przepis art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W przedmiotowej sprawie należy wskazać na pkt 1 lit. c tej regulacji. Zgodnie z tymi przepisami, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy ma zastosowanie jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

W przedmiotowej sprawie warunki będą spełnione, ponieważ Wnioskodawca będzie prowadził wynajem samochodów osobowych, a pojazdy wskazane we wniosku będą przeznaczone tylko i wyłącznie na wynajem.

Tym samym, skoro samochody, których dotyczy wniosek, będą przeznaczone tylko i wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu i Wnioskodawca wykluczy ich używania do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, to będzie Mu przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z użytkowaniem tych samochodów bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W związku z tym, Wnioskodawca przedstawił prawidłowe stanowisko w analizowanym zakresie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.