Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1253/11/RSz
z 28 grudnia 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPP2/443-1253/11/RSz
Data
2011.12.28



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Dostawa towarów


Słowa kluczowe
podatek od towarów i usług
przekazanie nieodpłatne
przekazanie towarów


Istota interpretacji
nieodpłatne przekazanie towarów i wyrobów własnych na cele prowadzonej działalności gospodarczej po 31 maja 2005r. podlega opodatkowaniu podatkiem VAT



Wniosek ORD-IN 1006 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 maja 2011r. sygn. akt III SA/Gl 2699/10, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2010r. (data wpływu 19 maja 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 lipca 2010r. (data wpływu 28 lipca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy nieodpłatne przekazanie towarów i wyrobów własnych na cele prowadzonej działalności gospodarczej po 31 maja 2005r. podlega opodatkowaniu podatkiem VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2010r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 28 lipca 2010r. (data wpływu 28 lipca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy nieodpłatne przekazanie towarów i wyrobów własnych na cele prowadzonej działalności gospodarczej po 31 maja 2005r. podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (produkcja wyrobów mięsnych) przekazuje kontrahentom nieodpłatnie towary i wyroby własne, zwane dalej Gratisami.

Cele nieodpłatnego przekazania gratisów:

  1. zacieśnienie współpracy kontrahentów z
  2. zwiększenie i utrzymanie wolumenu sprzedaży (marketingowy plan sprzedaży),
  3. działania marketingowo-reklamowe, np.: akcje promocyjne przeprowadzone w punktach sprzedaży detalicznej kontrahentów (poczęstunek klienta detalicznego), prezentacja nowych wyrobów kontrahentom na wystawach, Targach,
  4. przeprowadzenie badań przez Powiatową Stację Epidemiologiczną,
  5. zdobycie nowych odbiorców,
  6. rozszerzenie kanałów dystrybucji.

Wydanie ww. Gratisów dokumentowane jest fakturą wewnętrzną. Wynikający z faktury wewnętrznej VAT wykazywany jest w deklaracji VAT-7 po stronie podatku należnego.W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, iż przekazywane nieodpłatnie Gratisy to:

  • nabywane przez Wnioskodawcę towary, materiały przeznaczone do dalszej odsprzedaży (w stanie nie przetworzonym) w przypadku których przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o wartość podatku naliczonego,
  • wyroby produkcji własnej, w przypadku których w procesie produkcyjnym wykorzystywane są surowce, materiały pomocnicze oraz usługi obce w odniesieniu do których przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o wartość podatku naliczonego,
  • przekazywane Gratisy nie stanowią prezentów o małej wartości o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym po 31 maja 2005r. do nadal,
  • przekazywane Gratisy nie stanowią próbek o których mowa w art. 7 ust. 3 i 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym po 31 maja 2005r. do nadal,
  • podstawę opodatkowania przekazywanych nieodpłatnie Gratisów stanowi wartość w cenie sprzedaży netto,
  • wartość pieniężna przekazywanych Gratisów jest zmienna, tj. kontrahenci otrzymują Gratisy o różnej wartości,
  • wartość pieniężna otrzymywanych przez kontrahentów Gratisów ustalana jest przez Zarząd Wnioskodawcy,
  • przekazywane Gratisy mają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością (przeznaczone są na cele prowadzonej działalności gospodarczej), reasumując nieodpłatne przekazanie Gratisów nie stanowi dostawy zdefiniowanej w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie towarów i wyrobów własnych na cele prowadzonej działalności gospodarczej po 31 maja 2005r. podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, postępowanie jego jest nieprawidłowe naliczając podatek VAT (podatek należny) od nieodpłatnego przekazania Gratisów na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawcy przysługuje prawo do korekty podatku VAT wynikającego z wystawionych faktur wewnętrznych a dotyczących Gratisów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z literalnego brzmienia (wykładnia gramatyczna) części wstępnej art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym po 31.05.2005r., wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów (towary, wyroby własne), które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, iż przepis ten pomija „nieodpłatne przekazanie towarów, które zostały dokonane na cele związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem”.

Czynności podane w punktach 1 i 2 oraz ust. 2 art. 7 ustawy o VAT zostały podane jedynie jako przykłady (gdyż poprzedza je sformułowanie „w szczególności”) wskazanego w części wstępnej tego ustępu przekazania towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem. W konsekwencji również wymienione w pkt 2 podanego ustępu "wszelkie inne przekazania towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny" to tylko takie przekazania towarów, które zostały dokonane na cele inne niż związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez Wnioskodawcę.

Wyrok NSA – I FPS 6/08 z dnia 2009-03-23.

W dniu 16 sierpnia 2010r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-449/10/RSz uznając, że stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 25 sierpnia 2010r. złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa w zakresie udzielonej interpretacji przepisów prawa podatkowego poprzez zmianę interpretacji indywidualnej z dnia 16 sierpnia 2010r. znak: IBPP2/443-449/10/RSz, z powodu jej niezgodności z prawem.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z dnia 28 września 2010r. znak: IBPP2/443W-54/10/RSz podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 16 sierpnia 2010r. znak: IBPP2/443-449/10/RSz.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 16 sierpnia 2010r. znak: IBPP2/443-449/10/RSz złożył skargę z dnia 4 października 2010r. (data wpływu 3 listopada 2010r.), z powodu jej niezgodności z prawem, a w szczególności naruszenia art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym po dniu 31 maja 2005r.

Wyrokiem z dnia 18 maja 2011r. sygn. akt III SA/Gl 2699/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną znak: IBPP2/443-449/10/RSz.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, iż wykładnią przepisów art. 7 ustawy o VAT, lecz na tle stanu prawnego sprzed dnia 1 czerwca 2005r., zajmował się Naczelny Sąd Administracyjny w składzie powiększonym i w uchwale z dnia 28 maja 2007r., I FPS 5/06 (publ. ONSA i WSA 2007, nr 5, poz. 108), stwierdził, że "w świetle art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 maja 2004r. do dnia 31 maja 2005r., przez dostawę towarów należało rozumieć również przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należnych do jego przedsiębiorstwa na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zawiązku z nabyciem tych towarów".

Przepis art. 7 ust. 2 o VAT od początku wejścia w życie ustawy stanowi, iż: "Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynność, w całości lub w części.”

Dalej przepis art. 7 ust. 3 tej ustawy w okresie przed dniem 1 czerwca 2005r. stanowił, że "Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem".

Z kolei od tej daty, tj. od 1 czerwca 2005r., tj. po wejściu w życie ustawy z dnia 21 kwietnia 2005r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756) art. 7 ust. 3 otrzymał następujące brzmienie: "Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek".

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku poszerzonego składu 7 sędziów NSA z 23 marca 2009r. sygn. akt I FPS 6/08 (publ.: baza Lex nr 509733), zawarł następującą tezę: "Przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005r. nie stanowi dostawy towarów nawet, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów".

Podkreślił przy tym, że: "zasadnicza zmiana tego przepisu polegała na usunięciu z niego końcowego fragmentu, który expressis verbis odwoływał się do bezpośredniego powiązania określonej czynności (przekazania wymienionych towarów) z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, czyli celami działalności gospodarczej podatnika. A właśnie to sformułowanie pozwoliło Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w uchwale z dnia 28 maja 2007r. na przyjęcie takiej wykładni wymienionych przepisów art. 7 ust. 2 i 3, która z jednej strony pozostawała w zgodzie z prawem wspólnotowym (art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy, obecnie art. 16 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), czyli była wykładnią prowspólnotową, a z drugiej – nie pozostawała w sprzeczności z gramatycznym brzmieniem tych przepisów, a więc nie prowadziła do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej, czyli do niedopuszczalnej wykładni contra legem (np. ust. 9.17. – 9.21. uzasadnienia powołanej uchwały).

Jednak taka wykładnia, wskazująca, że czynności, do których odwoływał się art. 7 ust. 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 czerwca 2005r.), mieściły się w zakresie przedmiotowym ust. 2 tego artykułu, była możliwa tylko przy brzmieniu ust. 3 odwołującego się w końcowym fragmencie – podobnie jak art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) – do bezpośredniego związku tych czynności z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem (w Szóstej Dyrektywie – z celami działalności podatnika, a w Dyrektywie 2006/112/WE – z celami działalności przedsiębiorstwa podatnika), który to fragment dawał w ogóle podstawy do uznania, że spójna wykładnia tych przepisów wskazuje, że zakres przedmiotowy, do którego odnosiły się te przepisy, obejmował przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane i niezwiązane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem".

Podkreślił także, że "Prowspólnotowa wykładnia prawa powinna mieć miejsce wyłącznie wówczas, gdy wykładnia językowa nie prowadzi do odpowiedzi w przedmiocie treści przepisów prawa krajowego. Wykładnia prowspólnotowa nie powinna mieć miejsca, gdy będzie prowadziła do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej, mogłoby to bowiem doprowadzać do niedopuszczalnej wykładni contra legem; por. cytowane wyroki NSA I FSK 600/07 i I FSK 743/07 oraz powołana tam literatura, a także wyrok TSUE z dnia 14 lipca 1994r. w sprawie Paola Faccini Dori v. Recreb Srl. (C-91/92), zgodnie z którym sąd krajowy, wykonując obowiązek dokonywania wykładni prawa wewnętrznego w świetle brzmienia i celu dyrektywy, nie może wykraczać poza wyraźne brzmienie przepisu prawa wewnętrznego. Oznaczałoby to bowiem przyzwolenie na to, aby bez właściwej transpozycji przez państwo określonego przepisu dyrektywy do prawa krajowego, sąd krajowy mógł – poprzez stosowaną wykładnię – nakładać na obywatela obowiązek wynikający z tej dyrektywy wbrew unormowaniu krajowemu. Tymczasem organy państwa członkowskiego z żadnym wypadku nie mogą powołać się na bezpośrednią skuteczność dyrektywy wobec osób fizycznych i prawnych i nakładać na nie – poprzez stosowanie wykładni zgodnej z celami dyrektywy – obowiązków z niej wynikających, które jednak nie zostały lub zostały niewłaściwie określone w przepisach krajowych; p. orzeczenia TSUE z dnia 19 stycznia 1982r. w sprawie Ursula Becker (8/81) i z dnia 8 października 1987r. w sprawie Kolpinguis Nijmegen (80/86)."

NSA zaznaczył też, że: "Zatem w sytuacji, gdy porównanie treści transponowanego przepisu dyrektywy i unormowania krajowego wskazuje, że nadanie regulacji krajowej znaczenia wynikającego z bezwarunkowej i precyzyjnej normy unijnej prowadziłoby do sprzeczności z brzmieniem gramatycznym przepisu krajowego, sąd – w przypadku gdy podatnik domaga się zastosowania tej normy w sposób określony w dyrektywie – powinien odmówić zastosowania normy prawa krajowego i umożliwić obywatelowi skorzystanie z unormowania wspólnotowego. Jeżeli jednak podatnik stosuje się do dyspozycji wadliwie transportowanej normy krajowej, uznając, że jest ona dla niego korzystniejsza, brak jest podstaw do dokonywania wykładni prowspólnotowej tej normy, prowadzącej do wykładni contra legem i nakładania na obywatela obowiązków wynikających tylko z samej dyrektywy".

W konkluzji swojego orzeczenia zaprezentował wyżej przytoczoną już tezę, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w brzmieniu art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującym od 1 czerwca 2005r. nie stanowi dostawy towarów nawet, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w niniejszej sprawie podzielił pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego. A to oznacza, że argumentacja przedstawiona przez Ministra Finansów w przedmiotowej sprawie, wprawdzie zgodna z art. 16 Dyrektywy 112/2006/WE jest niezgodna z art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług i nie może być źródłem nałożenia na Wnioskodawcę obowiązku podatkowego, który nie wynika z tej ustawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach nie podzielił poglądu organu o aktualności uchwały NSA z 28 maja 2007r. I FPS 5/06. W ocenie WSA, uchwała ta zapadła bowiem na tle stanu prawnego zupełnie odmiennego jak w niniejszej sprawie, a przesłanką jej podjęcia była treść przepisu art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 maja 2005r., która to wprost odwoływała się do bezpośredniego powiązania określonej czynności (przekazania wymienionych towarów) z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, czyli celami działalności gospodarczej podatnika.

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 maja 2011r. sygn. akt III SA/Gl 2699/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług.

Przepis art. 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre nieodpłatne czynności.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jak stanowi art. 7 ust. 3 cyt. ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Wykładnia literalna przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT pozwala uznać, że istnieje wyjątek od zasady opodatkowania dostawy towarów, polegający właśnie na tym, że przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem nie stanowi podlegającej opodatkowaniu dostawy.

Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów których przekazanie wskazane w ust. 2 – czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem – zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania – jest to przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Należy zatem uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (produkcja wyrobów mięsnych) przekazuje kontrahentom nieodpłatnie towary i wyroby własne, zwane dalej Gratisami.

Cele nieodpłatnego przekazania gratisów:

  1. zacieśnienie współpracy kontrahentów z Wnioskodawcą,
  2. zwiększenie i utrzymanie wolumenu sprzedaży (marketingowy plan sprzedaży),
  3. działania marketingowo-reklamowe, np.: akcje promocyjne przeprowadzone w punktach sprzedaży detalicznej kontrahentów (poczęstunek klienta detalicznego), prezentacja nowych wyrobów kontrahentom na wystawach, Targach,
  4. przeprowadzenie badań przez Powiatową Stację Epidemiologiczną,
  5. zdobycie nowych odbiorców,
  6. rozszerzenie kanałów dystrybucji.

Wydanie ww. Gratisów dokumentowane jest fakturą wewnętrzną. Wynikający z faktury wewnętrznej VAT wykazywany jest w deklaracji VAT-7 po stronie podatku należnego.

Ponadto, Wnioskodawca stwierdził, iż przekazywane nieodpłatnie Gratisy to:

  • nabywane przez Wnioskodawcę towary, materiały przeznaczone do dalszej odsprzedaży (w stanie nie przetworzonym) w przypadku których przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o wartość podatku naliczonego,
  • wyroby produkcji własnej, w przypadku których w procesie produkcyjnym wykorzystywane są surowce, materiały pomocnicze oraz usługi obce w odniesieniu do których przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o wartość podatku naliczonego,
  • przekazywane Gratisy nie stanowią prezentów o małej wartości o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym po 31 maja 2005r. do nadal,
  • przekazywane Gratisy nie stanowią próbek o których mowa w art. 7 ust. 3 i 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym po 31 maja 2005r. do nadal,
  • podstawę opodatkowania przekazywanych nieodpłatnie Gratisów stanowi wartość w cenie sprzedaży netto,
  • wartość pieniężna przekazywanych Gratisów jest zmienna, tj. kontrahenci otrzymują Gratisy o różnej wartości,
  • wartość pieniężna otrzymywanych przez kontrahentów Gratisów ustalana jest przez Zarząd Wnioskodawcy,
  • przekazywane Gratisy mają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością (przeznaczone są na cele prowadzonej działalności gospodarczej), reasumując nieodpłatne przekazanie Gratisów nie stanowi dostawy zdefiniowanej w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle powyższego należy uznać, iż w sytuacji gdy ma miejsce przekazywanie przez Wnioskodawcę:

  • towarów handlowych, materiałów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży (w stanie nie przetworzonym)
  • wyrobów produkcji własnej, w przypadku których w procesie produkcyjnym wykorzystywane są surowce, materiały pomocnicze oraz usługi obce

w odniesieniu do których przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o wartość podatku naliczonego, na cele promocyjne lub reklamowe, wówczas można mówić o przekazaniu towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Mając na uwadze treść przytoczonych wyżej przepisów oraz opisany we wniosku zaistniały stan faktyczny należy stwierdzić, że przekazanie przez Wnioskodawcę bez wynagrodzenia towarów handlowych, materiałów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży (w stanie nie przetworzonym) i wyrobów własnych należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z jego przedsiębiorstwem (promocyjne lub reklamowe), w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005r., nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów, a w konsekwencji czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj