2017.07.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL5.4010.78.2017.1.ŁM
z 13 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2017 r. (data wpływu 22 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uwzględnienia wydatków poniesionych na zakup środków transportu w kosztach kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uwzględnienia wydatków poniesionych na zakup środków transportu w kosztach kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółce A Sp. z o.o. (dalej: Spółka) w dniu 18 czerwca 2014 r. zostało wydane zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: Zezwolenie strefowe) na realizację projektu inwestycyjnego „Budowa i uruchomienie zakładu produkcji drewnianej architektury ogrodowej”.

Działalność gospodarcza objęta Zezwoleniem strefowym obejmuje „działalność produkcyjną, handlową, usługową w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie” Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) „i usług wykonywanych” na terenie SSE.

Wyroby, towary i usług objęte Zezwoleniem strefowym to:

Drewno przetarte i strugane (sekcja C, dział 16, klasa 16.10 PKWiU),
Gotowe płyty podłogowe (klasa 16.22 PKWiU),
Pozostałe wyroby stolarskie i ciesielskie dla budownictwa (klasa 16.23 PKWiU),
Opakowania drewniane (klasa 16.24 PKWiU),
Pozostałe wyroby z drewna; wyroby z korka, słomy i materiałów w rodzaju stosowanych do wyplatania (klasa 16.29),
Pozostałe maszyny ogólnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowane (sekcja C, dział 28, klasa 28.20 PKWiU),
Pozostałe maszyny specjalnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowane (klasa 28.99 PKWiU),
Pozostałe meble (sekcja C, dział 31, klasa 31.09 PKWiU),
Pozostałe wyroby, gdzie indziej niesklasyfikowane (sekcja C, dział 32, klasa 32.99 PKWiU),
Usługi naprawy i konserwacji pozostałego sprzętu i wyposażenia (sekcja C, dział 33, klasa 33.19),
Usługi wytwarzania i zaopatrywania w parę wodną, gorącą wodę i powietrze do układów klimatyzacyjnych (sekcja D, dział 35, klasa 35.30 PKWiU),
Odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu (sekcja E, dział 38, kategoria 38.11.5 PKWiU),
Transport drogowy towarów (sekcja H, dział 49, klasa 49.41 PKWiU),
Usługi związane z oprogramowaniem (sekcja J, dział 62, klasa 62.01 PKWiU),
Usługi związane z doradztwem w zakresie informatyki (klasa 62.02 PKWiU),
Usługi związane z zarządzaniem siecią i systemami informatycznymi (klasa 62.03 PKWiU),
Pozostałe usługi w zakresie technologii informatycznych i komputerowych, gdzie indziej niesklasyfikowane (kategoria 62.09.2 PKWiU),
Usługi przetwarzania danych; usługi zarządzania stronami internetowymi (hosting) i podobne usługi; usługi portali internetowych (sekcja J, dział 63, grupa 63.1 PKWiU),
Usługi w zakresie audytu finansowego (sekcja M, dział 69, kategoria 69.20.1 PKWiU),
Usługi rachunkowo – księgowe (kategoria 69.20.2 PKWiU),
Usługi w zakresie badań i analiz technicznych (sekcja M, dział 71, klasa 71.20 PKWiU),
Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych (sekcja M, dział 72, klasa 72.19 PKWiU),
Usługi centrów telefonicznych (call center) (sekcja N, dział 82, klasa 82.20 PKWiU).

Spółka nie świadczy i w okresie obowiązywania Zezwolenia strefowego nie będzie świadczyć usług w zakresie transportu drogowego towarów, tzn. nie osiąga i nie będzie osiągać z tego tytułu przychodów.

Spółka nabywa i planuje nabywać w przyszłości środki transportu, które na podstawie odrębnych przepisów już zostały lub zostaną zaliczone do środków trwałych Spółki jako podatnika podatku CIT. Środki transportu są i będą wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie na potrzeby własne związane z działalnością prowadzoną przez Spółkę na mocy Zezwolenia strefowego.

Opisane we Wniosku środki trwałe zostały lub zostaną nabyte przez Spółkę bezpośrednio od producenta bądź pośrednika handlowego i przed ich nabyciem przez Spółkę nie były wykorzystywane w działalności żadnego podmiotu.

W Zezwoleniu strefowym określono 3 warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE, które powinny zostać spełnione łącznie:

poniesienie w terminie do 31 grudnia 2018 r. wydatków inwestycyjnych o wartości co najmniej 150 000 000 PLN:
zatrudnienie przez Spółkę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie SSE po dniu uzyskania zezwolenia co najmniej 120 nowych pracowników w terminie do 31 grudnia 2018 r., utrzymanie zatrudnienia na tym poziomie do 31 grudnia 2021 r., przy czym na potrzeby spełniania tego warunku liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie roku wraz z pracownikami zatrudnionymi w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na etaty w pełnym wymiarze czasu pracy:
zakończenie inwestycji do 31 grudnia 2018 r., przy czym w przypadku ponoszenia dalszych wydatków, w terminie od dnia 1 stycznia 2019 r., stosownie do ustaleń poczynionych w trakcie przetargu do kosztów kwalifikowanych zaliczane będą mogły być wyłącznie koszty w rozumieniu 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, o ile umowy leasingu zostaną podpisane do dnia 31 grudnia 2018 r.

W Zezwoleniu strefowym została wskazana maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych, które mogą być objęte pomocą publiczną:

maksymalna wysokość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną = 225 000 000,00 PLN,
maksymalna wysokość kosztów pracy kwalifikujących się do pomocy publicznej = dwuletnie koszty pracy z tytułu zatrudnienia pracowników w wymiarze co najwyżej 180 etatów.

Wydanie Zezwolenia strefowego nie było poprzedzone procedurą rozszerzenia granic SSE. Spółka zakupiła nieruchomość w 100 % leżącą na terytorium SSE.

Spółka wydzierżawi/wynajmie dodatkowo tereny na terenie SSE z uwagi na fakt, iż nabyta nieruchomość nie pokrywa w pełni wymogów inwestycyjnych (ok. 25% powierzchni wg planu zagospodarowania przestrzennego musi być przeznaczone pod tzw. tereny zielone). Budowa fabryki nastąpi wyłącznie na terenach pozostających we własności Spółki. Obszar dzierżawiony/najmowany będzie przeznaczony na spełnienie warunku planu zagospodarowania przestrzennego tj. na tereny zielone.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy obliczaniu wysokości przysługującego Spółce zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu przepisów Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej wydatków poniesionych na zakup środków transportu stanowiących środki trwałe Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy obliczaniu wysokości przysługującego Spółce zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu przepisów Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej wydatków poniesionych na zakup środków transportu stanowiących środki trwałe Spółki.

Uzasadnienie.

Ustawa o CIT reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji (art. 1 ust. 1 ustawy o CIT).

Co do zasady przedmiotem opodatkowania podatkiem CIT jest dochód (art. 7 ust. 1 ustawy o CIT).

Przepisy ustawy o CIT przewidują jednak szereg zwolnień przedmiotowych. Katalog dochodów zwolnionych z opodatkowania CIT został zawarty w art. 17 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT wolne od podatku są, cyt.:

„(...) dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 282 oraz z 2016 r. poz. 1020 i 1206), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami”.

Stosownie do art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, cyt.:

„Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy”.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy, dochód podlega zwolnieniu z opodatkowania CIT na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 w związku z art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, o ile następujące warunki zostały spełnione łącznie:

dochody są uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,
wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie przekracza wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszego Wniosku:

Ad. 1)

Spółka stoi na stanowisku, że warunek nr 1 zostanie spełniony w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego Wniosku, ponieważ:

dochody są uzyskiwane z działalności gospodarczej, którą Spółka prowadzi na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
Spółka prowadzi działalność na terenie strefy na podstawie Zezwolenia strefowego.

Poniżej Spółka przedstawia argumenty na poparcie swojego stanowiska we wskazanym zakresie:

Zasady i warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych określa ustawa o SSE.

Stosownie do art. 2 ustawy o SSE, cyt.:

„Specjalną strefą ekonomiczną, zwaną dalej „strefą”, jest wyodrębniona zgodnie z przepisami ustawy, niezamieszkała część terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na której terenie może być prowadzona działalność gospodarcza na zasadach określonych ustawą”.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, cyt.:

„Podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem””.

W stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, Spółka prowadzi na działalność gospodarczą:

na obszarze SSE,
na podstawie Zezwolenia strefowego z dnia 18 czerwca 2014 r.

W rezultacie, analizowany warunek zostanie spełniony w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego Wniosku.

Ad. 2)

Spółka stoi na stanowisku, że warunek nr 2 zostanie spełniony w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego Wniosku.

Poniżej Spółka przedstawia argumenty na poparcie swojego stanowiska we wskazanym zakresie:

Zgodnie z art. 12 ustawy o SSE, cyt.:

„Dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4”.

Pomocą publiczną jest podatek niezapłacony przez przedsiębiorcę działającego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, obliczony od dochodu osiągniętego z działalności prowadzonej na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie uzyskanego zezwolenia.

Wielkość pomocy publicznej jest uzależniona w szczególności od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Kategorie wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną zostały szczegółowo określone w Rozporządzeniu w sprawie pomocy publicznej.

Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, cyt.:

„Pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników”.

Stosownie do § 3 ust. 4 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, cyt.:

„Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą”.

Zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, cyt.:

„Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej”.

W świetle § 5 ust. 2 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, cyt.:

„Warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne  przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców  przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców  przez okres nie krótszy niż 3 lata”.

Zgodnie z § 5 ust. 5 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, cyt.:

„Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy”.

W myśl § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, cyt.:

„Na wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
cena nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli  pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców  co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy”.

Zgodnie z § 6 ust. 7 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, cyt.:

„Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, mają być nowe”.

Zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów prezentowanym w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego. aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą publiczną, wydatek ten musi spełnić łącznie następujące warunki:

musi to być koszt inwestycji, przy czym przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej,
musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej,
wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych,
środki trwałe muszą być nowe.

W ocenie Spółki, wydatki na środki trwałe w postaci środków transportu spełniają wszystkie powyższe warunki zakwalifikowania ich do objęcia pomocą publiczną. Spółka przedstawia poniżej szczegółową argumentację w tym zakresie:

Ad. a) - Koszt inwestycji.
W ocenie Spółki pojęcie „koszt inwestycji” należy interpretować przez pryzmat projektu inwestycyjnego będącego podstawą udzielenia przedsiębiorcy zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej.
Projekt inwestycyjny w pierwszej kolejności zostaje opisany przez inwestora w dokumentach aplikacyjnych składanych w celu uzyskania zezwolenia i to właśnie szczegółowy zakres inwestycji determinuje rodzaje kosztów, które w ramach danego zezwolenia mogą być uznane za wydatki kwalifikowane.
Inwestycja Spółki na terenie SSE polega na budowie i uruchomieniu zakładu produkcji drewnianej architektury ogrodowej. W celu zrealizowania inwestycji na terenie SSE jest niezbędne dokonywanie przez Spółkę zakupów środków trwałych, w tym środków transportu.
W ocenie Spółki istnieje bezpośredni związek pomiędzy nabyciem środków trwałych w postaci środków transportu a inwestycją na terenie SSE.
Ponadto, opisane we wniosku wydatki stanowią koszty nowej inwestycji, o której mowa w § 3 ust. 4 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej. Inwestycja Spółki polega bowiem na utworzeniu nowego przedsiębiorstwa (zakładu produkcji drewnianej architektury ogrodowej).
W rezultacie niniejszy warunek jest spełniony.
Ad. b) - Faktyczne poniesienie wydatku w trakcie obowiązywania zezwolenia.
Wydatki związane z zakupem środków transportu zostały lub zostaną faktycznie poniesione przez Spółkę po dniu uzyskania Zezwolenia strefowego (tj. po dniu 18.06.2014 r.) i przed dniem zakończenia inwestycji (tj. przed dniem 31.12.2018 r.).
Nie ulega zatem wątpliwości, że wydatki zostały lub zostaną poniesione w okresie obowiązywania Zezwolenia strefowego, do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.
W rezultacie niniejszy warunek jest spełniony.
Ad. c) - Związek wydatku z realizacją inwestycji na terenie strefy.
Nabycie środków trwałych w postaci środków transportu ma ścisły związek z realizacją przez Spółkę inwestycji na terenie SSE, która polega na budowie uruchomieniu zakładu produkcji drewnianej architektury ogrodowej.
Środki transportu będą wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania działalności na mocy Zezwolenia strefowego.
W rezultacie niniejszy warunek jest spełniony.
Ad. d) - Przeznaczenie na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej.
Opisane we Wniosku wydatki stanowią jedną z kategorii kosztów inwestycji określonych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, a mianowicie cenę nabycia środków trwałych, które zgodnie z odrębnymi przepisami zostały lub zostaną zaliczone do składników majątku Spółki jako podatnika.
W rezultacie niniejszy warunek jest spełniony.
Ad. e) - Zaliczenie do wartości początkowej środków trwałych.
W świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Spółka ponosi wydatki, które – po odliczeniu naliczonego podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego na mocy odrębnych przepisów – odpowiadają cenie nabycia środków transportu.
Cena nabycia odpowiednio została lub zostanie zaliczona do wartości początkowej środków trwałych w postaci środków transportu.
W rezultacie niniejszy warunek jest spełniony.
Ad. f) - Nowe środki trwałe.
Przepisy ustawy o CIT oraz przepisy dotyczące specjalnych stref ekonomicznych nie zawierają definicji pojęcia „nowy środek trwały”.

W ocenie Spółki należy zatem odwołać się do znaczenia słownikowego tych pojęć. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN pod redakcją W. Doroszewskiego (http://sjp.pwn.pl), pojęcie „nowy” na kilka znaczeń, a jednym z nich jest „niedawno zrobiony, nabyty lub właśnie powstały, założony”.

W tym miejscu Spółka pragnie przywołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 12 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 431/12, zgodnie z którym, cyt.:

„(...) nowym środkiem trwałym będzie taki, który pochodzi bezpośrednio od producenta, czy wytwórcy lub od podmiotu pośredniczącego w obrocie albo zostanie nabyty od innych zbywców w przypadku, gdy uprzednio nie był używany (eksploatowany)”.

W rezultacie niniejszy warunek jest spełniony.

Reasumując, wydatki na zakup środków transportu spełniają wszystkie powyższe warunki pozwalające na objęcie ich pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku CIT.

W tym miejscu Spółka pragnie dodatkowo zwrócić uwagę na treść § 6 ust. 5 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, zgodnie z którym, cyt.:

„W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu wydatki na zakup środków transportu nie kwalifikują się do objęcia pomocą”.

Powyższy przepis został uchylony z dniem 25 grudnia 2014 r. na mocy § 1 pkt 5 lit. a) Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 listopada 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2014 r. poz. 1755, dalej: Rozporządzenie zmieniające).

Zgodnie z § 2 Rozporządzenia zmieniającego, cyt.:

„Przepisów rozporządzenia wymienionego w § 1 (tj. Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej – przyp. Spółki), w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, nie stosuje się w odniesieniu do zezwoleń udzielonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia”.

Ponadto, zgodnie z § 7 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, cyt.:

„Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia”.

W analizowanej sprawie Spółka otrzymała zezwolenie na prowadzenie działalności na obszarze SSE w dniu 18 czerwca 2014 r., tj. przed wejściem w życie zmian wprowadzonych na mocy Rozporządzenia zmieniającego. W rezultacie, kwalifikacja kosztów poniesionych przez Spółkę na zakup środków trwałych w postaci środków transportu powinna być dokonywana w oparciu o przepisy dotyczące warunków udzielania pomocy publicznej w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania Zezwolenia strefowego.

Dla zidentyfikowania wydatków. które Spółka może zakwalifikować jako objęte zwolnieniem z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, należy zatem posłużyć się zasadami określonymi w przytoczonym powyżej § 6 ust. 5 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej.

Zdaniem Spółki, wykładnia § 6 ust. 5 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej powinna być powiązana z ustaleniem, czy podatnik faktycznie prowadzi działalność gospodarczą w sektorze transportu, tj. sprzedaje usługi transportowe. Spełnienie warunku „prowadzenia działalności gospodarczej w sektorze transportu” wymaga bowiem aktywności podatnika w tym właśnie obszarze.

Z treści Zezwolenia strefowego wynika co prawda, że Spółka posiada uprawnienia do wykonywania działalności w zakresie transportu drogowego towarów (sekcja H, dział 49, klasa 49.41), jednak Spółka nie świadczy i nie będzie świadczyć usług transportowych. jak również nie osiąga żadnego przychodu z tego tytułu.

Spółka podkreśla również, że zakupione środki transportu są i będą wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie na potrzeby własne związane z działalnością prowadzoną przez Spółkę na mocy Zezwolenia strefowego.

W rezultacie, zdaniem Spółki, nie można uznać jej za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze transportu.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka przywołuje:

interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28.10.2015, sygn. ITPB3/4510-402/15-2/MK, cyt.:
„(...) należy stwierdzić, że przez „prowadzenie działalności gospodarczej” należy rozumieć jej faktyczne wykonywanie przejawiające się w uzyskiwanym z tego tytułu przychodzie. Zatem, w przypadku posiadania zezwolenia uprawniającego do wykonywania działalności w sektorze transportu, która to działalność w rzeczywistości nie jest wykonywana (nie generuje przychodów), Spółka (przy spełnieniu warunków wynikających z pozostałych postanowień ww. przepisów oraz treści udzielonego zezwolenia) może zaliczyć wydatki na nabycie środków transportu (samochody ciężarowe), które zaliczy do środków trwałych używanych na potrzeby własne do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych”,
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 07.05.2009, sygn. ITPB3/423-51/09/AM, cyt.:
„W ocenie tutejszego organu, przez „prowadzenie działalności gospodarczej” należy rozumieć jej faktyczne wykonywanie przejawiające się w uzyskiwanym z tego tytułu przychodzie. W przypadku zatem posiadania zezwolenia uprawniającego do wykonywania działalności w sektorze transportu, która to działalność w rzeczywistości nie jest wykonywana (nie generuje przychodów), Spółka może zaliczyć wydatki na nabycie środków transportu (wózki widłowe i samochody) używanych na potrzeby własne do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą”.

Dodatkowo Spółka pragnie zaznaczyć, że stosownie do art. 40 pkt 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U.2016.687 j.t. ze zm., dalej: ustawa o KRS), cyt.:

„W dziale 3 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane:

przedmiot działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) – nie więcej niż dziesięć pozycji, w tym jeden przedmiot przeważającej działalności na poziomie podklasy, z tym że w przypadku oddziałów przedsiębiorców zagranicznych, głównych oddziałów zagranicznych zakładów ubezpieczeń oraz głównych oddziałów zagranicznych zakładów reasekuracji przedmiot działalności i przedmiot przeważającej działalności określa się dla oddziału”.

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi zasadami ujawniania przedmiotu działalności gospodarczej w KRS obejmuje on zatem jedynie przedmiot działalności głównej i dziewięć dodatkowych pozycji. Spółka podkreśla, że w aktualnym stanie prawnym nawet sam odpis z KRS nie przesądza o całokształcie prowadzonej działalności gospodarczej.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 5 lipca 2007 r., sygn. akt II FSK 887/06, cyt.:

„(...) potwierdzony w toku postępowania podatkowego /i niezakwestionowany w postępowaniu sądowoadministracyjnym/ fakt wystawienia przez spółkę „D.” faktury z tytułu usługi transportowej wykonanej na rzecz „G.” z O. wyłączył możliwość podwyższenia maksymalnej intensywności pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy w myśl przepisu par. 7 rozporządzenia, o którym mowa wcześniej. Fakt ten, w konfrontacji z odpisem z KRS z 27 czerwca 2003 r. pozwalał zakwalifikować spółkę jako przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze transportu”.

Dla ustalenia, czy dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą w sektorze transportu, decydujące znaczenie ma zatem wystawienie lub niewystawienie przez przedsiębiorcę faktur dokumentujących świadczenie usług transportowych. Sama treść wpisu do KRS nie jest rozstrzygająca dla zdefiniowania przedmiotu działalności gospodarczej, lecz powinna zostać jedynie pomocniczo zestawiona z fakturami wystawionymi przez przedsiębiorcę.

Wniosek:

Przy obliczaniu wysokości przysługującego Spółce zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu przepisów Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej wydatków poniesionych na zakup środków transportu stanowiących środki trwałe Spółki, ponieważ:
- Spółka nie wykonuje działalności w sektorze transportu (nie uzyskuje z tego tytułu przychodów),
- Spółka wykorzystuje i będzie wykorzystywać zakupione środki transportu jedynie na potrzeby własne związane z wykonywaniem działalności na mocy Zezwolenia strefowego,
- Spółka spełnia wszystkie warunki zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów kwalifikowanych, zgodnie z przepisami Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądu administracyjnego nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin