Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.109.2017.2.ISL
z 24 lipca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2017 r. (data wpływu 15 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 czerwca 2017 r. (data wpływu 3 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie najmu użyczonego lokalu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku od towarów i usług.

Wniosek ten w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 20 czerwca 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.109.2017.1.ISL, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 20 czerwca 2017 r. (data doręczenia 20 czerwca 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 27 czerwca 2017 r. (data wpływu 3 lipca 2017 r.), nadanym za pośrednictwem ….. w dniu 27 czerwca 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni, Jej mąż oraz ojciec męża (teść Wnioskodawczyni) są współwłaścicielami lokalu użytkowego od momentu jego zakupu - tj. od 12 maja 2016 r. Lokal posiada powierzchnią 66,80 m 2, na którą składają się 3 pokoje, korytarz, wc, kuchnia. Wnioskodawczyni i Jej mąż pozostają we wspólności majątkowej. Pomimo współwłasności przedmiotowego lokalu, na mocy porozumienia pomiędzy stronami, lokal pozostaje bezpłatnie do wyłącznej dyspozycji Wnioskodawczyni na podstawie umowy użyczenia. Pozostali współwłaściciele wyrazili zgodę na podnajem lokalu dalszym osobom. W przedmiotowym lokalu użytkowym, w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni postanowiła otworzyć gabinet stomatologiczny. Zgodnie z CEiDG, przedmiotem działalności jest zatem praktyka lekarska dentystyczna - PKD 86.23.Z. Podklasa ta obejmuje: praktyki dentystyczne o charakterze ogólnym lub specjalistycznym, np. periodontologia, ortodoncja,operacje dentystyczne. Podklasa ta nie obejmuje: produkcji sztucznych zębów, protez zębowych i aparatów ortodontycznych przez techników, którzy ich nie dopasowują pacjentom, sklasyfikowanej w PKD 32.50.Z, działalności szpitali, sklasyfikowanej w PKD 86.10.Z, pomocniczej działalności dentystycznej, tj. higienistek i asystentek dentystycznych, sklasyfikowanej w PKD 86.90.E. Wnioskodawczyni rozlicza zobowiązania podatkowe w oparciu o książkę przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, albowiem jest Ona związana ze świadczeniem usług opieki zdrowotnej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wartość sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawczynię nie przekroczyła w 2016 r. kwoty 200 000 zł netto. W ramach prowadzonego gabinetu stomatologicznego, Wnioskodawczyni od lipca 2017 r. ma zamiar podnająć jego część innemu lekarzowi, który mógłby korzystać z jednego z pomieszczeń (w którym będzie prowadzić własny gabinet stomatologiczny) oraz pomieszczeń technicznych - poczekalni, wc, kuchni. Potencjalny podnajmujący również prowadzi własną jednoosobową działalność gospodarczą. Umowa zostanie zatem zawarta pomiędzy dwoma przedsiębiorcami - w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Wobec powyższego Wnioskodawczyni powzięła wątpliwości w zakresie sposobu opodatkowania dochodu uzyskanego z przedmiotowego podnajmu gabinetu - tj. comiesięcznego czynszu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, przy czym pyt. Nr 1 sformułowano ostatecznie w uzupełnieniu wniosku:

  1. Czy bezpłatne użyczenie Wnioskodawczyni lokalu użytkowego w związku z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą w części przypadającej na Jej teścia (który jest współwłaścicielem nieruchomości w 1/3 części) będzie stanowić u Wnioskodawczyni przychód z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu, jak inne przychody z tejże działalności?
  2. Czy z uwagi na fakt, że wartość sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawczynię nie przekroczyła w 2016 r. kwoty 200 000,00 zł netto, dochód osiągany w ramach pobieranego czynszu powinien zostać opodatkowany podatkiem VAT?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego Nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego Nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zakresie podatku dochodowego Wnioskodawczyni ma zamiar zgłosić, w oparciu o art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z małżonków i na tej podstawie obliczać podatek dochodowy z uzyskanego wynagrodzenia. Wnioskodawczyni ma jednak wątpliwości w zakresie podatku od ewentualnego dochodu związanego z bezpłatnym użyczeniem na Jej rzecz lokalu przez trzeciego współwłaściciela - ojca Jej męża. Zdaniem Wnioskodawczyni, w tym wypadku zastosowanie znajdzie art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - tj. użyczenie lokalu w części przypadającej na teścia Wnioskodawczyni należy potraktować jako wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, a podatek dochodowy z tego tytułu obliczyć w oparciu o art. 11 ust. 2 pkt 3 przedmiotowej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, regulujących zasady używania rzeczy. Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), użyczenie jest umową, przez którą użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotą tej umowy jest jej bezpłatny charakter, co oznacza, że biorący w używanie nie ma obowiązku dokonywania żadnych świadczeń i opłat na rzecz dającego do bezpłatnego używania.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług .

Treść art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy stanowi natomiast, że przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku.
  4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. W świetle powyższego uznać należy, że dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu cywilnego, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Zgodnie z art. 21 ust. 20 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczanych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2.

Z kolei w myśl art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2017 r., poz. 833, z późn. zm.), do I grupy podatkowej zalicza się: małżonków, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę, i teściów.

Z treści powyżej przytoczonych przepisów prawa wynika, że co do zasady, z tytułu bezpłatnego użyczenia na podstawie umowy użyczenia przedmiotów wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej powstaje przychód z tej działalności. Jednakże ustawodawca uzależnia zwolnienie od opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tego tytułu od stopnia pokrewieństwa pomiędzy osobami zawierającymi tego typu umowę.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni, Jej mąż oraz ojciec męża (teść Wnioskodawczyni) są współwłaścicielami lokalu użytkowego. Na mocy porozumienia pomiędzy współwłaścicielami, lokal został bezpłatnie przekazany do wyłącznej dyspozycji Wnioskodawczyni na podstawie umowy użyczenia. W przedmiotowym lokalu użytkowym, w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni postanowiła otworzyć gabinet stomatologiczny. Wnioskodawczyni ma zamiar podnająć jego część innemu lekarzowi, który mógłby korzystać z jednego z pomieszczeń (w którym będzie prowadzić własny gabinet stomatologiczny) oraz pomieszczeń technicznych - poczekalni, wc, kuchni. Potencjalny podnajmujący również prowadzi własną jednoosobową działalność gospodarczą. Umowa zostanie zatem zawarta pomiędzy dwoma przedsiębiorcami - w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne i przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że na skutek bezpłatnego użyczenia Wnioskodawczyni lokalu użytkowego w związku z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą w części przypadającej na Jej teścia (który jest współwłaścicielem nieruchomości w 1/3 części) powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 w związku z art. 11 ust. 2a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten zwolniony będzie jednakże od podatku dochodowego od osób fizycznych - zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy - z uwagi na pokrewieństwo, tj. zawarcie umowy użyczenia pomiędzy osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawczyni, że w związku z użyczeniem Jej lokalu użytkowego w części przypadającej na Jej teścia zobowiązana będzie do wyliczenia przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia i opłacania podatku dochodowego z tego tytułu.

Wskazać ponadto należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest kwestia dotycząca opodatkowania dochodu uzyskanego z podnajmu ww. lokalu użytkowego, gdyż kwestia ta nie była objęta ostatecznie sformułowanym pytaniem postawionym w uzupełnieniu wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z póżn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj