Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.136.2017.1.RS
z 20 czerwca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia autobusów oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 14 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia autobusów oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.


Gmina Miejska XX. (dalej: Wnioskodawca) będąca czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i jej zakład budżetowy - Miejski Zakład Komunikacji w miejscowości XX. (dalej: MZK) zamierzają dokonać zakupu autobusów komunikacji miejskiej (pojazdów samochodowych do przewozu więcej niż 10 osób łącznie z kierowcą). Nabyte pojazdy będą wykorzystane do wykonywania usług transportu pasażerów, które w całości będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nabywcą przedmiotowych autobusów, jak i podmiotem wskazanym we wniosku o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej będzie Wnioskodawca. Wartość brutto taboru pasażerskiego będącego przedmiotem inwestycji wynosi 11.070.000 zł, w tym wartość netto 9.000.000 zł, a podatek od towarów i usług 2.070.000 zł. Na terenie Gminy funkcjonuje m. in. Miejski Zakład Komunikacji w miejscowości XX. (dalej: MZK lub zakład budżetowy) będący zakładem budżetowym Wnioskodawcy, który prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (działalność w zakresie komunikacji publicznej) oraz niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem (m. in. czynności związane z zagospodarowaniem zieleni czy utrzymania czystości). Zakres działalności MZK wynika ze Statutu nadanego przez Radę Miasta. W związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług jak i czynności niepodlegających opodatkowaniu Wnioskodawca ustalił wysokość „pre-współczynnika" wstępnego dla MZK na 2017 r. (na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług) - zgodnie z przepisami Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U z 2015 r., poz. 2193, dalej zwane „rozporządzeniem z dnia 17 grudnia 2015 r.”) wskaźnik ten wynosi 51%. Wnioskodawca poprzez MZK nie wykonuje czynności zwolnionych z opodatkowania. Wartość „pre-współczynnika" wstępnego wyliczonego przez służby finansowe Gminy dla Urzędu Miasta (na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług) wynosi 16%. Natomiast wstępny współczynnik (określony na podstawie art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług) na 2017 r. dla Urzędu Miasta wynosi 76%. Wysokość dofinansowania, o jakie będzie starać się Gmina z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa X. na lata 2014-2020 w ramach Osi Priorytetowej 9 Mobilność, Poddziałania 9.1.2. Transport (dalej: RPO), wynosi do 85% wydatków kwalifikowalnych, tj. 7.650.000 zł. Podatek od towarów i usług dla realizowanego zadania nie jest kosztem kwalifikowalnym.

Nabywane autobusy będą przeznaczone wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. do wykonywania czynności transportu pasażerskiego. Zakupione przez Wnioskodawcę autobusy zostaną przekazane do używania przez MZK, który jak wskazano jest zakładem budżetowym Wnioskodawcy.

Na podstawie uchwały Nr … Rady Miasta z dnia 30 września 2015 r. określonym osobom przysługują bezpłatne przejazdy komunikacją miejską. Przejazdy bezpłatne przysługują w związku z nabyciem ulg ustawowych (m. in. dla inwalidów wojskowych i wojennych) jak i ulg samorządowych (m. in. dla kombatantów i osób, które ukończyły 70 rok życia). Na podstawie ww. uchwały z bezpłatnego przejazdu może skorzystać raz w roku w dniu obchodów Europejskiego Dnia bez Samochodu oraz we wszystkie poniedziałki całego roku - pasażer na podstawie ważnego dowodu rejestracyjnego pojazdu, którego jest właścicielem lub współwłaścicielem. Celem przedmiotowej ulgi jest zachęcenie kierowców do korzystania z komunikacji miejskiej w miejsce własnych samochodów we wszystkie dni tygodnia, a więc do zmiany nawyków transportowych pasażerów, aby wybór komunikacji miejskiej był na pierwszym miejscu przed transportem indywidualnym.

Nadto na podstawie tej uchwały określone kategorie osób uprawione są do przejazdów ulgowych (również na podstawie ulg ustawowych jak i samorządowych).

Miejski Zakład Komunikacji dokonuje zakupu paliwa do napędu autobusów wykorzystywanych do prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług jak i do innych wykonywanych zadań (niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług). Nabyte paliwo zlewane jest do zbiornika zlokalizowanego w bazie MZK. Zbiornik paliwa, o którym mowa powyżej podłączony jest do legalizowanego odmierzacza paliw płynnych. W każdym przypadku Wnioskodawca na podstawie danych MZK jest w stanie ustalić dokładną ilość litrów paliwa faktycznie wykorzystanego do napędu każdego autobusu jak i innych pojazdów. Powyższe odbywa się na podstawie karty tankowania danego pojazdu. Możliwe jest zatem konkretne ustalenie ile paliwa zostało faktycznie zużyte do prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Co więcej, możliwe jest również ustalenie jaką ilość paliwa zużyto do napędu pojazdów wykorzystywanych przez wydział zieleni i dróg miejskich oraz pojazdu obsługi pomocniczej. W zakresie ewidencji wykorzystania paliwa Wnioskodawca stosuje metodę FIFO.

MZK wdrożył instrukcję przyjmowania i określania (w jednostkach objętościowych - litry w temperaturze 15 stopni C) ilości oleju napędowego przyjętego do magazynu MZK. Od dnia 13 grudnia 2010 r. MZK wprowadził system automatycznego tankowania paliwa za pomocą elektronicznych kart tankowania pojazdu przez kierowcę. Każda karta jest przyporządkowana do danego kierowy. Dodatkowo celem zatankowania pojazdu należy użyć elektronicznej karty tankowania pojazdu, która jest przyporządkowana do konkretnego pojazdu. Ilość zatankowanego paliwa jest odnotowana na karcie drogowej pojazdu zgodnie ze wskazaniem dystrybutora (z dwoma miejscami po przecinku).


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  1. Czy Wnioskodawca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia autobusów przeznaczonych do powadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług?
  2. Czy Wnioskodawca, dokonując zakupu paliwa do napędu autobusów wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego?


Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% od wydatków inwestycyjnych związanych z zakupem autobusów do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozów pasażerskich.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.


Natomiast stosownie do dodanego z dniem 1 stycznia 2016 r. ust. 2a w tym artykule, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Artykuł 86 ust. 2b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi, że sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:


  1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
  2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.


Punktem wyjścia do zastosowania wskazanego powyżej „sposobu określenia proporcji" jest zatem ustalenie, że podatnik podatku od towarów i usług poza działalnością gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wykonuje czynności niepodlegające opodatkowaniu - czyli wykonuje aktywność, która nie jest związana z czynnościami opodatkowanymi tym podatkiem. Jeżeli podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług (odpłatne i nieodpłatne) wówczas przepisy dotyczące „sposobu określenia proporcji" nie mają do niego zastosowania, a co za tym idzie nie jest on obowiązany do proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego.

Ponadto powyższe przepisy nie mają zastosowania w przypadku, gdy podatnik wykonuje zarówno czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług jak i niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem jeżeli dokonuje zakupów, które są bezpośrednio związane z konkretnym rodzajem działalności. Innymi słowy jeśli podatnik dokonuje zakupu, który bezpośrednio jest związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych wówczas przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego, a co za tym idzie nie jest on obowiązany do stosowania pre-wskaźnika, a zatem odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 86 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Przepis art. 86 ust. 2a wprowadzający proporcjonalne odliczenia stosuje się wyłącznie do takich zakupów, których nie da się bezpośrednio przypisać do konkretnego rodzaju działalności - są one zatem związane z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług jak i działalnością niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem.

Aby ustalić czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług oraz czy prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. należy dokonać analizy art. 15 tej ustawy. Zgodnie z art. 15 ust. 1, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalnością gospodarczą (art. 15 ust. 2) jest działalność gospodarcza obejmująca wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Należy podkreślić, że w ramach definicji działalności gospodarczej występują również czynności, które same w sobie nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług niemniej jednak ich charakter powoduje, że nie sposób ich wyłączyć z działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie działalności dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego.


W działalności gospodarczej nie mieszczą się natomiast działania wykonywane w charakterze organu władzy publicznej oraz działalność na cele prywatne, która nie jest opodatkowana. Należy zwrócić uwagę, że art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przewidują uznanie, w przypadkach tam określonych, za czynność odpłatną określonych działań nieodpłatnych. W stanie faktycznym wniosku znaczenie ma treść art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:


  1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
  2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.


Analiza powyższej regulacji prowadzi do wniosku, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega świadczenie usług na cele inne niż związane z działalnością gospodarczą m. in. na cele prywatne. Przepis ten zatem stanowi, że czynności:


  1. nie związane z działalnością gospodarczą podlegają opodatkowaniu jako nieodpłatne świadczenie usług - a co za tym idzie w tym zakresie podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego bowiem czynność taką musi opodatkować,
  2. związane z działalnością gospodarczą (a zatem nie podlegające opodatkowaniu na podstawie wskazanego przepisu) mieszczą się w zakresie działalności gospodarczej dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego poprzez sam fakt związania z działalnością gospodarczą.


Jak wskazano w stanie faktycznym wniosku działalność Wnioskodawcy w zakresie świadczenia usług przewozu pasażerskiego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w zakresie działalności MZK to m. in. sprzedaż biletów, która jest opodatkowana ww. podatkiem. Czynności nieodpłatne wykonywane przez Wnioskodawcę (MZK) - wynikające z uchwały Rady Miasta mają bezpośredni i bezsporny związek z czynnościami opodatkowanymi, a co za tym idzie nie ma podstaw aby uznać, że czynności nieodpłatne są czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Każda działalność nieodpłatna wykonywana przez Wnioskodawcę w zakresie przewozów pasażerskich ma bezpośredni związek z jego podstawową działalnością gospodarczą, która podlega opodatkowaniu VAT. Należy zatem podkreślić, że czynności nieodpłatne w postaci nieodpłatnego przejazdu określonych osób korzystających z preferencji ustawowych lub samorządowych mają związek z wykonywaną, odpłatną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i związane są z prawnym obowiązkiem ich wykonania w związku z wykonywaniem działalności w zakresie transportu pasażerskiego. W związku z faktem, że bezpłatne przejazdy wynikają z aktu prawa samorządowego jak i aktów ustawowych Wnioskodawca celem prowadzenia działalności w zakresie przewozów pasażerskich zobowiązany jest do wykonywania w określonym zakresie przejazdów nieodpłatnych. W zakresie możliwości darmowego przejazdu przez właścicieli pojazdu na podstawie dowodu rejestracyjnego pojazdu należy również uznać, że ma on związek z prowadzoną działalnością gospodarczą bowiem przez ten sposób zachęcania właścicieli pojazdów MZK zmierza do zwiększenia sprzedaży biletów a więc obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług. Mając możliwość zapoznania z usługą świadczoną przez MZK klient jest zachęcany do zmiany nawyków transportowych, aby priorytetowym wyborem była komunikacja miejska w miejsce transportu indywidualnego. Tego typu zachęty są powszechnie stosowane jako element rozwoju rynku usług transportu zbiorowego i z punku widzenia Wnioskodawcy pełnią one rolę reklamową. Tak więc elementem działalności gospodarczej MZK (podlegającej opodatkowaniu VAT) jest umożliwienie określonym osobom bezpłatnego przejazdu oraz, przez system zachęt, przekonanie do korzystania z komunikacji miejskiej, a w rezultacie do korzystania z usług MZK w sposób permanentny zamiast korzystania z własnego pojazdu. W tych przypadkach mamy do czynienia z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. a więc działalnością dającą prawo do odliczenia podatku naliczonego. Usługi nieodpłatnego przejazdu związane są z prowadzeniem przedsiębiorstwa, są zatem wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy. W stanie faktycznym wskazano, że Wnioskodawca w zakresie przewozu osób w ramach komunikacji miejskiej nie wykonuje czynności niepodlegających ustawie o podatku od towarów i usług. Zakup autobusów służy zatem wyłącznie prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a co za tym idzie do Wnioskodawcy nie będzie miał zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy i z tytułu zakupu autobusów przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Nadto należy zwrócić uwagę, że na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 1464) Wnioskodawca wraz MZK jest jednym podatnikiem podatku od towarów i usług co oznacza, że nie ma znaczenia, który podmiot zostanie wskazany jako odbiorca autobusów (w obu przypadkach nabywcą jest Wnioskodawca). Nie ma to znaczenia w kontekście prawa do odliczenia podatku naliczonego bowiem nabycia dokonuje podatnik scentralizowany na podstawie przepisów ww. ustawy. Krańcowo należy wskazać, że w przedmiotowym stanie faktycznym do Wnioskodawcy nie mają zastosowania ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 86a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. bowiem zakup dotyczy pojazdów przeznaczonych do przewozu więcej niż 10 osób łącznie z kierowcą (art. 86a ust. 3 pkt 1 lit b ustawy z dnia 11 marca 2004 r.).


Ad 2.

Ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa faktycznie wykorzystanego do napędu autobusów komunikacji miejskiej wykorzystywanych do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Co istotne przedmiotem wniosku są autobusy komunikacji miejskiej, które jak wynika ze stanu faktycznego nie są objęte ograniczeniami w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86a ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Jak wskazano w stanie faktycznym wniosku na podstawie odmierzania paliwa wlewanego do baku autobusów możliwe jest ustalenie faktycznej ilości paliwa wykorzystywanego do napędu autobusów oraz paliwa, które do ich napędu nie zostało wykorzystywane z podziałem na poszczególnego pojazdy. Artykuł 86 ust. 2b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi, że w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Czyli ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego „na podstawie dotyczą” wyłącznie nabyć towarów i usług, których podatnik nie jest w stanie bezpośrednio alokować do konkretnego rodzaju działalności. Tymczasem w przedmiotowej sprawie, na podstawie odmierzania paliw możliwe jest ustalenie konkretnej ilości paliwa, która jest wykorzystana do napędu autobusów, a w rezultacie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Powoduje to, że Wnioskodawca nie jest obowiązany do stosowania wskaźnika proporcji określonego w art. 86 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w zakresie odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa bowiem jest w stanie bezpośrednio (w oparciu o wartości objętościowe) przyporządkować dokonany zakup do konkretnego rodzaju działalności. Mając powyższe na względzie Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego w zakresie ilości paliwa wynikającej z faktury zakupu, która została wykorzystana do napędu autobusów komunikacji miejskiej w związku ze świadczeniem usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się - w myśl dyspozycji art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)

Wskazać należy, że w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu.


I tak - w myśl art. 8 ust. 2 ustawy - za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:


  1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
  2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.


W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki prawnopodatkowe, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.


Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:


  1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
  2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.


Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:


  1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
  2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
  3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
  4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.


W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne (art. 86 ust. 2f ustawy).

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

Z kolei, z treści art. 86 ust. 22 ustawy wynika, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie powyższej delegacji, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193).

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

Powołany art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei ust. 6 powołanego artykułu stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatna działalność statutowa), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W świetle art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy lokalnego transportu zbiorowego.

Należy również zauważyć, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność gospodarczą. Ponadto należy wskazać, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonać jej wykładni literalnej.

W sytuacji gdy podatnik dokonuje zakupu, który nie jest związany z jego działalnością gospodarczą, to traktowany jest jako konsument i tym samym pozbawiony prawa do odliczenia. Jeżeli jednak realizuje zakup na potrzeby swojej działalności, to ma prawo do odliczenia. W sytuacji pośredniej, gdy dany zakup jest związany zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z aktywnością niepodlegającą opodatkowaniu danego podmiotu, istnieje konieczność określenia sposobu proporcji, ponieważ dany wydatek powinien uprawniać do odliczenia, ale tylko w części, którą będzie można obliczyć przy wykorzystaniu mechanizmu proporcji.

Z dniem 1 października 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454, z późn. zm.).


W myśl art. 2 pkt 1 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o jednostce organizacyjnej rozumie się przez to:


  1. utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy,
  2. urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.


Jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r. (art. 3 ww. ustawy). Jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych (art. 4 ww. ustawy).

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi są uregulowane w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.


Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:


  1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
  2. należnego z tytułu:


    1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
    2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
    3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;


  3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
  4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.


Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na mocy art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 128, z póź. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.


Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:


  1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
  2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
  3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.


Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy występują jednakże wyjątki.


W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:


  1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:


    1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
    2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;


  2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.


Zgodnie z ust. 4 powołanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:


  1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
  2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.


Z ww. regulacji zawartych w przepisach art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że w odniesieniu do wydatków, w tym dotyczących nabycia pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą (a więc autobusów) oraz paliwa do ich napędu nie mają zastosowania ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego zawarte w ust. 1 ww. artykułu. Zatem przy spełnieniu przesłanek z art. 86 ust. 1 powołanej ustawy podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu ww. wydatków.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że od dnia dokonania w Gminie centralizacji rozliczeń podatku od towarów i usług z podległymi jej jednostkami, wszelkie czynności, które są wykonywane przez jej jednostki organizacyjne, (w tym Zakład) są czynnościami Gminy, bowiem od momentu „centralizacji” Gmina nie działa w charakterze odrębnego podatnika podatku od towarów i usług od Zakładu.

Należy zauważyć, że o kwalifikacji wydatków, tj. ustalenia czy związane są/będą one z działalnością gospodarczą Gminy, czy też z inną jej działalnością, nie przesądza/nie będzie przesądzał wewnętrzny charakter rozliczeń pomiędzy Gminą a jej jednostkami. Kwalifikacja tych wydatków zależy/będzie zależyć bowiem od tego, jakiej działalności służą/będą służyły te wydatki. Gmina działając poprzez Zakład świadczy/będzie świadczyć usługi odpłatnego przewozu pasażerów. W rozpatrywanej sprawie Gmina wykonuje/będzie wykonywać w reżimie cywilnoprawnym (a nie publicznoprawnym) odpłatnie ww. usługi, a zatem wykonuje/będzie wykonywać czynności wskazane w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przy tym – co również należy podkreślić – istnieje/będzie istnieć bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi płatnościami a ww. usługami. Beneficjentem tych usług za odpłatnością są/będą pasażerowie. W przedmiotowej sprawie zachodzi związek pomiędzy otrzymywanymi dochodami (uiszczanymi opłatami za przejazdy) a zobowiązaniem się Gminy do wykonania, za pośrednictwem Zakładu, określonych czynności. Należy zatem stwierdzić, że w tym przypadku Gmina działa/będzie działać w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i w zakresie, w jakim realizuje ww. zadania, nie jest/nie będzie objęta regulacją przepisu art. 15 ust. 6 powołanej ustawy. Także w odniesieniu do nieodpłatnych przewozów pasażerów w dniu obchodów Europejskiego Dnia bez Samochodu oraz w każdy poniedziałek (dla posiadaczy ważnego dowodu rejestracyjnego pojazdów) jak i w ramach ulg ustawowych (dla inwalidów wojskowych i wojennych) oraz ulg samorządowych (dla kombatantów i osób, które ukończyły 70 rok życia) Gmina działa/będzie działać w charakterze podatnika w rozumieniu ust. 1 powołanego artykułu.

W związku z powyższym wydatki z tytułu nabycia autobusów oraz paliwa do jego napędu służą/będą służyły działalności gospodarczej. Zatem ww. nabycia w całości należy przypisać do działalności gospodarczej, z tytułu której osiąga przychody.

W konsekwencji, o ile rzeczywiście – jak wynika z treści wniosku – przedmiotowe zakupy są/będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (a Gmina jest/będzie w stanie określić ilość zużywanego przez te autobusy paliwa), przysługuje/będzie przysługiwało jej – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych autobusów i paliwa do ich napędu. Prawo to przysługuje/będzie przysługiwać, o ile nie zachodzą/nie będą zachodziły wyłączenia zawarte w art. 88 ustawy. W efekcie Gmina nie jest/nie będzie zobowiązana do odliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Oznacza to, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostaną określone odmienne stany faktyczne, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia a w przypadku – zdarzenia przyszłego w dniu wydania niniejszej interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj