Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.170.2017.3.ES
z 11 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2017 r. (data wpływu 9 czerwca 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 lipca 2017 r. (data nadania 24 lipca 2017 r., data wpływu 1 sierpnia 2017 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 13 lipca 2017 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.170.2017.1.ES (data nadania 17 lipca 2017 r., data odbioru 19 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wspólnego rozliczenia małżonków - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wspólnego rozliczenia małżonków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

1. Podatnik zawiesił działalność gospodarczą w dniu 27 września 2012 r, nie wznowił jej.
   Decyzją Administracyjną winien być wykreślony po 24-ch m-cach z CEIDG z dniem 26 września 2014 r. Czynność tę wykonano dopiero w dniu 19 marca 2015 r.
   
2. Podatnik był przekonany, że datą zakończenia działalności jest 26 września 2014 r. a nie data wykreślenia i rozliczył się z małżonką na wspólnym zeznaniu za rok 2015 PIT-37.
   
3. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję, iż nie miał prawa rozliczyć się wspólnie i nakazał sporządzić korektę.
   
4. Biuro Księgowe które prowadziło księgowość Podatnika zasugerowało się również datą wykreślenia i wysłało zerowy PIT-36L za 2015 r.
   
5. Po przeanalizowaniu wszystkich zdarzeń oraz skorygowaniu daty zakończenia działalności, biuro wystąpiło do Naczelnika Urzędu aby anulować zeznanie PIT-36L za 2015 r. jako niezasadne oraz uznanie prawa do wspólnego rozliczenia się z małżonków .
   
6. Mimo wyjaśnień i skorygowania wszystkich dat na prawidłowe, Naczelnik utrzymał swoje stanowisko zawarte w sprawie anulowania zeznania PIT-36L za 2015 r. i w świetle powyższego wezwał do złożenia korekty wspólnego rozliczenia się Małżonków i sporządzenia odrębnych zeznań.
   
   

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 13 lipca 2017 r. Nr 0014-KDIP3-1.4011.170.2017.1.ES Wnioskodawca przeformułował pytanie oraz przedstawił własne stanowisko w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego adekwatnego do przeformułowanego pytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca (podatnik) biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny, miał prawo złożyć zeznanie za rok 2015 na druku PIT-37 wspólnie z małżonką?

Zdaniem Wnioskodawcy, opieszałość pracownika CEIDG i mylne wpisanie daty zakończenia działalności oraz niepotrzebne wysłane zerowe zeznanie PIT-36L nie powinno zaważyć na możliwości rozliczenia się Wnioskodawcy (podatnika) wspólnie z małżonka i pozbawienia tej ulgi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, od osiąganych przez nich dochodów.

Jednak art. 6 ust. 2 ww. ustawy przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków, w myśl bowiem tego przepisu, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do treści art. 6 ust. 2a cyt. ustawy wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Natomiast stosownie do treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W myśl art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 9a ust. 4 ww. ustawy).

Art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera regulacje dotyczące opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie.

Z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów określonych w art. 9 ust. 1 i 1a pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy. W konsekwencji już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy (nawet bez faktycznego ich uzyskania), stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków (nawet uzyskiwanych ze źródeł innych niż prowadzona działalność gospodarcza).

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą z dniem 27 września 2012 r. Decyzją Administracyjną został wykreślony z CEiDG z dniem 19 marca 2015 r. Podatnik był przekonany, ze datą zakończenia działalności jest 26 września 2014 r. a nie data wykreślenia. Wątpliwości podatnika dotyczą tego czy miał prawo złożyć zeznanie za rok 2015 na druku PIT-37 wspólnie z małżonką.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zawieszenie prowadzonej działalności gospodarczej nie jest równoznaczne z jej likwidacją.

Zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej oznacza, że przychody z tej działalności gospodarczej nie są osiągane (są równe 0), jednak nie zmienia to faktu, że do osoby przedsiębiorcy nadal mają zastosowanie przepisy art. 30c cyt. ustawy, co w konsekwencji doprowadza do braku możliwości wspólnego opodatkowania z małżonką.

Wskazać należy, że sam wybór opodatkowania dochodów osiąganych z działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c powołanej ustawy oraz niezłożenie w terminie do 20 stycznia roku podatkowego innych oświadczeń – w myśl art. 9a ust. 4 ww. ustawy, tj. dotyczących likwidacji działalności gospodarczej lub zmiany formy opodatkowania, wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez współmałżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego też, jeżeli podatnik posiadał do 18 marca 2015 r. zarejestrowaną działalność gospodarczą, opodatkowaną zgodnie ze sposobem, o którym mowa w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo zawieszenia tej działalności, jest pozbawiony możliwości wspólnego rozliczenia podatkowego za ten rok, w którym był opodatkowany na ww. zasadach. W konsekwencji, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie miał możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków w 2015 r., zgodnie z brzemieniem art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że organ nie odniósł się do oceny terminu wykreślenia Wnioskodawcy z CEIDG gdyż kwestia ta nie podlega ocenie w procesie wydania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1. Kwestia nieterminowego wykreślenia z CEIDG nie należy do kompetencji tut. Organu. Organem właściwym do wyjaśnienia tej kwestii jest Minister Gospodarki.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej informuje, że wniesiona w dniu 6 czerwca 2017 r. opłata w wysokości 240 zł została uiszczona w kwocie wyższej od należnej. W związku z powyższym nadpłata w kwocie 200 zł zostanie zwrócona przekazem pocztowym na adres zamieszkania wskazany we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.