Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.140.2017.1.MC
z 17 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2017 r. (data wpływu 26 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

• wskazane składniki majątku mogą stanowić odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji według odpowiednich stawek ustalonych na podstawie ustawy – jest prawidłowe
• Spółka prawidłowo zastosowała stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wymienionych w stanie faktycznym – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wskazane składniki majątku stanowią odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji i czy Spółka prawidłowo zastosowała stawki amortyzacyjne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 1 grudnia 2016 r. Spółka nabyła od G. Sp. z o.o. Sp.k. (dalej: Zbywca) za wynagrodzeniem nieruchomość- biurowiec (dalej: Nieruchomość). Aktualnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, obejmującą wynajem Nieruchomości, podlegającą opodatkowaniu VAT.

Nieruchomość będąca przedmiotem transakcji obejmuje prawo własności gruntu, budynku o przeznaczeniu biurowo-usługowym oraz budowli służących funkcjonowaniu budynku. Nieruchomość (wraz z całym wyposażeniem) została oddana do użytkowania przez Zbywcę w 2014 roku.

Zgodnie z załącznikiem do umowy zakupu Nieruchomości, w ramach transakcji Spółka nabyła m.in. następujące składniki majątkowe:

1. Wyposażenie wewnętrzne,
   
2. Wyposażenie zewnętrzne,
   
3. System odprowadzania dymu i ciepła,
   
4. System sterowania,
   
5. Windy, schody ruchome, chodniki ruchome, pomosty przeładunkowe,
   
6. Stacja transformatorowa,
   
7. Agregat diesla,
   
8. System sygnalizacji pożaru,
   
9. System detekcji CO,
   
10. System radiofonii ewakuacyjnej,
    
11. System telewizji przemysłowej,
    
12. System alarmowy,
    
13. Sprzęt przeciwpożarowy,
    
14. Zagrody przeciwpożarowe (drzwi, kurtyny, bramy),
    
15. Pozostałe wyposażenie przeciwpożarowe (gaśnice).
    
    

Wszystkie wymienione we wniosku składniki majątkowe stanowią własność Wnioskodawcy i są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Przewidywany okres używania składników majątkowych jest dłuższy niż rok. Wszystkie wymienione powyżej składniki majątkowe wraz z ewentualnym okablowaniem stanowią kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Przedmiotowe składniki majątkowe posiadają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Wszystkie wymienione we wniosku elementy wyposażenia i urządzenia stanowią rodzaj składników majątkowych, które ze względu na typowe dla środków trwałych wspólne cechy mogą stanowić odrębne środki trwałe:

1. Wyposażenie wewnętrzne
   
   

Wyposażenie wewnętrzne stanowią m.in. ławki, kosze, wyposażenie kuchni, meble, rolety, punkty informacyjne oraz wycieraczki / dywaniki, które znajdują się wewnątrz budynku.

Wyposażenie stanowi zespół elementów wyposażenia zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej został zamontowany. Zespół ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku należy uznać, iż zespół elementów wyposażenia nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku. W ocenie Spółki zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (Dz. U. 2010 nr 242 poz. 1622, dalej jako: Klasyfikacja Środków Trwałych, KŚT) zespół ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały do grupy 8 (narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej nieklasyfikowane).

2. Wyposażenie zewnętrzne
   
   
   

Wyposażenie zewnętrzne stanowią m.in. ławki, kosze, skrzynie, fontanny oraz elementy artystyczne znajdujące się na zewnątrz budynku.

Wyposażenie stanowi zespół elementów wyposażenia zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej został zamontowany. Zespół ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie mając na uwadze sposób jego zamontowania na zewnątrz budynku należy uznać, iż zespół elementów wyposażenia nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku. W ocenie Spółki zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych zespół ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały do grupy 2 (obiekty inżynierii lądowej i wodnej).

3. System odprowadzania dymu i ciepła
   
   
   

Jest to zestaw urządzeń służących do oddymiania i odprowadzania ciepłego powietrza z budynku. System ten jest wyzwalany automatycznie poprzez urządzenia wykrywające pojawienie się dymu lub wzrost temperatury powietrza. Wraz z klapą oddymiającą stanowi on samoczynne urządzenie oddymiające. System sterowania klapami oddymiająco -wentylacyjnymi może być wyposażony w odpowiednie czujniki i centralę pogodową umożliwiającą zamykanie klap otwartych uprzednio do wentylacji, w przypadku pojawienia się deszczu lub silnego wiatru.

System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń wraz z okablowaniem, zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. W ocenie Spółki zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały do grupy 6 (urządzenia techniczne).

4. System sterowania
   
   
   

Jest to system zarządzania system automatycznego sterowania budynku, stosowany w budynkach inteligentnych. Jego zadaniem jest integrowanie instalacji występujących w obiekcie, co pozwala efektywnie i w sposób oszczędny zarządzać całym obiektem z jednego miejsca.

System ten stanówi kompleksowy zespół urządzeń wraz z okablowaniem, zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. W ocenie Spółki zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały do grupy 6 (urządzenia techniczne).

5. Windy, schody ruchome, chodniki ruchome, pomosty przeładunkowe
   
   
   

W ocenie Spółki zgodnie z KŚT windy, schody ruchome, chodniki ruchome, pomosty przeładunkowe stanowią środki trwałe zaszeregowane w grupie 6 (urządzenia techniczne).

Wyszczególnienie to wyraźnie sugeruje możliwą odrębność ewidencyjną wymienionych urządzeń. Sama winda, schody ruchome, chodniki ruchome czy pomosty przeładunkowe są urządzeniami kompletnymi, które mogą być wymontowane bez uszczerbku dla budynku oraz tych urządzeń, a następnie zamontowane także w innych budynkach, bez zmiany ich przeznaczenia.

Jednocześnie argumentem przemawiającym za wyodrębnieniem przedmiotowych urządzeń jako środków trwałych jest fakt, iż stanowią one element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Zainstalowane w budynku windy, schody ruchome, chodniki ruchome, pomosty przeładunkowe stanowią kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostaną zamontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Mając powyższe na uwadze z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji tych urządzeń po ich ewentualnym demontażu, urządzenia należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

6. Stacja transformatorowa
   
   
   

Stacje transformatorowe są to samodzielne urządzenia elektromagnetyczne przetwórcze i zasilające wraz z okablowaniem, w ramach których następuje rozdzielanie energii elektrycznej przy różnych poziomach napięć, wyposażone w transformatory lub przekształtniki prądu przemiennego na stały i odwrotnie.

W ocenie Spółki stacje transformatorowe zaliczone są do grupy 6 Klasyfikacji Środków Trwałych (urządzenia techniczne).

Zatem, skoro transformator będący elementem stacji transformatorowej może stanowić odrębny środek trwały, to tym bardziej stacja transformatorowa jako całość, będąca kompleksowym samodzielnym urządzeniem powinna być traktowana jako odrębny środek trwały i amortyzowana według odpowiadającej jej stawki amortyzacyjnej.

Zainstalowana w budynku stacja transformatorowa stanowi kompletne i dające się wyodrębnić urządzenie zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowane. Posiada onawszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji stacji transformatorowej po jej ewentualnym demontażu, urządzenie to należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

7. Agregat diesla
   
   
   

W celu zapewnienia bezpieczeństwa przeciwpożarowego budynku, jak również umożliwienia funkcjonowania podstawowych systemów w trakcie możliwych przerw w dostawie energii elektrycznej, konieczne jest dostarczenie i zamontowanie agregatu prądotwórczego o odpowiedniej mocy.

Agregat prądotwórczy nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, ani też agregatu. Zainstalowany w budynku agregat stanowi kompletne i dające się wyodrębnić urządzenie zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowane. Posiada on wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji agregatu po jego ewentualnym demontażu, urządzenia należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. W ocenie Spółki zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do grupy 3 (kotły i maszyny energetyczne).

8. System sygnalizacji pożaru
   
   
   

System sygnalizacji pożaru jest to zespół urządzeń służących zabezpieczeniu budynku przed pożarem, a więc rodzaj systemu przeciwpożarowego. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie mając na uwadze sposób zamontowania systemu sygnalizacji pożaru w budynku należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji urządzeń przeciwpożarowych po jego ewentualnym demontażu, urządzenia należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. W ocenie Spółki zgodnie z KŚT urządzenie przeciwpożarowe zostało sklasyfikowane jako środek trwały w grupie 6 (urządzenia techniczne).

9. System detekcji CO
   
   
   

System detekcji CO jest przeznaczony do wykrywania i sygnalizowania obecności tlenku węgla. System umożliwia przesłanie sygnału o zaistniałej awarii i natychmiastowe powiadomienie użytkowników jednostek nadzorująco-kontrolujących pracę instalacji poprzez sygnalizatory akustyczno-optyczne. Dzięki temu chroni życie i zdrowie pracowników oraz zabezpiecza przed zniszczeniem budynku i urządzeń o znacznej wartości.

System przeznaczony jest do ciągłego monitorowania obszaru zagrożonego obecnością gazu oraz sterowania zewnętrznymi elementami systemu lokalnego zabezpieczenia. Układ umożliwia lokalną oraz zdalną sygnalizację przekroczenia progów alarmowych.

W przypadku zaistnienia zagrożenia niebezpiecznym stężeniem gazu, system, poza sygnalizacją lokalną zagrożenia, może umożliwiać uruchomienie urządzeń współpracujących takich jak:zewnętrzna sygnalizacja akustyczno-optyczna lub urządzenia peryferyjne (wentylatory, wyciągi, nawiewy, blokady itp.). System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie mając na uwadze sposób jego montażu w budynku należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. W ocenie Spółki zgodnie z KŚT system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały sklasyfikowany w grupie 6 (urządzenia techniczne).

10. System radiofonii ewakuacyjnej
    
    
    

System radiofonii ewakuacyjnej jest to zespół urządzeń służących nadawaniu komunikatów w budynku w trakcie trwania ewakuacji. Jednym z celów zainstalowania tego systemu jest sprawnie i bezpiecznie przeprowadzona ewakuacja osób znajdujących się w zagrożonym budynku. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie mając na uwadze sposób zamontowania systemu radiofonii ewakuacyjnej w budynku należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji urządzeń systemu radiofonii ewakuacyjnej po jego ewentualnym demontażu, urządzenia należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. W ocenie Spółki zgodnie z KŚT system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany w grupie 6 (urządzenia techniczne).

11. System telewizji przemysłowej
    
    
    

System telewizji przemysłowej pozwala monitorować dane obszary budynku i w razie jakichkolwiek nieprawidłowości podjąć odpowiednie środki. System ten ma służyć przede wszystkim do ochrony budynku i przebywających w nim ludzi. Telewizja zapewnia jednoczesny dostęp do obrazu przekazywanego ze wszystkich kamer przemysłowych, archiwizację danych oraz szybki dostęp do nagranego materiału w postaci audio/wideo. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie mając na uwadze sposób jego montażu w budynkach należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. W ocenie Spółki zgodnie z KŚT system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do grupy 6 (urządzenia techniczne).

12. System alarmowy
    
    
    

System pełniący funkcję ochrony inwestycji przed włamaniem lub uszkodzeniem przez osoby trzecie. W razie wystąpienia zdarzenia system wydaje głośne sygnały dźwiękowe oraz automatycznie powiadamia podmiot zajmujący się ochroną budynku. System ten stanowi kompleksowy zespól urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie mając na uwadze sposób jego montażu w budynkach należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych. a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. W ocenie Spółki zgodnie z KŚT system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały sklasyfikowany w grupie 6 (urządzenia techniczne).

13. Sprzęt przeciwpożarowy
    
    
    

Do sprzętu przeciwpożarowego znajdującego się w budynku zaliczają się m.in. Hydranty i czujniki dymu. Sprzęt stanowi zespół elementów wyposażenia zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej został zamontowany. Zespół ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób zamontowania w budynku, należy uznać, iż wskazany sprzęt przeciwpożarowy nie jest trwale związane z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również wskazanych elementów. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów technicznoużytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do dalszego użytku. W ocenie Spółki zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych to wyposażenie można zaklasyfikować do grupy 6 (urządzenia techniczne).

14. Zagrody przeciwpożarowe (drzwi, kurtyny, bramy)
    
    
    

Zagrody przeciwpożarowe stanowią samodzielne i odrębne środki trwałe, których funkcje są niezależne w stosunku do pozostałych urządzeń.

Powyższe wynika z faktu, iż zagrody przeciwpożarowe powinny być wyodrębnione jako środek trwały z uwagi na fakt, iż stanowią one element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Co więcej, nie są one trwale połączone i przypisane do budynku, gdyż można je łatwo wymontować bez uszczerbku dla nich i budynku i wymienić lub ponownie zainstalować w innym miejscu. Są one również, bez wątpienia, kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia do używania. W ocenie Spółki zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować te zagrody do grupy 6 (urządzenia techniczne).

15. Pozostałe wyposażenie przeciwpożarowe
    
    
    

Poza wskazanymi powyżej instalacjami składającymi się na system ochrony przeciwpożarowej, zgodnie z obowiązującymi przepisami, w budynku rozmieszczone zostały elementy podręcznego sprzętu gaśniczego (odpowiednie gaśnice itp.).

Jednocześnie, mając na uwadze sposób zamontowania w budynku, należy uznać, iż wskazane elementy wyposażenia nie są trwale związane z budynkiem, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również wskazanych elementów. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów technicznoużytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do dalszego użytku. W ocenie Spółki zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych to wyposażenie można zaklasyfikować do grupy 6 (urządzenia techniczne).

W stosunku do powyższych środków trwałych w zakresie wyposażenia wewnętrznego i urządzeń technicznych (tj. za wyjątkiem grupy urządzeń wymienionej w punkcie nr 2 - wyposażenie zewnętrzne)Spółka ustaliła indywidualne stawki amortyzacyjne na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 1, tj. dla każdego środka trwałego Spółka zastosowała 20% stawkę amortyzacji.

Dla zespołu urządzeń wymienionych w punkcie nr 2 - wyposażenie zewnętrzne Spółka stosuje natomiast standardową stawkę amortyzacji wynikającą z załącznika nr 1 do Ustawy o CIT, tj. 2,5%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wskazane składniki majątku mogą stanowić odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji według odpowiednich stawek ustalonych na podstawie Ustawy o CIT?
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1: czy Spółka prawidłowo zastosowała stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wymienionych w stanie faktycznym?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, (Ad. 1) wszystkie opisane wyżej składniki majątku mogą zostać uznane za odrębne środki trwałe, ponieważ:

• zostały nabyte we własnym zakresie,
• stanowią własność Wnioskodawcy,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok, oraz
• są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
  
  

Mając na uwadze przedstawiony wyżej opis poszczególnych obiektów, w ocenie Wnioskodawcy, nie powinno budzić wątpliwości ich zakwalifikowanie do odrębnych środków trwałych z punktu widzenia zarówno kryteriów wynikających z przepisów, jak i stanowisk organów podatkowych.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka miała prawo zastosować indywidualne stawiki amortyzacyjne w wysokości 20% w stosunku do wymienionych w stanie faktycznym wyposażenia zewnętrznego oraz urządzeń technicznych (wymienionych w punktach 1 oraz 3-15 w opisie stanu faktycznego), ponieważ zostały one oddane do użytkowania i były wykorzystywane przez Zbywcę od 2014 roku, tj. przez okres przekraczający 6 miesięcy przed ich nabyciem przez Zbywcę.

Spółka stoi ponadto na stanowisku, że prawidłowo stosuje standardową stawkę amortyzacji w ramach maksymalnej stawki wynikającej z załącznika nr 1 do Ustawy o CIT, tj. 2,5% dla wyposażenia zewnętrznego wymienionego w punkcie 2 stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Stosownie do art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Regulacja art. 16a ust. 1 tej ustawy stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 Ustawy o CIT, zwane środkami trwałymi.

Przy uwzględnieniu, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i Ustawy o CIT) stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, w którym następuje odwołanie się do symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, należy stwierdzić, że rozwinięcie zakresu przedmiotowego środków trwałych wskazanych w art. 16a ust. 1 ww. ustawy ma miejsce w Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. 2010 nr 242 poz. 1622, dalej jako: Rozporządzenie). Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że dokonuje klasyfikacji środków trwałych zgodnie z Rozporządzeniem, ponieważ ma ono zastosowanie w sprawach podatkowych, o których mowa w Ustawie o CIT do dnia 31 grudnia 2017 (zgodnie z § 2 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016, poz. 1864).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w Klasyfikacji Środków Trwałych pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy , którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 Ustawy o CIT odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Należy również mieć na uwadze, że stawki tam wykazane można podwyższać lub obniżać zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami omawianej ustawy. W szczególności, zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 161, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji nie może być krótszy niż:

1. 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25 000 zł,
2. 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25 000 zł i nie przekracza 50 000 zł,
3. 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 16j ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy.

Ponadto zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Natomiast na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podsumowując, aby składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika muszą spełniać następujące warunki:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie;
• stanowią własność lub współwłasność podatnika — amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - amortyzacja wskazana w art. 16a ust. 1 Ustawy o CIT uzależniona jest od kompletności, jak i zdatności do użytku środka trwałego w dniu przyjęcia go do używania. Ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie;
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik;
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Podatnik musi te środki w takiej działalności używać. Oddanie takiego środka do używania oznacza, że rozpoczęło się wykorzystywanie tego środka w działalności gospodarczej. Pojęcie „wykorzystywanie na potrzeby” jest pojęciem szerszym od pojęcia „wykorzystywania w ramach” prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem środek trwały nie musi być wykorzystywany bezpośrednio na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wystarczy jego pośrednie wykorzystanie na ten cel;
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych określonym w art. 16c Ustawy o CIT.
  
  

Jak Spółka przedstawiła w opisie stanu faktycznego, wszystkie wymienione w opisie zdarzenia przyszłego (w pkt od 1 do 15) elementy wyposażenia i urządzenia techniczne stanowią własność Spółki i są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, zaś przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok. Wszystkie wymienione w opisie sprawy składniki majątkowe wraz z ewentualnym okablowaniem będą stanowić kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Przedmiotowe elementy wyposażenia i urządzenia będą posiadać wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość, zgodnie z przeznaczeniem. Ponadto Spółka sklasyfikowała również te urządzenia w oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych.

Reasumując - wskazane w opisie zdarzenia przyszłego składniki majątkowe, urządzenia techniczne oraz elementy wyposażenia mogą stanowić odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji według odpowiednich stawek określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych zgodnie z załącznikiem nr 1 do tej ustawy.

Stanowisko Spółki zostało potwierdzone przez organy podatkowe przykładowo w następujących interpretacjach:

• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 lutego 2016 roku, sygn. ILPB4/4510-1-570/15-2/DS., w której Organ potwierdził, że środki trwałe analogiczne do przedstawionych przez Spółkę w punktach 1, 2, 3, 5, 6, 7, 8, 9. 10, II, 14 stanu faktycznego mogą zostać wyodrębnione z budynku: „Z opisu sprawy wynika, że wszystkie wymienione w opisie zdarzenia przyszłego (w pkt od 1 do 54) urządzenia techniczne będą stanowić własność Spółki, zostaną przez nią nabyte oraz będą wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, zaś ich okres używania będzie dłuższy niż rok. Wszystkie wymienione w opisie sprawy składniki majątkowe wraz z ewentualnym okablowaniem będą stanowić kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Urządzenia będą posiadać wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość, zgodnie z przeznaczeniem. Ponadto Spółka sklasyfikowała również te urządzenia w oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych. Wobec tego należy zgodzić się ze Spółką, że wszystkie wymienione przez nią we wniosku urządzenia i systemy będą stanowić odrębne środki trwale.

• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 stycznia 2015 r., sygn. ILPB1/415-1219/14-2/AG, w której Organ potwierdził, że środki trwałe analogiczne do przedstawionych przez Spółkę w punktach 4, 12, 13 stanu faktycznego mogą zostać wyodrębnione z budynku: „Na podstawie opisu stanu faktycznego, mając na uwadze powyższe objaśnienia przyjęto za Wnioskodawcą, że wskazane urządzenia techniczne stanowią odrębne środki trwałe, spełniają bowiem - opierając się na treści wniosku - przesłanki konieczne dla uznania ich za środki trwałe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazane w opisie składniki majątkowe, stanowiące elementy wyposażenia budynku biurowo-usługowego, podlegać będą zatem amortyzacji, według stawek określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako odrębne środki trwałe. Zatem, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne wymienionych w przedstawionym stanie faktycznym urządzeń, w części przypadającej proporcjonalnie do posiadanych udziałów w Spółce, w przypadku gdy urządzenia te zostały ujęte w ewidencji jako osobne środki trwałe i podlegają amortyzacji według odpowiednich stawek określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  

• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 września 2015 r„ sygn. ITPB3/4510-278/15-2/AD, w której Organ potwierdził, że środki trwale analogiczne do przedstawionych przez Spółkę w punkcie 15 stanu faktycznego mogą zostać wyodrębnione z budynku: „Dostawa i montaż podręcznego sprzętu gaśniczego, oznakowanie ewakuacyjne i porządkowe. Poza wskazanymi powyżej instalacjami składającymi się na system ochrony przeciwpożarowej, zgodnie z obowiązującymi przepisami, w budynku centrum handlowego rozmieszczone zostaną elementy podręcznego sprzętu gaśniczego (odpowiednie gaśnice, węże itp.). Nadto, na ścianach budynku oraz przy wyjściach ewakuacyjnych i miejscach zbiórek zamieszczone zostanie oznakowanie ewakuacyjne i porządkowe (elementy z tworzyw sztucznych, montowane do konstrukcji budynku w taki sposób, iż ich późniejsze wymontowanie nie powoduje ryzyka uszkodzenia budynku bądź tychże elementów. Jednocześnie, mając na uwadze sposób zamontowania w budynku centrum handlowego, należy uznać, iż wskazane elementy nie są trwale związane z budynkiem, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynki, jak również wskazanych elementów. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów technicznoużytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do dalszego użytku.".
  
  

Ad 2.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, elementy wyposażenia i urządzenia techniczne wykazane w punktach 1 oraz 3-15 zostały wprowadzone do użytkowania przez Zbywcę w 2014 roku i od tamtego czasu były przez niego wykorzystywane w działalności gospodarczej. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać je za używane środki trwałe zgodnie z art. 16j ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT.

Podsumowując, ponieważ urządzenia techniczne / grupy urządzeń wymienione w punktach 1 oraz 3-15 stanu faktycznego przed ich nabyciem przez Spółkę były używane w działalności gospodarczej Zbywającego przez okres dłuższy niż 6 miesięcy, Spółka może wobec nich zastosować stawkę amortyzacji w wysokości 20%.

W stosunku natomiast do elementów wyposażenia zewnętrznego (grupa 2 KŚT) wymienionych w punkcie 2 stanu faktycznego Spółka stoi na stanowisku, że była uprawniona do zastosowania w stosunku do nich standardowej stawkę amortyzacyjnej w ramach maksymalnej stawki wynikającej z Załącznika nr 1 do Ustawy o CIT, tj. stawki w wysokości 2,5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.