Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.107.2017.2.AG
z 11 sierpnia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 11 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 26 czerwca 2017 r.) oraz pismem z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 13 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej samochodu specjalistycznego stanowiącego środek trwały na podstawie wyceny (pytanie Nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

W dniu 26 czerwca 2017 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynęło uzupełnienie wniosku.

Powyższy wniosek, uzupełniony pismem z dnia 26 czerwca 2017 r., w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 i w art. 14f § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 10 lipca 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.107.2017.1.AG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 10 lipca 2017 r. i doręczono w dniu 10 lipca 2017 r. Uzupełnienie ww. wniosku wpłynęło w dniu 13 lipca 2017 r., nadane zostało za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 13 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności jest między innymi:

  • działalność portali internetowych,
  • działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych,
  • działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki
  • pozostała działalność usługowa w zakresie informacji, gdzie indziej nie sklasyfikowana.

W związku z podpisaniem przez Wnioskodawcę w styczniu 2017 r. z jednym z klientów długoterminowego kontraktu na realizację usługi Koordynatora procesu informatyzacji i w związku z tym obowiązkiem bezpośredniego nadzorowania tego procesu we wszystkich lokalizacjach (siedzibach i delegaturach) klienta (w początkowej fazie umowy kilkaset lokalizacji na terenie całego kraju) Wnioskodawca podjął decyzję o wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych samochodu specjalnego o przeznaczeniu kempingowym. Pojazdem tym Wnioskodawca będzie się poruszał pomiędzy koordynowanymi jednostkami ograniczając w ten sposób koszty związane z ewentualnymi noclegami, jak i zwiększając liczbę koordynowanych jednostek bez konieczności powrotu do siedziby Wnioskodawcy. W kalkulacji wynagrodzenia i ilości prac wynikających z zawartego kontraktu z klientem Wnioskodawca uwzględnił wykorzystanie w działalności wyżej wymienionego samochodu.

Ponadto, Wnioskodawca podjął decyzję że od stycznia 2017 r. w czasie w którym nie będzie On świadczył usług na rzecz powyższego klienta będzie prowadził portal internetowy, związany z promowaniem Polski jako regionu turystycznego, poprzez wykonywanie i umieszczanie na nim zdjęć i opisów. Portal ten będzie oferował odpłatnie możliwość zakupu wykonanych materiałów fotograficzno-reklamowych oraz umieszczanie reklam przez firmy świadczące różnego rodzaju usługi na danym terenie.

Ponadto, Wnioskodawca podjął decyzję o rozpoczęciu komercyjnego prowadzenia drugiego portalu związanego z genealogią. W ramach prowadzonego portalu Wnioskodawca będzie dokonywał rejestracji danych, w tym dokumentacji fotograficzno-filmowej z terenu całej Polski. Portal będzie miał za zadanie promowania genealogii, oferowania odpłatnych usług z zakresu pozyskiwania danych w tym danych z ksiąg kościelnych, cmentarzy i archiwów państwowych. Na powyższym portalu będą umieszczane również reklamy firm o podobnym charakterze działalności.

W realizacji prowadzenia powyższych czynności Wnioskodawca będzie wykorzystywał wymieniony we wniosku samochód kempingowy, jako pomieszczenie służące do noclegu, jak i do prac biurowych prowadzonych na miejscu.

Samochód został zakupiony przez Wnioskodawcę jako auto używane w 2013 r. (rok produkcji 2008 r.). Auto było do remontu. Na zakupiony samochód, na przeprowadzone remonty i zakup części Wnioskodawca nie posiada faktur. Najprawdopodobniej po okresie gwarancji zostały wyrzucone.

W piśmie z dnia 26 czerwca 2017 r. Wnioskodawca dodał, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na pytanie: „Na kogo będą wystawione faktury dotyczące zakupu towarów i usług będących przedmiotem zapytania?” wskazał, że wystawia faktury na firmy będące czynnymi zarejestrowanymi podatnikami od towarów i usług z którymi ma podpisane umowy (obecnie dwie stałe umowy) na realizację usług na terenie całego kraju oraz na firmy, które pozyska w ramach rozwijanych portali internetowych (głównie reklama i sprzedaż materiałów multimedialnych). Kamper wykorzystuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przy czym, nie będzie miał możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje Mu prawo do obniżenia kwot podatku należnego, od kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których takie prawo nie przysługuje. Masa dopuszczalna całkowita kampera wynosi 3 500 kg. Kamper nie jest pojazdem określonym, zgodnie z art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.).

W piśmie z dnia 12 lipca 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że działalność gospodarczą prowadzi od 1 czerwca 2001 r., dla potrzeb tej działalności prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Od 1 czerwca 2001 r. prowadzi ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Samochód kempingowy będzie służył jako pojazd, którym Wnioskodawca będzie się poruszał do miejsc, w których będzie wykonywał zdjęcia i dokumentację fotograficzną, jako miejsce biurowe, w którym Wnioskodawca posiada zainstalowaną sieć internetową, laptopa, skaner, drukarkę oraz jako miejsce noclegu.

W przypadku portalu genealogicznego Wnioskodawca będzie się poruszał do miejsc, w których będzie dokonywana dokumentacja fotograficzna, głównie są to cmentarze, parafie i inne archiwa kościelne i państwowe, jak również do noclegu w trakcie poruszania się pomiędzy tymi miejscami, a także do noclegu podczas konferencji genealogicznych, na których Wnioskodawca będzie promował swój portal i usługi.

Samochód kempingowy został nabyty przez Wnioskodawcę w 2013 r., i Wnioskodawca nie posiada obecnie dokumentu nabycia (nie może go odnaleźć). Ponieważ Wnioskodawca nie może odnaleźć dokumentu nabycia nie jest w stanie podać dokładnie jego ceny nabycia. Nie posiada również dokumentów związanych z kosztami remontu.

Wnioskodawca wyjaśnił, że samochód ten jest ocieplony i posiada gazowy system grzewczy marki …, jest wyposażony w dwie butle gazowe 11 kg.

Charakter działalności wymieniony we wniosku jak i pozostała działalność niewymieniona wcześniej, a polegająca na zdalnym wsparciu klientów, ekspresowych tłumaczeniach dokumentów z języka angielskiego, prowadzeniu sklepu internetowego spowodowała, że Wnioskodawca musi posiadać mobilne biuro umożliwiające w każdym momencie realizowanie zleceń. Wnioskodawca nie wynajmuje żadnych pomieszczeń na cele biurowe, nie prowadzi również działalności gospodarczej w miejscu zamieszkania. Począwszy od 2017 r. dodatkowo zawarł dwie umowy długoterminowe, są to umowy całoroczne i nie przewidują one sezonowości. Wnioskodawca zakłada wykorzystanie samochodu kempingowego przez cały rok.

Samochód ten po zakupie, od 2013 r. do końca 2016 r. był wykorzystywany tylko do celów prywatnych. Wnioskodawca jest jedynym właścicielem tego samochodu.

Wnioskodawca jest trzecim właścicielem pojazdu. Według Karty Pojazdu pierwszym właścicielem w okresie od 26 maja 2008 r. do 28 czerwca 2010 r. był … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w … i w tym okresie samochód był wykorzystywany w wypożyczalni samochodów kempingowych pod marką ….

Wnioskodawca wskazał, że okres jaki upłynął od dnia oddania samochodu kempingowego do używania po raz pierwszy do dnia wprowadzenia go przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, licząc od dnia 26 maja 2008 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., wynosi ponad 7 lat.

Wyjaśnił, że samochód przez pierwszych dwóch właścicieli był eksploatowany jako pojazd wypożyczany, w wyniku czego jego stan zniszczenia wynikający z eksploatacji był znaczący. Zakres przeprowadzonych prac wymagał naprawy zabudowy, wymiany tapicerki, instalacji wodnej, i elektrycznej, naprawy lodówki oraz systemu grzewczego. Naprawie również podlegał silnik oraz zawieszenie.

Samochód kempingowy zaczął wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej od 1 stycznia 2017 r. Pojazd ten wprowadzony został do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od 1 stycznia 2017 r.

Wnioskodawca wskazał, że siedziba klienta z którym w styczniu 2017 r. podpisał długoterminowy kontrakt na realizację usługi koordynatora, mieści się w …, a jego jednostki okręgowe w: …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, .., …, …. Przy czym, w umowie zawartej pomiędzy klientem, a wykonawcą systemu, którą Wnioskodawca koordynuje została określona liczba lokalizacji na minimum 1000 miejsc na terenie całego kraju.

Wydatki jakie ponosi Wnioskodawca w związku z wykorzystaniem samochodu kempingowego do celów prowadzonej działalności gospodarczej to: zakup paliwa, opłaty parkingowe i drogowe, zakup części i koszty napraw, koszty ubezpieczenia i przeglądu technicznego. Wydatki dotyczące ubezpieczenia są dokumentowane polisą, wydatki dotyczące parkingu i opłat drogowych dokumentowane są paragonami, pozostałe wydatki dokumentowane są fakturami.

Wnioskodawcy przysługuje, zgodnie z art. 86a ust. 1, art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku od towaru i usług. Zgodnie z zasadą przeznaczenia pojazdu do użytkowania „mieszanego”.

Wnioskodawca wskazał, że samochód ten był kompletny i zdatny do użytku w dniu nabycia przez pierwszego właściciela, czyli od 2008 r. Wszystkie większe prace remontowe wykonane przez Wnioskodawcę zostały zakończone w 2015 r., przy czym ich zakres nie wyłączał pojazdu z użytkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy wprowadzając samochód kempingowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w 2017 r. Wnioskodawca prawidłowo zastosował ustalenie wartości początkowej środka trwałego na podstawie przeprowadzonej wyceny na dzień 31 grudnia 2016 r. (wartość pojazdu ustalono na kwotę poniżej 20 tys. Euro)?
  2. Czy wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych samochód kempingowy, ze względu że jest pojazdem całorocznym i będzie wykorzystywany cały rok, uprawnia Wnioskodawcę do naliczania amortyzacji we wszystkich miesiącach w roku i uznania jej za koszt uzyskania przychodu w całości, w prowadzonej działalności?
  3. Czy w związku z zakupem powyższego pojazdu jako auta używanego i wprowadzonego po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, Wnioskodawca może zastosować indywidualną stawkę w wysokości 40% rocznie dla amortyzacji tego pojazdu?
  4. Czy Wnioskodawca przy założeniu, że nie będzie prowadził ewidencji przebiegu powyższego pojazdu (wprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% od faktur dokumentujących zakup paliwa, części i napraw, a podatek VAT w stosunku do części, do której Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia, również będzie stanowił koszt uzyskania przychodu?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1, natomiast w zakresie pytań Nr 2, 3 i 4 w części odnoszącej się do podatku dochodowego od osób fizycznych, wydane zostaną odrębne interpretacje. Natomiast kwestia dotycząca podatku od towarów i usług, będąca przedmiotem pytania Nr 4, rozstrzygnięta została odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, miał On prawo do ustalenia wartości początkowej pojazdu na podstawie przeprowadzonej wyceny i wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych, na podstawie art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) wymienionej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (…).

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

  • stanowić własność lub współwłasność podatnika,
  • zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
  • być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  • jego przewidywany okres używania być dłuższy niż rok,
  • być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym uznaje się, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Stosownie do art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie bowiem z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową, lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (…).

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do przepisu art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia, w myśl art. 22g ust. 3 powyższej ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W świetle powyższego, na cenę nabycia składa się cena uiszczona sprzedawcy za składnik majątku oraz koszty związane z zakupem, tj. wszystkie wydatki, które powstały w bezpośrednim związku z odpłatnym nabyciem. Do kosztów tych zalicza się, między innymi, opłaty notarialne, skarbowe lub inne związane z zawartą transakcją, odsetki od kredytów zaciągniętych na zakup środka trwałego, uiszczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Natomiast przepis art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie jego wartość początkową ustala się według kosztu wytworzenia.

Za koszt wytworzenia, stosownie do art. 22g ust. 4 ww. ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w szczególnych sytuacjach zezwalają również na odstąpienie od ogólnych zasad ustalania wartości początkowej zakupionego albo wytworzonego środka trwałego.

Stosownie do art. 22g ust. 8 ww. ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środka trwałego nabytego przez podatnika przed dniem założenia ewidencji środków trwałych, o której mowa w art. 22n, wartość początkową tego środka przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji oraz stanu i stopnia jego zużycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 9 powyższej ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Możliwość ustalenia wartości początkowej środka trwałego w drodze wyceny dokonanej przez podatnika stanowi sytuację szczególną, wyjątek od obowiązującej zasady ustalania tejże wartości według ceny nabycia lub kosztu wytworzenia. Niemożność ustalenia wartości początkowej środka trwałego zgodnie z ww. generalną zasadą winna mieć przy tym charakter obiektywny, a więc dotyczyć np. tych sytuacji, w których podatnik nie posiada - bo nie musiał posiadać - stosownych dokumentów stwierdzających wysokość poniesionych przez niego wydatków na nabycie/wytworzenie określonego środka trwałego. Odnieść to należy między innymi do przypadku, gdy podatnik wprowadza do działalności gospodarczej składnik majątku nabyty/wytworzony uprzednio na osobiste potrzeby i nie udokumentował ponoszonych w tym celu wydatków.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 1 czerwca 2001 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia portali internetowych, związaną z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych, doradztwa w zakresie informatyki oraz pozostałej działalności usługowej w zakresie informacji, gdzie indziej nie sklasyfikowanej oraz polegającą na zdalnym wsparciu klientów, ekspresowych tłumaczeniach dokumentów z języka angielskiego, prowadzeniu sklepu internetowego. W styczniu 2017 r. Wnioskodawca zawarł z jednym z klientów długoterminowy kontrakt na realizację usługi koordynatora procesu informatyzacji. Powyższe usługi świadczył będzie na rzecz klienta, którego siedziba mieści się w …, a jego jednostki okręgowe w: …, …, Elblągu, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …. Przy czym, w umowie zawartej pomiędzy klientem, a wykonawcą systemu, który Wnioskodawca koordynuje, liczba lokalizacji określona została na minimum 1 000 miejsc na terenie całego kraju.

Wnioskodawca podjął również decyzję, że od stycznia 2017 r., w czasie w którym nie będzie świadczył usług na rzecz powyższego klienta, będzie prowadził portal internetowy związany z promowaniem Polski jako regionu turystycznego, poprzez wykonywanie i umieszczanie na nich zdjęć i opisów. Portal ten będzie oferował odpłatnie możliwość zakupu wykonanych materiałów fotograficzno-reklamowych oraz umieszczanie reklam przez firmy świadczące różnego rodzaju usługi na danym terenie.

Dodatkowo, Wnioskodawca podjął decyzję o rozpoczęciu komercyjnego prowadzenia drugiego portalu związanego z genealogią. W ramach prowadzonego portalu Wnioskodawca będzie dokonywał rejestracji danych w tym dokumentacji fotograficzno-filmowej z terenu całej Polski. Portal będzie miał za zadanie promowania genealogii, oferowania odpłatnych usług z zakresu pozyskiwania danych, w tym danych z ksiąg kościelnych, cmentarzy i archiwów państwowych. Na powyższym portalu będą umieszczane również reklamy firm o podobnym charakterze działalności. Począwszy od roku 2017 r. dodatkowo zawarł dwie umowy długoterminowe, są to umowy całoroczne i nie przewidują one sezonowości.

W związku z powyższym, by ograniczyć koszty związane z ewentualnymi noclegami, a w przypadku kontraktu na realizację usługi koordynatora procesu informatyzacji zwiększyć liczbę koordynowanych jednostek bez konieczności powrotu do siedziby, Wnioskodawca podjął decyzję, że do realizacji powyższych czynności będzie wykorzystywał samochód specjalny o przeznaczeniu kempingowym (kamper). W kalkulacji wynagrodzenia i ilości prac wynikających z ww. kontraktu Wnioskodawca uwzględnił wykorzystanie w działalności wyżej wymienionego samochodu. Kamper będzie służył jako pomieszczenie do noclegu oraz do prac biurowych prowadzonych na miejscu. Wnioskodawca posiada w nim zainstalowaną sieć internetową, laptopa, skaner, drukarkę. Będzie również służył jako pojazd, którym Wnioskodawca będzie się poruszał do miejsc, w których będzie wykonywał zdjęcia i dokumentacje fotograficzną. W przypadku portalu genealogicznego Wnioskodawca będzie się poruszał do miejsc, w których będzie dokonywana dokumentacja fotograficzna, głównie są to cmentarze, parafie i inne archiwa kościelne i państwowe. Powyższy samochód wykorzystywał będzie również do noclegu podczas konferencji genealogicznych, na których będzie promował swój portal i usługi. Wnioskodawca nie wynajmuje żadnych pomieszczeń na cele biurowe, nie prowadzi również działalności gospodarczej w miejscu zamieszkania. Zamierza wykorzystywać samochód kempingowy przez cały rok. Samochód ten jest ocieplony, posiada gazowy system grzewczy marki … i jest wyposażony w dwie butle gazowe 11 kg.

Samochód specjalny o przeznaczeniu kempingowym (rok produkcji 2008) Wnioskodawca nabył w 2013 r. i do końca 2016 r. był on wykorzystywany przez Niego tylko do celów prywatnych.

Od 1 stycznia 2017 r. samochód ten Wnioskodawca zaczął wykorzystywać na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wnioskodawca jest trzecim właścicielem tego pojazdu. Samochód przez pierwszych dwóch właścicieli był eksploatowany jako pojazd wypożyczany, w wyniku czego jego stan zniszczenia wynikający z eksploatacji był znaczący, wymagał naprawy zabudowy, wymiany tapicerki, instalacji wodnej, i elektrycznej, naprawy lodówki oraz systemu grzewczego. Naprawie również podlegał silnik oraz zawieszenie. Wnioskodawca nie może odnaleźć dokumentu nabycia, nie jest więc w stanie podać dokładnie jego ceny nabycia. Nie posiada również dokumentów związanych z kosztami remontu. Na przeprowadzone remonty i zakup części Wnioskodawca nie posiada faktur, najprawdopodobniej po okresie gwarancji zostały wyrzucone. Wszystkie większe prace remontowe wykonane przez Wnioskodawcę zostały zakończone w 2015 r., przy czym ich zakres nic wyłączał pojazdu z użytkowania.

Zauważyć należy, że, ponoszone w okresie używania samochodu dla celów prywatnych wydatki na jego remont nie mają wpływu na ustalenie wartości początkowej tego pojazdu, jako środka trwałego w prowadzonej działalności gospodarczej. Nie były one bowiem związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przepisy prawa mające w sprawie zastosowanie stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy w momencie zakupu samochodu specjalnego o przeznaczeniu kempingowym, Wnioskodawca prowadził dla potrzeb działalności gospodarczej ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a jednocześnie oczywistym jest, że istniał obowiązek udokumentowania zakupu ww. pojazdu do celów jego rejestracji nie jest możliwe ustalenie wartości ww. środka trwałego na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, na podstawie art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takiej sytuacji, istnieje bowiem możliwość ustalenia wartości pojazdu na podstawie ceny jego zakupu. Należy tu ponadto wziąć pod uwagę, że od momentu zakupu tego pojazdu, do dnia przyjęcia go do używania w prowadzonej działalności gospodarczej upłynął niewielki okres czasu, samochód bowiem zakupiono w 2013 r., a poczynając od dnia 1 stycznia 2017 r. wykorzystywany był już przez Wnioskodawcę dla celów działalności gospodarczej. Wartość początkowa tego samochodu winna zatem zostać ustalona na podstawie ceny nabycia, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Zatem, Wnioskodawca winien dołożyć należytej staranności by dokument nabycia wskazanego wyżej samochodu specjalnego odnaleźć lub uzyskać jego odpis, skoro chce pojazd ten amortyzować.

Ponieważ w ocenie Wnioskodawcy przysługuje Mu prawo do ustalenia wartości początkowej pojazdu na podstawie na podstawie art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Jego stanowisko w ww. kwestii uznano za nieprawidłowe.

Informuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj