Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP7.8220.7.2017.JQP
z 5 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948, z późn.zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 12 sierpnia 2016 r. Nr IBPB-1-1/4511-344/16/NL, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2016 r., uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych z tytułu darowizny praw na Znaki Towarowe (w tym praw do znaków zgłoszonych do ochrony, ale jeszcze niezarejestrowanych na moment darowizny) na rzecz spółki osobowej, innej niż spółka komandytowo-akcyjna (pytanie we wniosku oznaczone Nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), wydał w dniu 12 sierpnia 2016 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu darowizny Znaku Towarowego na rzecz spółki osobowej, innej niż spółka komandytowo-akcyjna. Interpretacja wydana została na wniosek Pani … .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, podlegającą opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskiwanych dochodów. Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą. W skład majątku Wnioskodawczyni (w ramach prowadzonej działalności) wchodzą między innymi prawa ochronne/prawa do zarejestrowanych znaków towarowych zarówno w Urzędzie Patentowym RP jak i w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO; dawniej OHIM) (dalej łącznie jako: „Znaki Towarowe”, lub „prawa na Znaki Towarowe”). Wnioskodawczyni posiada również prawa/prawo do znaków zgłoszonych, ale jeszcze niezarejestrowanych.

Ww. prawa na Znaki Towarowe zgodnie z przepisami nie zostały ujęte jako wartości niematerialne i prawne dla celów podatkowych i tym samym nie podlegają amortyzacji u Wnioskodawczyni, zostały bowiem wytworzone we własnym zakresie.

Wnioskodawczyni pozostaje w ustroju rozdzielności majątkowej małżeńskiej i jest ona zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Wnioskodawczyni rozważa przekazanie w formie darowizny praw do Znaków Towarowych na rzecz spółki osobowej innej niż spółka komandytowo-akcyjna, np. spółki komandytowej (dalej: „Spółka”), w której wspólnikiem - komandytariuszem (jedynym lub jednym z komandytariuszy) będzie Wnioskodawczyni. Spółka prowadzić będzie działalność gospodarczą w zakresie zarządzania znakami towarowymi. Umowa darowizny zostanie zawarta na terytorium Polski.

Wartość praw na Znaki Towarowe zostanie ustalona według ich wartości rynkowej. Wartość ta będzie wynikać z wyceny sporządzonej przez podmiot specjalizujący się w wycenie wartości niematerialnych i prawnych. Wartość rynkowa ustalona w wycenie zostanie wskazana w umowie darowizny. Otrzymane w formie darowizny prawa na Znaki Towarowe zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki według wartości wynikającej z umowy darowizny. Znaki Towarowe będą wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółki, w tym w szczególności do odpłatnego ich licencjonowania, a przewidywany okres ich używania będzie dłuższy niż 1 rok.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zadała pytanie oznaczone we wniosku Nr 1:

Czy planowana darowizna praw na Znaki Towarowe (w tym praw do znaków zgłoszonych do ochrony, ale jeszcze niezarejestrowanych na moment darowizny) na rzecz Spółki, w której Wnioskodawczyni będzie wspólnikiem będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy wobec tego stanowić będzie dla Wnioskodawczyni przychód podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, planowana darowizna praw na Znaki Towarowe (w tym praw do znaków zgłoszonych do ochrony, ale jeszcze niezarejestrowanych) na rzecz Spółki, w której Wnioskodawczyni będzie wspólnikiem, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawczyni jakichkolwiek przychodów do opodatkowania, w tym w szczególności z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm., dalej: „ustawy o PIT”), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Stosownie zaś do przepisu art. 3 pkt 2 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw. W świetle powyżej przytoczonych regulacji należy stwierdzić, że regulacje ustawy o podatku od spadków i darowizn stosuje się do darowizn, które:

• są dokonane na rzecz osób fizycznych;
• których przedmiotem nie są prawa autorskie i prawa własności przemysłowej, m.in. wskazane w ww. przepisie znaki towarowe.
  
  

Zatem darowizną na rzecz spółki osobowej np. spółki komandytowej, która jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej nie podlega podatkowi od spadków i darowizn i winna być rozpatrywana przez pryzmat przepisów ustaw o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 888 § 1 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 1964 r. Nr 16 poz. 93, z późn. zm., winno być: tj. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm. dalej: „Kodeks cywilny”), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest zatem dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Istotą darowizny jako czynności nieodpłatnej jest brak po stronie darczyńcy ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego.

Przepisy ustawy o podatkach dochodowych nie nadają spółkom osobowym (poza S.K.A.) przymiotu podatnika. Podatnikami pozostają poszczególni wspólnicy, którzy z dochodów uzyskanych w ramach spółki rozliczają się według zasad określonych w ustawie.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o PIT, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust 1 pkt 3 ustawy o PIT.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o PIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej jest również, wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawczyni uznać należy, że otrzymanie przez Spółkę, w której Wnioskodawczyni będzie wspólnikiem, praw na Znaki Towarowe wykorzystywane dotychczas w prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej (w tym praw do znaków zgłoszonych do ochrony, ale jeszcze niezarejestrowanych), nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawczyni przychodu. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, tj. w sytuacji kiedy Wnioskodawczyni dokona darowizny na rzecz Spółki w której jest wspólnikiem, przychód z nieodpłatnych świadczeń nie powstanie po jej stronie, z uwagi na fakt, że de facto nie jest możliwe obdarowanie „samego siebie”.

W ocenie Wnioskodawczyni warunkiem powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia jest faktyczne otrzymanie przysporzenia/świadczenia. W przedstawionym zaś w opisie zdarzenia przyszłego przypadku Wnioskodawczyni nic nie otrzymuje i nie ma tu powiększenia majątku Wnioskodawczyni z tytułu tej czynności - darowizny. Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 4 kwietnia 2016 r., Znak: 1061-IPTPB3.4511.189.2016.1.JZ;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 8 stycznia 2016 r., Znak: ITPB1/4511-981/15-5/PSZ, z 22 grudnia 2015 r., Znak: ITPB1/4511-1015/15-5/WM;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 kwietnia 2016 r., Znak: IPPB1/4511-317/16-2/EC; z 30 marca 2016 r., Znak: IPPB1/4511-100/16-2/MM.
  
  

Wydając z upoważnienia Ministra Finansów interpretację indywidualną z dnia 12 sierpnia 2016 r. Nr IBPB-1-1/4511-344/16/NL, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nie jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r.- Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1578, z późn. zm.), zwanej dalej „Kodeksem”, spółkami osobowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółki osobowe są podmiotami prawa, a więc mają zdolność prawną, co oznacza, że mogą samodzielnie uczestniczyć w obrocie gospodarczym będąc podmiotami stosunków prawnych. Wynika to m. in. z art. 8 Kodeksu, który stanowi, że spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

W świetle cytowanych przepisów spółka osobowa nie mając osobowości prawnej posiada jednak podmiotowość prawną, wyrażającą się w możliwości nabywania praw i zaciągania zobowiązań we własnym imieniu. Spółka osobowa prawa handlowego zawiera umowę darowizny we własnym imieniu. Nie ma przy tym znaczenia, że spółka zawiera umowę z osobą fizyczną, która także będzie jej wspólnikiem, skoro konieczną cechą umowy jest to, że zawierają ją dwie strony składające stosowne oświadczenia woli, i które muszą zgodnie zaaprobować wszystkie jej warunki. Dlatego też uznanie przez Wnioskodawczynię, że umowa darowizny dokonana przez wspólnika na rzecz spółki osobowej jest zawarta z samym sobą nie znajduje uzasadnienia, gdyż pomija prawną, korporacyjną i majątkową odrębność spółki osobowej od podmiotów posiadających w niej udziały.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą”, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2017 r. poz. 833, z późn. zm.), zwanej dalej: „ustawą o podatku od spadków i darowizn”, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny.

Stosownie natomiast do art. 3 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi nie podlega nabycie w drodze darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

Zgodnie z powyższym, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, z którego wynika, że przedmiotem darowizny będą prawa na Znaki Towarowe (w tym prawa do znaków zgłoszonych do ochrony, ale jeszcze niezarejestrowanych na moment darowizny) nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zatem do przychodów uzyskanych z tytułu ww. darowizny mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody uzyskiwane przez spółki osobowe prawa handlowego (z wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej) nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania tym podatkiem. Opodatkowaniu podlegają natomiast, stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej, proporcjonalnie do posiadanego przez nich prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, co do zasady, łączy się je z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy.

Za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej działalności uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Przychodem z działalności gospodarczej, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, to stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.

Wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, otrzymanych przez osobową spółkę prawa handlowego nie jest wolna od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy. Zwolnienie przewidziane w tym przepisie odnosi się do wartości świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust.2-2b ustawy, otrzymanych od osób zaliczanych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn do poszczególnych grup podatkowych zalicza się: do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów; do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych. Powyższe regulacje prawne nie mają natomiast zastosowania do spółek osobowych z uwagi na to, że podmiotem, który ma otrzymać nieodpłatne świadczenie będzie spółka osobowa prawa handlowego, a nie jej wspólnicy.

Regulacja prawna umowy darowizny zawarta została w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459) zgodnie, z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Ponieważ umowa darowizny jest umową nieodpłatną, zawarcie jej skutkuje powstaniem, po stronie obdarowanego, przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 8 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy.

Odnosząc się do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wskazać należy, że to spółka osobowa nabędzie do swojego majątku nieodpłatne świadczenie z tytułu darowizny praw na Znaki Towarowe (w tym praw do znaków zgłoszonych do ochrony, ale jeszcze niezarejestrowanych na moment darowizny). Wartość nieodpłatnych świadczeń będzie stanowiła przychód tej spółki i będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji będzie przychodem (w odpowiedniej proporcji) wspólników tej spółki, także wspólnika udzielającego darowizny. Tym samym Wnioskodawczyni osiągnie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w wysokości określonej proporcjonalnie do posiadanego udziału. Potwierdzeniem stanowiska jest orzecznictwo sądowoadministracyjne, np. wyrok NSA z dnia 08 stycznia 2013, sygn. akt II FSK 1019/11.

Z uwagi na powyższe stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Wymienione przez Wnioskodawczynię interpretacje indywidualne zostaną zweryfikowane na podstawie przepisów art. 14e ustawy – Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.