Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.102.2017.3.AKU
z 24 sierpnia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 czerwca 2017 r. (data wpływu 9 czerwca 2017 r.) oraz pismem z dnia 8 sierpnia 2017 r. (data wpływu 11 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nienależnie pobranych świadczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nienależnie pobranych świadczeń.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 25 maja 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.102.2017.1.AKU, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 26 maja 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 30 maja 2017 r.). W dniu 9 czerwca 2017 r. (nadano w dniu 6 czerwca 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

Następnie, z uwagi na konieczność wyjaśnienia stanu faktycznego, pismem z dnia 28 lipca 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.102.2017.2.AKU, ponownie wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Ponowne wezwanie wysłano w dniu 28 lipca 2017 r., (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 1 sierpnia 2017 r.). Pismem z dnia 8 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek (data nadania 3 sierpnia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniach wniosku):

We wrześniu 2015 r. Wnioskodawca wyjechał do Irlandii, do swojego wujka, przez przeszło trzy miesiące był na jego utrzymaniu i u niego mieszkał, zasadniczo nie było celem Wnioskodawcy pozostanie tam. Plany Wnioskodawcy zmieniły się gdy znalazł własne lokum mieszkaniowe i pracę. Wnioskodawca od stycznia 2016 r. faktycznie przybywa i pracuje w Irlandii, Jego obecny adres to: .... Wnioskodawca nie może podać ww. adresu jako stałego miejsca zamieszkania, gdyż w przeciągu kilkunastu miesięcy jest to już trzeci adres zamieszkania. Wnioskodawca pracuje w … LTD – w rzeźnictwie. W latach m.in. 2014-2016 Wnioskodawca pobierał rentę rodzinną po swoim zmarłym ojcu – …. Po ustaniu wypłaty świadczeń (po 29 lutego 2016 r.) otrzymał pismo z ZUS … o przedstawienie dokumentacji dotyczącej nauki, niestety z powodu braku takowej (głównie z powodu własnych zaniedbań oraz wyjazdu do Irlandii), ZUS nakazał zwrócić Wnioskodawcy pobrane świadczenia za okres: 1 września 2014 r. – 29 lutego 2016 r. w kwocie brutto wraz z odsetkami. Wnioskodawca za pośrednictwem matki – … – zwrócił do ZUS w dniu 8 sierpnia 2016 r. kwotę 26 473 zł 33 gr, po czym otrzymał pismo, że wpłatę w wysokości 24 274 zł 44 gr może odliczyć od dochodu uzyskanego w 2016 r. (art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) jako spłatę nienależnie pobranego świadczenia. Powstał jednak problem – Wnioskodawca nie może dokonać odliczenia całości kwoty 24 274 zł 44 gr, ponieważ Jego dochód w Polsce jest zbyt niski – odliczył tylko 2 721 zł 16 gr brutto z tej kwoty do wysokości dochodu w Polsce (PIT-36 został z odpowiednimi załącznikami złożony w Urzędzie Skarbowym w …). Wnioskodawca wykazał dochód uzyskany w Irlandii (zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), ale to nic nie daje, gdyż pomiędzy Polską i Irlandią została zawarta umowa o zapobieżeniu podwójnego opodatkowania dochodów. W ciągu następnych lat Wnioskodawca nie wróci do Polski, gdyż aby spłacić zobowiązania do ZUS, musiał „zapożyczyć się” w jednym z irlandzkich banków na dłuższy okres czasu. Pozostałej kwoty, tj. 21 553 zł 28 gr (za okres od 1 września 2014 r. do 31 grudnia 2015 r.) Wnioskodawca nie potrafi odliczyć w zeznaniu za 2016 r. i otrzymać zwrot zapłaconego podatku w kwocie 1 420 zł (za okres od 1 września 2014 r. do 31 grudnia 2015 r.).

Wnioskodawca ustanowił w pełnomocnictwie szczególnym swoja matkę – … do dalszego załatwiania tej sprawy, gdyż obecność osobista nie jest obecnie możliwa. Wnioskodawca stwierdza, cyt.: „nie jestem prawnikiem, a tylko normalnym, zwykłym obywatelem. Zwracam się o rozpatrzenie wypłaty podatku w kwocie 1 420 PLN z nienależnie pobranego świadczenia, które w całości zostało zwrócone do ZUS dnia 8.08.2016 r.”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy możliwe jest odzyskanie kwoty wpłaconego podatku w wysokości 1 420 zł, pomimo że art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozwala łączyć dochodów zagranicznych z polskimi (m.in. z Irlandii), zaś art. 26 ust. 1 ww. ustawy, pozwala dokonać odliczenia od dochodu uzyskanego w 2016 r. spłaty nienależnie pobranego świadczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), podatek w wysokości 1 420 zł powinien być Mu zwrócony, ponieważ został wpłacony dwukrotnie – pierwszy raz w okresie od 1 września 2014 r. do 31 grudnia 2015 r., a drugi raz w zwrocie nienależnie pobranych świadczeń do ZUS, pomimo że art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 26 ust. 1 ww. ustawy to wykluczają.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Natomiast przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

  1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
  2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym, że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

-odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w latach 2014–2016 pobierał rentę rodzinną po swoim zmarłym ojcu. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie przedstawił dokumentacji świadczącej o pobieraniu nauki w ww. okresie, Zakład Ubezpieczeń Społecznych zwrócił się do Niego o zwrot nienależnie pobranych świadczeń w kwocie brutto wraz z odsetkami. Wnioskodawca zwrócił nienależne świadczenie w sierpniu 2016 r., po czym otrzymał informację, że część wpłaconej kwoty może odliczyć od dochodu uzyskanego w 2016 r. jako spłatę nienależnie pobranego świadczenia.

Stosownie do treści art. 410 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

W myśl art. 34 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych emerytur i rent lub zasiłków z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych, rent socjalnych, świadczeń przedemerytalnych, zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, otrzymanych bezpośrednio z tego organu, a obowiązek poboru zaliczek przez ten organ trwa – organ rentowy odejmuje od dochodu kwoty zwrotów dokonanych w roku podatkowym przy ustalaniu wysokości zaliczek oraz w rocznym obliczeniu dochodu, zamieszczając na tym rozliczeniu odpowiednie informacje.

Wyżej powołany przepis znajduje zatem zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy trwa obowiązek poboru zaliczek przez organ rentowy, na rzecz którego został dokonany zwrot nienależnie pobranych świadczeń zwiększających uprzednio dochód podlegający opodatkowaniu.

Z dalszej części opisu stanu faktycznego wynika, że miejscem zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych od 2016 r. jest Irlandia, bowiem Jego centrum interesów gospodarczych znajduje się w tym państwie. Wynika to faktu, że Wnioskodawca na co dzień mieszka i uzyskuje dochód z pracy na rzecz irlandzkiego pracodawcy.

W powyższym przypadku będzie miał zastosowanie przepis art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od odchodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Zatem ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 4 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r. (Dz. U. z 1996 r., Nr 29, poz. 129, z późn. zm.), określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, pobytu, siedzibę, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ww. Umowy, z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 21 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Oznacza to, że dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Irlandii z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Irlandii podlega opodatkowaniu wyłącznie w tym państwie.

W myśl art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

  1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
  2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
  3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W tym miejscu należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnikom, którzy dokonali zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwotach uwzględniających podatek dochodowy, przysługuje prawo do odliczenia tego świadczenia od dochodu.

W sytuacji, gdy podatnik dokona zwrotu nienależnie pobranego świadczenia po upływie roku podatkowego, w którym powyższe świadczenie otrzymał, przysługuje mu uprawnienie do rozliczenia ww. świadczenia na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy.

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi bowiem, że podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Należy zauważyć, że przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy sytuacji, w której zwracane przez podatnika nienależnie pobrane świadczenia uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dlatego też zwrot ten dokonywany w kwocie brutto – łącznie z pobranymi zaliczkami na podatek dochodowy, zapewnia odzyskanie przez podatnika kwoty tych zaliczek.

Stosownie zaś do treści art. 26 ust. 7h ww. ustawy kwota, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych.

Powyższe regulacje umożliwiają podatnikom odzyskanie kwoty podatku, jaką zapłacili od następnie zwróconego świadczenia, przy czym możliwość pomniejszenia w zeznaniu rocznym dochodu przed opodatkowaniem na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest jedną z form usunięcia skutków uprzedniego pobrania przez podatnika nienależnych świadczeń.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w zeznaniu rocznym za 2016 r. odliczył część kwoty zwróconej do ZUS z tytułu nienależnie pobranych świadczeń w latach 2014 – 2016. Powyższe częściowe odliczenie było spowodowane uzyskaniem przez Niego w Polsce w 2016 r. dochodu niższego od dokonanego zwrotu. Ponadto, Wnioskodawca nie planuje w najbliższych latach powrotu do Polski, skutkiem czego nie będzie uzyskiwał dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. Z tego względu nie będzie miał możliwości dokonania odliczenia pozostałej, nieodliczonej kwoty zwrotu.

W sytuacji Wnioskodawcy, zastosowanie wyżej wymienionych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest niewystarczające, ponieważ kwota dokonanego w roku podatkowym zwrotu nienależnie pobranego świadczenia jest wyższa od kwoty dochodu przez Niego uzyskanego. Zatem, kwota podatku zapłaconego od świadczenia, które zostało zwrócone jako nienależne, przy braku możliwości odliczenia jej na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, staje się nadpłatą.

W myśl art. 72 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) za nadpłatę uważa się kwotę:

  1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
  2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
  3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
  4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Zgodnie z art. 73 § 1 ww. ustawy nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem:

  1. zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
  2. pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
  3. zapłaty przez płatnika lub inkasenta należności wynikającej z decyzji o jego odpowiedzialności podatkowej, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
  4. wpłacenia przez płatnika lub inkasenta podatku w wysokości większej od wysokości pobranego podatku;
  5. zapłaty przez osobę trzecią lub spadkobiercę należności wynikającej z decyzji o odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Art. 73 § 2 ww. ustawy stanowi, że nadpłata powstaje z dniem złożenia:

  1. zeznania rocznego – dla podatników podatku dochodowego;
  2. złożenia deklaracji rocznej – dla podatników specjalnego podatku węglowodorowego;
  3. deklaracji podatku akcyzowego – dla podatników podatku akcyzowego;
  4. deklaracji o wpłatach z zysku za rok obrotowy – dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa i przedsiębiorstw państwowych.

W myśl art. 74a ww. ustawy, w przypadkach niewymienionych w art. 73 § 2 i art. 74 wysokość nadpłaty określa organ podatkowy.

Zatem, w przypadku podatnika, który chciałby otrzymać zwrot nadpłaconego podatku w całości, a osiągane dochody podlegające opodatkowaniu uniemożliwiają mu dokonanie stosownego odliczenia, może złożyć wniosek do właściwego organu podatkowego o określenie nadpłaty w oparciu o art. 74a ustawy Ordynacja podatkowa. Realizując w takiej sytuacji normę zawartą w ww. przepisie, organ podatkowy po złożeniu przez podatnika wniosku, powinien wydać decyzję określającą wysokość nadpłaty.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że dokonany przez Wnioskodawcę w 2016 r. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zwrot nienależnie pobranych świadczeń podlegał odliczeniu od dochodu osiągniętego przez Niego w 2016 r. W przypadku zaś, gdy kwota odliczenia przekroczyła kwotę dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę w 2016 r., kwota ta, będzie mogła zostać odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno następujących po sobie 5 latach podatkowych.

Pomimo stwierdzenia Wnioskodawcy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wykluczają możliwość zwrócenia Mu nadpłaconego podatku, należy zauważyć, że w przypadku gdy zastosowanie przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie niemożliwe, z uwagi na nieosiąganie dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce, kwota podatku zapłaconego od świadczenia, które zostało zwrócone jako nienależne, staje się nadpłatą. W takim przypadku na podstawie art. 74a ustawy Ordynacja podatkowa Wnioskodawca może złożyć wniosek do właściwego organu podatkowego o określenie nadpłaty, celem odzyskania nadpłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do weryfikacji i oceny dokumentów załączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Ponadto, w odniesieniu do przedstawionych we wniosku kwot podatku, tutejszy Organ informuje, że ewentualne obliczenia nie należą do kompetencji tutejszego Organu. Zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Natomiast prawidłowość, bądź nieprawidłowość wyliczeń podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy w toku, np. postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy też czynności sprawdzających. Zatem, tutejszy Organ nie może na podstawie informacji podanych we wniosku o wydanie interpretacji potwierdzić wysokość kwoty nadpłaconego podatku. Organ w niniejszej interpretacji wskazał natomiast, w jaki sposób podatnik, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, może starać się o zwrot nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj