Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.157.2017.2.AT
z 1 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2017 r. (data wpływu 19 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 14 czerwca 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania z tytułu usług świadczonych na rzecz usługobiorców (zleceniodawców) w ramach czynności związanych z wewnątrzwspólnotowym nabywaniem wyrobów akcyzowych (wyroby energetyczne) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 14 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania z tytułu usług świadczonych na rzecz usługobiorców (zleceniodawców) w ramach czynności związanych z wewnątrzwspólnotowym nabywaniem wyrobów akcyzowych (wyroby energetyczne).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, działając w formie spółki kapitałowej (spółki z o o.), będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zamierza rozszerzyć zakres prowadzonej działalności gospodarczej o usługi w charakterze zarejestrowanego odbiorcy, o którym mowa w art. 59 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym. W celu prowadzenia działalności w tym zakresie uzyska pozwolenie właściwego organu podatkowego na nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca oraz zdobędzie koncesję na obrót paliwami ciekłymi. Prowadząc tą działalność Wnioskodawca będzie wykonywał usługi związane z wewnątrzwspólnotowym nabywaniem wyrobów akcyzowych, które będą świadczone na podstawie umów zawieranych z potencjalnymi zleceniobiorcami. Przedmiotem umowy będzie przyjęcie w trybie zamknięcia procedury zawieszonego poboru akcyzy w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego w miejscu prowadzenia w tym zakresie działalności Wnioskodawcy, wyrobów energetycznych (w tym wszelkich olejów napędowych, wszelkiej benzyny, wszelkich olejów energetycznych), stanowiących własność usługobiorcy. W ramach umowy Wnioskodawca będzie dokonywał wszelkich rozliczeń podatkowych i akcyzowych. Zgodnie z projektowaną umową, wynagrodzenie będzie obejmowało swoim zakresem wszelkie czynności podjęte przez Wnioskodawcę w celu zrealizowania przedmiotu umowy, w tym przyjęcia do odbioru wyrobów energetycznych oraz dokonania w imieniu i na rzecz usługobiorcy wszelkich opłat podatkowych i celnych. Wynagrodzenie nie będzie obejmowało kwot przekazywanych na rachunek bankowy Wnioskodawcy na pokrycie zabezpieczenia akcyzowego, podatku akcyzowego i opłaty paliwowej, oraz podatku VAT, ciążących na wyrobach energetycznych od paliwa nabywanego z innych państw członkowskich dostarczanych do miejsca odbioru przez Wnioskodawcę. Za wykonane zlecenie Wnioskodawca będzie niezależnie od kwot, które będą wpływały na jego konto tytułem realizacji zlecenia, wystawiał fakturę obejmującą wyłącznie umówioną kwotę wynagrodzenia. Zleceniobiorcami Wnioskodawcy będą podmioty, które oświadczą, że zamierzają nabywać w państwach UE i sprowadzać do Polski wyroby energetyczne w procedurze zawieszonego poboru akcyzy, której zamknięcie będzie odbywało się przy wykorzystaniu uprawnień usługodawcy.

Poniesione wydatki będą dokumentowane danymi usługodawcy Wnioskodawcy, ponieważ będą one ponoszone w jego imieniu i na jego rzecz.

Poniesione wydatki będą ujmowane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego ewidencji, jednak zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT nie wchodzą one do podstawy opodatkowania.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie:

Co w przypadku opisanego stanu faktycznego, będzie stanowiło u Wnioskodawcy podstawę opodatkowania w zakresie podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług z tytułu tej transakcji będzie stanowiło wyłącznie wynagrodzenie ustalone w umowie ze zleceniodawcą. Do podstawy opodatkowania nie będą wchodziły kwoty, które zleceniodawca zapłaci na jego konto tytułem zapłaty zabezpieczenia akcyzowego, podatku akcyzowego, opłaty paliwowej, oraz podatku VAT, ciążących na wyrobach energetycznych od paliwa nabywanego z innych państw członkowskich.

Uzasadnienie:

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Stosownie zaś do treści art. 19a ust. 1 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z kolei z art. 29a ust. 1 tej ustawy wynika, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. W ust. 6 pkt 1 art. 29a ustawodawca doprecyzował, że podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku. Podstawa opodatkowania nie obejmuje natomiast kwot otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku, co wynika z art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r, poz. 1221) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W myśl art. 17a ustawy, płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Według art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przepisy ustawy dają możliwość wyłączenia z podstawy opodatkowania kwot stanowiących zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Podstawowym warunkiem zastosowania wyłączenia określonego w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy jest działanie podatnika w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy.

Jeśli podatnik działa we własnym imieniu, lecz na rachunek klienta, to ww. przepis nie znajdzie zastosowania. W takiej sytuacji wystąpi dostawa towaru lub świadczenie usług, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, wówczas przyjmuje się, że podatnik ten sam nabył i wyświadczył te usługi.

Należy wskazać również, że aby otrzymana przez podatnika kwota stanowiła zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek klienta, nie może stanowić należności lub kosztów dodatkowych, które w myśl art. 29a ust. 1 i 6 ustawy należy uwzględnić w podstawie opodatkowania. Zatem nie wystąpi zwrot wydatków poniesionych przez podatnika w imieniu i na rzecz klienta, jeśli wydatki te stanowią świadczenia pomocnicze związane bezpośrednio z dokonywaną przez niego na rzecz danego klienta dostawą towarów lub świadczeniem usług; czyli wydatki te były poniesione przez podatnika we własnym imieniu. W takiej sytuacji kwota zwracanych wydatków stanowi w istocie element kalkulacyjny wynagrodzenia z tytułu zawartej transakcji. Należy zatem podkreślić, że z regulacji art. 29a ust. 7 pkt 3 wypływa zasadniczy warunek – występowania w imieniu klienta, na rzecz którego bezpośrednio wystawiana jest faktura, o ile poniesiony wydatek powinien być w ten sposób dokumentowany.

Kolejnymi warunkami, które powinien spełnić podatnik aby skorzystać z instytucji zwrotu poniesionych wydatków jest ujęcie ich przejściowo w prowadzonej ewidencji dla potrzeb rozliczenia podatku VAT, jak również posiadanie dowodów dokumentujących ich poniesienie.

Takim dowodem może być faktura, o ile w danym przypadku winna być wystawiona na faktycznego nabywcę lub usługobiorcę, a także dowód potwierdzający fakt uregulowania przez podatnika należności dotyczący tych wydatków.

W konsekwencji spełnienie przez podatnika ww. warunków będzie skutkować możliwością bezpośredniego rozliczenia z kontrahentem poniesionych w imieniu i na jego rzecz wydatków, a tym samym podatnik nie będzie zobowiązany ujmować w podstawie opodatkowania przedmiotowych wydatków w transakcji dotyczącej dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz tego kontrahenta.

W myśl art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu, lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Zgodnie z art. 7 § 1 tej ustawy, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1 (art. 7 § 2 Ordynacji podatkowej).

Według art. 62b § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, zapłata podatku może nastąpić także przez inny podmiot, w przypadku gdy kwota podatku nie przekracza 1000 zł.

Zgodnie z art. 37h ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1057), wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, wykorzystywanych do napędu silników spalinowych, podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą paliwową”.

Według ust. 2 powyższego artykułu, przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w ust. 1, rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe oraz gaz.

Artykuł 37j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy stanowi, że obowiązek zapłaty opłaty paliwowej od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h, ciąży na podmiocie dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym paliw silnikowych lub gazu.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 43), przez wyroby akcyzowe rozumie się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Na podstawie ust. 1 pkt 9 ww. artykułu, nabycie wewnątrzwspólnotowe to przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Zgodnie z ust. 1 pkt 13 powołanego artykułu, zarejestrowany odbiorca to podmiot, któremu wydano zezwolenie na nabywanie wewnątrzwspólnotowe albo na jednorazowe nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych wysłanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zwane dalej odpowiednio „zezwoleniem na nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca” albo „zezwoleniem na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca”.

Na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, zarejestrowani odbiorcy, z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca, podmioty prowadzące składy podatkowe oraz podatnicy, o których mowa w art. 13 ust. 3, są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, do obliczenia i zapłaty akcyzy wstępnie za okresy dzienne, na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 59 ust. 3 ww. ustawy, zarejestrowany odbiorca, z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca, może dokonywać nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych na rzecz innych podmiotów.

Według art. 59 ust. 8 wskazanej ustawy, zarejestrowany odbiorca może dokonać nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, na rzecz innego podmiotu, pod warunkiem że podmiot, na rzecz którego nabywane są te paliwa, łącznie spełnia następujące warunki:

1. posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą;
   
2. jest właścicielem nabywanych paliw;
   
3. posiada:




1. siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju i nabywa paliwa na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju albo
   
2. oddział z siedzibą na terytorium kraju utworzony na warunkach i zasadach określonych w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i nabywa te paliwa na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju przez ten oddział;




4. przekaże zarejestrowanemu odbiorcy numer identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL użyty na potrzeby podatku od towarów i usług przy przemieszczaniu na terytorium kraju paliw.

W myśl art. 63 ust. 1 ww. ustawy, do złożenia zabezpieczenia akcyzowego w kwocie pokrywającej powstałe albo mogące powstać zobowiązanie podatkowe albo powstałe lub mogące powstać zobowiązanie podatkowe oraz opłatę paliwową, której obowiązek zapłaty powstał albo może powstać, są obowiązane następujące podmioty:

1. podmiot prowadzący skład podatkowy;
   
2. zarejestrowany odbiorca;
   
3. zarejestrowany wysyłający;
   
4. podatnik, o którym mowa w art. 13 ust. 3;
   
5. podatnik, o którym mowa w art. 78 ust. 1, z zastrzeżeniem art. 78 ust. 2a;
   
6. podmiot pośredniczący;
   
7. przedstawiciel podatkowy;
   
8. pośredniczący podmiot tytoniowy, z wyłączeniem przedsiębiorcy zagranicznego, o którym mowa w art. 20d pkt 1 lit. c;
   
9. podmiot reprezentujący przedsiębiorcę zagranicznego, o którym mowa w art. 20d pkt 1 lit. c.

Z powołanego wyżej przepisu art. 6 Ordynacji podatkowej wynika, że podatek jest to świadczenie pieniężne nieekwiwalentne (w zamian za wpłacony podatek, podatnikowi nie przysługuje wzajemne świadczenie ze strony państwa). Natomiast opłata paliwowa - według przepisów ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym - ma charakter opłaty administracyjnej. Stosownie do regulacji tej ustawy, a także ustawy o podatku akcyzowym, podmiotem obowiązanym do obliczania i wpłacania opłaty paliwowej i podatku akcyzowego jest podmiot, który dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

Strony stosunku cywilnoprawnego mogą, w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych, zawrzeć w umowie postanowienie co do zwrotu (refundacji) należności z tytułu podatku lub opłaty administracyjnej. Niezależnie jednak od tego, czy kwota podatku i opłaty zostaje wyłączona z umowy, czy też stanowi jej element kalkulacyjny, zawsze jest ona należnością obciążającą stronę zobowiązaną – zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa – do ich odprowadzania na rzecz budżetu państwa.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług) zamierza rozszerzyć zakres prowadzonej działalności gospodarczej o usługi w charakterze zarejestrowanego odbiorcy, o którym mowa w art. 59 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym. W celu prowadzenia działalności w tym zakresie uzyska pozwolenie właściwego organu podatkowego na nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca oraz zdobędzie koncesję na obrót paliwami ciekłymi. Przedmiotem umowy będzie przyjęcie w trybie zamknięcia procedury zawieszonego poboru akcyzy w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego w miejscu prowadzenia w tym zakresie działalności Wnioskodawcy, wyrobów energetycznych (w tym wszelkich olejów napędowych, wszelkiej benzyny, wszelkich olejów energetycznych), stanowiących własność usługobiorcy. Poniesione wydatki będą dokumentowane danymi usługodawcy Wnioskodawcy, ponieważ będą one ponoszone w jego imieniu i na jego rzecz i będą ujmowane przez Wnioskodawcę w prowadzonych przez niego ewidencji. W ramach umowy Wnioskodawca będzie dokonywał wszelkich rozliczeń podatkowych i akcyzowych. Zgodnie z projektowaną umową, wynagrodzenie będzie obejmowało swoim zakresem wszelkie czynności podjęte przez Wnioskodawcę w celu zrealizowania przedmiotu umowy, w tym przyjęcia do odbioru wyrobów energetycznych oraz dokonania w imieniu i na rzecz usługobiorcy wszelkich opłat podatkowych i celnych. Wynagrodzenie nie będzie obejmowało kwot przekazywanych na rachunek bankowy Wnioskodawcy na pokrycie zabezpieczenia akcyzowego, podatku akcyzowego i opłaty paliwowej, oraz podatku VAT, ciążących na wyrobach energetycznych od paliwa nabywanego z innych państw członkowskich dostarczanych do miejsca odbioru przez Wnioskodawcę.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą obowiązku uwzględnienia kwot zabezpieczenia akcyzowego, podatku akcyzowego, opłaty paliwowej oraz podatku VAT w podstawie opodatkowania świadczonej na rzecz zleceniodawcy (tu: zleceniodawców) usługi.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że skoro - w związku z wykonaniem ww. usług, z którymi to usługami wiąże się ustawowy obowiązek uiszczenia przez Wnioskodawcę (jako zarejestrowanego odbiorcę) podatku akcyzowego i opłaty paliwowej – zleceniodawcy zobowiązani będą do spełnienia świadczeń obejmujących kwotę tego podatku i opłaty, to całość tego świadczenia stanowić będzie kwotę należną Wnioskodawcy. Wobec tego suma tych kwot, po pomniejszeniu o kwotę należnego podatku – wbrew stanowisku Wnioskodawcy - będzie, w świetle art. 29a ust. 1 ustawy, stanowiła podstawę opodatkowania z tytułu wykonanej usługi.

Niewątpliwie bowiem - w świetle cytowanych wyżej unormowań ustawy o podatku akcyzowym - Wnioskodawca jest podatnikiem tego podatku, z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych, jako zarejestrowany odbiorca, który w konsekwencji zobowiązany jest również do poniesienia opłaty paliwowej (art. 37j ust. 1 pkt 3 ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym). Jak stanowi art. 59 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym zarejestrowany odbiorca może być podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych na rzecz innych podmiotów. Również jednak i w tym przypadku, powstałe zobowiązanie podatkowe w akcyzie, pomimo akcentowanego przez Wnioskodawcę działania na rzecz innego podmiotu, należy wiązać tylko i wyłącznie z osobą zarejestrowanego odbiorcy. To właśnie Wnioskodawca, jako zarejestrowany odbiorca, dokonując - zgodnie z postanowieniami umów zawartych ze zleceniodawcami – wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów akcyzowych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, przyjmuje na siebie wszystkie obowiązki związane z rozliczeniem akcyzy, a następnie opłaty paliwowej. Zatem uzasadniona jest teza, że zobowiązanie powstałe na gruncie podatku akcyzowego i opłaty paliwowej, z mocy prawa obciąża zarejestrowanego odbiorcę, zaś przez sam fakt, że ekonomiczny koszt tego ciężaru będzie zwracany przez zleceniodawców, nie zmienia co do zasady jego charakteru. W tym zaś aspekcie zawarte w umowie cywilnoprawnej postanowienie co do zwrotu tych wydatków należy traktować w kategoriach elementu cenotwórczego danej usługi, co jak najbardziej pozwala na objęcie ich dyspozycją art. 29a ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do kwestii przekazywanych Wnioskodawcy na rachunek bankowy kwot na pokrycie zabezpieczenia akcyzowego i podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że kwoty te – jak słusznie przyjmuje Wnioskodawca – nie będą wchodziły do podstawy opodatkowania. Zaznaczyć jednak należy, że w odniesieniu do otrzymanych dodatkowych kwot tytułem wszelkich czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę w związku z realizowaniem zabezpieczenia – w ramach realizacji przedmiotu umowy łączącej Wnioskodawcę ze zlecającym – będą one wchodziły do podstawy opodatkowania jako element wynagrodzenia z tytułu świadczonej usługi, co oznacza, że są one objęte normą art. 29a ust. 1 ustawy w zw. z ust. 6 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym, pomimo podzielenia części poglądów Wnioskodawcy, stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.