Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.348.2017.2.ŻR
z 31 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 09 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 09 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu wybudowania budynku montowni mebli z częścią administracyjną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu wybudowania budynku montowni mebli z częścią administracyjną,
  

• opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej oznaczonej jako działka nr 254/1.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 09 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.) w zakresie prawa reprezentacji oraz o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wspólnicy Spółki cywilnej … S.C… zakupili w 2006 roku nieruchomość przy ulicy … na prawach współwłasności łącznej. Na mocy aktu notarialnego Rep. … stosowny zapis został dokonany w księdze wieczystej.

Z dniem 27 lipca 2006 r. „… S.C. wystąpiła o warunki zabudowy na ww. nieruchomość, otrzymując z dniem 15 marca 2007 r. warunki zabudowy.

Z dniem 29 lutego 2008 r. … S.C. zakończyła działalność i została wykreślona z ewidencji podmiotów gospodarczych. Powyższe podyktowane było faktem, że w obrocie prawnym funkcjonował drugi, równolegle prowadzony w formie Spółki cywilnej podmiot - tj. S.C.” - który posiadał taki sam skład osobowy (tj. …, …, …), różniący się jedynie wysokością udziałów poszczególnych wspólników w Spółce. Aby nie komplikować spraw księgowych, wspólnicy podjęli decyzję o likwidacji z dniem 29 lutego 2008 „… S.C.”. W związku z rozwiązaniem umowy Spółki cywilnej, współwłasność łączna wspólników „… S.C.” w jakiej ze sobą pozostawali ustała, a każdy ze wspólników objął 1/3 majątku objętego dotychczas współwłasnością łączną.

Wspólnicy w niezmienionym składzie od dnia 1 marca 2008 r. kontynuowali działalność w Spółce „… S.C.” do której przekazali aneksem do umowy Spółki opisaną wyżej nieruchomość na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wskutek niedopatrzenia nie wprowadzono (w formie aktu notarialnego) wspomnianej nieruchomości do majątku Spółki na prawach współwłasności łącznej.

Działając w dobrej wierze, w dniu 20 lipca 2009 r. „… S.C.” otrzymała pozwolenie na budowę (nr …) obejmującą budynek montowni mebli z częścią administracyjną na nieruchomości położonej w … przy ul. …, działka 254/1 Decyzja ta została wydana na firmę „…S.C.”

Dnia 28 lutego 2010 r. weszła w moc uchwała wspólników o wystąpieniu ze Spółki jednego ze wspólników (…). Od dnia 1 marca 2010 „.. S.C.” posiada dwóch wspólników z równymi udziałami (po 50%).

Dnia 4 marca 2010 r. wspólnik … sprzedał swoje udziały w nieruchomości dotychczasowym wspólnikom. …. i .. objęli na podstawie aktu notarialnego Rep. … po 1/6 udziałów w nieruchomości (łącznie 1/3). Jednocześnie, w treści wspomnianego aktu Rep. A … (paragraf 1 podpunkt d) uczestniczący w czynności sprzedaży notariusz stwierdził, że współwłasność łączna wspólników ustała. W tym zakresie notariusz nie poinformował wspólników o konieczności powtórnego przekazania nieruchomości (w formie aktu notarialnego) na cele związane z prowadzoną w formie Spółki cywilnej działalnością gospodarczą jako współwłasności łącznej wspólników „… S.C.”.

Dnia 4 marca 2010 r. aneksem do umowy Spółki cywilnej, Wspólnicy przekazali uzyskane w wyniku zakupu udziały w nieruchomości (każdy po 1/6) na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez „… S.C.”.

Obecnie Spółka „… S.C.” zastanawia się nad konsekwencjami podatkowymi sprzedaży na rzecz innego podmiotu (Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) opisanej wyżej nieruchomości (działka wraz z budynkiem) na gruncie podatku VAT. Aktualnie bowiem, na opisanej nieruchomości wybudowany został budynek (montownia mebli z częścią administracyjną) zgodnie z otrzymanym przez „… S.C.” pozwoleniem na budowę. Nieruchomość ta (działka wraz z budynkiem) zasadniczo miała na celu służyć działalności gospodarczej prowadzonej przez „… S.C.”. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja mebli biurowych i sklepowych (przeważająca działalność gospodarcza - kod PKD: 31.01.Z).

W tym zakresie, Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Wszelkie faktury związane z budową budynku wystawiane były na firmę „… S.C.”, z których następnie Spółka odliczała VAT w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Jednocześnie, opisana we wniosku nieruchomość (działka przy ul. …) nigdy nie była wykorzystywana na cele nie związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez „… S.C.”. Natomiast wybudowany na działce budynek aktualnie jest po odbiorze, nie był jeszcze amortyzowany i nie został wpisany do rejestru środków trwałych w ramach prowadzonej przez „… S.C.” działalności.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Spółka cywilna zamierzała wykorzystywać budynek montowni mebli z częścią administracyjną do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w obliczu zaprezentowanego stanu faktycznego Spółka „… S.C.” mogła odliczać VAT z tytułu wybudowania budynku położonego na nieruchomości znajdującej się przy ul. …?

Zdaniem Wnioskodawcy: w zaprezentowanym stanie faktycznym Spółka cywilna mogła odliczać VAT z tytułu wybudowania budynku na nieruchomości znajdującej się przy ul. ….

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.); dalej: „ustawa o VAT”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT zawarte zostało pojęcie działalności gospodarczej, przez którą rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Niewątpliwie na gruncie wspomnianych przepisów podatkowych Spółka cywilna zaliczana jest do jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej i uznawana jest za podatnika VAT (zob. prawomocny wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 12 stycznia 2016 r. I SA/Bd 976/15, CBOSA; por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 kwietnia 2016 r. IBPP2/5512-57/16/RSz).

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, „… S.C.” jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość znajdująca się przy ul. … nigdy nie była wykorzystywana na cele nie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tym zakresie na wskazanej w stanie faktycznym nieruchomości wybudowany został budynek - montownia mebli z częścią administracyjną - zgodnie z otrzymanym przez „… S.C.” pozwoleniem na budowę. Przedmiotem działalności Spółki jest natomiast produkcja mebli biurowych i sklepowych (przeważająca działalność gospodarcza - kod PKD: 31.01.Z). Z tego też względu skoro spełnione zostały przesłanki prawa do odliczenia wyrażone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uznać należy, że przeprowadzona inwestycja pozostawała w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, wobec czego Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur, związanych z wydatkami poniesionymi na wybudowanie budynku na wskazanej we wniosku nieruchomości.

Z uwagi na podniesioną we wniosku kwestię prawa własności nieruchomości na której przeprowadzona została inwestycja (w wyniku przeoczenia nie wprowadzono nieruchomości gruntowej do majątku spółki na prawach współwłasności łącznej - w formie aktu notarialnego), należy wskazać, że w ocenie Wnioskodawcy przepisy ustawy o VAT nie uzależniają przyznania prawa do odliczenia związanego z budową nieruchomości, od prawa własności gruntu na którym przeprowadzana jest inwestycja. Kwestia bowiem prawa własności nieruchomości sama w sobie nie może wpływać na przysługujące podatnikowi prawo do odliczenia. Istotny jest w tym zakresie ekonomiczny aspekt zdarzeń podlegających opodatkowaniu. Należy bowiem zauważyć, że neutralność podatku VAT gwarantuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, zapłaconego w cenie nabywanych towarów lub usług, związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Neutralność jest zapewniona przez obciążanie podatkiem jedynie wartości dodanej w kolejnej fazie obrotu wskutek stosowania systemu pomniejszania podatku należnego o podatek naliczony (wyrok NSA z dnia 23 lipca 2015 r., I FSK 334/14).

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, wybudowany na działce znajdującej się przy ul. … budynek, aktualnie jest w trakcie odbioru, nie był jeszcze amortyzowany i nie został wpisany do rejestru środków trwałych w ramach prowadzonej przez „… S.C.” działalności. W orzecznictwie wskazuje się jednak, że dla przyznania podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego istotne jest przede wszystkim przeznaczenie zakupionego towaru lub usługi do działalności opodatkowanej, nawet jeżeli sprzedaż opodatkowana wystąpi w późniejszych okresach rozliczeniowych. Dotyczy to w szczególności zakupów inwestycyjnych. Mimo, że efektywne wykorzystanie inwestycji w działalności opodatkowanej następuje dopiero po jej zakończeniu i oddaniu do użytkowania, podatnik w momencie realizacji inwestycji mającej służyć działalności opodatkowanej, uzyskuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Istotne jest bowiem przeznaczenie inwestycji na potrzeby działalności opodatkowanej, którą podatnik organizuje (zob. prawomocny wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 maja 2014 r., I SA/Gd 310/14).

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, kwestia własności nieruchomości, na której jest dokonywana inwestycja, nie może zatem stanowić czynnika wpływającego na prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż wynika ono ze związku dokonanej inwestycji z realizacją czynności opodatkowanych (por. wyrok NSA z dnia 24 września 2010 r., I FSK 1502/09). Na gruncie przepisów ustawy o VAT, kluczowe znaczenie ma bowiem ekonomiczny aspekt zdarzeń podlegających opodatkowaniu, tym bardziej, że obowiązująca ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług została uchwalona w celu dostosowania polskich rozwiązań w zakresie podatku od wartości dodanej do unijnych regulacji. W sposób oczywisty, a zarazem celowy, ustawodawca kładzie akcent na ekonomiczny aspekt transakcji odrywając się od aspektów cywilistycznych. Jest to konsekwencją obowiązku harmonizacji regulacji prawnych. Gdyby w procesie tworzenia prawa odwoływano się do instytucji prawa cywilnego, cel ten nie mógłby zostać osiągnięty. Każde państwo członkowskie posiada inne regulacje w zakresie prawa cywilnego, inne pojęcia, instytucje. Jest to następstwo różnych tradycji prawnych, historii, kultury, społecznych warunków. Prawo cywilne nie jest bowiem objęte obowiązkiem harmonizacji. Stąd też akty prawne dotyczące harmonizacji unijnego VAT, a w ślad za nim polski ustawodawca, konsekwentnie odwołują się do aspektów ekonomicznych, pomijają w zasadzie elementy cywilistyczne. Jest to też związane z tym, że celem harmonizacji podatku od wartości dodanej jest to, aby każdy podatnik w każdym państwie członkowskim działał na takich samych jasnych i klarownych zasadach. W przeciwnym razie zakłócone byłyby równe warunki konkurencji. Naczelny Sąd Administracyjny w swym orzecznictwie wielokrotnie zwracał uwagę, że obowiązująca ustawa o podatku od towarów i usług została uchwalona w celu dostosowania polskich rozwiązań w zakresie podatku od wartości dodanej do unijnych regulacji. W sposób oczywisty, a zarazem celowy, ustawodawca kładzie więc nacisk na ekonomiczny aspekt transakcji, obrotu, odrywając się od aspektów cywilistycznych (zob. np. wyrok NSA z dnia 28 maja 2010 r., sygn. akt I FSK 964/09).

Rekapitulując, kwestia prawa własności gruntu na którym wybudowany został budynek, należącego w istocie do wspólników Spółki cywilnej, nie może stanowić czynnika wpływającego na ocenę, że „… S.C.” zrealizowała wskazaną inwestycję jako podatnik VAT co nastąpiło w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Z tego też względu, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na wybudowanie budynku montowni mebli z częścią administracyjną. Jak wskazano powyżej podatnik nie musi posiadać prawa własności do nieruchomości, aby mógł realizować inwestycję wykorzystywaną następnie do prowadzonej przez siebie działalności opodatkowanej. W tym zakresie, zgoda właścicieli (wspólników Spółki cywilnej) na korzystanie przez „…S.C.” z przedmiotowej nieruchomości nie wymagała specjalnej formy. Była ona wyrażona zarówno w formie ustnej, a także per facta concludentia (wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2013 r., I FSK 259/13). Niezależnie od tego, z okoliczności faktycznych niniejszej sprawy wynika, że cała posiadana przez wspólników w częściach ułamkowych nieruchomość oddana została na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej w ramach Spółki cywilnej, co nastąpiło stosownymi aneksami do umowy Spółki odpowiednio w 2008 roku i w 2010 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wynika z powyższego, podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze m.in. w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca na nieruchomości oznaczonej jako działka nr 254/1 wybudował budynek (montownia mebli z częścią administracyjną) zgodnie z otrzymanym pozwoleniem na budowę. Nieruchomość ta (działka wraz z budynkiem) zasadniczo miała na celu służyć działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja mebli biurowych i sklepowych. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Wszelkie faktury związane z budową budynku wystawiane były na Spółkę, z których następnie Spółka odliczała VAT w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Jednocześnie, opisana we wniosku nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana na cele nie związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Spółka cywilna zamierzała wykorzystywać budynek mebli z częścią administracyjną do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając zatem na uwadze powyższą analizę oraz okoliczności przedstawione we wniosku należy uznać, że w niniejszej sprawie są spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, albowiem Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, a zakupy towarów i usług, związanych z realizacją inwestycji polegającej na budowie budynku montowni mebli z częścią administracyjną są związane z wykonywanymi przez Zainteresowanego czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu budowy przedmiotowego budynku.

Reasumując, w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca - czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług – ma prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu wybudowania budynku montowni mebli z częścią administracyjną, ponieważ efekty przedmiotowej inwestycji, tj. budynek montowni mebli z częścią administracyjną jest związany z wykonywanymi przez Zainteresowanego czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Prawo to przysługuje Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia okoliczności określonych w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ wskazuje, iż prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 cyt. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminie określonym w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.).

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Przepisy regulujące od 1 stycznia 2014 r. terminy odliczenia podatku stanowią, że zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ww. ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. (art. 86 ust. 11 ww. ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Zatem w świetle powołanego wyżej art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego we właściwych terminach może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Nadto należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 86 ust. 15 ustawy, do uprawnienia, o którym mowa w ust. 13, stosuje się odpowiednio art. 81b Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku– nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności kwestie cywilnoprawne dotyczące prawa własności nieruchomości i przenoszenia udziałów, bowiem nie jest ona regulowana przepisami prawa podatkowego, a zatem nie może być przedmiotem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, wydanej w oparciu o cyt. art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Jednocześnie należy wskazać, iż kwestia cywilnoprawna dotycząca prawa własności nieruchomości, na której Spółka dokonała inwestycji polegającej na budowie budynku montowni mebli z częścią administracyjną nie uzależnia przyznania prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu wybudowania przedmiotowego budynku.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy, tut. Organ oparł się na okolicznościach sprawy, z których wynika, że faktycznie cała posiadana przez wspólników nieruchomość oddana została na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej w ramach Spółki cywilnej a wybudowany budynek montowni mebli z częścią administracyjną Spółka zamierzała wykorzystywać do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu wybudowania budynku montowni mebli z częścią administracyjną. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.