Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.193.2017.1.ISK
z 1 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do umiejscowienia kasy rejestrującej poza Express-kioskami - jest prawidłowe;
• momentu ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej oraz sposobu i momentu wydania paragonu Klientowi - jest prawidłowe;
• obowiązku spełnienia przez program aplikacyjny (system sprzedaży) rygorów wynikających w szczególności z art. 111 ust. 3c ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 i ust. 5 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących w zw. z art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy o VAT - jest prawidłowe;
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do umiejscowienia kasy rejestrującej poza Express-kioskami, momentu ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej, sposobu i momentu wydania paragonu Klientowi oraz obowiązku spełnienia przez program aplikacyjny (system sprzedaży) rygorów wynikających w szczególności z art. 111 ust. 3c ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 i ust. 5 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących w zw. z art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach działalności gospodarczej Spółka zamierza prowadzić na terytorium Polski restauracje typu fast food, oferując swoim klientom (dalej: Klienci) gotowe posiłki na ciepło, lody, desery, owoce i napoje.

Spółka planuje umożliwić Klientom składanie zamówień i dokonywanie płatności przy pomocy tzw. express-kiosków (dalej: Express-kiosk). Express-kioski to interaktywne wyświetlacze połączone z systemem sprzedaży oraz kasami rejestrującymi, znajdujące się na terenie restauracji, pozwalające na składanie zamówień przez Klientów oraz uiszczenie zapłaty za złożone zamówienia. Zamówienia złożone za pomocą Express-kiosków będą trafiały bezpośrednio do realizacji. Zastosowanie Express-kiosków będzie pozwalało na szybszą obsługę Klientów, poprzez zminimalizowanie kolejek do kas oraz skierowanie większej ilości personelu do realizacji zamówień (tj. w głównej mierze przygotowywania i wydawania posiłków).

Do zakończenia zamówienia w Express-kiosku konieczne będzie opłacenie zamówienia. Zapłata za zamówienia złożone za pomocą Express-kiosków możliwa będzie wyłącznie za pośrednictwem karty płatniczej.

W Express-kioskach nie będą umiejscowione kasy rejestrujące, jednak Express-kioski będą stale połączone z kasami rejestrującymi (typu drukarka fiskalna - kasa bez programu aplikacyjnego, określona w § 4 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, Dz. U. z 2013 r., poz. 1076).

Kasy rejestrujące zlokalizowane będą ok. 5-10 metrów od Express-kiosków i będą się znajdowały w lokalu restauracyjnym.

W momencie akceptacji zamówienia przez Klienta oraz zapłaty za nie, transakcja będzie ewidencjonowana na kasie rejestrującej oraz będzie drukowany paragon fiskalny.

W konsekwencji złożenie i realizacja zamówień przy pomocy Express-kiosków będzie wyglądała następująco:

1. Klient za pomocą Express-kiosku składa zamówienie i uiszcza zapłatę za pomocą karty płatniczej;
   
2. Po złożeniu zamówienia i dokonaniu zapłaty za pomocą Express-kiosku, bezpośrednio w drukarce (niebędącej drukarką fiskalną) zlokalizowanej w Express-kiosku drukowane jest potwierdzenie o dokonaniu płatności kartą płatniczą oraz numer zamówienia/odbioru zamówienia, a także z kasy fiskalnej, znajdującej się kilka/kilkanaście metrów od Express-kiosku, paragon fiskalny.
3. Zamówienie przekazywane jest do realizacji.
4. Zamówienie wydawane jest Klientowi. Paragon fiskalny wydawany jest Klientowi wraz z zamówieniem. Wydanie zamówienia oraz paragonu fiskalnego może nastąpić zarówno poprzez przekazanie bezpośrednio „z ręki do ręki” (z rąk personelu Spółki do rąk Klienta), jak i poprzez pozostawienie zamówienia wraz z paragonem fiskalnym do odbioru na tzw. ladzie wydawczej. W przypadku pozostawienia zamówienia wraz z paragonem fiskalnym do odbioru na tzw. ladzie wydawczej numery zamówień pozostawionych do odbioru będą widoczne na monitorze widocznym dla Klientów restauracji lub będą wskazywane bezpośrednio przez personel Spółki.
   
   

W zależności od natężenia ruchu w restauracji, złożenie zamówienia oraz dokonanie płatności w Express-kiosku, jak również wydanie zamówienia powinno zająć od kilku sekund do 15 minut w godzinach szczytu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy umiejscowienie kasy rejestrującej poza Express-kioskami, za pośrednictwem których Klienci składają zamówienia i uiszczają za nie zapłatę jest zgodne z przepisami ustawy o VAT oraz Rozporządzenia Ministra Finansów?
2. Czy przyjęty przez Spółkę moment ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej jest prawidłowy?
   
3. Czy przyjęte przez Spółkę sposób i moment wydania paragonu fiskalnego, tj. przekazanie paragonu fiskalnego w momencie wydania zamówienia poprzez wydanie bezpośrednie z ręki personelu Spółki do ręki Klienta lub poprzez pozostawienie zamówienia wraz z paragonem fiskalnym do odbioru przez Klienta na tzw. ladzie wydawczej, są poprawne na gruncie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT oraz § 6 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów?
   
4. Czy obowiązki określone w ustawie o VAT i Rozporządzeniu Ministra Finansów, tj. wynikające w szczególności z art. 111 ust. 3c ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 i ust. 5 Rozporządzenia Ministra Finansów w zw. z art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy o VAT, w przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym dotyczą wyłącznie drukarek fiskalnych z pominięciem systemu sprzedaży?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Spółki umiejscowienie kas rejestrujących poza Express-kioskami, za pośrednictwem których Klienci składają zamówienia i uiszczają za nie zapłatę jest zgodne z przepisami ustawy o VAT oraz Rozporządzenia Ministra Finansów.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Szczegółowy podział kas rejestrujących ze względu na ich konstrukcję wskazany jest w § 4 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2013 r., poz. 1076).

W ww. rozporządzeniu jako jeden z typów kas rejestrujących wskazano kasy bez programu aplikacyjnego (drukarki fiskalne), tj. kasy sterowane poprzez interfejs komunikacyjny zewnętrznym programem aplikacyjnym, które nie zawierają bazy danych o towarach lub usługach, ale zawierają algorytm weryfikujący zmiany stawek podatkowych przypisanych do nazw towarów i usług.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, właśnie tego typu kasy rejestrujące (drukarki fiskalne) będą wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki.

Cechą charakterystyczną kas rejestrujących typu drukarka fiskalna jest to, że pod kątem funkcjonalnym korzystanie wyłącznie z drukarki fiskalnej (kasy bez programu aplikacyjnego) jest niemożliwe. Ewidencja sprzedaży na drukarce fiskalnej jest bowiem możliwa dopiero po podłączeniu drukarki do programu aplikacyjnego (systemu sprzedaży). Dzięki wykorzystaniu kas rejestrujących bez programu aplikacyjnego możliwe jest ich połączenie z systemem sprzedaży, wdrożonym w Express-kioskach.

Aktualnie obowiązujące przepisy, tj. ani ustawa o VAT ani wydane z jej upoważnienia rozporządzenia wykonawcze, nie regulują kwestii lokalizacji kas rejestrujących. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy nie ma przeszkód natury prawno-podatkowej, by kasy rejestrujące były zlokalizowane w innym miejscu niż miejsce, w którym Klienci Spółki składają zamówienia oraz uiszczają za nie zapłatę, a zatem w Express-kioskach.

Należy zauważyć, że także organy podatkowe co do zasady dopuszczają sytuację, gdy drukarka fiskalna jest umieszczona w innym miejscu niż stanowisko kasowo-sprzedażowe. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 12 listopada 2013 r. (sygn. ITPP1/443-802/13/AJ), organ podatkowy wskazał, że przepisy nie wykluczają współpracy jednej drukarki fiskalnej z kilkoma stanowiskami kasowo-sprzedażowymi.

Podsumowując zdaniem Wnioskodawcy przepisy ustawy o VAT oraz Rozporządzenia Ministra Finansów nie określają miejsca, w którym powinna być zlokalizowana kasa rejestrująca. W związku z powyższym na gruncie przepisów podatkowych nie ma przeszkód, by kasy rejestrujące były zlokalizowane kilka/kilkanaście metrów od stanowisk kasowo-sprzedażowych, tj. w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym kilka/kilkanaście metrów od Express- kiosków.

Ad 2

Zdaniem Spółki przyjęty przez Spółkę moment ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej jest prawidłowy.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z § 3 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania.

Zgodnie zaś z § 6 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Finansów podatnicy, prowadzący ewidencję z zastosowaniem kasy rejestrującej sporządzają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przez dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym.

Analiza wskazanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż przepisy prawa podatkowego nie określają szczegółowo momentu, w którym dana transakcja powinna być zarejestrowana za pomocą kasy rejestrującej. Jednak skoro przedmiotem ewidencji jest kwota obrotu i podatku należnego, oraz biorąc pod uwagę fakt, że na podatniku ciąży obowiązek ewidencji każdej dokonanej sprzedaży i uwzględnienie jej w fiskalnym raporcie dobowym, należy przyjąć, że ewidencja danej transakcji powinna nastąpić niezwłocznie po dokonaniu sprzedaży lub, jeśli zapłata nastąpiła przed dokonaniem sprzedaży, w momencie otrzymania przez podatnika zapłaty.

W przedstawionym przez Spółkę opisie zdarzenia przyszłego Spółka wskazała, że Klienci będą mieli możliwość złożenia zamówienia za pośrednictwem tzw. Express-kiosków. Po skompletowaniu zamówienia i jego akceptacji Klienci będą dokonywali płatności za złożone zamówienie. Po uiszczeniu zapłaty przez Klienta zamówienie będzie trafiało bezpośrednio do realizacji. Jednocześnie w tym samym momencie będzie drukowany paragon fiskalny potwierdzający dokonanie transakcji. Express-kioski będą stale połączone z kasami rejestrującymi, które to będą znajdowały się w odległości ok. 5-10 metrów od poszczególnych Express-kiosków. Ewidencja sprzedaży na kasie rejestrującej, a co za tym idzie także wydruk paragonu będzie miał miejsce bezpośrednio po akceptacji zamówienia przez Klienta oraz uiszczeniu za nie zapłaty.

Podsumowując zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym momentem, w którym należy zaewidencjonować sprzedaż będzie zaakceptowanie przez Klienta zamówienia i dokonanie zapłaty za dane zamówienie, co z kolei spowoduje przekazanie zamówienia do realizacji oraz wydanie zamówionych produktów. W ocenie Spółki takie postępowanie będzie zgodne ze wskazanym wyżej § 3 ust. 2 oraz § 6 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Finansów.

Ad 3

Zdaniem Spółki przyjęte przez Spółkę sposób i moment wydania paragonu fiskalnego, tj. przekazanie paragonu fiskalnego w momencie wydania zamówienia poprzez wydanie bezpośrednie lub poprzez pozostawienie zamówienia wraz z paragonem fiskalnym do odbioru przez Klienta na tzw. ladzie wydawczej, są poprawne na gruncie obowiązujących przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt pkt 1 ustawy o VAT podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany paragon nabywcy.

W myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących z dnia 14 marca 2013 r. przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

§ 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia wskazuje także, że jednym z obowiązków podatników prowadzących ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących jest wydanie nabywcy, bez jego żądania, paragonu fiskalnego.

W przedstawionym przez Spółkę opisie zdarzenia przyszłego wydanie paragonu Klientowi będzie miało miejsce wraz z wydaniem zamówienia. Wydanie zamówienia oraz paragonu fiskalnego może nastąpić zarówno poprzez przekazanie bezpośrednio z ręki personelu Spółki do ręki Klienta, jak i poprzez pozostawienie zamówienia wraz z paragonem fiskalnym do odbioru na tzw. ladzie wydawczej. W przypadku pozostawienia zamówienia wraz z paragonem fiskalnym do odbioru na tzw. ladzie wydawczej numery zamówień pozostawionych do odbioru będą widoczne na monitorze widocznym dla Klientów restauracji lub będą wskazywane bezpośrednio przez personel Spółki.

W ocenie Spółki przyjęte przez Spółkę sposób i moment wydania paragonu fiskalnego, tj. przekazanie paragonu fiskalnego w momencie wydania zamówienia poprzez wydanie bezpośrednio (tzn. „z ręki personelu do ręki Klienta”) lub poprzez pozostawienie zamówienia wraz z paragonem fiskalnym do odbioru przez Klienta na tzw. ladzie wydawczej, są poprawne na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o VAT oraz wydanych z upoważnienia ustawowego rozporządzeń wykonawczych, regulujących ewidencję sprzedaży z zastosowaniem kas rejestrujących.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że w obowiązujących przepisach brak jest szczegółowych uregulowań co do momentu wydania paragonu klientowi oraz formy w jakiej powinno to nastąpić (tak m.in. T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 13, Warszawa 2017).

Przyjmuje się, że wydanie paragonu powinno nastąpić „niezwłocznie”, „bez zbędnej zwłoki” po dokonanej sprzedaży. W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że paragon fiskalny powinien zostać wydany Klientowi tak szybko, jak w danych warunkach jest to możliwe. Z uwagi na to, że jak zostało to wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, kasy rejestrujące (typu drukarki fiskalne) znajdują się poza Express-kioskami, optymalnym momentem wydania paragonu fiskalnego Klientowi, który złożył zamówienie w Express-kiosku oraz dokonał zapłaty za nie, co jest równoznaczne z potwierdzeniem złożenia zamówienia, jest moment wydania jemu zrealizowanego Zamówienia. Ze względu na charakter prowadzonej działalności gospodarczej, tj. w szczególności duże natężenie ruchu, tempo pracy oraz realizację wielu zamówień jednocześnie, wydawanie paragonu fiskalnego wraz z zamówieniem jest z punktu widzenia zarówno Klientów, jak i Spółki najwygodniejsze i najbardziej racjonalne.

Przepisy nie określają także formy wydania paragonu, tj. nie wskazują czy przekazania paragonu nabywcy musi odbyć się bezpośrednio „z ręki do ręki”, czy może nastąpić poprzez pozostawienie paragonu do dyspozycji Klienta wraz z zamówieniem. „Wydanie paragonu fiskalnego” sprowadza się w istocie do przekazania go Klientowi, jednak zdaniem Wnioskodawcy intencją Ustawodawcy nie było wprowadzenie wymogu, by podatnik niejako zabiegał, czy podejmował nadmierne, nieuzasadnione w danych okolicznościach wysiłki, by paragon został przekazany bezpośrednio do nabywcy.

Zdanie Wnioskodawcy w tym zakresie jest zbieżne ze stanowiskiem organów podatkowych. Przykładowo jak wskazano w interpretacji indywidualnej z dnia 28 maja 2009 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn.: ITPP1/443-193/09/AJ: „przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie określają, w jakim terminie musi nastąpić to wydanie (wydanie paragonu - przyp. własny). W rozpatrywanej sprawie, z uwagi na charakter prowadzonej działalności, w której wpłata na rachunek bankowy zaliczki z wyprzedzeniem czasowym na poczet przyszłej usługi dokonywana przez nabywcę przy braku jego bezpośredniego kontaktu z Wnioskodawcą, przyjęte rozwiązanie, polegające na udostępnieniu do odbioru paragonu w hotelu lub zagwarantowaniu otrzymania tego dokumentu w terminie świadczenia usługi, w ocenie tutejszego organu nie uchybia wymogom zawartym w powołanych przepisach”.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy pozostawienie paragonu na tacy z zamówieniem danego Klienta stanowi wydanie paragonu w rozumieniu art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT oraz § 6 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów.

Podsumowując w ocenie Wnioskodawcy wydanie paragonu wraz z zamówieniem, tj. co do zasady od kilku sekund do ok. 15 minut (w godzinach największego ruchu) od złożenia zamówienia i uiszczenia za nie zapłaty, przy czym wydanie może mieć miejsce zarówno „z ręki do ręki”, jak i poprzez pozostawienie paragonu na tacy ze zrealizowanym zamówieniem, spełnia wymogi wskazane w ww. przepisach.

Ad 4

Zdaniem Spółki obowiązki określone w ustawie o VAT i Rozporządzeniu Ministra Finansów, tj. wynikające w szczególności z art. 111 ust. 3c ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 i ust. 5 Rozporządzenia Ministra Finansów w zw. z art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy o VAT, w przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym dotyczą wyłącznie drukarek fiskalnych z pominięciem systemu sprzedaży.

Art. 111 ust. 3c ustawy o VAT nakłada na podatników obowiązek stosowania do ewidencji obrotu i kwot podatku należnego kas rejestrujących, które nabyli w okresie, kiedy kasy te były objęte potwierdzeniem Prezesa Głównego Urzędu Miar (tzw. homologacja), o którym mowa w ust. 6b, z uwzględnieniem ust. 3d.

Powyższy przepis stanowi, że każda kasa rejestrująca dopuszczona do używania na terytorium Polski musi posiadać tzw. homologację, tj. odpowiednie potwierdzenie wydane przez Prezesa Głównego Urzędu Miar. Wydanie ww. potwierdzenia przez Prezesa Głównego Urzędu Miar poprzedzone jest badaniem kasy rejestrującej, obejmującym m.in. konstrukcję kasy (budowę kasy, sposób zabezpieczeń), a także jej oprogramowanie (bezpieczeństwo danych zapisywanych w pamięci kasy, poprawność implementacji funkcji związanych z realizacją zadań fiskalnych).

Z uwagi na to, że drukarki fiskalne ze swojej istoty nie są wyposażone w program aplikacyjny, w przypadku drukarek fiskalnych to oprogramowanie zapewnia integralność pomiędzy urządzeniem (drukarką fiskalną) a programem aplikacyjnym (systemem sprzedaży), a także zapewnia prawidłowe działanie drukarki fiskalnej oraz spełnienie wszelkich wymagań określonych ustawą o VAT oraz rozporządzeniami wykonawczymi.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do drukarek fiskalnych program aplikacyjny (system sprzedaży) nie podlega odrębnej homologacji lub certyfikacji.

Zgodnie zaś art. 111 ust. 3a pkt 4 ustawy o VAT podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do zgłaszania kas rejestrujących do obowiązkowego przeglądu technicznego właściwemu podmiotowi, prowadzącemu serwis kas rejestrujących.

Ponadto stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy o VAT podatnicy ci są także obowiązani m.in. do używania kas rejestrujących zgodnie z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 1 przedmiotowej regulacji. Art. 111 ust. 7a ustawy o VAT stanowi zaś upoważnienie ustawowe dla Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia wykonawczego.

Ww. rozporządzenie określa i precyzuje m.in. obowiązki, jakie spoczywają na podatnikach dokonujących ewidencji sprzedaży z zastosowaniem kas rejestrujących. Do takich obowiązków, warunkujących jednocześnie możliwość rozpoczęcia ewidencji sprzedaży z zastosowaniem kasy rejestrującej zalicza się zgłoszenie kasy rejestrującej do właściwego Urzędu Skarbowego oraz dokonanie fiskalizacji kasy.

Stosownie do § 13 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów rozpoczęcie prowadzenia ewidencji przez podatnika poprzedzone jest:

1. złożeniem zawiadomienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, że będzie przez niego prowadzona ewidencja przy zastosowaniu kasy - w celu odliczenia lub zwrotu kwoty wydatkowanej na zakup kasy; zawiadomienie zawiera informację o liczbie kas i miejscu (adresie) ich używania;
2. dokonaniem fiskalizacji kasy, przy czym poprzez fiskalizację kasy należy rozumieć jednokrotną i niepowtarzalną czynność inicjującą pracę modułu fiskalnego kasy z pamięcią fiskalną kasy, zakończoną wydrukiem dobowego raportu fiskalnego.
   
   

Zgodnie zaś z § 13 ust. 5 ww. Rozporządzenia w terminie 7 dni od dnia fiskalizacji kasy podatnik składa do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zgłoszenie danych dotyczących kasy, w celu otrzymania numeru ewidencyjnego.

Wskazane wyżej obowiązki odnoszą się wyłącznie do kas rejestrujących, tj. w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym do drukarek fiskalnych.

Pomimo tego, że drukarki fiskalne ze swojej istoty nie mogą działać samodzielnie, tj. bez podłączenia do programu aplikacyjnego (systemu sprzedaży), ustawa o VAT ani rozporządzenia wykonawcze nie przewidują odrębnego zgłaszania do właściwego Urzędu Skarbowego, przeprowadzania fiskalizacji ani obowiązkowych przeglądów technicznych programu aplikacyjnego (systemu sprzedaży, powiązanego zarówno z drukarkami fiskalnymi, jak i Express-kioskami). Wskazane wyżej przepisy nie przewidują również konieczności uzyskania homologacji lub odrębnej certyfikacji w odniesieniu do (samego) programu aplikacyjnego (systemu sprzedaży), niezbędnego do ewidencji sprzedaży na drukarce fiskalnej.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że wskazane wyżej obowiązki określone w ustawie o VAT oraz Rozporządzeniu Ministra Finansów odnoszą się wyłącznie do kas rejestrujących, tj. w przypadku Wnioskodawcy do drukarek fiskalnych. Program aplikacyjny (system sprzedaży), powiązany jednocześnie z drukarkami fiskalnymi i Express-kioskami nie podlega obowiązkom i rygorom określonym w ww. aktach prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, który stanowi, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 6a powołanej ustawy, kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

• dokumencie fiskalnym – rozumie się przez to paragon fiskalny, fakturę i raport fiskalny (pkt 1);
• paragonie fiskalnym – rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (pkt 12);
• raporcie fiskalnym (dobowym, okresowym, w tym miesięcznym, oraz rozliczeniowym) – rozumie się przez to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku (pkt 19).
  
  

Z zapisu § 3 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia wynika, że podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy. Otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1, 3 i 7 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję:

1. wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny (pkt 1);
2. sporządzają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym (pkt 3);
3. dokonują wydruku wszystkich emitowanych przez kasę dokumentów i w przypadku kas innych niż z elektronicznym zapisem kopii, kopii tych dokumentów na taśmie papierowej (pkt 7);
   
   

Jak wynika z § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
   
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
   
3. numer kolejny wydruku;
   
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
   
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
   
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
   
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
   
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
   
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
    
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
    
12. łączną kwotę podatku;
    
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
    
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
    
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
    
16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
    
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;
    
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    
    

Stosownie do treści art. 111 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych – uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub nieprawidłowemu ewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przez podatników, zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowego zaewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie oraz optymalne dla danego typu obrotu rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas rejestrujących, jak również celowość systematycznej aktualizacji i weryfikacji wydanych potwierdzeń, o których mowa w ust. 6b – określi, w drodze rozporządzenia szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz sposób oznaczania pamięci fiskalnej kas rejestrujących numerami unikatowymi, warunki ich przydzielania oraz dokumenty, które powinny być dołączone do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej do obrotu.

Powyższe kwestie – w stanie prawnym obowiązującym od 1 października 2013 r. – regulują przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. poz. 1076).

W myśl § 3 powołanego rozporządzenia, kasa jest urządzeniem samodzielnym lub może stanowić część składową systemu kasowego.

Zgodnie z § 4 ww. rozporządzenia, ze względu na konstrukcję, kasy dzieli się na:

1. kasy elektroniczne – kasy z programem aplikacyjnym, posiadające własną bazę danych o towarach i usługach z możliwością jej zmiany wyłącznie poprzez zdefiniowaną funkcję niezmiennego programu aplikacyjnego kasy;
2. kasy bez programu aplikacyjnego (drukarki fiskalne) – kasy sterowane poprzez interfejs komunikacyjny zewnętrznym programem aplikacyjnym, które nie zawierają bazy danych o towarach lub usługach, ale zawierają algorytm weryfikujący zmiany stawek podatkowych przypisanych do nazw towarów lub usług;
3. kasy komputerowe – kasy zbudowane na bazie komputera ze standardowym systemem operacyjnym z możliwością współpracy z komputerowym programem aplikacyjnym;
4. terminale kasowe – kasy bez programu aplikacyjnego, sterowane komputerowym programem aplikacyjnym uruchomionym na komputerze poza stanowiskiem sprzedaży i stanowiące wraz z nim zamknięty system kasowy;
5. kasy o zastosowaniu specjalnym – kasy, których konstrukcja i program pracy kasy uwzględniają szczególne zastosowanie tych kas i odpowiadają dodatkowym kryteriom i warunkom technicznym określonym w rozporządzeniu.
   
   

Jak wynika z § 7 pkt 3 powołanego rozporządzenia, kasa musi zapewniać wyświetlanie wartości sprzedaży brutto na wyświetlaczu przeznaczonym do odczytu przez klienta.

Używane przez podatników do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego urządzenia rejestrujące muszą więc zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, muszą przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych oraz muszą spełniać szereg kryteriów i warunków technicznych określonych przepisami.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, w ramach działalności gospodarczej zamierza prowadzić na terytorium Polski restauracje typu fast food, oferując swoim klientom gotowe posiłki na ciepło, lody, desery, owoce i napoje.

Spółka planuje umożliwić Klientom składanie zamówień i dokonywanie płatności przy pomocy tzw. express-kiosków - interaktywnych wyświetlaczy połączonych z systemem sprzedaży oraz kasami rejestrującymi, znajdujących się na terenie restauracji ok. 5-10 metrów od kasy rejestrującej, pozwalających na składanie zamówień przez Klientów oraz uiszczenie zapłaty za złożone zamówienia. Zamówienia złożone za pomocą Express-kiosków będą trafiały bezpośrednio do realizacji.

Do zakończenia zamówienia w Express-kiosku konieczne będzie opłacenie zamówienia. Zapłata za zamówienia złożone za pomocą Express - kiosków możliwa będzie wyłącznie za pośrednictwem karty płatniczej.

W Express-kioskach nie będą umiejscowione kasy rejestrujące, jednak Express-kioski będą stale połączone z kasami rejestrującymi (typu drukarka fiskalna - kasa bez programu aplikacyjnego, określona w § 4 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, Dz. U. z 2013 r., poz. 1076).

W momencie akceptacji zamówienia przez Klienta oraz zapłaty za nie, transakcja będzie ewidencjonowana na kasie rejestrującej oraz będzie drukowany paragon fiskalny.

W konsekwencji złożenie i realizacja zamówień przy pomocy Express-kiosków będzie wyglądała następująco:

1. Klient za pomocą Express-kiosku składa zamówienie i uiszcza zapłatę za pomocą karty płatniczej;
2. Po złożeniu zamówienia i dokonaniu zapłaty za pomocą Express-kiosku, bezpośrednio w drukarce (niebędącej drukarką fiskalną) zlokalizowanej w Express-kiosku drukowane jest potwierdzenie o dokonaniu płatności kartą płatniczą oraz numer zamówienia/odbioru zamówienia, a także z kasy fiskalnej, znajdującej się kilka/kilkanaście metrów od Express-kiosku, paragon fiskalny.
3. Zamówienie przekazywane jest do realizacji.
4. Zamówienie wydawane jest Klientowi. Paragon fiskalny wydawany jest Klientowi wraz z zamówieniem. Wydanie zamówienia oraz paragonu fiskalnego może nastąpić zarówno poprzez przekazanie bezpośrednio „z ręki do ręki” (z rąk personelu Spółki do rąk Klienta), jak i poprzez pozostawienie zamówienia wraz z paragonem fiskalnym do odbioru na tzw. ladzie wydawczej. W przypadku pozostawienia zamówienia wraz z paragonem fiskalnym do odbioru na tzw. ladzie wydawczej numery zamówień pozostawionych do odbioru będą widoczne na monitorze widocznym dla Klientów restauracji lub będą wskazywane bezpośrednio przez personel Spółki.
   
   

W zależności od natężenia ruchu w restauracji, złożenie zamówienia oraz dokonanie płatności w Express-kiosku, jak również wydanie zamówienia powinno zająć od kilku sekund do 15 minut w godzinach szczytu.

Ad 1

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zgodności z przepisami ustawy o VAT oraz Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące umiejscowienia kasy rejestrującej poza Express-kioskami, za pośrednictwem których Klienci składają zamówienia i uiszczają za nie zapłatę.

Przenosząc powyższe przepisy na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że obowiązujące w tym zakresie przepisy nie wykluczają współpracy jednej drukarki fiskalnej z dwoma czy trzema stanowiskami kasowo-sprzedażowymi.

Wobec powyższego, uwzględniając między innymi konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez niego czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie, możliwe jest prowadzenie ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu drukarki fiskalnej połączonej z kilkoma interaktywnymi wyświetlaczami w postaci express-kiosków obsługującymi system sprzedaży, o ile takie rozwiązanie konstrukcyjne jest przewidziane decyzją ministra właściwego do spraw publicznych, dopuszczającą urządzenie rejestrujące do obrotu.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ad 2 i 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia w przedmiotowym przypadku momentu ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej oraz prawidłowości sposobu i momentu wydania paragonu fiskalnego przez Spółkę na gruncie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT oraz § 6 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących, tj. przekazania paragonu fiskalnego w momencie wydania zamówienia poprzez wydanie bezpośrednie z ręki personelu Spółki do ręki Klienta lub poprzez pozostawienie zamówienia wraz z paragonem fiskalnym do odbioru przez Klienta na tzw. ladzie wydawczej.

Stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przytoczona regulacja nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej, wskazując jednocześnie, jakie elementy powinna ona zawierać.

Kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju formą ewidencji sprzedaży, zarejestrowaniu w niej podlegają wykonane przez podatnika transakcje opodatkowane oraz zwolnione z podatku VAT.

Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, musi jednak zawierać dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Z powołanych przepisów wynika zatem, iż ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega każda dokonana transakcja sprzedaży (towarów i usług) świadczona na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, i powinna się ona odbywać z chwilą powstania obowiązku podatkowego. Należy bowiem zauważyć, iż ewidencjonowanie obrotu w terminie innym niż moment powstania obowiązku podatkowego prowadziłoby do niezgodności prowadzonej ewidencji z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych oraz mogłoby skutkować nieprawidłowym sporządzeniem deklaracji podatkowej i tym samym błędnym ustaleniem należnego zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy.

Co do zasady, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1o czym stanowi art. 19a ust. 1 powołanej ustawy.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności (art. 19a ust. 7 ustawy).

Powyższy przepis reguluje kwestię terminu powstania obowiązku podatkowego w stosunku do dostawy towarów/świadczenia usług, w sytuacji, gdy podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed ich realizacją.

Potwierdza to również wskazany wcześniej § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących. Z przepisu tego wynika, że otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania.

Zauważyć w tym miejscu należy, że zarówno uregulowania ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie określają terminu zaewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej w opisanej sytuacji.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, jako zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, jest obowiązany do każdorazowego udokumentowania paragonem fiskalnym obrotu i kwot podatku należnego z dokonanych transakcji sprzedaży z chwilą otrzymania zapłaty za dane zamówienie.

Ponadto, z powołanych przepisów wynika, że Wnioskodawca jest obowiązany do wydania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy. Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie określają jednak w jakim terminie musi nastąpić wydanie paragonu fiskalnego. Tym samym sposób postępowania Wnioskodawcy polegający na przekazaniu paragonu fiskalnego w momencie wydania zamówienia poprzez wydanie bezpośrednie z ręki personelu Spółki do ręki Klienta lub poprzez pozostawienie zamówienia wraz z paragonem fiskalnym do odbioru przez Klienta na tzw. ladzie wydawczej należy uznać za prawidłowy.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 i 3 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ad 4

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, czy obowiązki wynikające w szczególności z art. 111 ust. 3c ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 i ust. 5 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących w zw. z art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy o VAT dotyczą w przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym wyłącznie drukarek fiskalnych z pominięciem systemu sprzedaży.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani używać kas rejestrujących zgodnie z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 1.

Ustęp 7a pkt 1 ww. przepisu stanowi, iż Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Natomiast w myśl art. 111 ust. 3c ustawy o VAT , podatnicy mogą stosować do ewidencji obrotu i kwot podatku należnego wyłącznie kasy rejestrujące, które nabyli w okresie, kiedy kasy te były objęte potwierdzeniem Prezesa Głównego Urzędu Miar, o którym mowa w ust. 6b, z uwzględnieniem ust. 3d.

Producenci krajowi i podmioty dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących w celu wprowadzenia ich na terytorium kraju do obrotu są obowiązani do uzyskania dla danego typu kas rejestrujących, służących do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, potwierdzenia Prezesa Głównego Urzędu Miar, że kasy te spełniają funkcje wymienione w ust. 6a oraz kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać. (art. 111 ust. 6b ustawy o VAT)

W przypadku gdy dla danego rodzaju czynności, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 7a pkt 1, są przewidziane kasy rejestrujące o zastosowaniu specjalnym - podatnik jest obowiązany stosować te kasy. (art. 111 ust. 3d ustawy o VAT)

Ponadto, zgodnie z zapisem § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy mogą stosować do ewidencji wyłącznie kasy lub system kasowy, które posiadają potwierdzenie ministra właściwego do spraw finansów publicznych o spełnieniu funkcji wymienionych w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteriów i warunków technicznych, określonych w rozporządzeniu.

Natomiast zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, rozpoczęcie prowadzenia ewidencji przez podatnika poprzedzone jest:

1. złożeniem zawiadomienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, że będzie przez niego prowadzona ewidencja przy zastosowaniu kasy, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia - w celu odliczenia lub zwrotu kwoty wydatkowanej na zakup kasy; zawiadomienie zawiera informację o liczbie kas i miejscu (adresie) ich używania;
2. dokonaniem fiskalizacji kasy.
   
   

W myśl § 13 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, w terminie 7 dni od dnia fiskalizacji kasy podatnik składa do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zgłoszenie danych dotyczących kasy, w celu otrzymania numeru ewidencyjnego.

Natomiast przez fiskalizację kasy, zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, rozumie się jednokrotną i niepowtarzalną czynność inicjującą pracę modułu fiskalnego kasy z pamięcią fiskalną kasy, zakończoną wydrukiem dobowego raportu fiskalnego.

Kasa w myśl § 3 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, jest urządzeniem samodzielnym lub może stanowić część składową systemu kasowego.

Kasy, zostały podzielone ze względu na ich konstrukcję, i tak w § 4 pkt 2 ww. rozporządzenia ustawodawca wskazał kasy bez programu aplikacyjnego (drukarki fiskalne) - kasy sterowane poprzez interfejs komunikacyjny zewnętrznym programem aplikacyjnym, które nie zawierają bazy danych o towarach lub usługach, ale zawierają algorytm weryfikujący zmiany stawek podatkowych przypisanych do nazw towarów lub usług.

W kasach, o których mowa w § 4 pkt 2, komunikacja bezprzewodowa między programem aplikacyjnym a kasą musi być dostępna jedynie poprzez elementy konstrukcyjne i programowe zamknięte w obudowie kasy, i dozwolona jest jedynie za pośrednictwem szyfrowanego kanału komunikacyjnego z wykorzystaniem mechanizmów wzajemnej autoryzacji (§ 8 ww. rozporządzenia).

Mając na uwadze powyższe przepisy, wskazać należy iż potwierdzenie Prezesa Głównego Urzędu Miar o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy o VAT, dotyczy spełnienia przez kasy rejestrujące funkcji oraz kryteriów i warunków technicznych którym muszą odpowiadać by mogły być użytkowane przez podatników prowadzących ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Ponadto podatnicy obowiązani są do właściwego użytkowania tych kas rejestrujących zgodnie z wytycznymi wynikającymi z rozporządzenia.

Przed rozpoczęciem prowadzenia ewidencji za pomocą kas posiadających ww. potwierdzenie podatnik obowiązany jest dokonać fiskalizacji kasy oraz dokonać zawiadomienia właściwego Naczelnika urzędu skarbowego, że będzie przez niego prowadzona ewidencja przy zastosowaniu danej kasy rejestrującej.

Z opisu sprawy wynika, iż opisane we wniosku kasy są drukarkami fiskalnymi – kasami bez programu aplikacyjnego, o których mowa w § 4 pkt 2 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące. Wskazać należy, iż kasa rejestrująca by mogła zostać wprowadzona do obrotu poddawana jest szeregom badań technicznych pozwalających ocenić czy posiada funkcje oraz jej kryteria i warunki techniczne spełniają wymagania określone w rozporządzeniu, pozwalające wydać potwierdzenie, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy o VAT. To podczas tych badań dochodzi do oceny czy dany sprzęt (kasa) współgrający z innymi (określonymi przez producenta) programami bądź urządzeniami spełnia wymagane przepisami prawa warunki pozwalające wprowadzić je do obrotu.

Tym samym, należy uznać, iż obowiązki wynikające w szczególności z art. 111 ust. 3c ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 i ust. 5 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących w zw. z art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy o VAT dotyczą w przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym drukarek fiskalnych nie zaś podłączanego do nich programu aplikacyjnego (systemowi sprzedaży).

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.