Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.369.2017.1.RR
z 12 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2017 r. (data wpływu 27 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Aktora świadczącego usługę kulturalną korzystającą ze zwolnienia od podatku podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Aktora świadczącego usługę kulturalną korzystającą ze zwolnienia od podatku podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W roku 2017 Sp. z o.o. Sp. k. (dalej: „Wnioskodawca”) zawarł umowę z Aktorem, której przedmiotem jest udział w filmie oraz przeniesienie praw do artystycznego wykonania. Na mocy tej umowy Aktor zobowiązuje się przenieść wszystkie prawa do rozporządzania i korzystania z artystycznego wykonania na wszystkich znanych polach eksploatacji, bez ograniczenia czasowego ani terytorialnego w związku z jego udziałem w filmie.

Film jest utworem fabularnym, w którym (jak w innym tego typu utworach) aktorzy za pomocą dostępnych środków artystycznego wyrazu kreują powierzone im role (na podstawie scenariusza oraz wskazówek reżysera).

Aktor w zamian za wynagrodzenie (honorarium) zobowiązuje się do artystycznego wykonania zadań aktorskich (roli) oraz przenosi prawa do artystycznego wykonania (prawa pokrewne w rozumieniu art. 35 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r., tekst jednolity z dnia 17 maja 2006 r. Dz. U. Nr 90, poz. 631, zwane dalej „prawami pokrewnymi”) w zakresie, o którym mowa powyżej.

Dodatkowo, Aktor zobowiązuje się do wykonania swojej roli w warunkach, które umożliwiają sprawne nakręcenie filmu, w tym do podporządkowania się harmonogramowi produkcji filmu, nauczenia się roli na pamięć, brania udziału w próbach oraz powtórkach, dbania o swój stan zdrowia oraz do udziału w działaniach towarzyszących filmowi (w tym do udziału w promujących film konferencjach prasowych oraz w sesjach do plakatu, promującego ten film).

Biorący udział w filmie Aktor realizuje swoją działalność w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej i posiada nadany mu numer VAT. W konwekwencji wystawia on na Wnioskodawcę faktury VAT - za usługi, wykonywane na podstawie ww. umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy właściwe jest zastosowanie zwolnienia VAT w stosunku do usług świadczonych przez Aktora na rzecz Wnioskodawcy, polegających (jak opisano powyżej) na osobistym odtworzeniu powierzonej roli w filmie, biorąc pod uwagę status Aktora jako artysty-wykonawcy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, i w konsekwencji czy Wnioskodawca miałby prawo od odliczenia VAT naliczonego z faktur wystawionych przez Aktora (jeżeli na tych fakturach taki podatek zostałby wykazany)?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi Aktora są zwolnione z VAT i dlatego ewentualny podatek wykazany na fakturach tego ostatniego nie podlegałby odliczeniu przez Wnioskodawcę.

Usługi kulturalne.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. wprowadzono regulacje dotyczące stosowania zwolnienia od VAT dla tzw. usług kulturalnych. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) Ustawy VAT, zwolnieniu od opodatkowania podlegają m.in. usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Wykonywanie przez te podmioty usług kulturalnych powoduje zatem obowiązek zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ustawa VAT nie zawiera definicji legalnej pojęcia „usługi kulturalne”. Tej definicji trudno jest także doszukać się w innych aktach prawnych. Mimo że klasyfikacja statystyczna znajduje bezpośrednie zastosowanie jedynie w tych przypadkach, w których przepisy VAT powołują symbole statystyczne, w przedmiotowej sprawie PKWiU może służyć jako jedna ze wskazówek interpretacyjnych.

W konsekwencji należy uznać, że usługi klasyfikowane w dziale 90 PKWiU „Usługi kulturalne i rozrywkowe” ("usługi artystów wykonawców" - 90.01.10), zawierają się w pojęciu „usługi kulturalne”, do którego odnosi się art. 43 ust. 1 pkt 33 Ustawy VAT.

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór), a w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

• wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
• muzyczne i słowno-muzyczne,
• sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne - audiowizualne (w tym filmowe).
  
  

W ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 1) użyto wyrażenia „w szczególności”, co oznacza, że nie jest to zbiór zamknięty. Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

• mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
• stanowić przejaw działalności twórczej (jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym),
• posiadać indywidualny charakter (cecha indywidualności przejawia się w samym procesie twórczym i oznacza oryginalność, niepowtarzalność).
  
  

Tylko w razie spełnienia tych przesłanek przysługują twórcy zarówno autorskie prawa osobiste, jak i autorskie prawa majątkowe, w szczególności zaś wynagrodzenie za korzystanie z utworu.

Ponadto, zgodnie z art. 17 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu Powyższe przepisy chronią prawa Wnioskodawcy jako twórcy utworów powstałych w wykonaniu umów, wyżej wskazanego rodzaju.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochronie podlega każde artystyczne wykonanie utworu niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Artystycznym wykonaniem w rozumieniu wyżej powołanego ust. 1 są - zgodnie z ust. 2 art. 85 - w szczególności: "działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania."

W myśl art. 86 ust. 1 ww. ustawy, prawo artysty wykonawcy obejmuje wyłączne prawo do ochrony dóbr osobistych dotyczących artystycznego wykonania (dalej następuje przykładowe wyliczenie trzech uprawnień osobistych) oraz do korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego na wymienionych wyczerpująco w tym przepisie polach eksploatacji:

• "w zakresie utrwalania i zwielokrotniania - wytwarzania określoną techniką egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,
• w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie utrwalono - wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzemplarzy,
• w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny niż określony w lit. b - nadawania, reemitowania oraz odtwarzania, chyba że są one dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, a także publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym."
  
  

Art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych przyznaje zaś artyście wykonawcy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania.

Powyższe przepisy chronią prawa Aktora jako artysty wykonawcy wykonującego utwory (podlegające osobnej ochronie). Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w niniejszym wniosku usługi, stanowią przejaw indywidualnej działalności twórczej i dodatkowo wiążą się z otrzymaniem wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw autorskich majątkowych (praw do artystycznego wykonania utworów w zakresie wskazanym w umowie), co decyduje o tym, że należy je zaliczyć do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) Ustawy VAT.

Wyłączenie z zakresu zwolnienia:

Przepis art. 43 ust. 19 Ustawy VAT przewiduje szereg wyłączeń z zakresu zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.

W kontekście usług opisanych wyżej, należy odnieść się przede wszystkim do następujących wyłączeń:

• usługi związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach (art. 43 ust. 19 pkt 1),
• usługi związane z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach (art. 43 ust. 19 pkt 4).
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, żadne z wymienionych powyżej wyłączeń nie ma zastosowania do świadczonych przez Aktora usług, gdyż dotyczą one usług, których przedmiotem są nośniki, takie jak płyty CD czy DVD.

Przepis ten wyłącza z zakresu objętego zwolnieniem VAT, w szczególności, usługi wypożyczalnia filmów i innych nagrań na nośnikach. Przedmiotem wyłączenia są także usługi związane z produkcją nośników (płyty DVD, CD, inne) obejmujące czynności związane z procesem technologicznym, nagrywaniem treści audiowizualnych na nośnikach.

Innymi słowy, aby mówić o wyłączeniu zwolnienia VAT, świadczona usługa musi wykazywać związek z jakimkolwiek "nośnikiem".

Przepisu tego nie należy natomiast interpretować jako podstawy prawnej do opodatkowania wszelkich usług związanych z szeroko rozumianym tworzeniem filmów czy nagrań (np. usług aktorów, reżyserów czy operatorów filmowych) - jeżeli tylko film czy audycja telewizyjna są rejestrowane i utrwalane na (jakimkolwiek) nośniku. Ww. przepisy odnoszą się bowiem wyłącznie do tych podmiotów, których działania koncentrują się na nośnikach, a nie do osób świadczących usługi, których istotą jest twórczy i artystyczny wkład w powstanie dzieła (utworu) w rozumieniu wyżej powołanych przepisów ustaw, z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przeciwnym razie należałoby uznać, że taka sama usługa świadczona w teatrze oraz świadczona przed kamerą podlegałyby innemu ujęciu dla celów VAT.

Powyższy wniosek znajduje też potwierdzenie w analizie grupowań PKWiU (o których mowa wyżej). Także zatem na tej podstawie należy uznać, że usługi wykonywane przez Aktora, jako usługi kulturalne świadczone przez indywidualnego twórcę (aktora) oraz przenoszącą prawa do artystycznego wykonania utworów (prawa pokrewne) za wynagrodzeniem na zleceniodawcę (tj. na Wnioskodawcę) korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) Ustawy VAT.

Podobnie wypowiadały sie wielokrotnie organy interpretacyjne. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 21 sierpnia 2015 r. (IPPP2/4512-629/15-2/MAO), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej (ILPP1/443-975/14-2/HW) z 20 stycznia 2015 r. oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 25 lipca 2013 r. (IPPP3/443-452/13-2/MKw).

W tej ostatniej czytamy:

"Ponadto, wyłączenie z powyższego zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 19 pkt 1 ustawy, dotyczące usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach, których w opisanym we wniosku przypadku Aktor nie świadczy, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania. Wymienione w ww. artykule usługi dotyczą usług, których przedmiotem są gotowe (nagrane) nośniki takie jak płyty CD czy DVD. Z kolei Aktor świadczy jedynie usługi kulturalne oraz wnosi swój twórczy i artystyczny wkład w powstanie dzieła (utworu) w rozumieniu powołanych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zatem, stwierdzić należy, iż Aktor nie może do świadczonych przez siebie usług w zakresie osobistego udziału w serialu telewizyjnym oraz udziału w filmach fabularnych zarówno w zakresie osobistego udziału w roli aktora jak i w zakresie podkładania głosu z polską wersją językową (tzw. dubbing) zastosować 8% stawki podatku od towarów i usług na podstawie załacznika nr 3 poz. 181 ustawy. Oznacza to, że ww. usługi osobistego udziału w serialu telewizyjnym, filmach fabularnych korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b."

Reasumując, Aktor świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługę podlegającą zwolnieniu. Jeżeli zaś faktura wystawiona przez Aktora wykazuje VAT, Wnioskodawca nie będzie mieć prawa do odliczenia tego podatku (co wynika z art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę z Aktorem, której przedmiotem jest udział w filmie oraz przeniesienie praw do artystycznego wykonania. Na mocy tej umowy Aktor zobowiązuje się przenieść wszystkie prawa do rozporządzania i korzystania z artystycznego wykonania na wszystkich znanych polach eksploatacji, bez ograniczenia czasowego ani terytorialnego w związku z jego udziałem w filmie. Biorący udział w filmie Aktor realizuje swoją działalność w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej i posiada nadany mu numer VAT. W konwekwencji wystawia on na Wnioskodawcę faktury VAT - za usługi, wykonywane na podstawie ww. umowy.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy budzi prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Aktora jako artysty-wykonawcy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych za usługi polegające na osobistym odtworzeniu powierzonej roli w filmie.

W pierwszej kolejności należy rozważyć, czy ww. faktury dokumentują czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z tego wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (…).
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy o VAT, w poz. 181 ustawodawca wymienił usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zauważyć tu należy, że powyższy przepis ma charakter przedmiotowo – podmiotowy, tzn. znajdzie zastosowanie wówczas, gdy oba warunki w nim wskazane są spełnione łącznie, tj. po pierwsze – jest to rodzaj świadczonej usługi - usługa kulturalna, a po drugie – podmiot, który tę usługę świadczy musi być twórcą lub artystą wykonawcą.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”, jednak uznać należy, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Tym samym wskazać należy, że kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanymi z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

Dodatkowo, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r., poz. 862), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Rozważając możliwość zwolnienia świadczonych przez Aktora usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, na wstępie wskazać należy, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017, poz. 880, z późn. zm.) – do której odwołuje się ustawodawca w treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne (art. 1 ust. 2 pkt 7 i 8 ww. ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje - na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy - każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę z Aktorem, posiadajacym status artysty – wykonawcy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, który realizuje swoją dzialalność w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej i posiada nadany mu numer VAT.

W świetle powołanych powyżej uregulowań zawartych w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych zauważyć należy, że ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy korzystają wyłącznie własne twórcze wykonania artystów posiadające cechy oryginalności i indywidualności (utwory), których autorstwo uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub podano do publicznej wiadomości w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy usługi świadczone przez Aktora na rzecz Wnioskodawcy, polegające na osobistym odtworzeniu powierzonej roli w filmie stanowią niewątpliwie wykonania w rozumieniu powołanego wyżej art. 85 ust. 2 ustawy, gdyż w sposób twórczy przyczyniają się do powstania wykonania.

Zatem w stosunku do usług świadczonych przez Aktora na rzecz Wnioskodawcy, polegających na osobistym odtworzeniu powierzonej roli w filmie, za które to Aktor wynagradzany jest formie honorariów – występuje jako twórca i artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym należy uznać za wypełnioną przesłankę podmiotową art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy.

Zatem zasadnym staje się przeanalizowanie, czy usługi świadczone przez Aktora na rzecz Wnioskodawcy, polegające na osobistym odtworzeniu powierzonej roli w filmie, można uznać za usługi kulturalne.

Z analizy zakresu świadczonych przez Aktora na rzecz Wnioskodawy usług wynika, że mają one niewątpliwie związek z kulturą rozumianą jako ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w tym przypadku w postaci zadań aktorskich w produkcjach filmowych. Tym samym uznać należy, że świadczone przez przez Aktora na rzecz Wnioskodawy w tym zakresie usługi są usługami kulturalnymi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.

Ponieważ Aktor jest podmiotem (artystą - wykonawcą), o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy (co wskazano w opisie sprawy), to świadczone przez niego usługi w ww. zakresie, za które otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium stanowią usługi kulturalne w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy korzystające ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu.

Przechodząc do głównego zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, a więc prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych przez Aktora (jeżeli na tych fakturach taki podatek zostałby wykazany) za usługi świadczone przez Aktora na rzecz Wnioskodawcy, polegające na osobistym odtworzeniu powierzonej roli w filmie, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o wartość podatku naliczonego jeżeli na tych fakturach taki podatek zostałby wykazany. Usługa świadczona przez Aktora jak wykazano powyżej korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy. Brak prawa do odliczenia wynika z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą jest zwolniona od podatku. Jak wyjaśniono na wstępie Wnioskodawca nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja jest zwolniona od podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.