Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.276.2017.1.KU
z 13 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 sierpnia 2017 r. (data wpływu 4 września 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej mieszkania oraz zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej (pytania Nr 3-4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 22 sierpnia 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.189.2017.1.KU, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 22 sierpnia 2017 r. (data doręczenia 25 sierpnia 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 31 sierpnia 2017 r. (data wpływu 4 września 2017 r.), nadanym za pośrednictwem …. w dniu 1 września 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca oraz Jego małżonka są osobami fizycznymi mającymi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oboje podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wraz z żoną nabył do majątku wspólnego mieszkanie znajdujące się w bloku. Nieruchomość została nabyta dla potrzeb osobistych Wnioskodawcy i Jego rodziny, jako inwestycja na przyszłość. Zakup mieszkania został sfinansowany ze środków własnych oraz z kredytu udzielonego przez bank. Obecnie Wnioskodawca wraz z małżonką rozważa oddanie mieszkania w najem osobom trzecim. Wnioskodawca zatrudniony jest na umowę o pracę na pełny etat, a Jego małżonka na ¾ etatu, co stanowi ich główne źródło dochodu.

W związku z tą okolicznością, Wnioskodawca nie zamierza angażować się osobiście w proces pozyskiwania wynajmujących, planuje jedynie korzystać z portali pośredniczących w wynajmie m.in. ….pl oraz …..com. Wynajmujący korzystający z wymienionych portali, zainteresowani są głównie wynajmem na bardzo krótki okres, najczęściej od jednego do kilku dni, tydzień lub dwa (zgodnie z zasadami airbnb.pl istnieje również teoretyczna możliwość wynajmu na dłuższy okres). Wnioskodawca nie wyklucza także oddania w najem na dłuższy okres, np. rok, w przypadku gdyby znalazła się odpowiednia osoba, chcąca podpisać umowę najmu na dłuższy czas. Taka sytuacja jest dla Wnioskodawcy korzystniejsza z logistyczno-operacyjnego punktu widzenia, gdyż nie wymaga tak dużego zaangażowania, jak w przypadku najmu na doby. Nie ma bowiem konieczności częstego sprawdzania skrzynki pocztowej/konta na wskazanym portalu, odpisywania na maile oraz kontaktu telefonicznego z zainteresowanymi gośćmi, wizyt w mieszkaniu w celu przekazania/odbioru kluczy, posprzątania.

Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę oraz Jego małżonkę w dniu 23 stycznia 2017 r. Nieruchomość została wybudowana w latach 70-tych. Przez ostatnie 5 lat (przed nabyciem przez Wnioskodawcę) nieruchomość była wykorzystywana na cele mieszkalne przez poprzedniego właściciela, co Wnioskodawca jest w stanie wykazać. Ponadto, zakupione mieszkanie znajdowało się w złym stanie technicznym. Ponoszone są wydatki m.in. na: wymianę instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz elektrycznej, wymianę podłóg, płytkowanie, kładzenie gładzi na ścianach, montaż podwieszanego sufitu, malowanie, wymianę stolarki drzwiowej oraz stolarki okiennej, armatury sanitarnej i łazienkowej. Wydatki te spowodują wzrost wartości użytkowej mieszkania. Szacuje się, że wydatki te wyniosą co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości. Przy czym, jako wartość początkową przyjęto cenę należną zbywcy, koszty podatku od czynności cywilnoprawnych, koszty podatku od towarów i usług, koszty taksy notarialnej oraz koszty odsetek od kredytu naliczonych i zapłaconych do dnia przekazania mieszkania do używania. Dodatkowo, Wnioskodawca poniesie wydatki związane z wyposażeniem mieszkania w meble, sprzęty RTV-AGD, oświetlenie. Cena jednostkowa każdego sprzętu nie powinna przekroczyć 3 500 zł.

Czynności Wnioskodawcy ograniczyłyby się jedynie do udostępnienia mieszkania, bez dodatkowych usług, jak np. przyrządzanie posiłków, czy usługi sprzątania w trakcie pobytu gościa. Wnioskodawca ani Jego małżonka nie prowadzą działalności gospodarczej, nie będą korzystać z pomieszczenia biurowego. Mieszkanie nie stanowi środka trwałego związanego z działalnością gospodarczą. Ewentualny przychód z najmu przeznaczony zostanie na spłatę rat kredytu.

Wnioskodawca chciałby skorzystać z opodatkowania ewentualnych przychodów z najmu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie ryczałtu przychodów ewidencjonowanych, według stawki 8,5%. Ponadto, zamierza złożyć, w odpowiednim czasie, oświadczenie o sposobie rozliczania, informując, że w bieżącym roku podatkowym będzie rozliczał się powyższą metodą. Ponadto, Wnioskodawca poinformował, że złożył odrębny wniosek w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W piśmie z dnia 31 sierpnia 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że posiada prawo własności do lokalu. Jego żona również posiada prawo własności lokalu. Nieruchomość została nabyta w drodze umowy sprzedaży do majątku wspólnego małżonków. Ponadto wskazał, że zamierza wynająć posiadane mieszkanie od września 2017 r. Wnioskodawca będzie oddawał mieszkanie w najem jako osoba prywatna, nie w ramach działalności gospodarczej. Mieszkanie dostępne będzie do wynajmu na doby, dni, tygodnie, miesiące i lata. Wnioskodawca przewiduje, że najczęściej mieszkanie wynajmowane będzie na doby, dni i tygodnie, jednak może być wynajęte na dłuższy okres (mierzony w miesiącach lub latach), jeśli znajdą się osoby chętne na tak długi okres najmu. Wnioskodawca posiada faktury/rachunki dokumentujące ponoszone wydatki. Zamierza zaliczyć przedmiotowe mieszkanie do środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej, według 10% stawki amortyzacyjnej.

Dodał także, że zamierza zaliczyć do pośrednich kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu: wyposażenia mieszkania, tj. zakupu mebli (łóżek, szaf, stołów, krzeseł), oświetlenia, sprzętu RTV (telewizora) i AGD (lodówki, pralki, zmywarki, czajnika, zastawy stołowej, zabudowy kuchennej niezwiązanej trwale z takimi elementami konstrukcyjnymi budynku jak ściany; podłoga, sufit), opłat za media (prąd, gaz, wywoź śmieci, itp.), czynszu płaconego do spółdzielni, podatku od nieruchomości, ubezpieczenia nieruchomości, wydatków na środki czystości. Poniesienie wyżej wymienionych wydatków, stanowiących pośrednie koszty uzyskania przychodów, warunkuje osiąganie przychodów z najmu. Mieszkanie nieposiadające podstawowych mebli, sprzętu AGD, bez dostępu do prądu, wody, itd. nie może spełniać funkcji noclegowej. Lokal niespełniający podstawowych funkcji, jakich wymaga się od mieszkania, nie będzie obiektem zainteresowania ze strony potencjalnych wynajmujących. W konsekwencji, nie będzie generował przychodów. Tak jak zaznaczono we wniosku, mieszkanie będzie oferowane do wynajmu w serwisie … oraz …, gdzie Wnioskodawca zamieści zdjęcia mieszkania wraz z opisem jego wyposażenia oraz udogodnień.

Biorąc pod uwagę swoje doświadczenie jako osoby, która sama korzystała z najmu takiego rodzaju, Wnioskodawca zwraca uwagę, że im wygodniejsze, ładniejsze, dobrze wyposażone i czystsze mieszkanie, tym większe zainteresowanie ze strony wynajmujących, co skutkuje większymi przychody z najmu. Wydatki na wyposażenie stanowią zatem wydatki ponoszone w celu osiągnięcia przychodów. Zaś wydatki ponoszone na czynsz płacony wspólnocie mieszkaniowej, podatek od nieruchomości, ubezpieczenie lokalu stanowią, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Stanowią one wydatki niezbędne i konieczne do korzystania z mieszkania i jego zachowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy wykładnia przepisu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na jego zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę, zatem na zaliczenie uzyskanych przychodów z najmu mieszkania do tego źródła przychodów?
2. Czy wykładnia przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) w zw. z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne pozwala na jego zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę, zatem na opodatkowanie przychodów z najmu podatkiem zryczałtowanym w wysokości 8,5%?
3. Czy przepis art. 22a ust. 1, art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć w ten sposób, że w zdarzeniu przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę należy powiększyć wartość początkową mieszkania w dniu jego wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych o wydatki poniesione na wymianę instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz elektrycznej, wymianę podłóg, płytkowanie, kładzenie gładzi na ścianach, montaż podwieszanego sufitu, malowanie, wymianę stolarki drzwiowej oraz stolarki okiennej, armatury sanitarnej i łazienkowej?
4. Czy wykładnia przepisu art. 22j ust. 1 pkt 3 oraz art. 22j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na ich zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę, czyli na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od nabytego mieszkania, według stawki 10%?
5. Czy brzmienie i wykładnia przepisu art. 22 ust. 1 oraz art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na ich zastosowanie, w odniesieniu do wydatków na wyposażenie mieszkania obejmujących: meble, oświetlenie, sprzęt RTV i AGD, a także opłat za media (prąd, gaz, wywóz śmieci, itp.), czynsz płacony do spółdzielni, podatek od nieruchomości, ubezpieczenie nieruchomości oraz wydatków na środki czystości związane z wynajmowanym lokalem, zatem wydatki te mogą stanowić pośrednie koszty uzyskania przychodów, podlegające rozliczeniu w dacie ich poniesienia?
6. Czy brzmienie i wykładnia przepisu art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 32 i pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala w zdarzeniu przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę na uznanie wydatków w postaci odsetek bankowych od kredytu na zakup nieruchomości, jako kosztów uzyskania przychodów?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytań oznaczonych Nr 3-4. Natomiast w odniesieniu do pytań oznaczonych Nr 1-2 i Nr 5-6, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku:

Ad. 3)

Na podstawie brzmienia i wykładni przepisu art. 22a ust. 1, art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz.2032, z późn. zm., dalej jako: ustawa o PIT), wartość początkową mieszkania w dniu jego wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, należy powiększyć o wydatki poniesione na wymianę instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz elektrycznej, wymianę podłóg, płytkowanie, kładzenie gładzi na ścianach, montaż podwieszanego sufitu, malowanie, wymianę stolarki drzwiowej oraz stolarki okiennej, armatury sanitarnej i łazienkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy przepis należy rozumieć w ten sposób, że tylko nieruchomość kompletna i zdatna do użytku może być przedmiotem amortyzacji, zaś przez „kompletność” i „zdatność do użytku” należy rozumieć nieruchomość przystosowaną do używania i korzystania z niej zgodnie z jej funkcją. Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, w świetle ww. przepisu, wydatki poniesione na przystosowanie mieszkania nabytego w złym stanie technicznym do jego używania, jako lokalu na wynajem, stanowią wydatki, które powiększają jego wartość początkową.

Ponadto, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, za wartość początkową środków trwałych w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia. Przy czym, przez cenę nabycia w myśl art. 22g ust. 3 ustawy o PIT, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy, z brzmienia i wykładni przepisów art. 22a ust. 1, art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o PIT wynika, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku, wydatki, o których mowa w pytaniu 3, poniesione w celu przystosowana lokalu mieszkalnego do wynajmu, poniesione przed przekazaniem go do użytkowania, nie stanowią pośrednich kosztów uzyskania przychodów rozliczanych jednorazowo, ale powiększają wartość początkową mieszkania, stanowiącą podstawę do naliczenia odpisów amortyzacyjnych.

Ad. 4)

W ocenie Wnioskodawcy, wykładnia przepisu art. 22j ust. 1 pkt 3 oraz art. 22j ust. 3 ustawy o PIT pozwala na ich zastosowanie w stanie przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę, czyli na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od nabytego mieszkania według stawki 10%.

Zgodnie z przepisem art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat w przypadku budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w art. 22j ust. 1 pkt 4.

Z kolei, przepis art. 22j ust. 3 ustawy o PIT określa, kiedy środki trwałe uznaje się za używane i ulepszone, tj.:

1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Powyższy zapis należy rozumieć w ten sposób, że indywidualne stawki amortyzacyjne mogą być ustalane jedynie dla takich środków trwałych, które - w rozumieniu ustawy - są albo używane, albo ulepszone, a ponadto nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika.

W podanej definicji występują dwa istotne sformułowania: pojęcie „przed nabyciem”, które oznacza, że chodzi o przeniesienie własności oraz udowodnienie „wykorzystania”, bez doprecyzowania przez kogo i na jakie cele dany składnik majątku miał być wykorzystywany. Zgodnie ze słownikową definicją, przez pojęcie używania rozumie się wykorzystywanie, czyli używanie czegoś z korzyścią, pożytkiem (Słownik współczesny języka polskiego pod red. prof. dr hab. Bogusława Dunaja, wyd. Wilga, Warszawa 1996, s. 1296). Używanie środka trwałego musi zatem nastąpić przed jego nabyciem przez podatnika, co oznacza, że podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji, jeżeli nabył używany środek trwały, który przed jego nabyciem był wykorzystywany u poprzedniego właściciela (właścicieli) przez wymagany okres 60 miesięcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o PIT należy rozumieć w powyższy sposób, zatem w zdarzeniu przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę możliwe będzie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od nabytego mieszkania według stawki 10%.

W ocenie Wnioskodawcy, przepis art. 22j ust. 3 pkt 2 ustawy o PIT należy rozumieć w ten sposób, że skoro zakupione mieszkanie znajdowało się w złym stanie technicznym i Wnioskodawca poniósł wydatki m.in. na: wymianę instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz elektrycznej, wymianę podłóg, płytkowanie, położenie gładzi na ściany, montaż podwieszanego sufitu, malowanie, wymianę stolarki drzwiowej oraz stolarki okiennej, armatury sanitarnej i łazienkowej i wydatki te spowodowały wzrost wartości użytkowej mieszkania, to nabyte mieszkanie zostało ulepszone.

Ponadto, Wnioskodawca uważa, że wartość początkową, o której mowa w przepisie art. 22j ust. 3 pkt 2 ustawy o PIT należy rozumieć jako sumę ceny należnej zbywcy, kosztu podatku od czynności cywilnoprawnych, kosztu podatku VAT (jeśli nie podlega on odliczeniu), kosztu taksy notarialnej oraz kosztu odsetek od kredytu naliczonych i zapłaconych do dnia przekazania mieszkania do używania, w myśl przepisu art. 22g ust. 3 ustawy o PIT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wykładnia przepisu art. 22j ust. 1 pkt 3 oraz art. 22j ust. 3 ustawy o PIT, pozwala na ich zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę, czyli pozwala na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od nabytego mieszkania według stawki 10%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą, np. przepisy art. 180 i 191 ustawy Ordynacja podatkowa. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.