2017.09.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-1.4011.282.2017.1.KU

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.282.2017.1.KU
z 18 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2017 r. (data wpływu 13 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 sierpnia 2017 r. (data wpływu 5 września 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów (pytania Nr 5-6) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 22 sierpnia 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.193.2017.1.KU, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 22 sierpnia 2017 r. (data doręczenia 25 sierpnia 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 31 sierpnia 2017 r. (data wpływu 5 września 2017 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty… w dniu 1 września 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca oraz Jego małżonka są osobami fizycznymi mającymi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oboje podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wraz z żoną nabył do majątku wspólnego mieszkanie znajdujące się w bloku. Nieruchomość została nabyta dla potrzeb osobistych Wnioskodawcy i Jego rodziny, jako inwestycja na przyszłość, w celu zapewnienia swoim dzieciom warunków mieszkaniowych, kiedy już staną się dorosłe i samodzielne. Zakup mieszkania został sfinansowany ze środków własnych oraz z kredytu udzielonego przez bank. W chwili obecnej dzieci Wnioskodawcy są małe. Ze względów praktycznych oraz ekonomicznych niezagospodarowanie mieszkaniem do czasu wejścia dzieci w dorosłość i przekazania im mieszkania byłoby zachowaniem nieracjonalnym. Mieszkanie niewykorzystywane jest tylko źródłem kosztów, a dodatkowo niszczeje m.in. z uwagi na brak właściwej cyrkulacji powietrza, brak możliwość podjęcia natychmiastowych działań w sytuacjach awaryjnych (np. zalanie, awaria instalacji, działanie szkodników, itd.)

Wnioskodawca wraz z małżonką rozważa oddanie mieszkania w najem osobom trzecim. Wnioskodawca jak i małżonka są zatrudnieni na umowę o pracę na pełny etat, co stanowi ich główne źródło dochodu.

W związku z tą okolicznością, Wnioskodawca i Jego małżonka nie zamierzają angażować się osobiście w proces pozyskiwania wynajmujących. Wnioskodawca planuje jedynie korzystać z portali pośredniczących w wynajmie m.in. airbnb.pl oraz booking.com. Wynajmujący korzystający z wymienionych portali, zainteresowani są głównie wynajmem na bardzo krótki okres, najczęściej od jednego do kilku dni, tydzień lub dwa (zgodnie z zasadami airbnb.pl istnieje również teoretyczna możliwość wynajmu na dłuższy okres). Wnioskodawca nie wyklucza także oddania w najem na dłuższy okres, np. rok, w przypadku gdyby znalazła się odpowiednia osoba, chcąca podpisać umowę najmu na dłuższy czas. Taka sytuacja jest dla Wnioskodawcy korzystniejsza z logistyczno-operacyjnego punktu widzenia, gdyż nie wymaga tak dużego zaangażowania, jak w przypadku najmu na doby. Nie ma bowiem konieczności częstego sprawdzania skrzynki pocztowej/konta na wskazanym portalu, odpisywania na maile oraz kontaktu telefonicznego z zainteresowanymi gośćmi, wizyt w mieszkaniu w celu przekazania/odbioru kluczy, posprzątania.

Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę oraz Jego małżonkę w dniu 16 marca 2017 r. Nieruchomość została wybudowana w latach 70-tych. Przez ostatnie 5 lat (przed nabyciem przez Wnioskodawcę) nieruchomość była wykorzystywana na cele mieszkalne przez poprzedniego właściciela, co Wnioskodawca jest w stanie wykazać. Ponadto, zakupione mieszkanie znajdowało się w złym stanie technicznym. Obecnie ponoszone są wydatki m.in. na: wymianę instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz elektrycznej, wymianę podłóg, płytkowanie, montaż wielkoformatowych płyt betonowych na ścianach wraz z gładziami, montaż podwieszanego sufitu, malowanie, wymianę stolarki drzwiowej oraz częściowo stolarki okiennej, armatury sanitarnej i łazienkowej. Wydatki te spowodują wzrost wartości użytkowej mieszkania. Szacuje się, że wydatki te wyniosą co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości. Przy czym, jako wartość początkową przyjęto cenę należną zbywcy, koszty podatku od czynności cywilnoprawnych, koszty podatku od towarów i usług, koszty taksy notarialnej oraz koszty odsetek od kredytu naliczonych i zapłaconych do dnia przekazania mieszkania do używania. Dodatkowo, Wnioskodawca poniesie wydatki związane z wyposażeniem mieszkania w meble, sprzęty RTV-AGD, oświetlenie. Cena jednostkowa każdego sprzętu nie powinna przekroczyć 3 500 zł.

Czynności Wnioskodawcy ograniczyłyby się jedynie do udostępnienia mieszkania, bez dodatkowych usług, jak np. przyrządzanie posiłków, czy usługi sprzątania w trakcie pobytu gościa. Wnioskodawca ani Jego małżonka nie prowadzą działalności gospodarczej, nie będą korzystać z pomieszczenia biurowego. Mieszkanie nie stanowi środka trwałego związanego z działalnością gospodarczą. Ewentualny przychód z najmu przeznaczony zostanie na spłatę rat kredytu.

Wnioskodawca chciałby skorzystać z opodatkowania ewentualnych przychodów z najmu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, według stawki 8,5%. Ponadto, zamierza złożyć, w odpowiednim czasie, oświadczenie o sposobie rozliczania, informując, że w bieżącym roku podatkowym będzie rozliczał się powyższą metodą. Ponadto, Wnioskodawca poinformował, że złożył odrębny wniosek w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W piśmie z dnia 31 sierpnia 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że posiada prawo własności do lokalu. Jego żona również posiada prawo własności lokalu. Nieruchomość została nabyta w drodze umowy sprzedaży do majątku wspólnego małżonków. Ponadto wskazał, że zamierza wynająć posiadane mieszkanie od połowy/końca września 2017 r. Wnioskodawca będzie oddawał mieszkanie w najem jako osoba prywatna, nie w ramach działalności gospodarczej. Mieszkanie dostępne będzie do wynajmu na doby, dni, tygodnie, miesiące i lata. Wnioskodawca przewiduje, że najczęściej mieszkanie wynajmowane będzie na doby, dni i tygodnie, jednak może być wynajęte na dłuższy okres (mierzony w miesiącach lub latach), jeśli znajdą się osoby chętne na tak długi okres najmu. Wnioskodawca posiada faktury/rachunki dokumentujące ponoszone wydatki. Zamierza zaliczyć przedmiotowe mieszkanie do środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej, według 10% stawki amortyzacyjnej.

Dodał także, że zamierza zaliczyć do pośrednich kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu: wyposażenia mieszkania, tj. zakupu mebli (łóżek, szaf, stołów, krzeseł), oświetlenia, sprzętu RTV (telewizora) i AGD (lodówki, pralki, zmywarki, czajnika, zastawy stołowej, zabudowy kuchennej niezwiązanej trwale z takimi elementami konstrukcyjnymi budynku jak ściany, podłoga, sufit), opłat za media (prąd, internet, wywóz śmieci, itp.), czynszu płaconego do wspólnoty, podatku od nieruchomości, ubezpieczenia nieruchomości, wydatków na środki czystości. Poniesienie wyżej wymienionych wydatków, stanowiących pośrednie koszty uzyskania przychodów, warunkuje osiąganie przychodów z najmu. Mieszkanie nieposiadające podstawowych mebli, sprzętu AGD, bez dostępu do prądu, wody, gazu, itd. nie może spełniać funkcji noclegowej. Lokal niespełniający podstawowych funkcji, jakich wymaga się od mieszkania, nie będzie obiektem zainteresowania ze strony potencjalnych wynajmujących. W konsekwencji, nie będzie generował przychodów. Tak jak zaznaczono we wniosku, mieszkanie będzie oferowane do wynajmu w serwisie airbnb.com oraz booking.com, gdzie Wnioskodawca zamieści zdjęcia mieszkania wraz z opisem jego wyposażenia oraz udogodnień.

Biorąc pod uwagę swoje doświadczenie jako osoby, która sama korzystała z najmu takiego rodzaju, Wnioskodawca zwraca uwagę, że im wygodniejsze, ładniejsze, dobrze wyposażone i czystsze mieszkanie, tym większe zainteresowanie ze strony wynajmujących, co skutkuje większymi przychody z najmu. Wydatki na wyposażenie stanowią zatem wydatki ponoszone w celu osiągnięcia przychodów. Zaś wydatki ponoszone na czynsz płacony wspólnocie mieszkaniowej, podatek od nieruchomości, ubezpieczenie lokalu stanowią, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Stanowią one wydatki niezbędne i konieczne do korzystania z mieszkania i jego zachowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy wykładnia przepisu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na jego zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę, zatem na zaliczenie uzyskanych przychodów z najmu mieszkania do tego źródła przychodów?
Czy wykładnia przepisów art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) w zw. z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne pozwala na jego zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę, zatem na opodatkowanie przychodów z najmu podatkiem zryczałtowanym w wysokości 8,5%?
Czy przepisy art. 22a ust. 1, art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć w ten sposób, że w zdarzeniu przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę należy powiększyć wartość początkową mieszkania w dniu jego wprowadzenia do ewidencji środków trwałych o wydatki poniesione na wymianę instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz elektrycznej, wymianę podłóg, płytkowanie, kładzenie gładzi na ścianach, montaż wielkoformatowych płyt betonowych na ścianach wraz z gładziami, montaż podwieszanego sufitu, malowanie, wymianę stolarki drzwiowej oraz częściowo stolarki okiennej, armatury sanitarnej i łazienkowej?
Czy wykładnia przepisów art. 22j ust. 1 pkt 3 oraz art. 22j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na ich zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę, czyli na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od nabytego mieszkania według stawki 10%?
Czy brzmienie i wykładnia przepisów art. 22 ust. 1 oraz art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na ich zastosowanie, w odniesieniu do wydatków na wyposażenie mieszkania, obejmujących: meble, oświetlenie, sprzęt RTV i AGD, a także opłat za media (prąd, gaz, wywóz śmieci, itp.), czynsz płacony do wspólnoty, podatek od nieruchomości, ubezpieczenie nieruchomości oraz wydatków na środki czystości związane z wynajmowanym lokalem, zatem wydatki te mogą stanowić pośrednie koszty uzyskania przychodów podlegające rozliczeniu w dacie ich poniesienia?
Czy brzmienie i wykładnia przepisów art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 32 i pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala w zdarzeniu przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę na uznanie wydatków w postaci odsetek bankowych od kredytu na zakup nieruchomości, jako kosztów uzyskania przychodów?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytań oznaczonych Nr 5-6. Natomiast w odniesieniu do pytań oznaczonych Nr 1-4 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku:

Ad. 5)

Brzmienie i wykładnia przepisu art. 22 ust. 1 oraz ust. 5c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm., dalej jako: ustawa o PIT), pozwalają na ich zastosowanie w odniesieniu do wydatków na wyposażenie mieszkania obejmujących meble, oświetlenie, sprzęt RTV i AGD, a także opłaty za media (prąd, gaz, wywóz śmieci, itp.), czynsz płacony do wspólnoty, podatek od nieruchomości, ubezpieczenie nieruchomości oraz wydatki na środki czystości związane z wynajmowanym mieszkaniem, czyli wydatki te mogą stanowić pośrednie koszty uzyskania przychodów, podlegające rozliczeniu w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższy przepis należy rozumieć w taki sposób, że wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile:

poniesienie wydatku nastąpiło w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

wydatek został faktycznie poniesiony i wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

wydatek został odpowiednio udokumentowany;

wydatek nie znajduje się w grupie wydatków, których ustawodawca - niezależnie od realizacji powyższych przestanek - nie uznaje za koszty uzyskania przychodów.

Z powyższego wynika więc, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku, wydatki wymienione w pytaniu Nr 5 mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, gdyż spełniają wszystkie wyżej wymienione warunki.

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 4 ustawy o PIT, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Na podstawie ww. przepisu Wnioskodawca uważa, że wydatki wymienione w pytaniu Nr 5 będą mogły być ujęte w kosztach podatkowych w dacie ich poniesienia.

Jednorazowe zaliczenie wydatków wymienionych w pytaniu Nr 5 do kosztów podatkowych w dacie poniesienia wynika także z poniższych przyczyn:

w stosunku do tych wydatków nie jest możliwe ich jednoznaczne przypisanie do konkretnego okresu rozliczeniowego, w którym osiągnięte zostaną odpowiadające im przychody, co wynika z interpretacji przepisu art. 22 ust. 5 ustawy o PIT;

Wnioskodawca nie będzie prowadził ksiąg handlowych.

Ad. 6)

W ocenie Wnioskodawcy brzmienie i wykładnia przepisu art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 32
i pkt 33 ustawy o PIT pozwala, w zdarzeniu przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę, na uznanie wydatków w postaci odsetki bankowych od kredytu na zakup nieruchomości, jako kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei, treść przepisu art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o PIT stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Interpretacja powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z uzyskiwanymi przychodami;

wydatek został faktycznie poniesiony i wartość poniesionego wydatku nie została zostanie podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

wydatek został odpowiednio udokumentowany;

odsetki zostały zapłacone;

odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Koszty związane ze spłatą odsetek od kredytu na zakup lokalu z przeznaczeniem pod wynajem można podzielić na występujące przed dniem przekazania środka trwałego do używania oraz poniesione po tej dacie. Bowiem to data przekazania przedmiotowego lokalu mieszkalnego do używania decyduje o tym, w jaki sposób będą rozliczane koszty dotyczące spłaty odsetek od kredytu. Pamiętać przy tym należy, że oddany do używania może być wyłącznie lokal kompletny i nadający się do zamieszkania, co oznacza, że oddanie do używania nie może nastąpić przed dokonaniem prac wykończeniowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie powołanych wyżej przepisów, wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w taki sposób, że odsetki od kredytu naliczone i zapłacone do dnia przekazania środka trwałego do używania, będą zwiększały wartość początkową tego środka trwałego (zatem będą zaliczane do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne), natomiast odsetki poniesione po tym dniu (naliczone i zapłacone) będą mogły być zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą, np. przepisy art. 180 i 191 ustawy Ordynacja podatkowa. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin