Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.532.2017.1.AD
z 6 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2017 r. (data wpływu 8 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego związanego z wydatkami ponoszonymi na budowę toalety publicznej i bieżące jej utrzymanie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego związanego z wydatkami ponoszonymi na budowę toalety publicznej i bieżące jej utrzymanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych np; czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy oraz wszelkich innych umów prawa cywilnego nazwanych i nienazwanych. Realizując szereg zadań ustawowych Gmina może czynić to w sposób płatny lub nieodpłatny, a jeśli płatny, to należności z tytułu ww. odpłatności mogą wynikać z zaistniałych relacji o charakterze cywilnoprawnym lub być przyjmowane w oparciu o reżim publicznoprawny w trybie władztwa publicznego. Gmina realizując zadania ustawowe wynikające z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, tj. zapewniając czystość i porządek na terenie Gminy stworzyła warunki niezbędne do ich utrzymania w szczególności poprzez budowę, utrzymanie i eksploatację własnych szaletów publicznych.

W dniu 11 maja 2017 r. oddany został do użytkowania nowo wybudowany z własnych środków Gminy szalet publiczny w M. - protokół zdawczo-odbiorczy. Inwestycja pod nazwą „…”. Zakres robót obejmował rozbiórkę istniejącego starego szaletu oraz budowę nowego obiektu wraz z przyłączami zewnętrznymi wod-kan, przystosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych. Wykonany szalet jest obiektem ogólnodostępnym i podzielony na pięć głównych części i tak:

• toaleta męska (13,56 m2),
• toaleta damska (16,07 m2),
• toaleta dla najmłodszych (7,21 m2),
• toaleta dla niepełnosprawnych ( 4,58 m2),
• pomieszczenie gospodarcze.

Gmina od momentu rozpoczęcia inwestycji była zdecydowana na wykorzystanie przedmiotowych toalet do dzierżawy w celu generowania dochodów dla Gminy z tytułu czynszu dzierżawnego, będąc świadoma że następstwem tego jest wystąpienie określonej wysokości podatku należnego (23%).

W bieżącym roku Gmina toaletę publiczną oddała w administrowanie dla swojej jednostki MOSiR (zarządzenie Burmistrza z dnia 20 czerwca 2017 r.) na okres od 20 czerwca 2017 r. do 18 lipca 2017 r. aby uzyskać potrzebny czas na przygotowanie przetargu nieograniczonego na dzierżawę toalety publicznej na okres sezonu letniego, tj. od 19 lipca do 19 września 2017 r.

Gminna jednostka budżetowa MOSiR przedmiotowe toalety przekazała na okres od 23 czerwca 2017 r. do 18 lipca 2017 r. firmie Handlowo-Usługowej za opłatą oraz zwrot kosztów zużycia energii elektrycznej oraz zużycia wody.

W dniu 17 lipca 2017 r. odbył się przetarg nieograniczony na dzierżawę budynku szaletu publicznego. Przetarg zakończył się wynikiem negatywnym. W związku z powyższym szalety publiczne zostały wydzierżawione z tzw. „wolnej ręki" czyli na wniosek do dnia 15 września 2017 r. Gmina ponownie organizuje przetarg nieograniczony na przedmiotowe szalety tyle że na okres dłuższy, tj. trzech lat. Prawdopodobnie brak chętnych w poprzednim przetargu dotyczył okresu dzierżawy.

W dniu 16 maja 2016 r. za wykonane roboty związane z toaletą publiczną została wystawiona faktura dla Gminy zgodnie z umową na kwotę netto 316.625,99 zł, podatek VAT 72.823,98 zł oraz faktura za pełnienie nadzoru inwestorskiego na kwotę netto 2.944,62 zł, podatek VAT 677,26 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od nakładów poniesionych na budowę budynku toalety publicznej oraz wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem przedmiotowego szaletu publicznego?

Zdaniem Wnioskodawcy, tak jak każdy podatnik podatku od towarów i usług - może korzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ spełnione są najważniejsze warunki do odliczenia w całości podatku naliczonego a mianowicie:

• odliczenia podatku naliczonego dokonuje, jak zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług (art. 88 ust. 4 ustawy),
• nabycie towarów i usług następuje bezpośrednio przez Gminę, czyli na nią są wystawione zakupowe faktury VAT z wykazanym podatkiem naliczonym,
• zakupione przez jednostkę towary i usługi są wykorzystywane w całości do wykonywania czynności objętych stawkami VAT - 23% (art. 86 ust. 1 ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe..

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy).

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Warunek zachowania związku zakupów z działalnością opodatkowaną jest również akcentowany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 1995 r., (w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs & Excise) TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi (ang. direct and immediate link with the taxable transactions).

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że skoro toaleta publiczna po wybudowaniu została oddana w dzierżawę, to spełniony jest warunek, o którym mowa w cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż wydatki ponoszone na jej budowę mają związek z czynnościami opodatkowanymi. W konsekwencji, Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego związanego z budową tego obiektu oraz z wydatkami ponoszonymi na bieżące utrzymanie, o ile nie zajdą ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.