Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.328.2017.2.TK
z 27 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2017 r. (data wpływu 21 lipca 2017 r.) uzupełnionym pismami z dnia 5 września 2017 r. (data wpływu 12 września 2017 r.) oraz z dnia 18 września 2017 r. (data wpływu 22 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z realizacją projektu pn. „Adaptacja lokali mieszkalnych i użytkowych na mieszkania socjalne” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z realizacją projektu pn. „Adaptacja lokali mieszkalnych i użytkowych na mieszkania socjalne”. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 5 września 2017 r. (data wpływu 12 września 2017 r.) oraz z dnia 18 września 2017 r. (data wpływu 22 września 2017 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Miasto) jest czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany wystąpił z wnioskiem o dofinansowanie realizacji projektu w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 (Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego). Przedmiotem projektu jest adaptacja nieużywanych lokali stanowiących własność Gminy na mieszkania socjalne. W wyniku realizacji projektu powstanie 13 nowych mieszkań socjalnych. Projekt obejmuje wykonanie niezbędnych robót budowlanych oraz instalacyjnych z dostosowaniem wymagań dla mieszkań socjalnych. Mieszkania zostaną zasiedlone przez osoby spełniające kryteria obowiązujące dla uzyskania lokalu socjalnego. Z osobami tymi (najemcami) zostaną zawarte umowy najmu.

Najemcy będą wykorzystywać mieszkania socjalne zgodnie z ich przeznaczeniem, to jest wyłącznie na cele mieszkalne. Do realizacji projektu Wnioskodawca zakupi towary i usługi niezbędne dla osiągnięcia zamierzonego w projekcie celu, czyli adaptacji nieużytkowanych lokali na mieszkania socjalne. Wszystkie remontowane lokale będą używane wyłącznie na cele mieszkalne. Sprzedaż z tego tytułu jest objęta zwolnieniem od podatku VAT.

Beneficjentem projektu jest Miasto, które na podstawie pełnomocnictwa z dnia 20 maja 2015 r. powierzyło spółce miejskiej, w której posiada 100% udziałów (MPGM) realizację określonych czynności w ramach przedmiotowego projektu. Pełnomocnictwo to przewidywało między innymi zawieranie przez MPGM z wykonawcami umów w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy oraz refakturowanie na Wnioskodawcę kosztów wynikających z tychże umów. Zgodnie z pełnomocnictwem, w roku 2015, po zawarciu umów pomiędzy MPGM, a wykonawcami zewnętrznymi opracowane zostały dokumentacje techniczne, których koszt został wstępnie poniesiony przez MPGM (MPGM dokonał zapłaty wykonawcom), a następnie odsprzedany w tej samej wartości Wnioskodawcy (refakturowany), po czym Miasto dokonało zapłaty spółce MPGM kwot wynikających z refaktur.

W 2016 r. (29 lipca 2016 r.) wprowadzono zmianę do wskazanego wyżej pełnomocnictwa, która przewiduje zawieranie z wykonawcami umów, gdzie zamawiającym jest Miasto, w imieniu i na rzecz którego działa MPGM.

W związku z powyższym wszystkie kolejne umowy w ramach projektu są obecnie zawierane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, a tym samym faktury są wystawiane na Miasto (jako na nabywcę) – Miasto dokonuje zapłaty bezpośrednio wykonawcom. Taki sposób rozliczania będzie stosowany do końca realizacji projektu.

Jednocześnie niezależnie od sposobu przepływu środków w ramach projektu wszystkie koszty były i są ponoszone przez Miasto, czyli beneficjenta projektu.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy projektu pn. „Adaptacja lokali mieszkalnych i użytkowych na mieszkania socjalne”.
2. A. jest miastem na prawach powiatu. Zgodnie z art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 814, ze zm.) miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Opisany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej projekt jest realizowany w związku z działalnością statutową Miasta, na podstawie art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1610, ze zm.). Wskazane przepisy stanowią, że tworzenie warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej należy do zadań własnych gminy, która – na zasadach i w wypadkach przewidzianych w tej ustawie – zapewnia lokale socjalne i lokale zamienne, a także zaspokaja potrzeby mieszkaniowe gospodarstw domowych o niskich dochodach.
3. Nabywane w ramach realizacji projektu towary i usługi będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.
4. Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał nabywanych w ramach realizacji projektu towarów i usług do czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej (niepodlegających opodatkowaniu).
   
   

Zakupy towarów i usług (udokumentowane fakturami, które Wnioskodawca otrzymał od spółki miejskiej oraz otrzyma bezpośrednio od wykonawców), nabywane w ramach realizowanego projektu, będą miały związek wyłącznie z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie przysługiwało mu prawo do rozliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług związanych z adaptacją lokali na mieszkania socjalne, od których Miasto będzie pobierało czynsz, gdyż usługa ta (usługa najmu na cele mieszkalne) korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zainteresowany zawierając umowę cywilnoprawną, jaką jest umowa najmu, staje się dla tej czynności podatnikiem podatku od towarów i usług, co wynika z treści art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT). Zgodnie z powołanym przepisem nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Czynność polegająca na odpłatnym świadczeniu usług na terenie kraju mieści się w zakresie przedmiotowym ustawy VAT, co zostało zapisane w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

Zainteresowany uważa, że usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe korzystają ze zwolnienia od podatku, co wprost wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT.

Podatnikowi, zgodnie z zapisem art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ustawodawca używając pojęcia „czynności opodatkowanych” zróżnicował zakres prawa do odliczenia podatku od tego czy dana czynność jest opodatkowana czy też nie. Przy czym przez „czynność opodatkowaną” należy rozumieć taką czynność, która wywołuje skutki na gruncie podatku należnego, a zatem nie można uznać, iż usługa, która korzysta ze zwolnienia przedmiotowego (w tym przypadku usługa najmu na cele mieszkalne) jest czynnością opodatkowaną. Czynność ta jedynie podlega opodatkowaniu (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT), co w tym przypadku oznacza, że działają wobec niej rygory ustawy VAT, nie powoduje ona jednak skutków w zakresie podatku należnego.

Czytając zatem a contrario art. 86 ust. 1 ustawy VAT uznać należy, że podatnikowi nie przysługuje prawo do rozliczenia podatku naliczonego od zakupionych towarów i usług związanych wyłącznie z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, lecz zwolnionymi od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z ww. przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Dokumentem uprawniającym do odliczenia jest faktura, otrzymana przez podatnika z tytułu nabycia przez niego towarów i usług.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Jak wynika z powyższego ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto, aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie gminnego budownictwa mieszkaniowego (art. 7 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Biorąc pod uwagę opis sprawy i wskazane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że skoro, jak wskazał Wnioskodawca, nabywane towary i usługi w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych Wnioskodawcy (wyremontowane lokale będą służyły czynnościom zwolnionym od podatku od towarów i usług), to w przedmiotowej sprawie nie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług, a mianowicie związek dokonanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

W świetle powyższych ustaleń uznać należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do zmniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług dokonanych w związku z realizacją projektu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.