Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.242.2017.1.PSZ
z 6 października 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 16 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawczyni prowadzi zarejestrowaną działalność gospodarczą od roku 2007, jest czynnym podatnikiem VAT, rozlicza się podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych. Zgodnie z wpisem w CEIDG przeważającym przedmiotem działalności jest:


  • 71.11. działalność w zakresie architektury.
    Podklasa ta obejmuje opracowywanie projektów architektonicznych oraz doradztwo w zakresie architektury związane z:
  • projektowaniem budowlanym,
  • projektowaniem urbanistycznym i architektonicznym kształtowaniem krajobrazu.


Wnioskodawczyni we wpisie podała również inne przedmioty działalności: 47.79.Z, 47.91.Z, 47.99.Z, 59.20.Z, 63.99.Z, 73.11.Z, 74.10.Z, 74.90.Z, 77.40.Z, 82.91.Z, 82.99.Z.

Niemniej jednak w ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni głównie projektuje wnętrza domów, lokali, mieszkań i elewacje zewnętrzne. Projektowanie polega na dobraniu odpowiedniego usytuowania i rozmieszczenia poszczególnych elementów mieszkania, zwymiarowaniu przestrzeni, dobraniu odpowiednich materiałów wykończeniowych.

Wnioskodawczyni poza prowadzoną działalnością wytworzyła patent tj. wzór lampy z materiału elastycznego PVC, który rozpina się na specjalnie przygotowanej membranie poprzez nagrzanie i rozpięcie. Dzięki temu można stworzyć unikatowy kształt formy przestrzennej. Użyty materiał może posiadać tzw. mikroperforację, dzięki czemu może posiadać również właściwości dźwiękochłonne. Wygląd, jej właściwości, wymiary, kolor oraz pozostałe indywidualne, niepowtarzalne cechy powstały na przestrzeni lat i nie były dokonywane w ramach prowadzonej działalności. Aktualnie zainteresowanie zakupem praw do wzoru i wprowadzeniu jej do seryjnej sprzedaży wyraził producent lamp. Po wstępnie przeprowadzonych rozmowach twórca postanowił zgodnie z zamówieniem dokończyć swój patent, dopracować szczegóły i z tak gotowego wzoru (uprzednio objęty prawem ochronnym) pozwolić korzystać producentowi lamp. Przedmiotem umowy jest udzielenie Producentowi przez Licencjodawcę odpłatnej licencji wyłącznej na wykorzystanie wzoru wspólnotowego, wzoru przemysłowego i projektu, wdrożenie produkcji seryjnej produktu, a nadto uzgodnienie ramowych zasad produkcji seryjnej i serwisowania produktu. Z tytułu wynagrodzenia za udzielenie licencji autorowi przysługiwać będzie opłata roczna oraz określony procent stosownie do ilości sprzedanych lamp.

Lampa została objęta prawem ochronnym jako wzór przemysłowy w Urzędzie Patentowym RP i EUIPO Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (data zgłoszenia 5 stycznia 2016 r., data pisma z prawem rejestracji 4 marca 2016 r.).


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1).


Czy w tak zaistniałym stanie faktycznym można zastosować 50% koszty uzyskania przychodów od wynagrodzenia z tytułu udzielenia odpłatnej licencji na wykorzystanie wzoru przemysłowego zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, może Ona zastosować 50% koszty uzyskania przychodów od wynagrodzenia z tytułu udzielenia odpłatnej licencji na wykorzystanie wzoru przemysłowego zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm.) wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, fakturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację.

Jak wynika z ust. 2 powołanego przepisu wytworem jest każdy przedmiot wytworzony w sposób przemysłowy lub rzemieślniczy, obejmujący w szczególności opakowanie, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, z wyłączeniem programów komputerowych.


Zgodnie z art. 102 ust. 3 powołanej ustawy za wytwór uważa się także:

  1. przedmiot składający się z wielu wymienialnych części składowych umożliwiających jego rozłożenie i ponowne złożenie (wytwór złożony);
  2. wymienialną część składową wytworu złożonego, jeżeli po jej włączeniu do wytworu złożonego pozostaje ona widoczna w trakcie jego zwykłego używania, przez które rozumie się każde używanie, z wyłączeniem konserwacji, obsługi lub naprawy. W przypadku wzoru stosowanego lub zawartego w części składowej wytworu złożonego, w rozumieniu ust. 3 pkt 1, ocena nowości i indywidualnego charakteru dotyczy tylko jego widocznych cech.


Zgodnie z art. 9 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Stosownie do treści art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych, uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W treści art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca wymienia trzy przypadki przychodów, do których znajdują zastosowanie 50% koszty uzyskania.


Z przepisu tego wynika mianowicie, że koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:


  1. z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a;
  2. z tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie prawa stosowania wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, otrzymanej w pierwszym roku trwania licencji od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a;
  3. z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.


Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 22 ust. 9 pkt 2 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2016 r., koszty uzyskania przychodów z tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie prawa stosowania wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, otrzymanej w pierwszym roku trwania licencji od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a.


Zatem prawo do skorzystania z 50% kosztów uzyskania przychodów, przysługuje podatnikowi, pod warunkiem, że:


  • opłatę licencyjną otrzymano od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną;
  • przychód z tytułu opłaty licencyjnej otrzymano w pierwszym roku trwania licencji.


Przy czym w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ww. ustawy).

Jeżeli jednak w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż ta kwota, wówczas koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy zatem stwierdzić, iż na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodu otrzymanego z tytułu udzielenia odpłatnej licencji za korzystanie z zarejestrowanego wzoru objętego prawem ochronnym przez Urząd Patentowy RP oraz Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wytworzonego poza działalnością gospodarczą, mają zastosowanie koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% uzyskanego przychodu w pierwszym roku trwania przedmiotowej licencji.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 102 ustawy dnia 30 czerwca 2000 roku Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 776), wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, fakturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację.

Natomiast jak wynika z ust. 2 powyższego przepisu, wytworem jest każdy przedmiot wytworzony w sposób przemysłowy lub rzemieślniczy, obejmujący w szczególności opakowanie, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, z wyłączeniem programów komputerowych.


Zgodnie z ust. 3 za wytwór uważa się także:


  1. przedmiot składający się z wielu wymienialnych części składowych umożliwiających jego rozłożenie i ponowne złożenie (wytwór złożony);
  2. wymienialną część składową wytworu złożonego, jeżeli po jej włączeniu do wytworu złożonego pozostaje ona widoczna w trakcie jego zwykłego używania, przez które rozumie się każde używanie, z wyłączeniem konserwacji, obsługi lub naprawy.
  3. (uchylony).


W przypadku wzoru stosowanego lub zawartego w części składowej wytworu złożonego, w rozumieniu ust. 3 pkt 1, ocena nowości i indywidualnego charakteru dotyczy tylko jego widocznych cech (art. 102 ust. 4 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Stosownie do treści art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W treści art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca wymienia trzy rodzaje przychodów, do których znajdują zastosowanie 50% koszty uzyskania.


Z przepisu tego wynika mianowicie, że koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:


  1. z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a;
  2. tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie prawa stosowania wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, otrzymanej w pierwszym roku trwania licencji od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a;
  3. z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.


Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 22 ust. 9 pkt 2 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2016 r. koszty uzyskania przychodów z tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie prawa stosowania wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, otrzymanej w pierwszym roku trwania licencji od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a.


Zatem prawo do skorzystania z 50% kosztów uzyskania przychodów, przysługuje podatnikowi, pod warunkiem, że:


  • opłatę licencyjną otrzymano od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną;
  • przychód z tytułu opłaty licencyjnej otrzymano w pierwszym roku trwania licencji.


Przy czym w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ww. ustawy).

Jeżeli jednak podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż ta kwota, wówczas koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni na przestrzeni lat, poza prowadzoną działalnością, wytworzyła wzór lampy o indywidualnych, niepowtarzalnych cechach. Lampa została objęta prawem ochronnym jako wzór przemysłowy w Urzędzie Patentowym RP oraz w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej. Producent lamp zamierza zakupić prawa do wzoru i zastosować go w seryjnej sprzedaży. W tym celu Wnioskodawczyni planuje dokończyć wzór i udzielić odpłatnej licencji wyłącznej na wykorzystanie wzoru wspólnotowego, przemysłowego i projektu, wdrożenie produkcji seryjnej produktu oraz uzgodnić ramowe zasady produkcji seryjnej i serwisowania produktu. Z tytułu wynagrodzenia za udzielenie licencji Wnioskodawczyni przysługiwać będzie opłata roczna oraz określony procent stosownie do ilości sprzedanych lamp.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe i przytoczone przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodu Wnioskodawczyni otrzymanego z tytułu udzielenia odpłatnej licencji za korzystanie z zarejestrowanego wzoru objętego prawem ochronnym przez Urząd Patentowy RP oraz Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wytworzonego poza działalnością gospodarczą, mają zastosowanie koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% uzyskanego przychodu w pierwszym roku trwania przedmiotowej licencji.

Jednocześnie w niniejszej sprawie podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawczyni została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Zatem niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, nie rozstrzyga zaś kwestii prawidłowości działań na gruncie przepisów odrębnych (w tym przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych czy też ustawy prawo własności przemysłowej). Ponadto tutejszy organ nie jest uprawniony do oceny możliwości podpisania umowy z kontrahentem na udzielenie odpłatnej licencji, nie jest to bowiem kwestia rozstrzygana na podstawie przepisów prawa podatkowego.


Zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza natomiast w szczególności:


  • stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
  • stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
  • zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) Wnioskodawcy.


Ocenie interpretacyjnej organu została poddana więc wyłącznie kwestia możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do przychodu uzyskanego z tytułu udzielenia odpłatnej licencji za korzystanie z zarejestrowanego wzoru przemysłowego.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj