INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2011 r. (data wpływu 20 października 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2012 r. (data wpływu 12 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z darowizną przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2011 r. do Izby Skarbowej w Łodzi (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 24 października 2011 r.) wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, określonych w art. 14b § 3 oraz w art. 14f ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 5 stycznia 2012 r., Nr IPTPB1/415-256/11-2/MD, wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 9 stycznia 2012 r., natomiast w dniu 12 stycznia 2012 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 10 stycznia 2012 r.). Wpłaty brakującej opłaty dokonano w dniu 10 stycznia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, prowadzonej przez Burmistrza G. pod numerem 1711, pod nazwą Hotel i Restauracja „S".

Data rozpoczęcia działalności określona została w ewidencji działalności gospodarczej na dzień 15 maja 1991 roku. Miejscem prowadzenia działalności jest G.

Rodzaj działalności zgodnie z Polską Klasyfikacja Działalności obejmuje:

• 55.10.Z - hotele i podobne obiekty zakwaterowania,

• 56.10.A - restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne,

• 56.10.B - ruchome placówki gastronomiczne.
  
  

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatek dochodowy z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni płaci w formie podatku liniowego. Do celów podatku dochodowego prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni posiada konto bankowe związane z działalnością gospodarczą. Działalność gospodarcza prowadzona jest na nieruchomości obejmującej działkę nr X, zabudowaną budynkiem mieszkalno – hotelowym, zapisaną w księdze wieczystej nr XX, prowadzonej przez Sąd Rejonowy w P. Właścicielami przedmiotowej nieruchomości na zasadzie współwłasności jest Wnioskodawczyni w 5/8 części udziału w prawie własności oraz córka Wnioskodawczyni w 3/8 części udziału we własności. Ponadto działalność gospodarcza jest prowadzona na działce nr Y, stanowiącej parking hotelowy, zapisanej w księdze wieczystej pod nr XX, prowadzonej przez Sąd Rejonowy w P. Właścicielami przedmiotowej działki na zasadzie współwłasności jest Wnioskodawczyni w 1/4 części udziału i matka Wnioskodawczyni w 3/4 częściach. Współwłasność ww. nieruchomości Wnioskodawczyni uzyskała na podstawie dziedziczenia w dniu 28 marca 1988 r. i w dniu 1 kwietnia 2006 r.

Budynek znajdujący się na ww. działce od 1999 r. był rozbudowany i przebudowany jako hotelowo – restauracyjny. Starosta decyzją z dnia 2 marca 2000 r., Nr 000 udzielił Wnioskodawczyni zezwolenia na użytkowanie części obiektu wraz z restauracją i zapleczem kuchennym budynku hotelowo - restauracyjnego. Budynek podlegał dalszej przebudowie, która została zakończona w 2009 r. W przedmiotowym budynku znajduje się hotel i restauracja z zapleczem kuchennym, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza. Wnioskodawczyni odliczała podatek naliczony w fakturach dokumentujących wydatki na przebudowę i rozbudowę budynku w rozliczeniach podatku należnego za poszczególne okresy rozliczeniowe.

W skład przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni, oprócz nieruchomości opisanej wyżej, której jest współwłaścicielem w części ułamkowej, wchodzą:

• środki trwałe - stanowiące wyposażenie hotelu, restauracji, zaplecza kuchennego restauracji, takie jak zmywarki do naczyń, lodówki, kuchnie, ekspresy do kawy, meble i wyposażenie pokoi hotelowych, biurowych itp., komputery, samochód osobowy, telewizory,

• wyposażenie - bielizna pościelowa, ręczniki, lustra, naczynia itp.,

• towary handlowe - środki czystości, artykuły żywnościowe, alkohole,

• znak towarowy Hotel i Restauracja na który Urząd Patentowy udzielił świadectwa ochronnego nr 000 z dnia 11 lipca 2007 r.,

• zezwolenia na sprzedaż alkoholi.
  
  

Środki trwałe znajdujące się w przedsiębiorstwie Wnioskodawczyni są amortyzowane, natomiast wydatki na zakup wyposażenia i towarów handlowych zaliczono w całości w koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia.

Wnioskodawczyni zatrudnia 19 osób na podstawie umowy o pracę. Posiada zawarte umowy leasingu operacyjnego z Europejskim Funduszem Leasingowym S.A. na sprzęt gastronomiczny - zmywarkę do naczyń, piec konwekcyjno - parowy, samochód osobowy, które są w trakcie spłaty.

Wnioskodawczyni zamierza dokonać na rzecz swojej córki, która dotychczas była zatrudniona u Wnioskodawczyni na podstawie umowy o pracę, darowizny przedsiębiorstwa w skład którego wejdą:

• 5/8 udziału we własności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalno – hotelowym,

• ruchomości: środki trwałe, wyposażenie, towary handlowe,

• dokumentacja i księgi związane z prowadzoną działalnością gospodarczą,

• znak towarowy,

• wierzytelności, o ile na dzień zawarcia umowy darowizny takie będą.
  
  

Umowa darowizny przedsiębiorstwa zostanie zawarta w formie aktu notarialnego. Córka Wnioskodawczyni, przed zawarciem umowy darowizny zgłosi do ewidencji działalności gospodarczej, działalność gospodarczą, o takim samym zakresie działania jak Wnioskodawczyni i zarejestruje się jako czynny podatnik VAT.

Po otrzymaniu darowizny przedsiębiorstwa córka prowadzić będzie działalność gospodarczą w takim samym zakresie co Wnioskodawczyni.

Pracownicy Wnioskodawczyni zostaną zatrudnieni przez córkę Wnioskodawczyni, o ile wyrażą na to zgodę. Umowy leasingu operacyjnego zostaną przeniesione na córkę, o ile leasingodawca wyrazi na to zgodę, którą wstępnie deklaruje. Wnioskodawczyni po dokonaniu darowizny przedsiębiorstwa dokona likwidacji działalności gospodarczej. Wykaz składników majątku na dzień likwidacji będzie zerowy. Ponadto dokonana zostanie korekta - zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów w zakresie towarów handlowych, które zostaną darowane w ramach darowizny przedsiębiorstwa, na zakup których wydatki zostały odniesione w koszty uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów stosuje metodę kasową. Ponadto Wnioskodawczyni dokonała wpłaty brakującej opłaty od wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy darowizna przedsiębiorstwa spowoduje powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu u zbywcy...
2. Czy darczyńca ma obowiązek skorygować koszty uzyskania przychodu w związku z darowaniem środków trwałych i wyposażenia...
3. Czy prawidłowa jest korekta – zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów o wydatki poniesione na nabycie towarów handlowych odniesionych wcześniej w koszty uzyskania przychodu...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2 i 3. Natomiast w zakresie pytania Nr 1 zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Darowizna środków trwałych, wyposażenia wykorzystywanych przez Wnioskodawczynię nie spowoduje obowiązku korekty kosztów uzyskania przychodów.

W koszty uzyskania przychodu były odnoszone odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wydatki na zakup wyposażenia. Z uwagi jednak na fakt, że przedmioty te były wykorzystywane na cele działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, darowizna ich pozostaje bez wpływu na koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, wydatków na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, nie zaliczonych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów działalność gospodarczej. Darowizna środków trwałych jest ich zbyciem co powoduje datę zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych u Wnioskodawczyni. Odpisy naliczone w okresie używania środka trwałego na potrzeby działalności gospodarczej pozostają kosztem uzyskania przychodu u darczyńcy.

Zgodnie art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji.

Wnioskodawczyni w związku z tym stoi na stanowisku, iż zobowiązana będzie wyłącznie skorygować (zmniejszyć) koszty uzyskania przychodu o wartość zaewidencjonowanych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów towarów handlowych. Nie stanowią bowiem kosztów uzyskania przychodów wydatki na nabycie towarów handlowych, które zostaną darowane w ramach darowizny przedsiębiorstwa, jako że nie pozostają w związku z przychodem. Natomiast nie będzie miała obowiązku korygowania kosztów uzyskania przychodów co do środków trwałych i wyposażenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż zamierza przekazać córce całe prowadzone przedsiębiorstwo, w tym towary, wyposażenie i środki trwałe, w drodze darowizny. Córka po otrzymaniu ww. darowizny będzie kontynuowała prowadzenie działalności gospodarczej w tym samym zakresie co Wnioskodawczyni.

Przepis art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Według art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe przepisy wskazują, iż przekazanie w formie darowizny posiadanych środków trwałych nie powoduje u darczyńcy konieczności dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Wydatki bowiem na zakup tych środków nie były zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, a dokonywane odpisy amortyzacyjne odpowiadały okresowi używania tych składników majątku w działalności gospodarczej.

Darowizna, jako jedna z form zbycia, wyznacza datę zakończenia działalności gospodarczej. Z tą datą środki trwałe nie będą wykorzystywane dla celów działalności gospodarczej, brak więc będzie podstaw do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), przez wyposażenie rozumie się rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

W tym przypadku, poza art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy mieć na uwadze również przepis art. 23 ust. 1 pkt 49 ww. ustawy, według którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, nie zaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

W świetle powyższych przepisów, wyłączenie z kosztów podatkowych wyżej wskazanych wydatków może mieć miejsce jedynie wówczas, jeżeli składnik majątku podatnika nie jest wykorzystywany dla celów działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służy osobistym celom osób fizycznych lub bez uzasadnienia znajduje się poza siedzibą podatnika. Dotyczy więc przypadków, gdy zakup składników majątku nie był dokonany na cele działalności gospodarczej, ale na cele osobiste podatnika (określonej osoby.)

W sytuacji, gdy składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów to podatnik ma prawo wydatki na ich nabycie zaliczyć do kosztów, bez względu na sposób ich późniejszego wykorzystania. Późniejsze przekazanie tych przedmiotów w drodze darowizny nie skutkuje koniecznością korygowania kosztów uzyskania przychodów o wartość tych składników majątkowych. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w takim przypadku nie ma zastosowania.

Tak więc w sytuacji, gdy przedmiotem darowizny jest wyposażenie, które było wykorzystywane w działalności darczyńcy, nie zachodzi potrzeba korygowania kosztów uzyskania przychodów w tym zakresie.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju.

W świetle powyższego, wydatki na nabycie towarów, nie będą stanowić z chwilą ich przekazania w formie darowizny kosztów uzyskania przychodów u darczyńcy. Z chwilą przekazania towarów w drodze darowizny, wydatki poniesione na ich nabycie nie będą miały związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z powyższym, niezbędne będzie dokonanie korekty kosztów uzyskania przychodów o wydatki poniesione na nabycie towarów będących przedmiotem darowizny.

Przy czym należy tu mieć na uwadze, iż zgodnie § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, określenie „towary” oznacza towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że:

1. towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej,
2. materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi,
3. materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości,
4. wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane,
5. produkcją niezakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty), to jest niegotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonywane roboty, usługi przed ich ukończeniem,
6. brakami są nieodpowiadające wymaganiom technicznym wyroby własnej produkcji, całkowicie wykończone bądź też doprowadzone do określonej fazy produkcji; brakami są również towary handlowe, które na skutek uszkodzenia lub zniszczenia w czasie transportu bądź magazynowania utraciły częściowo swą pierwotną wartość,
7. odpadami są materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową.
   
   

Stosownie do art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (...).

Zgodnie z § 27 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Spis z natury podlega wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby prowadzące działalność gospodarczą sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy na podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie zarządził naczelnik urzędu skarbowego. W razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności, spisem z natury należy objąć również wyposażenie.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy uznać należy, iż podatnicy nie mają obowiązku sporządzania remanentu towarów przed dokonaniem czynności darowizny. Spisu z natury dokonuje się bowiem po zakończeniu wszystkich zdarzeń gospodarczych (w roku podatkowym), w tym na koniec roku podatkowego.

W przypadku przekazania towarów handlowych w drodze darowizny, które były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, podatnik obowiązany jest skorygować koszty, dokonując stosownych zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Spis z natury winien zostać sporządzony po dokonaniu tej czynności. Dopiero po tym zdarzeniu nastąpi likwidacja działalności prowadzonej przez darczyńcę.

Reasumując stwierdzić należy, iż w przedstawionym stanie prawnym, przekazując córce w formie darowizny całe swoje przedsiębiorstwo, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów, gdy przedmiotem darowizny będą wykorzystywane w działalności gospodarczej składniki majątku zaliczone do zużywających się stopniowo składników majątku (wyposażenie) oraz składniki zaliczone do środków trwałych. Będzie natomiast zobowiązana dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu wydatków związanych z nabyciem towarów; wydatki te bowiem w związku z darowizną towarów handlowych w świetle art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów. Zatem, prawidłowym postępowaniem Wnioskodawczyni będzie zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów o wydatki poniesione na nabycie towarów handlowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.