Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.81.2017.1.RW
z 8 czerwca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2017 r. (data wpływu 7 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2017 r. (data wpływu 1 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności przekazania nieruchomości na rzecz Województwa na podstawie decyzji o lokalizacji drogi publicznej za dostawę towarów w przypadku zrzeczenia się odszkodowania oraz w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności przekazania nieruchomości na rzecz Województwa na podstawie decyzji o lokalizacji drogi publicznej za dostawę towarów w przypadku zrzeczenia się odszkodowania oraz w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego. W piśmie z dnia 30 maja 2017 r. uzupełniono wniosek o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń oraz o potwierdzenie uiszczenia opłaty od wniosku za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Odszkodowanie na rzecz Gminy zostało ustalone z tytułu utraty prawa własności nieruchomości gruntowej nr 1692/11 o pow. 0,3610 ha przeznaczonej pod drogę publiczną. Przedmiotowa nieruchomość na mocy decyzji Wojewody z dnia 10 czerwca 2008 r. o ustaleniu lokalizacji drogi publicznej dla zadania „Przebudowa skrzyżowania” (na podstawie art. 2 ustawy z 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – Dz. U. z 2003 r. Nr 80 poz. 721 z późn. zm.) stała się własnością Województwa. Decyzją o odszkodowaniu z dnia 19.07.2012 r. Wojewoda, za utratę prawa własności przedmiotowej działki, ustalił dla Gminy wysokość odszkodowania. Od ww. decyzji odwołanie złożył Zarząd Województwa wskazując iż odszkodowanie w przedmiotowej sprawie zostało ustalone nieprawidłowo. Po rozpatrzeniu odwołania Minister Infrastruktury i Budownictwa decyzją z dnia 6 grudnia 2016 r. uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody z dnia 19 lipca 2012 r. i przekazał ją do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. W związku z powyższym Wojewoda pismem z dnia 10.01.2017 r. poinformował strony, że w przedmiotowej sprawie ponownie przeprowadzi postępowanie wyjaśniające, a wysokość odszkodowania zostanie ustalona po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego określającego wartość nieruchomości. Przewidywany termin zakończenia postępowania został określony do dnia 31 maja 2017 r. Zarząd Województwa wystąpił do Prezydenta Miasta z prośbą, na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1590), o rozważenie kwestii złożenia przed Wojewodą – organem prowadzącym postępowanie administracyjne mające na celu ustalenie wysokości odszkodowania za zajęcie działki nr 1692/11 pod inwestycję drogową, oświadczenia woli zrzeczenia się odszkodowania za przedmiotową nieruchomość. Prezydent Miasta, jako organ wykonawczy, umocowany przepisami ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446) i ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r., poz. 2147), który gospodaruje nieruchomościami gminnymi, skłonny jest pozytywnie załatwić prośbę Zarządu Województwa i zrzec się należnego Gminie odszkodowania. Gmina ww. nieruchomość nabyła w drodze komunalizacji jako kąpielisko miejskie na podstawie decyzji Wojewody z dnia 30.12.1991 r. i w 2001 r. decyzją Zarządu Miasta ustanowiła na niej trwały zarząd na rzecz jednostki organizacyjnej – Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji. W uzupełnieniu do wniosku z dnia 30 maja 2017 r. wskazano, że przy dostawie nieruchomości Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy w przypadku zrzeczenia się przez Prezydenta Miasta odszkodowania za nieruchomość przejętą na rzecz Województwa na podstawie decyzji o lokalizacji drogi publicznej dojdzie do dokonania dostawy towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji, czy Gmina będzie zobligowana do zapłaty należnego VAT?
  2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy w przypadku zrzeczenia się przez Prezydenta Miasta odszkodowania za nieruchomość przejętą przez Województwo na podstawie decyzji o lokalizacji drogi publicznej dojdzie do dostawy towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji, czy Gmina będzie zobligowana do zapłaty należnego VAT?
  3. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 albo pytanie nr 2 – czy w sytuacji zrzeczenia się przez Prezydenta Miasta odszkodowania po stronie Gminy powstanie obowiązek podatkowy w VAT na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b) ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W przypadku zrzeczenia się przez Prezydenta Miasta odszkodowania za nieruchomość przejętą przez Województwo na podstawie decyzji o lokalizacji drogi publicznej nie dojdzie do dokonania dostawy towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji Gmina nie będzie zobligowana do zapłaty należnego VAT.

Ad. 2

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, w przypadku zrzeczenia się przez Prezydenta Miasta odszkodowania za nieruchomość przejętą przez Województwo na podstawie decyzji o lokalizacji drogi publicznej nie dojdzie do dokonania dostawy towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji Gmina nie będzie zobligowana do zapłaty należnego VAT.

Ad. 3

Nawet w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 albo pytanie nr 2, po stronie Gminy nie powstanie obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 1 lit b) ustawy o VAT, nie zostaną bowiem spełnione przesłanki wskazanego przepisu uzasadniające powstanie obowiązku podatkowego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak wskazuje art. 7 ust 1 przywołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei art. 7 ust. 1 pkt 1 determinuje zaliczenie do kategorii dostawy towarów także takie przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, które następuje z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. Konsekwencją powyższego brzmienia przepisów ustawy o VAT jest zatem wprowadzenie przez ustawodawcę dwóch zasadniczych przesłanek, które muszą zostać spełnione w celu uznania, że wywłaszczenie nieruchomości pod budowę drogi publicznej stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Pierwszą z nich jest przeniesienie własności nieruchomości z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy prawa, natomiast drugą – otrzymanie w zamian odszkodowania. Rozważania te prowadzą do konkluzji, iż zrzeczenie się odszkodowania przez Miasto, oznacza niespełnienie drugiego ze wskazanych powyżej warunków, w związku z czym – w ocenie Gminy – tego rodzaju wywłaszczenie nie podlega przepisom ustawy o VAT (nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem). Brak opodatkowania podatkiem VAT zrzeknięcia się odszkodowania z tytułu wywłaszczenia potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lipca 2012 r. IPPP2/443-373/12-4/AK.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak wskazuje art. 7 ust 1 przywołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei art. 7 ust. 2 pkt 2 determinuje zaliczenie do kategorii dostawy towarów także wszelkie darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych (tj. będących przedmiotem darowizny) towarów lub ich części składowych. Gmina stoi na stanowisku, że w przypadku uznania, że w przedstawionym stanie faktycznym nie dojdzie do dostawy towarów na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, nie można jednocześnie uznać, że dojdzie do dokonania dostawy towarów na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, przede wszystkim z powodu braku uprawnienia Gminy do obniżenia, w całości lub w części, kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia będących przedmiotem darowizny towarów lub ich części składowych. Ponadto, sam fakt zrzeczenia się jakichkolwiek uprawnień do odszkodowania w sytuacji, gdy strona uprawniona do jego otrzymania została pozbawiona prawa własności na podstawie przepisów prawa nie może bowiem zostać uznany za darowiznę, ponieważ ta, zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 388; dalej „Kodeks cywilny”), definiowana jest jako zobowiązanie się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. W sytuacji zrzeczenia się odszkodowania nie dochodzi do bezpłatnego świadczenia, a jedynie do sytuacji, w której podmiot wywłaszczony ze swojego prawa uznaje, że odstępuje od ustawowego uprawnienia do otrzymania stosownego odszkodowania. Ponadto, kolejny przepis Kodeksu cywilnego, tj. art. 889 wskazuje w punkcie 2, że nie stanowi darowizny bezpłatne przysporzenie, gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nienabyte. Przepis ten z pewnością musi znaleźć zastosowanie w przedmiotowej sprawie, ponieważ uprawnione podmioty zrzekają się odszkodowania (prawa), którego jeszcze nie nabyły, ponieważ nabycie prawa do odszkodowania następuje w decyzji administracyjnej, a takowej w opisanym stanie faktycznym nie trzeba by w ogóle wydawać. W ocenie Gminy, w niniejszej sprawie zachodzi przesłanka „interesu społecznego lub gospodarczego”, o której mowa w art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1590), uzasadniająca zrzeczenie się przez Gminę odszkodowania. Co więcej, na gruncie art. 12 ust. 8 pkt 1 przedmiotowej ustawy ustawodawca wprowadził możliwość zrzeczenia się odszkodowania jeszcze przed wszczęciem postępowania o ustalenie odszkodowania. W ocenie Gminy świadczyć to może, iż zamysłem ustawodawcy było doprowadzenie do sytuacji, w której w momencie wydania decyzji o realizacji inwestycji drogowej organy reprezentujące Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego wydadzą oświadczenie o zrzeczeniu się odszkodowania za swoje nieruchomości. W takiej sytuacji dochodzi właśnie do usunięcia opisanego w uzasadnieniu do nowelizacji specustawy drogowej problemu w postaci „trudności” we wzajemnym rozliczaniu się organów, których nieruchomości objęte zostały działaniem decyzji. W ocenie Gminy poprzez usunięcie wspomnianych „trudności” należy rozumieć właśnie brak obowiązku uiszczenia VAT, ale również brak konieczności ponoszenia samych kosztów postępowania (koszty zawiadomień, wynagrodzenia dla rzeczoznawców majątkowych, itd.).

Ad. 3

Należy zauważyć, że w przypadku przeniesienia własności towarów z tytułu nakazu organów władzy publicznej ustawa o VAT przewiduje szczególny moment powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o VAT, obowiązek ten powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowania. Jak wynika z brzmienia powołanego przepisu, dla powstania obowiązku podatkowego przy przeniesieniu własności towarów w związku z nakazem organów władzy publicznej, koniecznym jest otrzymanie „całości lub części zapłaty” tj. całości lub części kwoty odszkodowania przysługującej podatnikowi w związku z przeniesieniem własności towarów. W konsekwencji należy zatem przyjąć, że w przypadku, gdy ze względu na zrzeczenie się odszkodowania nie wystąpi element zapłaty za towar, tj. nie dojdzie do wypłaty odszkodowania, nie zostanie również spełniona podstawowa przesłanka uzasadniająca powstanie obowiązku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

  1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
  2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
  3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
  4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
  5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
  6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
  7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy przy tym zaznaczyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z tych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147, z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina Miasto jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Odszkodowanie na rzecz Gminy zostało ustalone z tytułu utraty prawa własności nieruchomości gruntowej nr 1692/11 o pow. 0,3610 ha przeznaczonej pod drogę publiczną. Przedmiotowa nieruchomość na mocy decyzji Wojewody z dnia 10 czerwca 2008 r. o ustaleniu lokalizacji drogi publicznej dla zadania „Przebudowa skrzyżowania” stała się własnością Województwa. Decyzją o odszkodowaniu Wojewoda za utratę prawa własności przedmiotowej działki, ustalił dla Gminy wysokość odszkodowania. Od ww. decyzji odwołanie złożył Zarząd Województwa wskazując iż odszkodowanie w przedmiotowej sprawie zostało ustalone nieprawidłowo. Po rozpatrzeniu odwołania Minister Infrastruktury i Budownictwa decyzją z dnia 6 grudnia 2016 r. uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody z dnia 19 lipca 2012 r. i przekazał ją do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. W związku z powyższym Wojewoda pismem z dnia 10.01.2017 r. poinformował strony, że w przedmiotowej sprawie ponownie przeprowadzi postępowanie wyjaśniające, a wysokość odszkodowania zostanie ustalona po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego określającego wartość nieruchomości. Przewidywany termin zakończenia postępowania został określony do dnia 31 maja 2017 r. Zarząd Województwa wystąpił do Prezydenta Miasta z prośbą o rozważenie kwestii złożenia przed Wojewodą – organem prowadzącym postępowanie administracyjne mające na celu ustalenie wysokości odszkodowania za zajęcie działki nr 1692/11 pod inwestycję drogową, oświadczenia woli zrzeczenia się odszkodowania za przedmiotową nieruchomość. Prezydent Miasta, jako organ wykonawczy, umocowany przepisami ustawy o samorządzie gminnym i ustawy o gospodarce nieruchomościami, który gospodaruje nieruchomościami gminnymi, skłonny jest pozytywnie załatwić prośbę Zarządu Województwa i zrzec się należnego Gminie odszkodowania. Gmina ww. nieruchomość nabyła w drodze komunalizacji jako kąpielisko miejskie na podstawie decyzji Wojewody z dnia 30.12.1991 r. i w 2001 r. decyzją Zarządu Miasta ustanowiła na niej trwały zarząd na rzecz jednostki organizacyjnej – Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji. Przy dostawie nieruchomości Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii:

  1. Czy w przypadku zrzeczenia się przez Prezydenta Miasta odszkodowania za nieruchomość przejętą na rzecz Województwa na podstawie decyzji o lokalizacji drogi publicznej dojdzie do dokonania dostawy towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji, czy Gmina będzie zobligowana do zapłaty należnego VAT.
  2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy w przypadku zrzeczenia się przez Prezydenta Miasta odszkodowania za nieruchomość przejętą przez Województwo na podstawie decyzji o lokalizacji drogi publicznej dojdzie do dostawy towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji, czy Gmina będzie zobligowana do zapłaty należnego VAT.

Odnosząc się do okoliczności sprawy oraz mając na uwadze obowiązujące przepisy, należy podnieść, że jak wskazano określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług obejmuje odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług.

Zauważyć należy, że w oparciu o treść art. 7 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podlega również stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania. Jednak z okoliczności sprawy wynika, że Prezydent Miasta jako organ wykonawczy Gminy – dotychczasowy właściciel nieruchomości – zamierza zrzec się odszkodowania w związku z przekazaniem gruntu na rzecz Województwa. Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie otrzyma ww. odszkodowania (wynagrodzenia), w przedmiotowej sprawie nie nastąpi odpłatna dostawa towarów (nieruchomości), o której mowa w powołanych przepisach, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dlatego też – w przypadku zrzeczenia się odszkodowania za nieruchomość przejętą na podstawie decyzji o lokalizacji drogi publicznej – przekazanie nieruchomości nastąpi nieodpłatnie, zatem nie dojdzie do dokonania dostawy towarów na podstawie ww. przepisów.

Tym samym czynność przeniesienia na rzecz Województwa nieruchomości może stanowić jedynie nieodpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, o ile zostaną spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

W świetle powyższego przepisu nieodpłatne przekazanie prawa własności nieruchomości stanowi dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jej nabyciu.

Jak wskazano we wniosku w stosunku do przedmiotowej nieruchomości Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony – nieruchomość została nabyta w drodze komunalizacji w 1991 r.

Tym samym ww. czynność przekazania bez odszkodowania nieruchomości przez Gminę na rzecz Województwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ przy nabyciu ww. nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Reasumując, w przypadku zrzeczenia się przez Prezydenta Miasta odszkodowania za nieruchomość przejętą na rzecz Województwa na podstawie decyzji o lokalizacji drogi publicznej nie dojdzie do dostawy towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 zarówno w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy jak i w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobligowany do zapłaty podatku VAT należnego.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii – w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 albo pytanie nr 2 – czy w sytuacji zrzeczenia się przez Prezydenta Miasta odszkodowania po stronie Gminy powstanie obowiązek podatkowy w VAT na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b) ustawy o VAT?


Z uwagi jednak na powyższe rozstrzygnięcie, dotyczące braku dostawy i braku obowiązku zapłaty podatku VAT, odpowiedź na tak sformułowane pytanie – stała się bezprzedmiotowa.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zaznacza się również, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj