Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.83.2017.2.JK
z 29 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2017 r. (data wpływu 25 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 czerwca 2017 r. (data wpływu 23 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 14 czerwca 2017 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.83.2017.1.JK wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 14 czerwca 2017 r., natomiast w dniu 23 czerwca 2017 r. (data nadania 21 czerwca 2017 r.) wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest po rozwodzie od 7 marca 20xx r.

Zainteresowana wychowuje i sprawuje opiekę nad dwojgiem dzieci A. ur. 2001 r. i B. ur. 2011 r.

W pkt II wyroku rozwodowego wykonywanie władzy rodzicielskiej Sąd powierzył Wnioskodawczyni, a były mąż ma zastrzeżone prawo do współdecydowania o istotnych sprawach dotyczących dzieci oraz prawo do kontaktu.

Kontakty wg wyroku rozwodowego z obojgiem dzieci:

• Święta Bożego Narodzenia - od wigilii do 2 dnia świąt (lata nieparzyste),
• Święta Wielkanocne od soboty do poniedziałku (lata parzyste),
• Wakacje od 20 lipca do 1 sierpnia.
  
  

Kontakty wg ugody z 12 października 20xx r. dotyczą tylko B. bo były mąż zrezygnował z kontaktów z córką:

• każdy drugi weekend miesiąca (sobota - niedziela),
• każda czwarta niedziela miesiąca.
  
  

Kontakty, które zostały przysądzone wyrokiem rozwodowym i ugodą są realizowane tylko w stosunku do syna.

Brak jakiegokolwiek kontaktu z córką od 2015 roku, były mąż nie stara się o kontakt z córka w żaden sposób.

Tak więc kontakt ojca w ciągu roku z młodszym dzieckiem to 50 dni.

Zainteresowana sprawuje władzę rodzicielską nad obojgiem dzieci A. i B., dzieci mieszkają z Wnioskodawczynią, ona je wychowuje dba o nie, troszczy się o ich potrzeby opiekuje się dziećmi, jak zachorują i przebywają w szpitalu zostaje z nimi na noc, odwiedza.

Zainteresowana chodzi na wywiadówki do szkoły i przedszkola, pyta wychowawców o postępy dzieci, o ich zachowanie, kontakty z rówieśnikami. Wnioskodawczyni opłaca bilety miesięczne córki do gimnazjum, treningi sztuk walki, obozy, wycieczki, wakacje, korepetycje z angielskiego. Ponadto córka osiąga bardzo dobre wyniki w nauce średnia na koniec roku 2015/2016 to 5,3 - za co otrzymała stypendium od Prezydenta Miasta, które było uroczyście wręczone w Ratuszu.

Synowi Wnioskodawczyni opłaca przedszkole, wyjścia do kina, na basen, na salę zabaw, przedstawienia, filharmonię, wycieczki wakacje.

Ponadto Zainteresowana zawsze jest na występach dzieci zarówno u syna w przedszkolu jak i u córki w szkole. Wnioskodawczyni ponosi koszty utrzymania dzieci, ojciec płaci zasądzone alimenty i czasami synowi kupi zabawkę. Jeśli zdarza się sytuacja, że dzieci chorują to Zainteresowana bierze wolne w pracy i zostaje z nimi w domu, kupuje lekarstwa i dba by jak najszybciej wróciły do zdrowia.

1. stwierdził, że ulgę prorodzinną na córkę Zainteresowana może sobie rozliczyć na siebie, ale ulgę na syna on rozliczy na siebie w całości.
   
   

Zainteresowana uważa, że to niesprawiedliwe, ponieważ on nie sprawuje opieki nad B. przez cały rok (365) dni tylko w wyznaczonych dniach - kontakty wg wyroku i ugody.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że w 2014 roku pierwotnie ulgę prorodzinną rozliczyła na dwoje dzieci, ale były mąż zaczął się odgrażać, że jemu też się należy, że złoży zawiadomienie do urzędu skarbowego, że Zainteresowana bezprawnie odliczyła dwoje dzieci.

Wnioskodawczyni złożyła więc korektę i wówczas 1 dziecko rozliczyła ona (A.), a 1 dziecko rozliczył były mąż. Wnioskodawczyni uważa, że to jest nieuczciwe, bo były małżonek ma kontakt z synem ok 50 dni w roku, a przez resztę roku to Wnioskodawczyni wyłącznie zajmuje się dziećmi. W 2015 roku była taka sama sytuacja. W 2016 roku Wnioskodawczyni odliczyła tylko córkę (ulga prorodzinna) bo uzyskała za mały dochód, a ojciec dzieci rozliczył na siebie syna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Komu przysługuje ulga prorodzinna i w jakich proporcjach?
2. Czy wystarczy mieć władzę rodzicielską, ale jej nie sprawować - i czy wówczas ulga przysługuje?
3. Czy Wnioskodawczyni może wnioskować o korekty z tytułu sprawowania opieki ( ulga prorodzinna ) za lata 2014-2016?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, ulga na dzieci przysługuje rodzicowi, który faktycznie sprawował opiekę nad dziećmi ulga ta bowiem ma służyć pomocy rodzicowi lepiej sprawować faktyczną opiekę, przeznaczyć środki z tej ulgi na potrzeby dzieci na ich rozwój, zdrowie, naukę czy zainteresowania.

W przypadku byłego męża ulga ta służy zmniejszeniu zobowiązania podatkowego wobec urzędu skarbowego.

Według informacji, które Zainteresowana znalazła, czy w przepisach czy od pracowników urzędu skarbowego ulga ta przysługuje rodzicom wykonującym władzę rodzicielską nad małoletnimi polega to na sprawowaniu faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego majątkiem oraz wychowywaniu dziecka w poszanowaniu jego godności i praw. Zatem samo posiadanie władzy rodzicielskiej bez faktycznego jej wykonywania podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem, czy wypełnianie obowiązku alimentacyjnego nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia.

Według Wnioskodawczyni ulga na córkę w całości przysługuje Zainteresowanej, bo to tylko ona sprawuje piecze nad nią. Natomiast ulga na syna powinna być rozliczona proporcjonalnie do czasu jaki syn spędza z ojcem, około 50 dni w roku (2 miesiące) syn spędza z tatą - taka ulga powinna być odliczona przez byłego męża. Pozostałe 10 miesięcy Zainteresowana sprawuje wyłączną opiekę nad synem - wobec tego Wnioskodawczyni powinna rozliczać te miesiące, w których zajmuje się młodszym dzieckiem.

Zainteresowana uważa, że może złożyć korektę, ponieważ to ona wykonuje władzę rodzicielską nad obojgiem dzieci. Ulga prorodzinna powinna być rozliczana przez Wnioskodawczynię, a nie przez byłego męża w proporcjach jedno dziecko on, jedno dziecko Zainteresowana, ponieważ tylko Wnioskodawczyni zajmuje się wychowaniem dzieci przez cały rok. Zainteresowana je wychowuje, płaci dojazdy autobusem do szkoły, opłaca przedszkole, wycieczki, obozy wakacyjne, wyjazdy na wakacje, leki itp. Były mąż ma kontakt tylko z synem i to ok 50 dni w roku, z córka nie ma kontaktu od ok 2 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 2a ww. ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W świetle art. 27f ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Jednocześnie jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej (art. 27f ust. 6).

Treść powołanego wyżej art. 6 ust. 4 pkt 2, 3 wskazuje, że obejmuje on swoją dyspozycją dzieci:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.
  
  

Jak wynika z art. 27f ust. 7 cyt. ustawy podatkowej, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Z ww. przepisów wynika, że ulga prorodzinna nie ma zastosowania w sytuacji, gdy do podatnika lub jego dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zasada ta nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 9 ustawy).

Zgodnie z zacytowanymi przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje podatnikowi:

• wykonującemu władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka/małoletnich dzieci, a także
• utrzymującego pełnoletnie dziecko/ dzieci w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
  
  

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

Zatem jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest po rozwodzie i posiada dwójkę dzieci. Zainteresowana sprawuje władzę rodzicielską nad obojgiem dzieci A. i B., dzieci mieszkają z Wnioskodawczynią, ona je wychowuje dba o nie, troszczy się o ich potrzeby opiekuje się dziećmi, jak zachorują i przebywają w szpitalu zostaje z nimi na noc, odwiedza. Zainteresowana chodzi na wywiadówki do szkoły i przedszkola, pyta wychowawców o postępy dzieci, o ich zachowanie, kontakty z rówieśnikami. Wnioskodawczyni opłaca bilety miesięczne córki do gimnazjum, treningi sztuk walki, obozy, wycieczki, wakacje, korepetycje z angielskiego. Synowi Wnioskodawczyni opłaca przedszkole, wyjścia do kina, na basen, na salę zabaw, przedstawienia, filharmonię, wycieczki wakacje. Ponadto Zainteresowana zawsze jest na występach dzieci zarówno u syna w przedszkolu jak i u córki w szkole. Wnioskodawczyni ponosi koszty utrzymania dzieci, ojciec płaci zasądzone alimenty i czasami synowi kupi zabawkę. Jeśli zdarza się sytuacja, że dzieci chorują to Zainteresowana bierze wolne w pracy i zostaje z nimi w domu, kupuje lekarstwa i dba by jak najszybciej wróciły do zdrowia. Kontakty, które zostały przysądzone wyrokiem rozwodowym i ugodą są realizowane tylko w stosunku do syna. Były mąż nie posiada jakiegokolwiek kontaktu z córką od 2015 roku. Kontakt ojca w ciągu roku z młodszym dzieckiem (B.) to 50 dni.

W pierwszej kolejności – przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej – wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi.

Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych.

Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic.

Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest bowiem wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci.

Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, iż nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Skoro ojciec dziecka nie wywiązuje się w ogóle z podstawowych obowiązków rodzicielskich jakie na nim ciążą, przede wszystkim nie interesował się córką nie uczestniczył w jej wychowywaniu, nie sprawował władzy i opieki nad nią, nie przestrzegał wyznaczonych przez Sąd dni do kontaktów nie sposób uznać, że wykonywał on władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem należy uznać, że w stosunku do córki tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, w związku z tym przysługuje Jej wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ust. 1 ww. ustawy, tj. w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za lata, w których były mąż faktycznie nie wykonywał władzy rodzicielskiej nad córką.

Odnosząc się natomiast do możliwości dokonania odliczeń w ramach ww. ulgi w związku z wychowywaniem syna stwierdzić należy, że skoro były mąż płaci alimenty na syna, pozostaje w kontakcie z synem w okresach określonych przez sąd to były mąż Wnioskodawczyni sprawuje władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji wskazać należy – co już podkreślono wyżej – że w przywołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zdanie drugie), ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest, aby odliczona przez oboje rodziców kwota nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców lub w dowolnej proporcji przez oboje rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Zatem należy uznać, że w stosunku do syna oboje rodziców wykonywało władzę rodzicielską, zatem z uwagi na brak porozumienia z byłym małżonkiem Zainteresowanej przysługuje odliczenie w wysokości 50% kwoty ulgi.

Reasumując zatem, ulga prorodzinna przysługuje rodzicowi, który faktycznie sprawował władzę rodzicielską nad dziećmi. Z uwagi na fakt, że w stosunku do córki tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Jej przysługuje wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej za lata, w których były mąż faktycznie nie wykonywał władzy rodzicielskiej nad córką. Natomiast w stosunku do ulgi przysługującej na syna, biorąc pod uwagę, że oboje rodzice wykonywali władzę rodzicielską, a nie występuje pomiędzy nimi nić porozumienia w jakiej proporcji skorzystają z ulgi – Zainteresowanej przysługuje odliczenie w wysokości 50% kwoty ulgi. W konsekwencji Wnioskodawczyni może złożyć korektę zeznań podatkowych za lata 2014-2016 uwzględniając przedmiotową ulgę zgodnie z zasadami wskazanymi przez organ, a nie w proporcjach zaproponowanych przez Zainteresowaną, a co za tym idzie stanowisko wyrażone we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej informuje na marginesie, że stosownie do art. 27f ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli kwota przysługującego odliczenia na podstawie ust. 2, 3 i 4 jest wyższa od kwoty odliczonej z tytułu, o którym mowa w ust. 1, w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podatnikowi przysługuje kwota stanowiąca różnicę między kwotą przysługującego podatnikowi odliczenia a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym.

Kwota stanowiąca różnicę, o której mowa w ust. 8, nie może przekroczyć kwoty składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a, oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w art. 27b ust. 1 i 2, podlegających odliczeniu, pomniejszonych o składki odliczone w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, lub na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 27f ust. 9 ww. ustawy).

Kwotę stanowiącą różnicę, o której mowa w ust. 8, podatnik wykazuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 (art. 27f ust. 12 cyt. ustawy).

Zatem w sytuacji kiedy za 2016 rok Wnioskodawczyni osiągnęła za mały dochód do odliczenia kwoty ulgi w proporcjach wskazanych w niniejszej interpretacji, Zainteresowanej przysługuje dodatkowy zwrot z tytułu ulgi na dzieci na zasadach przedstawionych w powyższych trzech akapitach.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.