Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.15.2017.2.MD
z 19 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 marca 2017 r. (data wpływu – 21 marca 2017 r.), uzupełnionym 6 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków przekazanych przez trust – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków przekazanych przez trust.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w piśmie z 23 maja 2017 r., znak: 0111-KDIB4.4015.15.2017.1.MD, 0111-KDIB2-3.4011.51.2017.1.KB wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 6 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, będąca polskim obywatelem, mająca miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Matka Wnioskodawcy była tzw. potencjalnym beneficjentem trustu z siedzibą w L. (dalej: „Trust”), czyli osobą potencjalnie uprawnioną do otrzymania środków pieniężnych lub innych aktywów będących własnością Trustu. Obecnie w Truście znajdują się środki pieniężne oraz papiery wartościowe. Niewykluczone, że w przyszłości Trust będzie posiadał również inne aktywa. Trust został powołany na czas nieokreślony.

Przed śmiercią, matka Wnioskodawcy skierowała do Rady Trustu tzw. Letter of Wishes (dalej: „List Życzeń”), w którym wskazała, aby po jej śmierci potencjalnym beneficjentem Trustu był Wnioskodawca, natomiast po jego śmierci, dzieci Wnioskodawcy.

List Życzeń nie jest wiążący dla Trustu, w szczególności nie skutkuje powstaniem zobowiązania w sensie cywilnoprawnym, które można by egzekwować. Podejmując decyzje, Rada Trustu nie musi w żaden sposób kierować się treścią takiego listu. Zatem, uzyskanie przez Wnioskodawcę statusu potencjalnego beneficjenta nie wiąże się z żadnym przysporzeniem. Takie przysporzenie może natomiast wystąpić w przyszłości. Jeżeli Rada Trustu zdecyduje się przekazać Wnioskodawcy aktywa Trustu, Wnioskodawca przyjmie je (nie odmówi ich przyjęcia).

Matka Wnioskodawcy nie sporządziła testamentu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał:

• Generalnie, Trust może przekazać beneficjentowi aktywa w postaci środków pieniężnych, papierów wartościowych oraz inne. Wnioskodawca otrzyma od Trustu aktywa w postaci środków pieniężnych oraz papierów wartościowych.
  
• Ze statutu Trustu wynika, że został on utworzony jako tzw. „trust enterprise” i posiada osobowość prawną zgodnie z art. 932 a) ustęp 1 punkt 2 ustawy o osobach i spółkach obowiązującej na terytorium Liechtensteinu (ang. Persons and Companies Act). Trust nie posiada członków, ani nie emituje udziałów/akcji/tytułów uczestnictwa. Celem Trustu jest inwestowanie i zarządzanie majątkiem ruchomym i nieruchomym wszelkiego rodzaju, uczestnictwo w innych przedsiębiorstwach oraz posiadanie innych praw, jak również inna działalność powiązana z wcześniej wymienioną. Trust nie powinien prowadzić działalności gospodarczej/handlowej (chodzi o działalność inną niż inwestycyjna i holdingowa). Trust działa w oparciu o posiadany fundusz własny i odpowiada za zobowiązania tylko do jego wysokości. Posiada własne organy, z Radą Trustu na czele. Jak wskazano powyżej, Trust posiada osobowość prawną, co oznacza, iż może być podmiotem praw i obowiązków oraz dokonywać we własnym imieniu czynności prawnych.
  
• Na gruncie prawa wewnętrznego państwa siedziby Trustu, wypłaty aktywów przez Trust na rzecz potencjalnych beneficjentów dokonywane są w ramach instytucji trustu – koncepcji nieznanej prawu polskiemu. Z kolei przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn posługują się pojęciami odnoszącymi się do instytucji funkcjonujących na gruncie prawa polskiego. W ocenie Wnioskodawcy, w pewnym uproszczeniu, w polskim prawie najbliższym odpowiednikiem przekazania aktywów przez Trust na rzecz potencjalnego beneficjenta będzie darowizna w rozumieniu art. 888 § 1 kodeksu cywilnego: „przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku”. Należy wskazać, że wypłacane przez Trust aktywa stanowić będą własność Trustu. Jednocześnie taka wypłata zostanie dokonana przez Trust nieodpłatnie kosztem majątku Trustu. W związku z powyższym zdarzenie polegające na przekazaniu aktywów przez Trust na rzecz potencjalnych beneficjentów – uwzględniając okoliczności faktyczne – stanowić będzie w ocenie Wnioskodawcy darowiznę, której dokonanie na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi przedmiot opodatkowania zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2) tej ustawy.
  
• Matka Wnioskodawcy (podobnie jak Wnioskodawca) posiadała status tzw. potencjalnego beneficjenta, tzn. była potencjalnie uprawnioną do otrzymania środków pieniężnych lub innych aktywów będących własnością Trustu – przy czym nie przysługiwało jej roszczenie o wypłatę w rozumieniu cywilnoprawnym (z tego względu beneficjent określany jest jako „potencjalny”, albowiem nie ma żadnej gwarancji otrzymania od Trustu jakiegokolwiek przysporzenia). Decyzja w tym zakresie zależy w pełni od woli Rady Trustu. Oznacza to, że matce Wnioskodawcy (ani obecnie jemu samemu) nie przysługiwały żadne uprawnienia do majątku Trustu.
  
• Matka Wnioskodawcy nie była założycielem Trustu.
  
• „List Życzeń” jest jedynie formą uzewnętrznienia woli beneficjenta, która nie jest dla Trustu w żaden sposób wiążąca. Forma ta nie jest uregulowana w statucie Trustu. W „Liście Życzeń” potencjalny beneficjent może jedynie wyrazić życzenie (stąd nazwa), które Rada Trustu może, lecz nie musi respektować.
  
• Zdaniem Wnioskodawcy „List Życzeń” nie jest odpowiednikiem zapisu zwykłego. W szczególności wynika to z faktu, że:
  
  • wystosowanie „Listu Życzeń" nie zostało dokonane w ramach testamentu,
  • zarówno sam Trust, jak i Rada Trustu nie jest związana życzeniami założyciela, ani potencjalnego beneficjenta Trustu, stąd „List Życzeń” nie stanowi odpowiednika polecenia testamentowego, a Rada Trustu, ani sam Trust nie jest odpowiednikiem wykonawcy testamentu na gruncie polskim,
  • potencjalnemu beneficjentowi (w tym Wnioskodawcy) nie przysługują żadne roszczenia majątkowe względem Trustu, stąd brak jest adekwatnej sytuacji prawnej, jak w przypadku zapisobiorcy w prawie polskim (któremu takie roszczenie przysługuje).
• Wnioskodawca nie wstąpił w prawa i obowiązki swojej matki – w szczególności nie nastąpiło w tym przypadku zdarzenie cywilnoprawne polegające na translatywnym przejściu praw i obowiązków. Wnioskodawca nie przystąpi do Trustu, ani nie zawrze żadnej umowy z Trustem. W tym przypadku można raczej mówić o odgórnym nadaniu statusu potencjalnego beneficjenta, niż o przystąpieniu. Nadanie Wnioskodawcy takiego statusu należy wyłącznie do Rady Trustu i jest działaniem w pełni uznaniowym (Rada podejmuje decyzję samodzielnie, biorąc pod rozwagę wolę matki Wnioskodawcy wyrażoną w „Liście Życzeń”).
  
• Zdarzenie polegające na wypłacie aktywów przez Trust na rzecz Wnioskodawcy jako potencjalnego beneficjenta – uwzględniając okoliczności faktyczne – stanowić będzie na gruncie prawa polskiego darowiznę, podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2) ustawy o podatku od spadków i darowizn. W ocenie Wnioskodawcy, przekazanie aktywów przez Trust na rzecz Wnioskodawcy nie nastąpi wskutek dziedziczenia, zapisu, ani też w ramach innej instytucji prawa cywilnego znanej na gruncie prawa polskiego. Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie przez Trust aktywów na rzecz Wnioskodawcy stanowić będzie darowiznę.
  
• Przekazanie przez Trust aktywów na rzecz Wnioskodawcy stanowić będzie darowiznę. Nie będzie stanowić to nieodpłatnego świadczenia, które dotyczy sytuacji, w których strona danego stosunku prawnego nie uzyskuje danego świadczenia, a powinna – zgodnie z cywilnoprawnym charakterem takiego stosunku. Trust może przekazać aktywa na rzecz Wnioskodawcy w okolicznościach wskazujących na brak istnienia (występowania w sensie obiektywnym) po stronie Wnioskodawcy obowiązku świadczenia wzajemnego. Dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli otrzyma on aktywa od Trustu nastąpi to w ramach czynności, która na gruncie prawa polskiego odpowiada darowiźnie. Tytułem przysporzenia nie będzie nieodpłatne świadczenie.
  
• Przekazanie przez Trust aktywów na rzecz Wnioskodawcy jako potencjalnego beneficjenta stanowić będzie bezpłatne świadczenie na rzecz Wnioskodawcy dokonane kosztem majątku Trustu i jako takie stanowić będzie darowiznę w rozumieniu przepisu art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego. Decyzja Rady Trustu w zakresie przekazania aktywów na rzecz Wnioskodawcy jest całkowicie autonomiczna, stąd nie można uznać, że tytuł do uzyskania przez Wnioskodawcę aktywów Trustu wynika z innej umowy/stosunku prawnego niż darowizna.
  
• Decyzja Rady Trustu w zakresie przekazania aktywów na rzecz Wnioskodawcy jest całkowicie autonomiczna i nie jest uzależniona od spełnienia jakiegokolwiek warunku przez Wnioskodawcę jako potencjalnego beneficjenta.
  
• Majątek stanowi własność Trustu, który posiada pełnię uprawnień w tym zakresie. W razie braku przekazania aktywów Wnioskodawcy jako potencjalnemu beneficjentowi przedmiotowe aktywa pozostaną w majątku Trustu. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że ani on, ani żaden kolejny potencjalny beneficjent nie będzie posiadał uprawnień do majątku Trustu, ani też prawa do jego otrzymania.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jaki sposób należy opodatkować otrzymanie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych, papierów wartościowych lub innych aktywów przekazanych przez Trust za zgodą Rady Trustu lub w przypadku jego rozwiązania?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych, papierów wartościowych lub innych aktywów przekazanych przez Trust za zgodą Rady Trustu lub w przypadku jego rozwiązania należy opodatkować podatkiem od spadków i darowizn, jako darowiznę otrzymaną przez nabywcę zaliczonego do III grupy podatkowej.

Jak wspomniano w opisie zdarzenia przyszłego, przekazanie środków pieniężnych, papierów wartościowych lub innych aktywów stanowiących majątek Trustu na rzecz Wnioskodawcy, jako potencjalnego beneficjenta, może nastąpić jeżeli Rada Trustu tak zdecyduje. Oznacza to, iż rola Wnioskodawcy ograniczona będzie jedynie do podjęcia decyzji w zakresie przyjęcia albo odmowy przyjęcia przekazywanych aktywów, przy czym – w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym – Wnioskodawca przyjmie te aktywa.

Co prawda Trust i Wnioskodawca formalnie nie podpiszą żadnej umowy, niemniej do jej faktycznego zawarcia dojdzie w drodze wymiany zgodnych oświadczeń woli (w imieniu Trustu, Rada Trustu wyrazi wolę przekazania aktywów, natomiast Wnioskodawca wyrazi wolę ich przyjęcia do swego majątku). Przedmiotowe przekazanie aktywów nastąpi tytułem darmym, stąd – w ocenie Wnioskodawcy – będzie ono w istocie stanowiło darowiznę.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, darowizna ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, darowizna otrzymana przez Wnioskodawcę będzie opodatkowana podatkiem od spadków i darowizn, zgodnie z zasadami wskazanymi w ustawie o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych tamże wykonywanych podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, jeżeli w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn obciąża nabywcę rzeczy lub praw majątkowych, z kolei art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że przy nabyciu w postaci darowizny, obowiązek podatkowy powstaje, w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Stosownie do art. 9 ust. 1-2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł. Jeżeli takie nabycie od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte we wskazanym wyżej okresie.

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca, natomiast zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Do grupy III zalicza się nabywców innych niż osoby fizyczne spokrewnione lub spowinowacone ze zbywcą, w tym osoby trzecie, które nabywają rzeczy lub prawa majątkowe od osób prawnych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1-3 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, w przypadku nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej, PSD oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku (tj. 4.902 zł), według następującej skali:

• do kwoty 10.278 zł - 12%;
• ponad 10.278 do 20.556 zł – 1.233,4 zł i 16% od nadwyżki ponad 10.278 zł;
• ponad 20.556 zł – 2.877,9 zł i 20% od nadwyżki ponad 20.556 zł.
  
  

Zatem, nabycie środków pieniężnych, papierów wartościowych lub innych aktywów od Trustu będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, albowiem w chwili zawarcia umowy darowizny Wnioskodawca będzie obywatelem polskim lub będzie miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstanie z chwilą spełnienia świadczenia przez Trust i obciąży Wnioskodawcę. Podstawę opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn stanowić będzie czysta wartość nabytych od Trustu środków pieniężnych, papierów wartościowych lub innych aktywów (po potrąceniu ewentualnych długów i ciężarów), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego, jeżeli wartość ta przekroczy 4.902 zł.

Jeżeli Wnioskodawca nabędzie od Trustu aktywa więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych Wnioskodawca doliczy wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od Trustu w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie.

Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych Wnioskodawca potrąci podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Niemniej, wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku (jeżeli wystąpi) nie będzie podlegała zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi na rzecz Wnioskodawcy. Ponadto, Wnioskodawca będzie obowiązany wymienić w zeznaniu podatkowym rzeczy i prawa majątkowe nabyte we wskazanym wyżej okresie.

Jako, że Wnioskodawca nabędzie środki pieniężne, papiery wartościowe lub inne aktywa od osoby prawnej, będzie podlegał zaliczeniu do III grupy podatkowej. W rezultacie, zobowiązanie z tytułu podatku od spadków i darowizn zostanie obliczone według skali podatkowej określonej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, dla nabywców z III grupy podatkowej, od nadwyżki czystej wartości (podstawy opodatkowania) ponad kwotę wolną od podatku (4.902 zł).

Powyższe konkluzje będą miały odpowiednie zastosowanie również w przypadku, gdy środki pieniężne, papiery wartościowe lub inne aktywa Wnioskodawca nabędzie od Trustu w wyniku jego rozwiązania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie ustawy o podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2017 r., poz. 833, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Stosownie do art. 2 ww. ustawy, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Podatkowi nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw (art. 3 pkt 2 cyt. ustawy).

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Podkreślić przy tym należy, że nie każdego rodzaju nieodpłatne świadczenie stanowi darowiznę. Nieodpłatność jest składnikiem przedmiotowo istotnym umowy darowizny. Jednakże, wcale nie oznacza to, że każdy stosunek prawny, w którym korzyść uzyskuje tylko jedna strona stosunku (umowy) nosi takie miano (znaczenie tego rozróżnienia wskazane jest w orzecznictwie jak również przepisach podatkowych, np. ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm.) wyraźnie definiuje jako przychód tzw. nieodpłatne świadczenia).

W kontekście powyższego, tylko takiego rodzaju nieodpłatne świadczenie, które spełnia definicję darowizny, o której mowa w art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego mieści się w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jako tytuł nabycia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W myśl art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń (art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
   
   

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie (art. 9 ust. 2 omawianej ustawy).

Art. 14 ust. 1 i 2 ww. ustawy statuuje, iż wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 cyt. ustawy, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej:

• do 10.278 zł – 12%,
• od 10.278 zł do 20.556 zł – 1.233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10.278 zł,
• powyżej 20.556 zł – 2.877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20.556 zł.
  
  

Stosownie do art. 17a ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca może w przyszłości stać się potencjalnym beneficjentem Trustu. Uzyskanie przez Wnioskodawcę statusu potencjalnego beneficjenta nie wiąże się z żadnym przysporzeniem. Takie przysporzenie może natomiast wystąpić w przyszłości, jeżeli Rada Trustu zdecyduje się przekazać Wnioskodawcy aktywa, a które to aktywa Wnioskodawca zamierza przyjąć. Według wskazań Wnioskodawcy, nabycie przez niego aktywów od Trustu odpowiada formie darowizny określonej w art. 888 Kodeksu cywilnego, nie stanowi innego nieodpłatnego świadczenia.

Jeżeli zatem istotnie otrzymanie aktywów przez Wnioskodawcę od Trustu przybierze formę darowizny określonej w art. 888 Kodeksu cywilnego – co nie jest przedmiotem oceny w niniejszej interpretacji, Organ interpretacyjny przyjmuje to stwierdzenie zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę – to nabycie to będzie opodatkowane na zasadach przewidzianych przez ustawę o podatku od spadków i darowizn. Nabycie aktywów od osoby prawnej będzie podlegało opodatkowaniu na zasadach określonych dla III grupy podatkowej

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu należy wskazać, iż Organ interpretacyjny związany jest opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, jaki został przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku. Organ interpretacyjny w toku postępowania o wydanie interpretacji nie jest upoważniony do przeprowadzania postępowania wyjaśniającego. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 1 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 397/16, „Organ w postępowaniu o udzielenie interpretacji związany jest opisem stanu faktycznego dokonanym przez wnioskodawcę, zawartym we wniosku i nie może czynić samodzielnych, odmiennych ustaleń co do stanu faktycznego sprawy.” Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z 21 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Ol 103/16, zwrócił uwagę, iż „Organ interpretacyjny nie jest uprawniony do dokonywania samodzielnych ustaleń faktycznych ponad to, co podała strona chyba, że informacje wnioskodawcy nie są wystarczające do zajęcia stanowiska.” W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 19 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 991/14, Sąd podzielił pogląd Organu, wskazując, że „organ interpretacyjny nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania dowodowego i działa w granicach zakreślonych opisanym we wniosku stanem faktycznym, zadanym pytaniem i okolicznościami wskazanymi w ramach stanowiska własnego wnioskodawcy.”

Wydana interpretacja będzie wywoływała skutki prawne dla Wnioskodawcy, jeśli istotnie opis w niej zawarty odpowiada stanowi rzeczywistemu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.