Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.121.2017.2.JP
z 20 lipca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 kwietnia 2017 r. (data wpływu 21 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. Organu 27 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia w 2017 r. podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia w 2017 r. podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…”. Ww. wniosek został uzupełniony, które wpłynęło do tut. Organu 27 czerwca 2017 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 14 czerwca 2017r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.121.2017.1.JP.

We wniosku uzupełnionym pismem, które wpłynęło 27 czerwca 2017 r. przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Powiał T, jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 1 stycznia 1999 r. z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (art. 15 ust. 1, 2 i 6 ustawy VAT), składa deklarację VAT–7. W latach 2010-2012 Powiat zrealizował zadanie pn. „…” ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013. Projektem objęto 3 obiekty publiczne, w których realizowane są zadania własne Powiatu wynikające z ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2016 r. poz. 814) – art. 4 ust. 1 pkt 3 w zakresie pomocy społecznej (Dom Pomocy Społecznej w W.), pkt 1 w zakresie edukacji (Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w R i Dom Wczasów Dziecięcych w J). Zakres rzeczowy zadania obejmował montaż instalacji ograniczających emisję zanieczyszczeń pyłowych i gazowych do atmosfery, montaż kolektorów słonecznych, budowę jednostek wytwarzania energii cieplnej, modernizację systemów ciepłowniczych na bardziej przyjazne środowisku, wymianę kotłów węglowych na gazowe, termomodernizację budynków w celu ograniczenia strat ciepła.

Celem realizacji zadania przez Powiat była ochrona środowiska naturalnego i atmosfery poprzez poprawę efektywności energetycznej w obiektach publicznych, zmniejszenie zapotrzebowania i zużycia energii cieplnej dzięki zastosowaniu odnawialnych źródeł energii, redukcja zanieczyszczeń do atmosfery, polepszenie jakości powietrza dzięki likwidacji starych i niezgodnych z normami systemów grzewczych.

Realizując ww. inwestycję Powiat wykonywał zadanie własne wynikające z ww. ustawy o samorządzie powiatowym, art. 4 ust. 1 pkt 19 - utrzymania powiatowych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych jak również pkt 13 - ochrona środowiska i przyrody. Faktury VAT za realizację ww. działań zostały przez Wnioskodawcę zapłacone w latach 2010-2011.

Natychmiast po zakończeniu robót budowlanych, w styczniu 2012 r. Powiat przekazał przedmiot inwestycji, w nieodpłatny zarząd swoim jednostkom organizacyjnym, z których każda do końca 2016 r. posiadała oddzielny od Powiatu NIP. Żadna z tych jednostek nie była również czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Po przekazaniu przedmiotu inwestycji swoim jednostkom, Powiat, który jako organ administracji publicznej zrealizował inwestycję w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, uznał, iż nie ma prawnej możliwość odzyskania podatku VAT poniesionego na zakup towarów i usług udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi na Powiat - co zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 14 maja 2010 r. (IBPP4/443-540/10/KG).

Od 1 stycznia 2017 r Powiat rozpoczął wspólne rozliczanie podatku VAT ze swoimi jednostkami budżetowymi, zgodnie z Zarządzeniem Nr 64.2016 r. Starosty T z dnia 29 listopada 2016 r. w sprawie scentralizowanych rozliczeń podatku od towarów i usług Powiatu T, na podstawie ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków publicznych pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 1454), w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 29 września 2015 r. a także w związku z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2015 r.

W związku z tym, od 1 stycznia 2017 r. obowiązuje wspólny NIP dla Powiatu i jego jednostek organizacyjnych. Nauka w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych w R jako szkole publicznej jest bezpłatna. Za pobyt pensjonariuszy w Domu Pomocy Społecznej pobierane są opłaty na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej oraz Rozporządzenia Ministra Rodziny Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 stycznia 2017 r. (Dz.U. z 2017 r. poz. 224), za pobyt na turnusach organizowanych przez Dom Wczasów Dziecięcych, zarówno w okresie roku szkolnego jak i wakacji, pobierana jest opłata na podstawie Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 2 listopada 2015 r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach (Dz.U. z 2015 r. poz. 1872).

Opłaty są pobierane na pokrycie kosztów zakwaterowania i surowca przeznaczonego na wyżywienie, według cennika przyjmowanego zarządzeniem dyrektora placówki na podstawie stosownej uchwały Zarządu Powiatu T, zgodnie z ww. Rozporządzeniem MEN.

Przystępując do inwestycji Powiat działał wyłącznie z zamiarem realizacji zadania własnego z zakresu ochrony środowiska i przyrody oraz utrzymania powiatowych obiektów użyteczności publicznej. Celem bezpośrednim projektu było zwiększenie efektywności energetycznej budynków, redukcja emisji gazów cieplarnianych CO2, zmniejszenie strat ciepła poprzez termomodernizację budynków. Decyzja o przystąpieniu do realizacji zadania nie była podyktowana chęcią wykorzystania jego efektów do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.).

Nabywane na potrzeby realizacji projektu towary i usługi nie były związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT przez Wnioskodawcę – Powiat T. Były wykorzystywane przez powiatowe jednostki budżetowe do realizacji zadań nałożonych ww. przepisami prawa. Ostatnia fakturę za realizacje zadania Wnioskodawca otrzymał 21 listopada 2011 r. – zapłacono 24 listopada 2011 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Powiatowi, w związku z realizacją ww. projektu w zakresie modernizacji źródeł ciepła i termomodernizacji budynków użyteczności publicznej, którego koszt został przez Powiat poniesiony w latach 2010-2011, będzie w roku 2017 przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur zapłaconych przez Powiat za zrealizowanie inwestycji?

Stanowisko Wnioskodawcy:


Powiatowi nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na fakturach z lat 2010-2011, dokumentujących wykonanie inwestycji w ww. zakresie.

Powiat realizując inwestycję w latach 2010-2011 (zakończenie finansowe projektu w 2012 r.) zrobił to w ramach nałożonej ustawowo działalności publicznoprawnej, a zasadniczym celem zadania było podniesienie efektywności energetycznej w obiektach użyteczności publicznej. Działania związane z utrzymaniem powiatowych obiektów i ochroną środowiska są zadaniami własnym Powiatu na podstawie ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym - art. 4 ust. 1 pkt 19 (Dz.U. z 2016 r. poz. 814). Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W zamiarze Powiatu, jako organu administracji publicznej, nie było wykorzystanie produktów projektu do działalności zarobkowej i wykonywania czynności opodatkowanych. Inwestycja nie miała wpływu na ilość, zakres i charakter usług świadczonych przez jednostki. Natomiast miała i ma wpływ na efektywność energetyczną obiektów i ilość zanieczyszczeń emitowanych do powietrza. Projekt byłby zrealizowany bez względu na fakt prowadzenia (lub nie) działalności odpłatnej przez placówki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3–7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podmiotowi działającemu w charakterze podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r. – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Od dnia 1 kwietnia 2013 r. powyższy przepis art. 15 ust. 2 ustawy otrzymał następujące brzmienie: „działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powiat, w rozumieniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 814 ze zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest właścicielem mienia i innych praw majątkowych oraz samodzielnie prowadzi gospodarkę finansową na podstawie budżetu powiatu.

Powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym m.in. w zakresie ochrony środowiska i przyrody oraz utrzymania powiatowych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 4 ust. 1 pkt 13 i 19 ustawy o samorządzie powiatowym).

Jak wynika z opisu sprawy, w latach 2010-2012 Powiat zrealizował zadanie pn. „…”. Celem realizacji zadania przez Powiat była ochrona środowiska naturalnego i atmosfery poprzez poprawę efektywności energetycznej w obiektach publicznych, zmniejszenie zapotrzebowania i zużycia energii cieplnej dzięki zastosowaniu odnawialnych źródeł energii, redukcja zanieczyszczeń do atmosfery, polepszenie jakości powietrza dzięki likwidacji starych i niezgodnych z normami systemów grzewczych. Realizując ww. inwestycję Powiat wykonywał zadanie własne wynikające z ww. ustawy o samorządzie powiatowym, art. 4 ust. 1 pkt 19 - utrzymania powiatowych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych jak również pkt 13 - ochrona środowiska i przyrody. Faktury VAT za realizację ww. działań zostały przez Wnioskodawcę zapłacone w latach 2010-2011. Natychmiast po zakończeniu robót budowlanych, w styczniu 2012 r. Powiat przekazał przedmiot inwestycji, w nieodpłatny zarząd swoim jednostkom organizacyjnym, z których każda do końca 2016 r. posiadała oddzielny od Powiatu NIP. Po przekazaniu przedmiotu inwestycji swoim jednostkom, Powiat, który jako organ administracji publicznej zrealizował inwestycję w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, uznał, iż nie ma prawnej możliwość odzyskania podatku VAT poniesionego na zakup towarów i usług udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi na Powiat. Od 1 stycznia 2017 r Powiat rozpoczął wspólne rozliczanie podatku VAT ze swoimi jednostkami budżetowymi. Przystępując do inwestycji Powiat działał wyłącznie z zamiarem realizacji zadania własnego z zakresu ochrony środowiska i przyrody oraz utrzymania powiatowych obiektów użyteczności publicznej. Decyzja o przystąpieniu do realizacji zadania nie była podyktowana chęcią wykorzystania jego efektów do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Nabywane na potrzeby realizacji projektu towary i usługi nie były związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT przez Wnioskodawcę – Powiat. Były wykorzystywane przez powiatowe jednostki budżetowe do realizacji zadań nałożonych przepisami prawa.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy, w związku z realizacją ww. projektu będzie mu w roku 2017 przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Należy zauważyć, że z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie – towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

Powyższe tezy potwierdzają również postanowienia pkt 8–9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz, w których TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie. Zgodnie z art. 17 (2) szóstej dyrektywy, o ile podatnik, działający w tym charakterze, używa towarów dla celów czynności podlegających opodatkowaniu, jest on uprawniony do odliczania podatku należnego lub zapłaconego od takich towarów. Jeżeli towary nie są używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4, lecz do celów prywatnej konsumpcji, nie powstaje żadne prawo do odliczeń.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie wystąpił, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – Powiat przekazał przedmiot inwestycji, w nieodpłatny zarząd swoim jednostkom organizacyjnym, nabywane na potrzeby realizacji projektu towary i usługi nie były związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT przez Wnioskodawcę.

Wyjaśnić należy, że w przedstawionych okolicznościach sprawy bez znaczenia jest fakt dokonania centralizacji powiatu z jego jednostkami.

Skoro majątek powstały w wyniku realizacji projektu nie był wykorzystywany przez Powiat w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy – został przekazany w nieodpłatny zarząd swoim jednostkom organizacyjnym – oznacza to, że już od momentu rozpoczęcia inwestycji, Powiat wyłączył ten majątek całkowicie z systemu podatku od towarów i usług. W konsekwencji, dokonując zakupów towarów i usług związanych z tą inwestycją, nie spełnił przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy, a tym samym nie nabył prawa do odliczenia podatku naliczonego. Powiat w momencie nabycia towarów i usług nie działał w charakterze podatnika.

Zatem w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”, w sytuacji, gdy po dokonaniu centralizacji Powiat będzie bezpośrednio wykorzystywał powstały w wyniku realizacji projektu majątek.

Na marginesie wskazać należy, że prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących realizowaną inwestycję uległo przedawnieniu. Stosownie bowiem do art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj