Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.106.2017.1
z 23 czerwca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2017 r. (data wpływu 25 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 29 maja 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu myśliwego – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 25 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem w dniu 29 maja 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu myśliwego.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca jest myśliwym, członkiem koła łowieckiego, w którym stosowana jest procedura wypłacania myśliwemu (który pozyskał zwierzynę i dostarczył ją do punktu skupu) 20% wartości tuszy tej zwierzyny. Przykład: myśliwy pozyskał sarnę, której tusza waży 18 kg, zaś 1 kg sarniny kosztuje w skupie 15 zł, zatem wartość tuszy to kwota 270 zł, wobec czego myśliwemu wypłaca się kwotę 54 zł (20% wartości tej tuszy). Ww. wartości zarząd koła nie wypłaca myśliwemu lecz księguje w poczet składek członkowskich, która ustalona jest na kwotę 360 zł rocznie plus jednorazowa rocznie składka PZŁ w kwocie 354 zł. W związku z otrzymaniem gratyfikacji za polowanie myśliwy nie musi płacić składek.

Jednocześnie w przypadku zakupu przez myśliwego np. tuszy dzika na użytek własny o wadze 25 kg ustala się płatność 5 zł za kg według ceny skupu, co daje kwotę 125 zł. Przy zakupie przez myśliwego nie jest naliczana ww. 20% bonifikata.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


  1. Czy myśliwy otrzymujący rekompensatę za pozyskaną zwierzynę, w wysokości 20% wartości tuszy zwierzyny uzyskuje dochód, od którego powinien odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych, w sytuacji gdy zarząd koła nie wystawia PIT-u i nie odprowadza podatku?
  2. Czy myśliwy kupujący tuszę na własny użytek wg. ceny skupu bez względu na wagę osiąga przychód, który to powinien stanowić podstawę do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?


Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania zwrotu kosztów polowania (polowanie wykonywane amatorsko nie uzyskuje przychodu z wynagrodzenia za pracę), myśliwy otrzymuje przychód o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego powinien zostać pobrany podatek (i wystawiony PIT).

Wnioskodawca uważa, że nie jest uprawniony do odprowadzania i opłacania podatku od pozyskanej przez siebie i zakupionej od koła łowieckiego zwierzyny.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Stosownie natomiast do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tego źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Natomiast art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej tego pojęcia, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu wskazuje, że w każdym przypadku, w którym podatnik (świadczeniobiorca) uzyska realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest myśliwym, członkiem koła łowieckiego, w którym stosowana jest procedura wypłacania myśliwemu (który pozyskał zwierzynę i dostarczył ją do punktu skupu) 20% wartości tuszy tej zwierzyny. Przykład: myśliwy pozyskał sarnę, której tusza waży 18 kg, zaś 1 kg sarniny kosztuje w skupie 15 zł, zatem wartość tuszy to kwota 270 zł, wobec czego myśliwemu wypłaca się kwotę 54 zł (20% wartości tej tuszy). Ww. wartości zarząd koła nie wypłaca myśliwemu lecz księguje w poczet składek członkowskich, która ustalona jest na kwotę 360 zł rocznie plus jednorazowa rocznie składka PZŁ w kwocie 354 zł. W związku z otrzymaniem gratyfikacji za polowanie myśliwy nie musi płacić składek.

Jednocześnie w przypadku zakupu przez myśliwego np. tuszy dzika na użytek własny o wadze 25 kg ustala się płatność 5 zł za kg według ceny skupu, co daje kwotę 125 zł. Przy zakupie przez myśliwego nie jest naliczana ww. 20% bonifikata.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zacytowane przepisy prawa stwierdzić należy, że rekompensata za pozyskanie zwierzyny stanowi dla myśliwego przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym i to niezależnie od tego, czy ww. gratyfikacja zostaje wypłacona myśliwemu, czy też zarachowana na poczet należnych składek członkowskich. Przychód z ww. tytułu należy uwzględnić w zeznaniu za rok podatkowym, w którym Wnioskodawca otrzymał ww. rekompensatę i odprowadzić podatek dochodowy.

Natomiast skoro Wnioskodawca kupuje tuszę pozyskanej przez siebie zwierzyny za obowiązującą cenę skupu (bez bonifikaty), to nie uzyskuje z tego tytułu żadnego przysporzenia majątkowego. Wobec powyższego Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opłacenia podatku od pozyskanej przez siebie i zakupionej od koła łowieckiego zwierzyny.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj