Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-590/15-5/MD
z 22 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2015 r., który wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 25 września 2015 r. (identyfikator poświadczenia ePUAP – UPP5651935), uzupełnionym pismem z dnia 7 grudnia 2015 r., które wpłynęło za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 7 grudnia 2015 r. (identyfikator poświadczenia ePUAP – UPP6195236), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (pytanie oznaczone Nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 4 grudnia 2015 r., Nr IPTPB1/4511-590/15-2/MD, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 7 grudnia 2015 r. (data odbioru 7 grudnia 2015 r.). W dniu 7 grudnia 2015 r. do Organu podatkowego wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, nadana za pośrednictwem platformy ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest twórcą programu komputerowego, tzw. aplikacji mobilnej, o charakterze użytkowym, przeznaczonej dla telefonów komórkowych oraz tabletów. Program został stworzony poza godzinami pracy zawodowej, wyłącznie przez Wnioskodawcę. Obecnie Wnioskodawca nie jest już zatrudniony na etacie. Program jest rozpowszechniany przed podmiot zagraniczny mający siedzibę w Stanach Zjednoczonych. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Posiada polską rezydencję podatkową oraz obywatelstwo polskie.

Wnioskodawca zawarł porozumienie z podmiotem zagranicznym poprzez zaakceptowanie warunków korzystania z jego sklepu internetowego, na mocy którego:

1. Udziela użytkownikowi końcowemu odpłatnej, ważnej na całym świecie i bezterminowej licencji uprawniającej do wykonywania, wyświetlania i używania programu na urządzeniu. Użytkownik nie może odsprzedać nabytego prawa do jego używania.
2. Prawa autorskie do programu zachowuje Wnioskodawca.
3. Udzielenie licencji zachodzi między Wnioskodawcą, a użytkownikiem końcowym.
4. Podmiot zagraniczny rozpowszechnia program przez swój sklep internetowy i pośredniczy w sprzedaży licencji.
   
   

W sklepie tym zarejestrowani użytkownicy mają możliwość nabycia licencji na program Wnioskodawcy. Podmiot ten nie kupuje programu Wnioskodawcy, nie posiada praw autorskich, ani żadnych praw własności intelektualnej obejmujących program komputerowy i nie ponosi odpowiedzialności za jego wsparcie i obsługę. Podmiot zagraniczny gromadzi środki ze sprzedaży licencji, pomniejsza je o 30% prowizji od sprzedaży i wypłaca na rachunek bankowy Wnioskodawcy raz w miesiącu. Dodatkowo podmiot zagraniczny odprowadza podatek VAT od sprzedaży licencji w kraju nabywcy (EU). Wnioskodawca nie jest w stanie określić jednoznacznie tożsamości użytkownika końcowego, gdyż jego dane osobowe są niekompletne - otrzymuje wyłącznie informację o jego kraju zamieszkania.

Poza udzielaniem licencji, w programie komputerowym Wnioskodawca udostępnia również powierzchnię ekranową podmiotowi zagranicznemu ze Stanów Zjednoczonych, który używa jej do wyświetlania reklam internetowych. Podmiot zagraniczny raz w miesiącu wypłaca na rachunek bankowy Wnioskodawcy opłatę za korzystanie z powierzchni reklamowej.

W piśmie z dnia 7 grudnia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że:

1. Jest właścicielem programu komputerowego.
2. Otrzymuje wynagrodzenie za udzielanie licencji na program komputerowy na podstawie zaakceptowania warunków korzystania ze sklepu internetowego podmiotu zagranicznego. Podmiot zagraniczny gromadzi środki ze sprzedaży licencji, pomniejsza je o 30% swojej prowizji i wpłaca na Jego rachunek bankowy raz w miesiącu.
3. Nie odprowadza zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w trakcie roku podatkowego.
4. Udostępnianie powierzchni ekranowej polega na umieszczeniu w programie Wnioskodawcy kodu komputerowego otrzymanego od podmiotu zagranicznego, który pozwala podmiotowi zagranicznemu kontrolować część powierzchni ekranowej i wyświetlać tam reklamy. Po umieszczeniu kodu Wnioskodawca nie robi już nic więcej. Podmiot zagraniczny wyświetla reklamy i oblicza ilość tych kliknięć przez użytkowników. Na podstawie skuteczności reklamy (m.in. ilość kliknięć) przekazuje na rachunek bankowy część środków, które otrzymał od reklamodawców.
5. Wynagrodzenie otrzymuje na podstawie zaakceptowania warunków świadczenia usług podmiotu zagranicznego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy przychody uzyskiwane z tytułu odpłatnego udzielania licencji na używanie programu można zaliczyć do przychodów z praw majątkowych, czy też należy je zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej?
2. Czy od ww. przychodów Wnioskodawca powinienem odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy w każdym miesiącu, czy może rozliczyć podatek dochodowy w rozliczeniu rocznym?
3. Czy dochody z udostępniania powierzchni reklamowej w programie można zaliczyć do przychodów z tytułu najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze i wybrać ich opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego Nr 3, natomiast w zakresie pytań oznaczonych Nr 1 i 2 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, przychody z udostępniania miejsca ekranowego na reklamy w programie powinny być zaliczone do źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z tytułu najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dochody z tego źródła można opodatkować w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 i 9 powołanej ustawy, źródłami przychodów są odpowiednio:

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6),
  

• inne źródła (pkt 9).
  
  

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Umowa najmu oraz umowa dzierżawy są umowami nazwanymi, uregulowanymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl natomiast art. 693 § 1 ww. Kodeksu, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Zgodnie natomiast z art. 709 Kodeksu cywilnego, przepisy o dzierżawie rzeczy stosuje się odpowiednio do dzierżawy praw.

W rezultacie, zgodnie z obowiązującymi regułami prawa cywilnego przedmiotem dzierżawy może być jedynie rzecz (przedmiot materialny) i prawo a przedmiotem najmu tylko rzecz. Powierzchnia ekranowa nie jest ani rzeczą, ani prawem. W konsekwencji, nie może być przedmiotem dzierżawy, czy też najmu w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Niemniej jednak umowa o udostępnienie internetowej powierzchni ekranowej traktowana jest jako umowa o charakterze podobnym do umowy najmu lub dzierżawy. Umowa, na podstawie której jeden podmiot udostępnia innemu podmiotowi możliwość wyświetlania na stronie internetowej określonych treści (najczęściej reklamowych), jest umową nienazwaną o charakterze podobnym do najmu lub dzierżawy. Wprawdzie przedmiotem takiej umowy nie jest ani najem rzeczy, ani dzierżawa rzeczy lub prawa, jednakże następuje oddanie do używania bytu wirtualnego, jakim jest część powierzchni strony internetowej.

W związku z powyższym, wynagrodzenie otrzymywane przez osobę fizyczną z tytułu udostępniania strony internetowej, pod warunkiem że nie jest to czynione w ramach działalności gospodarczej, należy zakwalifikować do źródła przychodów, najem, dzierżawa lub inne umowy o podobnym charakterze, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest twórcą programu komputerowego, tzw. aplikacji mobilnej, o charakterze użytkowym, przeznaczonej dla telefonów komórkowych oraz tabletów. Program jest rozpowszechniany przed podmiot zagraniczny mający siedzibę w Stanach Zjednoczonych. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Posiada polską rezydencję podatkową oraz obywatelstwo polskie. Wnioskodawca udostępnia powierzchnię ekranowa podmiotowi zagranicznemu ze Stanów Zjednoczonych, który używa jej do wyświetlania reklam internetowych. Podmiot zagraniczny raz w miesiącu wypłaca na rachunek bankowy Wnioskodawcy opłatę za korzystanie z powierzchni reklamowej. Udostępnianie powierzchni ekranowej polega na umieszczeniu w programie Wnioskodawcy kodu komputerowego otrzymanego od podmiotu zagranicznego, który pozwala podmiotowi zagranicznemu kontrolować część powierzchni ekranowej i wyświetlać tam reklamy. Podmiot zagraniczny wyświetla reklamy i oblicza ilość tych kliknięć przez użytkowników. Na podstawie skuteczności reklamy (m. in. ilość kliknięć) przekazuje na rachunek bankowy część środków, które otrzymał od reklamodawców. Wynagrodzenie otrzymuje na podstawie zaakceptowania warunków świadczenia usług podmiotu zagranicznego.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Wnioskodawca udostępniając powierzchnię reklamową w programie za wynagrodzeniem uzyskuje przychód z tytułu umowy o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy. Przychody z tego tytułu mogą zostać zakwalifikowane do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwencją klasyfikacji przychodów, o których mowa we wniosku, do przychodów ze źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest także możliwość ich opodatkowania w formie zryczałtowanej przewidzianej w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r., Nr 144, poz. 930 ze zm.), o ile Wnioskodawca spełnia warunki do korzystania z tej formy opodatkowania, w szczególności te dotyczące wyboru w stosownym terminie tej formy opodatkowania.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1a tej ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Dodać należy, że w myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.