2016.01.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-1331/15-2/EC
z 8 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2015 r. (data wpływu 25 listopada 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych w części dotyczącej:

określenia źródła przychodu – jest prawidłowe,
możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest adwokatem oraz doradcą podatkowym prowadzącym Kancelarię Adwokata i Doradcy Podatkowego w formie jednoosobowej działalności gospodarczej (dalej jako: “Wnioskodawca"), w ramach której świadczy usługi prawno-podatkowe na rzecz swoich klientów (m.in. osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, spółek prawa handlowego i innych).

Ponadto, Wnioskodawca - świadczy usługi w ramach działalności gospodarczej na podstawie umowy o świadczeniu usług (dalej jako: “Umowa”) na rzecz innej kancelarii prawnej (dalej jako: “Kancelaria”), której przedmiotem jest wykonywanie różnego rodzaju opinii podatkowych, raportów, opracowań, skarg, wniosków, pism oraz reprezentowanie klientów Kancelarii (kontrahenta) przed sądami, urzędami i organami podatkowymi, w tym ponadto Wnioskodawca występuje w imieniu kancelarii na różnego rodzaju wystąpieniach, prowadzi wykłady, w tym także jest autorem publikacji książkowych oraz artykułów w specjalistycznej prasie podatkowej.

Wnioskodawca, na podstawie Umowy tworzy zatem między innymi utwory, do których przysługują mu wyłączne prawa majątkowe i osobiste wraz z ich dokumentacją. Zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, a uzyskane z tej działalności dochody opodatkowuje podatkiem liniowym.

W Umowie ze swoim obecnym kontrahentem - Kancelarią, ale również i innymi przyszłymi kontrahentami z którymi Wnioskodawca zamierza zawrzeć w przyszłości umowy o świadczenie usług, Wnioskodawca zamierza zobowiązywać się do przeniesienia na rzecz kontrahentów - spółek prawa handlowego (kancelarii prawnych lub podatkowych) autorskich praw majątkowych na wszelkich .polach eksploatacji określonych w danej umowie w określonym stosunku, np. 60% wypłacanego wynagrodzenia będzie wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich do określonych utworów.

Opinie, opracowania, skargi, wnioski, pisma są wytwarzane przez Wnioskodawcę we własnym zakresie i nie są one ujmowane w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Na podstawie zawartej Umowy, Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie określone w Umowie, z podziałem na wynagrodzenie za usługi prawnicze (np. reprezentację klientów przed sądami i urzędami, czy spotkania z klientami), ale i również wynagrodzenie za przekazanie praw autorskich do stworzonego określonych utworów (dzieł), które odzwierciedlają oryginalny i twórczy wkład Wnioskodawcy i mogą być zakwalifikowane jako przedmiot prawa autorskiego zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony powyżej stan faktyczny Wnioskodawca powziął wątpliwość w kwestii możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu w stosunku do wynagrodzenia przysługującego Wnioskodawcy za przeniesienie praw autorskich do stworzonych utworów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymywane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie od Kancelarii tytułem korzystania z majątkowych praw autorskich może Wnioskodawca zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zgodnie z art. 5a pkt 6 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakładając, iż wynagrodzenie to otrzymywać będzie w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz złoży przed Kancelarią oświadczenie o takim jego opodatkowaniu, z możliwością zastosowana 50% koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od części takiego wynagrodzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskiwany przez Niego przychód ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do stworzonych utworów - utworu, stanowi przychód z działalności gospodarczej, z możliwością zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 ustawy o PIT.

Przy czym, od wynagrodzenia Wnioskodawcy Kancelaria nie jest zobowiązana do pobierania stosownych składek i zaliczek na PIT, z uwagi na treść oświadczenia które zamierza złożyć Kancelarii Wnioskodawca zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o PIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (dalej jako: „u.s.d.g. ”) działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Również art. 5a pkt 6 ustawy o PIT zawiera definicję pozarolniczej działalności gospodarczej. W myśl tego przepisu pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

wytwórczą budowlaną, handlową usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 - 9 ustawy o PIT.

Wnioskodawca, będący twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w myśl art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Przedmiotem działalności jest działalność twórcza (artystyczna), korzystanie z osobistych i majątkowych praw autorskich oraz rozporządzanie tymi prawami. A więc są wykorzystywane wartości niematerialne w ramach prowadzonej działalności.

Ponadto jest to działalność nastawiona na uzyskiwanie zarobków (zysków), gdyż na podstawie zawartej umowy z Kancelarią Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, w tym w ocenie Wnioskodawcy część z tego wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie z tytułu korzystania przez osoby trzecie (np. Kancelarię) z jego praw autorskich tj. utworów m.in. opinii prawnych, opinii prawno-podatkowych, raportów, opracowań, pism, pisemnych skarg i wniosków.

Wnioskodawca prowadzi działalność we własnym imieniu i na własny rachunek. Ponadto wykorzystuje składniki majątkowe (np. samochód służbowy, materiały biurowe) do prowadzonej działalności, ponadto utrzymuje kontakty z kontrahentami i Kancelarią (będącą również kontrahentem Wnioskodawcy, a więc działalność jego ma charakter zorganizowany. Natomiast dzięki zamiarowi Wnioskodawcy prowadzenia działalności nieustannie, działalność ta nabiera charakteru ciągłości.

Powyższy opis działalności gospodarczej oznacza, iż ma się do czynienia z pozarolniczą działalnością gospodarczą w myśl art. 5a pkt ustawy o PIT. Z brzmienia końcowej części art. 5a pkt 6 ustawy o PIT -„z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych; w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9" - nie można wywieść, iż skoro przychody twórców wymienione zostały w art. 18 ustawy o PIT, jako przychody z praw majątkowych, to automatycznie tego typu działalność nie mieści się w definicji pozarolniczej działalności gospodarczej.

Takiej uproszczonej wykładni ww. przepisu nie można stosować, gdyż należy odwołać się do wykładni systemowej. Odczytanie go w kontekście pozostałych unormowań ustawy o PIT dowodzi, iż niektóre czynności wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 - 9 ustawy o PIT mogą być, przy spełnieniu określonych warunków m.in. prowadzenie we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły oraz ponoszenie ryzyka co do rezultatu, uznane również za pozarolniczą działalność gospodarczą. Tak jest np. z najmem, dzierżawą, obrotem prawami majątkowymi, nieruchomościami, zbywaniem rzeczy, czy wykonywaniem czynności przez pełnomocników z urzędu.

Odwołując się do wykładni językowej należy stwierdzić, iż użyty zwrot: „z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 pkt 1, 2, i 4-9" oznacza, iż dla oceny, z jakiego źródła pochodzi dany przychód należy najpierw ustalić, czy nie jest on skutkiem działalności zarobkowej, wykonywanej w sposób zorganizowany, ciągły, prowadzonej we własnym imieniu i na własny rachunek. Tylko wówczas, gdy nie możną zaliczyć go do tego rodzaju przychodów, to można uznać go za przychód z innego źródła niż pozarolniczą działalność gospodarcza.

W myśl art. 5b ust. 1 ustawy o PIT - za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności, 1
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Stosunki między Wnioskodawcą a Kancelarią, nie wypełniają ww. warunków.

Zakwalifikowanie wykonywania konkretnej czynności do pozarolniczej działalności gospodarczej, bądź do odpłatnego zbycia majątkowych praw autorskich, nastręcza trudności. W art. 5a pkt 6 ustawy o PIT precyzyjnie wskazano cechy pozarolniczej działalności gospodarczej. W przypadku możliwości zakwalifikowania danego działania do kilku kategorii źródeł przychodów decydujące znaczenie ma występowanie przesłanek pozarolniczej działalności gospodarczej.

Tak orzekły m.in.

NSA w wyroku z 22 września 2011 r., sygn. akt II FSK 1532/10,
NSA w wyroku z 25 lutego 2011 r., sygn. akt II FSK 1824/09,
WSA w Bydgoszczy w wyroku 5 października 2010 r., sygn. akt SA/Bd 709/10,
WSA w Łodzi w wyroku z 3 listopada 2010 r., sygn. SA/Łd 1063/10,
NSA w wyroku z 15 października 2010 r, sygn. II FSK 704/09,
NSA w wyroku z 18 sierpnia 2009 r., sygn. akt II FSK 1303/08,
NSA w wyroku z 1 kwietnia 2010 r., sygn. II FSK 1931/08.

Wobec powyższego, wszelkie działania cechujące się fachowością (stałym, nie okazjonalnym, nie amatorskim charakterem), podporządkowaniu regułom opłacalności i zysku, zasadzie racjonalnego gospodarowania, działaniem na własny rachunek, powtarzalnością działań (np. seryjnością, stypizowaniem, ciągłością współpracy) i uczestnictwem w obrocie gospodarczym, należy zakwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w myśl art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, a osiągane z tego tytułu przychody należy opodatkować na zasadach przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w myśl art. 10 ust 1 pkt 3 ustawy o PIT, a nie jako przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7, albo w art. 18 ustawy o PIT.

Zgodnie z powyższym, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarcza Wnioskodawcy (twórcy), polega na korzystaniu z praw autorskich, rozporządzaniu tymi prawami i jest wykonywana zarobkowo, w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu i na własny rachunek, to działalność twórcy będzie miała charakter pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jeżeli więc Wnioskodawca (twórca) w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej upoważnia Kancelarię do zarządzania jego prawami autorskimi oraz poboru wynagrodzeń z tytułu korzystania z praw autorskich Wnioskodawcy (po przeniesieniu), to otrzymywane - przez Wnioskodawcę wynagrodzenie od Kancelarii z tego tytułu związane będzie z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, a więc będzie stanowić przychód określony w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 55¹ ustawy - Kodeks Cywilny, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne. Takowym majątkowym prawem autorskim są między innymi utwory: opinie prawne, opinie prawno-podatkowe, raporty, opracowania, pisma, pisemne skargi i wnioski stworzone przez Wnioskodawcę, a więc jeśli wchodzą on w skład majątku przedsiębiorstwa i są w nim wykorzystywany do celów gospodarczych, to należy otrzymywane z niego wynagrodzenia zakwalifikować do tego samego źródła przychodów, co przychody uzyskiwane z prowadzonej działalności gospodarczej tzn. do przychodów z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 23 października 2012 r., sygn. ITPB1/415-877/12/MR: „majątkowe prawa autorskie, wchodzące w skład majątku twórcy, jako przedsiębiorcy, prowadzącego działalność gospodarczą mogą być wykorzystywane w działalności gospodarczej, gdyż łącznie z innymi składnikami przedsiębiorstwa twórcy służą realizacji określonych działań gospodarczych".

Jeszcze kilka lat temu organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych oraz sądy w swoich orzeczeniach kwalifikowały otrzymywane, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wynagrodzenia przez twórców jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT m.in.:

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 30 maja 2012 r., sygn. ITPB1/415-276/12MR,
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 10 kwietnia 2008 r., sygn. IBPB1/415-35/08/BK,
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 21 grudnia 2007 r., sygn. ILPB2/415-189/07-2/PW.

Jednakże od 2013 r. linia interpretacyjna organów podatkowych oraz sądów uległa całkowitemu odwróceniu. Zauważyć należy, iż od 2013 r. nie zmieniły się przepisy art. 5a pkt 6, art. 10 ust 1 pkt 3 i 7, ani art. 18 ustawy o PIT. Natomiast zmiana stanowiska organów podatkowych oraz sądów, co do zaliczenia przychodów twórców z korzystania praw autorskich do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej została spowodowana jedynie zmianą art. 22 ust. 9 i 9a ustawy o PIT ustalającym 50 % koszty uzyskania przychodów jedynie do 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT.

Od tego czasu organy podatkowe oraz sądy zmieniły wykładnię przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT uznając, iż przychody twórców, nawet uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, należy opodatkować na zasadzie skali podatkowej w myśl art. 10 ust. 1 pkt 2, lub pkt 7, lub art. 18 ustawy o PIT.

Taka zmiana w interpretacjach przepisów podatkowych narusza zasadę praworządności z art. 120 ustawy - Ordynacja Podatkowa, zasadę zaufania do organów podatkowych z art. 121 § 1 ww. ustawy oraz zasadę pewności i stałości przepisów prawa.

W ostatnim czasie Minister Finansów postanowił ujednolicić linię interpretacyjną organów podatkowych oraz sądów w sprawie opodatkowania przychodów twórców osiąganych w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Minister Finansów w dniu 21 listopada 2013 r. wydał interpretację ogólną, sygn. DD3/033/181/CRS/13/RD-90955/13, w której ostatecznie zakończył niejednolitą linię interpretacyjną organów podatkowych oraz sądów dotyczących kwalifikacji do odpowiedniego źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenia pełnomocnika ustanowionego z urzędu przed sądem np. doradca podatkowy, adwokat, radca prawny. Minister Finansów ustalił, iż jeśli pełnomocnik świadczy pomoc z urzędu w ramach wykonywanego zawodu (prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej), to wynagrodzenie otrzymane z tytułu świadczenia tej pomocy należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, mimo, iż w art. 13 pkt 6 ustawy o PIT wymienione są te przychody jako pochodzące z działalności wykonywanej osobiście.

W dniu 5 marca 2014 r. Minister Finansów wydał komunikat pt: „Twórcy oraz ich kontrahenci nie muszą korygować PIT”. Minister Finansów wyjaśnił iż: „(...) twórcy w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej mogą osiągać przychody z majątkowych praw autorskich i wybrać opodatkowanie 19% stawką podatku. (...) nieuzasadnione jest twierdzenie, jakoby ustawa o PIT wykluczała możliwość uzyskiwania przychodów z majątkowych praw autorskich, w tym z tytułu odpłatnego zbycia tych praw, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Obowiązujące przepisy ustawy PIT przewidują bowiem możliwość osiągania przez twórców przychodów z tych praw w ramach działalności gospodarczej. Na kwalifikację osiąganych przychodów z majątkowych praw autorskich nie miała wpływu nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązująca od 1 stycznia 2013 r. Określiła ona wyłącznie nowe zasady stosowania zryczałtowanych 50% kosztów uzyskania przychodów, tym samym nie odbiera możliwości zaliczania przychodów z majątkowych praw autorskich do przychodów z działalności gospodarczej.”

Ponadto, Minister Finansów w dniu 15 kwietnia 2014 r. uwzględnił w całości wniesioną skargę do WSA na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie i zmienił zaskarżoną interpretację wydając nową interpretację o sygn. IPPB1/4160-236/13/14-6/AM.

W nowej interpretacji Minister Finansów ustalił, iż twórca i artysta mają prawo do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na korzystaniu z autorskich praw majątkowych oraz do opodatkowania dochodów z takiej działalności podatkiem liniowym 19% zgodnie z art. 30c ustawy o PIT.

Tym samym, z powyższej interpretacji wynika że Kancelaria powinna być zwolniona z obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń wypłacanych Wnioskodawcy (twórcy - przedsiębiorcy), pod warunkiem uzyskania od niego stosownego oświadczenia o prowadzeniu działalności gospodarczej, w związku z którą to wynagrodzenie jest im należne (art. 41 ust. 2 ustawy o PIT).

Następnie, Minister Finansów wydał w dniu 22 maja 2014 r. pismo przewodnie do wszystkich Dyrektorów Izb Skarbowych oraz Dyrektorów Urzędów Kontroli Skarbowych. Minister Finansów stwierdził, iż: „podatnik uzyskujący przychody z tytułów wymienionych w art. 13 pkt 2-8 u.p.d.o.f może dla celów podatku dochodowego zaliczyć te przychody do działalności gospodarczej, pod warunkiem, że uzyskuje je w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. i jednocześnie nie zachodzą łącznie przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 u.p.d.o.f.”

Minister Finansów powołał się na art. 13 pkt 8 i 9 oraz art. 41 ust. 2 ustawy o PIT. W przepisie art. 13 pkt 8 ustawy o PIT przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia, lub umowy o dzieło, mimo zaliczania ich do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, należy je zakwalifikować do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, jeśli umowy te zawierane są w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast art. 13 pkt 9 ustawy o PIT zastrzega, iż przychody uzyskane na podstawie umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, nawet jeżeli są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, to zawsze należy przychody z tych umów zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Takie zapisy w powyższych przepisach świadczą o racjonalnym ustawodawcy, który jeśli zamierza konkretne przychody włączyć, lub wyłączyć z możliwości opodatkowania ich na zasadzie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, to wprowadza wprost taki przepis do ustawy. Ponadto art. 41 ust. 2 ustawy o PIT mówi, iż płatnik nie jest zobowiązany do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o PIT (m.in. działalność artystyczna), jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej. Ustawodawca w tym przepisie wyraźnie zostawia twórcy (podatnikowi) prawo wyboru sposobu opodatkowania przychodów z tytułu uzyskiwanego wynagrodzenia z działalności artystycznej, pod warunkiem złożenia stosownego oświadczenia.

Powyższe interpretacje Ministra Finansów, jego komunikat do organów podatkowych oraz uwzględnienie w całości skargi wniesionej do WSA oznaczają zamknięcie okresu niejednolitych interpretacji organów podatkowych oraz orzeczeń sądów w powyższym zagadnieniu.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywane wynagrodzenia (honoraria autorskie) od Kancelarii tytułem korzystania z majątkowych praw autorskich oraz rozporządzania tymi prawami można zakwalifikować do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej określonych w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, pod warunkiem, iż Wnioskodawca będzie uzyskiwał powyższe wynagrodzenia w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej spełniając przesłanki z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT i jednocześnie nie spełniając przesłanek z art. 5b ust. 1 ustawy o PIT.

W takiej sytuacji Kancelaria nie będzie zobowiązana, jako płatnik, do obliczenia, pobrania i wpłacenia do właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od powyższych wynagrodzeń, pod warunkiem otrzymania od Wnioskodawcy stosownego oświadczenia o rozliczaniu tych wynagrodzeń przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o PIT.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, do przychodów z tytułu korzystania przez Wnioskodawcę z praw autorskich oraz rozporządzanie przez Wnioskodawcę tymi prawami, będą miały zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Efekt Jego pracy stanowi bowiem utwór, jakim są opinie prawne-prawno podatkowe, raporty, opracowania, pisma, pisemne skargi i wnioski, które Wnioskodawca tworzy na zlecenie Kancelarii i prawa do których przenosi na Kancelarię.

Wnioskodawca (twórca) w czasie ich tworzenia dysponował swobodą w kształtowaniu treści i formy tych utworów, zaś same utwory te wyróżnia twórczy charakter. Konkretnym efektem pracy Wnioskodawcy są bowiem wspomniane w niniejszym wniosku utwory.

Mając powyższe na uwadze, w sytuacji, gdy Wnioskodawca osiąga przychody z tytułu sprzedaży majątkowych praw autorskich, ma prawo do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu, z uwzględnieniem ograniczeń, które weszły w życie od 1 stycznia 2013 r., zgodnie z nowo dodanym art. 22 ust. 9a ustawy o PIT.

Podobnego zdania jest Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 26 listopada 2014 r. ITPB1/415-927/14/MR., oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 29 sierpnia 2014 r. ILPB1/415-575/14-2/AA.

Wnioskodawca wskazuje, że opinie, opracowania, skargi, wnioski, pisma są wytwarzane przez Wnioskodawcę we własnym zakresie i nie są one ujmowane w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Na podstawie zawartej Umowy, Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie określone w Umowie, z podziałam na wynagrodzenie za usługi prawnicze i wynagrodzenie za przekazanie praw autorskich do stworzonego określonych utworów (dzieł), które odzwierciedlają oryginalny i twórczy wkład Wnioskodawcy i mogą być zakwalifikowane jako przedmiot prawa autorskiego zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Bowiem zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 pkt 1) ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej jako: “ustawa o prawie autorskim") przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór), w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Z pisma Ministra Kultury z dnia 29 kwietnia 2002 r. DP/WPA.024/118/02, wynika, że "(...) niezależnie od zakwalifikowania załączonej do powyższego pisma opinii prawnej jako utworu w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 z późn. zm.) dla zastosowania 50%-towych kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust.9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) niezbędne jest udzielenie przez twórcę licencji zamawiającemu lub rozporządzenie majątkowymi prawami autorskimi, co oceniać należy indywidualnie w świetle zawartej w konkretnym przypadku umowy zgodnie z celem zamówienia opinii prawnej."

Ponadto, w kwestii raportów wypowiedział się Minister Kultury w piśmie z dnia 7 marca 2002 r. DP/WPA.024/36/02 ”(...) w przypadku raportów i ekspertyz, przygotowywanych w związku z doradztwem finansowym i inwestycyjnym, traktowanie tego typu prac w kategoriach utworu w rozumieniu prawa autorskiego jest możliwe jedynie w kontekście ogólnej jego definicji z art. 1 ust 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 z późn. zm.). Kluczowe znaczenie ma tutaj po pierwsze ustalenie, czy raport lub ekspertyza przygotowywany jest według z góry określonego układu, niezależnego od jego autora, czy też autor danego dzieła ma swobodę w kształtowaniu jego treści lub formy. Nie ma przy tym możliwości ogólnego kwalifikowania tego rodzaju dzieł jako utworów w rozumieniu prawa autorskiego, ponieważ potrzebna jest w tym przypadku ocena indywidualna, z wzięciem pod uwagę wszystkich okoliczności konkretnego stanu faktycznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl przywołanej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prace Wnioskodawcy zalicza się do utworów wyrażonych słowem oraz znakami graficznymi będącymi przedmiotem prawa autorskiego. Twórca sporządzanych opracowań jest obywatelem polskim (art. 5 pkt 1). Sporządzane opracowania są opracowywane w języku polskim (art. 5 pkt 3). Zgodnie z art. 8 ust. 2 twórcą (wykonawca) jest osobą, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu. W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, w przedmiotowym przypadku ma on prawo zastosować 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich, (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 20 maja 2014 r. ITPB1/415-161/14/AK).

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy opinie, opracowania, skargi, wnioski, pisma są wytwarzane przez Wnioskodawcę we własnym zakresie i stanowią utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim, dlatego też od części wynagrodzenia odpowiadającemu przeniesieniu praw autorskich na Kancelarię, wnioskodawcą będzie mógł opodatkować taki dochód z zastosowaniem 50% kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie sposobu rozliczenia wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych w części dotyczącej:

określenia źródła przychodu – jest prawidłowe,
możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r.), z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in. określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3) oraz
kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) (pkt 7).

W myśl art. 5a ust. 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

Natomiast zgodnie z art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W przytoczonej definicji działalności gospodarczej, ustawa o podatku dochodowego od osób fizycznych wylicza (pod literami a-c) różnego rodzaje aktywności uznawane za działalność gospodarczą. Jest to wyliczenie wyczerpujące, a nie przykładowe.

Obowiązki podatkowe zależą zatem od okoliczności uzyskania przychodów, o których mowa w powołanych wyżej przepisach. W sytuacji, gdy wykonywanie działalności dokonywane jest przez podatnika w sposób ciągły i zorganizowany, we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, w celu zarobkowym, tzn. z nastawieniem na zysk, wówczas posiada znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ponadto wskazać należy, że wykładnia językowa użytego w definicji pojęcia „działalność gospodarcza" zwrotu „z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów” od osób fizycznych prowadzić mogą do rozbieżnych rezultatów.

Można bowiem, odwołując się do reguł językowych (składni) języka potocznego stwierdzić tak że użyty w hipotezie zwrot „z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 pkt 1,2, i 4-9" oznacza, że dla oceny, z jakiego źródła pochodzi dany przychód należy najpierw ustalić, czy nie jest on skutkiem działalności zarobkowej, wykonywanej w sposób zorganizowany, ciągły, prowadzonej we własnym imieniu na własny lub cudzy rachunek i tylko wówczas, gdy nie można zaliczyć go do tego rodzaju przychodów, można uznać go za przychód z innego niż wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy źródła.

Można też wyciągnąć wniosek, że ustawodawca najpierw nakazuje wykluczyć pochodzenie przychodu z któregokolwiek ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, i 4-9 powołanej ustawy, a dopiero później pozwala zaliczyć go do przychodu z działalności gospodarczej.

Brak jednoznacznego rezultatu wykładni językowej czyni koniecznym sięgnięcie do innych reguł wykładni. Pomocna w odkodowaniu treści normy prawnej może być w tym wypadku wykładnia systemowa wewnętrzna. Definiując przychody pochodzące z różnych źródeł ustawodawca, podkreślając tym samym ich rozłączność, zawarł reguły kolizyjne, wskazując, kiedy dany przychód może być uznany za przychód z określonego źródła, choć faktycznie odpowiada on ogólnej definicji przychodów z innego źródła. I tak w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, wyłącza z przychodów, których źródłem jest odpłatne zbycie nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, prawa wieczystego użytkowania gruntów, innych rzeczy - zbycie następujące w wykonaniu działalności gospodarczej.

W art. 13 pkt 9 ustawy do przychodów z działalności wykonywanej osobiście włączono przychody z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze zawieranych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (tym samym przychód z tego tytułu nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej).

Również w odniesieniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej ustawodawca nakazał - w art. 14 ust. 2 ustawy - zaliczenie do nich enumeratywnie wymienionych (nie użyto bowiem określenia „w szczególności") przychodów, które w braku stosownego uregulowania zaliczone byłyby do innych źródeł, bowiem odpowiadałyby ich definicji. O tym, że są to przychody inne niż odpowiadające przychodom z działalności gospodarczej, wymienionym w art. 14 ust. 1 tej ustawy, świadczy użycie zwrotu: "przychodem z działalności gospodarczej są również". Użycie określenia „również" - sygnalizuje, że dany stan rzeczy jest pod jakimś względem podobny do innego stanu rzeczy, zwłaszcza tego, o którym była mowa wcześniej (por. Słownik współczesnego języka polskiego - Wyd. Wilga, Warszawa 1996, s. 979).

Przywołane wyżej przepisy wskazują więc na to, że co do zasady przychody winny być przypisywane do tego ze źródeł, którego opis w sposób bardziej szczegółowy odpowiada sposobowi jego powstania, chyba że ustawa nakazuje expressis verbis zaliczenie ich do przychodów z innego źródła. W przeciwnym wypadku powołane wyżej regulacje byłyby zbędne.

Podatkowej kwalifikacji osiąganych przychodów do określonego źródła przychodów należy dokonywać w konkretnym stanie faktycznym z uwzględnieniem wszystkich aspektów rzutujących na tę kwalifikację.

Przychodem z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ustawy, są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast przychód z praw majątkowych zdefiniowany został w art. 18 ustawy, zgodnie z którym za przychód ten uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Jednocześnie należy zauważyć, że kwalifikacja uzyskanych przychodów do odpowiedniego źródła przychodów determinuje sposób ustalania kosztów uzyskania tych przychodów. Koszty uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej i z praw majątkowych ustalane są według różnych zasad.

Kosztami uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Na gruncie powyższej regulacji podstawową cechą kosztów podatkowych jest ich związek z przychodem albo związek z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów podatkowych pod warunkiem, że dany koszt nie został wymieniony w katalogu kosztów negatywnych zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy.

Natomiast 50% koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich oraz z praw pokrewnych przez artystów wykonawców, w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia społeczne.

W roku podatkowym stosownie do art. 22 ust. 9a ustawy, łączne 50% koszty uzyskania przychodów nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Natomiast stosownie do art. 22 ust. 10a przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”. Ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi (np. poprzez udzielenie licencji) i stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług prawnych, w tym przygotowywaniu opinii prawnych. Ponadto, Wnioskodawca - świadczy usługi w ramach działalności gospodarczej na podstawie umowy o świadczeniu usług (dalej jako: “Umowa”) na rzecz innej kancelarii prawnej, której przedmiotem jest wykonywanie różnego rodzaju opinii podatkowych, raportów, opracowań, skarg, wniosków, pism oraz reprezentowanie klientów Kancelarii (kontrahenta) przed sądami, urzędami i organami podatkowymi, w tym ponadto Wnioskodawca występuje w imieniu kancelarii na różnego rodzaju wystąpieniach, prowadzi wykłady, w tym także jest autorem publikacji książkowych oraz artykułów w specjalistycznej prasie podatkowej.

Wnioskodawca na podstawie Umowy tworzy zatem między innymi utwory. W Umowie ze swoim obecnym kontrahentem - Kancelarią, ale również i innymi przyszłymi kontrahentami z którymi Wnioskodawca zamierza zawrzeć w przyszłości umowy o świadczenie usług, Wnioskodawca zamierza zobowiązywać się do przeniesienia na rzecz kontrahentów - spółek prawa handlowego (kancelarii prawnych lub podatkowych) autorskich praw majątkowych na wszelkich .polach eksploatacji określonych w danej umowie w określonym stosunku, np. 60% wypłacanego wynagrodzenia będzie wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich do określonych utworów.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego podkreślić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wyklucza możliwości osiągania przez twórców przychodów z majątkowych praw autorskich, w tym z tytułu odpłatnego zbycia tych praw, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Okoliczność, że prawa majątkowe zostały wymienione w odrębnym źródle przychodów nie oznacza, że przychody z tych praw osiągane przez przedsiębiorcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie mogą stanowić przychodów z działalności gospodarczej. Nie można zatem twierdzić, że w każdym przypadku, gdy „przedmiotem umowy jest możliwość świadczenia objętych prawami autorskimi usług,”, to przychody z tego tytułu zawsze stanowią przychody z praw majątkowych, nawet jeśli osiągane są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jeżeli umowy, co do których podatnikowi przysługują autorskie prawa majątkowe są zawierane w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to przychód uzyskany z tego tytułu, należy kwalifikować do źródła przychodów „Pozarolnicza działalność gospodarcza”.

Wybór przez podatnika sposobu realizacji swojej działalności twórczej poprzez prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej eliminuje możliwość stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 ustawy.

Przepis art. 22 ust. 12 tej ustawy jednoznacznie stanowi, że do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie mają zastosowania koszty uzyskania przychodów określone w ust. 9.

Stanowisko potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych np. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 1684/13, wyrok NSA z 07 lutego 2007 r. sygn. akt II FSK 211/06, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 września 2005 r. sygn. akt I SA/Gd 1561/02. W tym ostatnim wyroku Sąd wskazał, że „zgodnie z art. 22 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80 poz. 350 z późn. zm.) - do przychodów, o których mowa w art. 14 (…), nie mają zastosowania koszty uzyskania przychodów określone w ust 9 pkt 3 (z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami 50%). Interpretacja tegoż przepisu nie budzi wątpliwości. Podmiot bowiem, prowadzący działalność gospodarczą, mógł również w ramach tej działalności, wytworzyć utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U Nr 24, poz. 83, z poźn. zm), podlegający ochronie w świetle tejże ustawy. Jednakże wskazać należy, że z brzmienia wyżej wskazanego przepisu art. 22 ust. 12 w zw. z ust. 9 wynika również, że twórca takiego utworu w określonej wyżej sytuacji, nie mógł skorzystać z możliwości określenia zryczałtowanej wielkości kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% w stosunku do uzyskanego przychodu, mając na względzie wyraźne wyłączenie takiej możliwości w świetle przepisu art. 22 ust. 12 wskazanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”.

Odnosząc się do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wskazać należy, że przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu przygotowywania opinii prawnych, opinii podatkowych, raportów, opracowań, pism, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, stanowią przychody ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza. Nie ma przy tym znaczenia, że świadczone usługi są utworem w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W konsekwencji do przychodów tych nie mogą mieć zastosowania 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3, a także przepisy art. 22 ust. 9a-10a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej oraz wyroków sądu wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika,w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin