Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4512-1-243/15-2/TK
z 19 lutego 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2015 r. (data wpływu 25 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zachowania prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych towarów, które zostały utracone i nie zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zachowania prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych towarów, które zostały utracone i nie zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu węglem i koksem (opałem) przy pomocy sześciu składów opału zlokalizowanych w miastach oddalonych od głównego miejsca wykonywania działalności o ok. 40-100 km. Podczas doraźnej kontroli jednego ze swoich składów opału po przeważeniu opału znajdującego się na magazynie stwierdził niedobór w znacznej ilości.

Z uwagi na to, że pracownicy nie informowali Zainteresowanego ani policji o jakichkolwiek kradzieżach, jak również na miejscu nie było widać uszkodzeń, Wnioskodawca wezwał pracowników do złożenia wyjaśnień w sprawie niedoboru. Pracownicy oświadczyli, że nie wiedzą w jaki sposób powstał niedobór i nie przyjmują odpowiedzialności za braki.

Wobec powyższego Zainteresowany złożył do organów ścigania zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa w związku z ujawnionym niedoborem towaru handlowego, ponieważ w opisanych wyżej okolicznościach nie jest w stanie stwierdzić w jaki sposób doszło do niedoboru (np. czy miała miejsce kradzież itp.).

Jednocześnie Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie prawidłowego postępowania odnośnie korekty uprzednio odliczonego podatku VAT naliczonego.

Zainteresowany jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Towary opisane we wniosku, co do których stwierdzono niedobory były nabywane przez Wnioskodawcę z zamiarem wykorzystania ich do wykonywania czynności opodatkowanych pozytywną stawką podatku VAT. Niedobory powstałe wskutek opisanego we wniosku zdarzenia powstały z powodów pozostających poza bezpośrednią kontrolą Zainteresowanego. Wnioskodawca dochował należytej staranności aby takie niedobory, jak opisane we wniosku nie powstawały. Towary przechowywane były na składzie opału pod nadzorem zatrudnionych pracowników oraz zabezpieczone wysokim ogrodzeniem, a bramy wjazdowe zamykane w czasie, gdy zakład nie pracował. Wyłączny dostęp do towarów posiadali pracownicy, którzy odpowiadali za przyjmowanie i wydawanie opału oraz zobowiązani byli do rejestrowania przychodów i wystawiania właściwych dokumentów w związku z rozchodem towaru (paragon, faktura). Prowadzili oni również kartoteki magazynowe rejestrujące zdarzenia związane z dostawami i sprzedażą opału. Wszystkie dokumenty związane z przychodem towaru prowadzone są podwójnie na składach opału oraz w siedzibie firmy, aby wyeliminować ewentualne pomyłki czy manipulacje. Natomiast strona rozchodowa zależy wyłącznie od pracowników pracujących na składach, a kontrola w siedzibie firmy sprowadzić się może jedynie do sprawdzenia poprawności zapisów i wyliczeń. Dokumenty przesyłane są do siedziby firmy po zakończeniu każdego 10, 20 i ostatniego dnia miesiąca i wówczas następuje ich kontrola. Zainteresowany nie będzie miał jednak wiedzy o rozchodowaniu towaru bez ewidencji. Takie podejrzenie powstanie dopiero po przeważeniu towaru i stwierdzonych brakach, ale w sytuacji, gdy pracownicy nie przyznają się do nieprawidłowości po ich stronie, ewentualny prawomocny wyrok umożliwi Wnioskodawcy jednoznaczne zajęcie stanowiska tej sprawie. Zainteresowany nie posiada dowodów, że pracownicy nie dopełnili ciążących na nich obowiązków. Kierowanie zarzutów wobec pracowników bez udowodnienia winy jest przedwczesne i może rodzić odpowiedzialność z tytułu naruszenia dóbr osobistych. Należy także mieć na względzie, iż w trakcie śledztwa mogą wyniknąć inne okoliczności, które nie potwierdzą podejrzeń Wnioskodawcy o winie pracowników, a w ostateczności może nie udać się wyjaśnić przyczyn powstania braków i osób odpowiedzialnych.

Specyfika wykonywania tej działalności polega przede wszystkim na tym, że składy opału oddalone są od głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej o kilkadziesiąt kilometrów, towar handlowy jest towarem sypkim, składowanym na otwartej przestrzeni ograniczonej jedynie ogrodzeniem i zabezpieczeniami w postaci np. drutów kolczastych oraz nie jest możliwa codzienna i całodzienna kontrola pracowników w zakresie prawidłowego wykonywania przez nich obowiązków w miejscach składowania opału. Tylko rzeczywiste ważenie towaru dowodzi jaki jest zastany stan magazynowy, przy czym czynności ważenia i sprawdzenia magazynu towarów sypkich są ze względu na swoją specyfikę trudniejsze do przeprowadzenia niż w przypadku towarów policzalnych w sztukach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca zachowuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupionych towarów, które następnie zostały utracone, np. w wyniku kradzieży, czy przywłaszczenia lub nie doszło do wyjaśnienia przyczyn powstania niedoborów i osób winnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zostaje przez niego zachowane prawo do odliczenia podatku VAT od zakupionych towarów, które zostały w terminie późniejszym, np. skradzione lub przywłaszczone i nie musi w związku ze stratą towarów dokonywać teraz korekty podatku naliczonego.

Towary zostały zakupione przez Zainteresowanego w dobrej wierze, w związku z prowadzoną działalnością i sprzedażą opodatkowaną. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, gdy towary i usługi są wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz 124.

Wnioskodawca uważa, że podatnik VAT ma prawo do odliczenia VAT w sytuacji, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi. Natomiast w sytuacji gdy wystąpi niedobór – czy to zawiniony, czy niezawiniony – to nabyte towary nie zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej. Ustawa o VAT nie zawiera jednak przepisów, które wprost określałyby obowiązek dokonywania korekty w przypadku niedoborów. Zatem podatnik prawo do odliczenia VAT naliczonego, ponieważ nigdzie w tej ustawie nie jest napisane, że podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT tylko od towarów, które zostały sprzedane.

Zainteresowany w sytuacji, gdy nie ma oznak kradzieży (np. uszkodzenia zabezpieczeń, ogrodzenia, rozsypany opał na zewnątrz składu) nie może jednoznacznie zakwalifikować niedoboru jako niezawinionego. Nie można również z całą pewnością stwierdzić, iż niedobór jest zawiniony, ponieważ pracownicy nie przyznali się do pobrania towaru bez ewidencji tego rozchodu i nie przyjęli odpowiedzialności za braki. Dopiero śledztwo wykaże co stało się z towarem, ale należy mieć również na uwadze, iż organom ścigania może nie udać się wyjaśnić przyczyn niedoborów i wskazania osoby lub osób winnych.

Przepis art. 91 ustawy o VAT, stanowiący o korektach podatku naliczonego, nie przewiduje obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego. W związku ze stwierdzonym niedoborem towarów z przyczyn niezależnych od podatnika w tym zakresie należy odwołać się do Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L.06.347. 1 ze zm.; dalej: dyrektywa VAT), obowiązującej od 1 stycznia 2007 r., która została zaimplementowana do polskiego porządku prawnego i przez której pryzmat winny być interpretowane regulacje krajowe. Przepis art. 185 ust. 1 dyrektywy VAT przewiduje, że korekta jest dokonywana w szczególności gdy po złożeniu deklaracji VAT nastąpi zmiana czynników uwzględnianych przy określaniu kwoty odliczenia. Natomiast przepis art. 185 dyrektywy VAT stanowi wprost, że w drodze odstępstwa od ust. 1, korekta nie jest dokonywana w przypadku transakcji w całości lub częściowo niezapłaconych w przypadku należycie udokumentowanego lub potwierdzonego zniszczenia zagubienia lub kradzieży własności oraz w przypadku towarów przeznaczonych do przekazywania jako prezenty o małej wartości i próbki, o których mowa w art. 16. Zgodnie z art. 185 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy VAT, państwa członkowskie mogą wymagać korekty w przypadkach transakcji, w związku z którymi płatność nie została całkowicie lub częściowo uregulowana oraz w przypadku kradzieży. Polska nie skorzystała z możliwości wprowadzenia obowiązku korekty w ww. przypadkach wobec braku stosownych regulacji w ustawie o VAT, przepis art. 91 ust. 7 ustawy o VAT należy interpretować w taki sposób, by utrata, zniszczenie lub kradzież towarów nie były uznawane za okoliczności zmieniające prawo do odliczenia. Jeśli zatem utracone zniszczone lub skradzione towary były nabyte z zamiarem przeznaczenia ich do działalności opodatkowanej i odliczono podatek naliczony przy ich nabyciu, nie powstaje konieczność korekty, o ile stwierdzone niedobory towarów zostaną prawidłowo udokumentowane.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie ETS, stanowiącego część wspólnotowego porządku prawnego, którego wykładnię należy uznać za wiążącą, zgodnie z zasadą bezpośredniej skuteczności prawa wspólnotowego.

Na szczególną uwagę zasługuje orzeczenie ETS w sprawie o sygn. C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV (www.eur-lex.europa.eu/pl/index.htm), w którym Trybunał stwierdził – odwołując się do zasady neutralności podatku VAT – że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia podatku VAT zostaje zachowane.

Zatem zarówno z dyrektywy VAT jak i orzecznictwa ETS płynie jednoznaczny wątek, iż zasada neutralności podatku od wartości dodanej uprawnia podatnika do zachowania prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabycie towarów lub usług, w przypadku gdy z powodów niezależnych od podatnika nabyte towary i usługi nie zostały wykorzysta do prowadzenia działalności gospodarczej, ale nabycie zostało dokonane z zamiarem takiego wykorzystania.

Także z wydanych interpretacji indywidualnych Ministra Finansów wynika, że w przypadku niezawinionej utraty lub uszkodzenia towarów nie wystąpi obowiązek korekty podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, m.in. takie stanowisko wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP1/443-173/11/AW z 28 kwietnia 2011 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP1/443-536/10-4/MK z dnia 30 lipca 2010 r. czy Dyrektora izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP1/443-1028/11-2/MW dnia 5 marca 2012 r.

W przedmiotowej sprawie zdarzenie utraty towaru odbyło się bez wiedzy i przede wszystkim woli podatnika i nie powinno powodować obowiązku korekty podatku naliczonego przy nabyciu towaru.

Na uwagę zasługuje indywidualna interpretacja podatkowa wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP3/443-1175/11/IK z dnia 22 lutego 2012 r., w której organ zwrócił uwagę na to czy wnioskodawca dochował należytej staranności w nadzorze nad pracownikami. Obowiązek prawidłowej organizacji pracy oraz podjęcia działań organizacyjnych mających na celu wyeliminowanie sytuacji sprzyjających powstaniu szkody w mieniu obciąża przede wszystkim wnioskodawcę, ponieważ to on ponosi ryzyko swojej działalności gospodarczej. Wnioskodawca zatrudniając pracownika jest zobowiązany do zachowania należytej staranności w celu uchronienia się od negatywnych zachowań pracownika, przejawiającej się przede wszystkim w zastosowaniu odpowiednich dla danej sytuacji środków ostrożności służących przeciwdziałaniu możliwości dokonania przywłaszczenia powierzonych pracownikowi środków obrotowych.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany dochował należytej staranności w nadzorze nad pracownikiem i właściwą organizacją pracy składu. Doszło jednak do utraty towaru i nie zostanie on wykorzystany do działalności opodatkowanej. Jednak prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towaru zostaje zachowane, a tym samym nie ma podstaw do dokonywania korekt odliczonego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powołanych wyżej przepisów nie wynika, aby niedobór towarów stanowił dostawę towarów albo świadczenie usług, dlatego też nie podlega on opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stwierdzenie niedoborów zarówno zawinionych, jak i niezawinionych nie powoduje żadnych obowiązków związanych z rozliczeniem należnego podatku VAT.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do powykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści wyżej przytoczonego przepisu, wynika że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatnika, tj. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w towarach i usługach, które zostały przez niego zakupione, jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług, a podatkiem należnym z tytułu wykonywanej przez podatnika działalności opodatkowanej.

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy, zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie przepisu art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

W przedmiotowej sprawie należy odwołać się orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, w którym Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia podatku VAT zostaje zachowane. W świetle powołanego wyroku należy stwierdzić, że w przypadku gdy zakup danego towaru przez Wnioskodawcę jest dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, to pomimo utraty danego towaru z przyczyn niezależnych, tj. w sposób niezawiniony, czy jak to ujął Trybunał – „z powodów pozostających poza kontrolą podatnika”, jego prawo do odliczenia w związku z nabyciem tego towaru zostaje zachowane.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu węglem i koksem przy pomocy sześciu składów opału zlokalizowanych w miastach oddalonych od głównego miejsca wykonywania działalności o ok. 40-100 km. Podczas doraźnej kontroli jednego ze swoich składów opału po przeważeniu opału znajdującego się na magazynie stwierdził niedobór w znacznej ilości.

Z uwagi na to, że pracownicy nie informowali ani Zainteresowanego, ani policji o jakichkolwiek kradzieżach, jak również na miejscu nie było widać uszkodzeń, Wnioskodawca wezwał pracowników do złożenia wyjaśnień w sprawie niedoboru. Pracownicy oświadczyli, że nie wiedzą w jaki sposób powstał niedobór i nie przyjmują odpowiedzialności za braki.

Wobec powyższego Zainteresowany złożył do organów ścigania zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa w związku z ujawnionym niedoborem towaru handlowego, ponieważ w opisanych wyżej okolicznościach nie jest w stanie stwierdzić w jaki sposób doszło do niedoboru (np. czy miała miejsce kradzież itp.).

Jednocześnie Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie prawidłowego postępowania odnośnie korekty uprzednio odliczonego podatku VAT naliczonego.

Zainteresowany jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Towary opisane we wniosku, co do których stwierdzono niedobory były nabywane przez Wnioskodawcę z zamiarem wykorzystania ich do wykonywania czynności opodatkowanych pozytywną stawką podatku VAT. Niedobory powstałe wskutek opisanego we wniosku zdarzenia powstały z powodów pozostających poza bezpośrednią kontrolą Zainteresowanego. Wnioskodawca dochował należytej staranności aby takie niedobory, jak opisane we wniosku nie powstawały. Towary przechowywana były na składzie opału pod nadzorem zatrudnionych pracowników oraz zabezpieczone wysokim ogrodzeniem, a bramy wjazdowe zamykane w czasie, gdy zakład nie pracował. Wyłączny dostęp do towarów posiadali pracownicy, którzy odpowiadali za przyjmowanie i wydawanie opału oraz zobowiązani byli do rejestrowania przychodów i wystawiania właściwych dokumentów w związku z rozchodem towaru (paragon, faktura). Prowadzili również kartoteki magazynowe rejestrujące zdarzenia związane z dostawami i sprzedażą opału. Wszystkie dokumenty związane z przychodem towaru prowadzone są podwójnie na składach opału oraz w siedzibie firmy, aby wyeliminować ewentualne pomyłki czy manipulacje. Natomiast strona rozchodowa zależy wyłącznie od pracowników pracujących na składach, a kontrola w siedzibie firmy sprowadzić się może jedynie do sprawdzenia poprawności zapisów i wyliczeń. Dokumenty przesyłane są do siedziby firmy po zakończeniu każdego 10, 20 i ostatniego dnia miesiąca i wówczas następuje ich kontrola. Zainteresowany nie będzie miał jednak wiedzy o rozchodowaniu towaru bez ewidencji. Takie podejrzenie powstanie dopiero po przeważeniu towaru i stwierdzonych brakach, ale w sytuacji, gdy pracownicy nie przyznają się do nieprawidłowości po ich stronie, ewentualny prawomocny wyrok umożliwi Wnioskodawcy jednoznaczne zajęcie stanowiska tej sprawie. Zainteresowany nie posiada dowodów, że pracownicy nie dopełnili ciążących na nich obowiązków. Kierowanie zarzutów wobec pracowników bez udowodnienia winy jest przedwczesne i może rodzić odpowiedzialność z tytułu naruszenia dóbr osobistych. Należy także mieć na względzie, iż w trakcie śledztwa mogą wyniknąć inne okoliczności, które nie potwierdzą podejrzeń Wnioskodawcy o winie pracowników, a w ostateczności może nie udać się wyjaśnić przyczyn powstania braków i osób odpowiedzialnych.

Specyfika wykonywania tej działalności polega przede wszystkim na tym, że składy opału oddalone są od głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej o kilkadziesiąt kilometrów, towar handlowy jest towarem sypkim, składowanym na otwartej przestrzeni ograniczonej jedynie ogrodzeniem zabezpieczeniami w postaci np. drutów kolczastych oraz nie jest możliwa codzienna i całodzienna kontrola pracowników w zakresie prawidłowego wykonywania przez nich obowiązków w miejscach składowania opału. Tylko rzeczywiste ważenie towaru dowodzi jaki jest zastany stan magazynowy przy czym czynności ważenia i sprawdzenia magazynu towarów sypkich są ze względu na swoją specyfikę trudniejsze do przeprowadzenia niż w przypadku towarów policzalnych w sztukach.

Biorąc po uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz przedstawione uregulowania prawne należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z niedoborami, które powstały z niewyjaśnionych przyczyn. Zainteresowany złożył do organów ścigania zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa w związku z ujawnionym niedoborem towaru handlowego, ponieważ w opisanych wyżej okolicznościach nie jest w stanie stwierdzić w jaki sposób doszło do niedoboru.

Jak wynika z wniosku w celu zabezpieczenia przed powstaniem niedoborów w stanach magazynowych Wnioskodawca dochował należytej staranności aby niedobory nie powstały.

Towary przechowywane były na składzie opału pod nadzorem zatrudnionych pracowników oraz zabezpieczone wysokim ogrodzeniem, a bramy wjazdowe zamykane w czasie, gdy zakład nie pracował. Wyłączny dostęp do towarów posiadali pracownicy, którzy odpowiadali za przyjmowanie i wydawanie opału oraz zobowiązani byli do rejestrowania przychodów i wystawiania właściwych dokumentów w związku z rozchodem towaru (paragon, faktura). Prowadzili również kartoteki magazynowe rejestrujące zdarzenia związane z dostawami i sprzedażą opału. Wszystkie dokumenty związane z przychodem towaru prowadzone są podwójnie na składach opału oraz w siedzibie firmy, aby wyeliminować ewentualne pomyłki czy manipulacje. Strona rozchodowa zależy wyłącznie od pracowników pracujących na składach, a kontrola w siedzibie firmy sprowadzić się może jedynie do sprawdzenia poprawności zapisów i wyliczeń. Dokumenty przesyłane są do siedziby firmy po zakończeniu każdego 10, 20 i ostatniego dnia miesiąca i wówczas następuje ich kontrola.

Wobec powyższego, w sytuacji utraty towaru z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy, który jednocześnie dopełnił wszelkiej staranności by niedoborów uniknąć, prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem utraconych towarów zostaje zachowane.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj