INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2011r. (data wpływu 25 sierpnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 listopada 2011r. (data wpływu) oraz pismem z dnia 8 listopada 2011r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi wynajmu powierzchni wystawienniczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi wynajmu powierzchni wystawienniczej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 listopada 2011r. (data wpływu) oraz pismem z dnia 8 listopada 2011r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca zamówił usługę wynajmu powierzchni targowej w Niemczech. Zagraniczny kontrahent wystawił Wnioskodawcy jedną fakturę na wynajem powierzchni (przestrzeni) wystawienniczej, zryczałtowany koszt energii oraz składkę na AUMA dnia 5 lipca 2011r. z natychmiastowym terminem płatności bez niemieckiego podatku VAT. Wnioskodawca dokonał zapłaty 11 lipca 2011r.

W dniu 22 lipca 2011r. Wnioskodawca otrzymał kolejną fakturę tym razem zaliczkową, z datą wystawienia 19 lipca 2011r. na usługi oraz pakiet mediów dla wystawcy towarów na targach (tzw. usługi pomocnicze) także z natychmiastowym terminem płatności bez niemieckiego podatku VAT. Wnioskodawca dokonał zapłaty 27 lipca 2011r.

Usługa zostanie wykonana dopiero w terminie późniejszym tj. 08-12 października 2011r. kiedy to będą odbywać się targi.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 listopada 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż kontrahent zagraniczny nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, Wnioskodawca będący usługobiorcą posiada siedzibę (stałe miejsce prowadzenia działalności) w Polsce i nie posiada żadnego innego miejsca prowadzenia działalności, zaś zakupiona przez Wnioskodawcę usługa została nabyta na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności Wnioskodawcy.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku z dnia 8 listopada 2011r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż na usługę zakupioną u kontrahenta zagranicznego składają się:

• powierzchnia wystawiennicza (stoisko trójstronne)
• koszt energii elektrycznej (ryczałt),
• koszt na rzecz AUMA (obligatoryjny) – niemiecka opłata targowa,
• koszt podłączenia prądu do 3 kW,
• wpis do katalogu,
• usługi dodatkowe: 2 karnety parkingowe, sprzątanie stoiska, worki na śmieci, podłączenie wody.
  
  

Jest to usługa kompleksowa składająca się na całość zamówienia i ma związek wyłącznie z prowadzoną działalnością opodatkowaną. Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą i jest podatnikiem w rozumieniu art. 28 a ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługę wynajmu powierzchni wystawienniczej należy potraktować jako import usług art. 28b ustawy o VAT, czy też jest to usługa na nieruchomości art. 28e ustawy o VAT...

Jeżeli import usług, to kiedy powstanie obowiązek podatkowy...

W jaki sposób należy rozliczyć podatek należny i naliczony...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 28g ustawy o VAT od 1 stycznia 2011r. jeśli usługobiorcą jest podatnik, wówczas miejscem opodatkowania ww. usług jest

• dla usług wstępu na imprezy kulturalne, o których mowa w art. 28g ust. 1 ustawy- miejsce gdzie imprezy te faktycznie się odbywają,
• dla usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz usług podobnych do tych usług takich jak targi, wystawy oraz usługi pomocnicze do tych usług, w tym świadczenie usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, o których mowa w art. 28g ust. 2 - miejsce gdzie usługobiorca ma siedzibę, lub stałe miejsce zamieszkania (zasada ogólna z art. 28b ust. l).
  
  

Wobec powyższego miejscem opodatkowania jest siedziba firmy w Polsce w związku z czym należy dokonać opodatkowania importu usług.

Faktura została wystawiona 5 lipca 2011r., termin płatności określony na fakturze (płatność natychmiastowa), zapłacono 11 lipca 2011r., wykonanie usługi w terminie późniejszym (08-12 października 2011). Obowiązek podatkowy w stosunku do usług z art. 28b powstaje z chwilą wykonania usługi. Jednak w myśl art. 19 ust.19b ustawy o VAT określono, że do usług, o których mowa w ust.19a stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 11. Oznacza to, że jeżeli przed ww. terminem uiszczono zapłatę (lub zapłatę części należności), obowiązek podatkowy powstaje w dniu dokonania zapłaty (lub jej części). W przypadku, o którym mowa usługa zostanie wykonana dopiero w październiku 2011 r. przed tym terminem usługodawca wystawił fakturę tj.05 lipca 2011, usługobiorca uiścił należność za usługę 11 lipca 2011r. obowiązek podatkowy powstał z chwilą dokonania zapłaty tj. 11 lipca 2011r. To samo dotyczy drugiej faktury zaliczkowej na usługi i pakiet mediów (usługi związane z usługą podstawową - wynajem miejsca wystawienniczego), faktura wystawiona 19 lipca 2011r., zapłata 27 lipca 2011r. obowiązek powstał w dniu 27 lipca 2011 r.

Czynny podatnik VAT wykazuje import usług w deklaracji VAT-7 w poz. 37 i 38 oraz dodatkowo w poz. 39 i 40. Od importu usług, dla których miejsce świadczenia określa się na podstawie art. 28b ustawy i są to usługi nabywane od podatników podatku od wartości dodanej (czyli od podatników z innych państw członkowskich) i usługi te są nabywane w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną, kwoty podatku naliczonego wykazuje się w deklaracji jako zakupy dające prawo do odliczenia w poz. 51 i 52.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku z dnia 8 listopada 2011r. Wnioskodawca podsumował powyższe, wskazując, iż uważa, że postępując w ww. sposób Wnioskodawca postąpił prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zamówił usługę wynajmu powierzchni targowej w Niemczech. Zagraniczny kontrahent wystawił Wnioskodawcy jedną fakturę na wynajem powierzchni (przestrzeni) wystawienniczej, zryczałtowany koszt energii oraz składkę na AUMA dnia 05 lipca 2011r. z natychmiastowym terminem płatności bez niemieckiego podatku VAT. Wnioskodawca dokonał zapłaty 11 lipca 2011r.

W dniu 22 lipca 2011r. Wnioskodawca otrzymał kolejną fakturę tym razem zaliczkową, z datą wystawienia 19 lipca 2011r. na usługi oraz pakiet mediów dla wystawcy towarów na targach (tzw. usługi pomocnicze) także z natychmiastowym terminem płatności bez niemieckiego podatku VAT. Wnioskodawca dokonał zapłaty 27 lipca 2011r.

Usługa zostanie wykonana dopiero w terminie późniejszym tj. 08-12 października 2011r. kiedy to będą odbywać się targi.

Kontrahent zagraniczny nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, Wnioskodawca będący usługobiorcą posiada siedzibę (stałe miejsce prowadzenia działalności) w Polsce i nie posiada żadnego innego miejsca prowadzenia działalności, zaś zakupiona przez Wnioskodawcę usługa została nabyta na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności Wnioskodawcy.

Dokonując analizy powyższego , należy zwrócić uwagę, iż w przypadku świadczenia usług istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W tym miejscu wskazać należy, że na potrzeby Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług” ustawy o VAT w art. 28a ustawodawca zawarł definicje podatnika.

W myśl art. 28a ww. ustawy o VAT na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   • podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   • osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług.

W świetle powyższego w pierwszej kolejności zauważyć należy, iż Wnioskodawca posiada status podatnika, w myśl art. 28a ustawy.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia.

Na podstawie powyższych uregulowań, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, stwierdzić należy, że nabyta przez Wnioskodawcę usługa obiektywnie tworzy - w aspekcie gospodarczym - jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Usługą zasadniczą w niniejszej sprawie jest wynajem powierzchni (przestrzeni) wystawienniczej, zaś opłacenie przez Wnioskodawcę zryczałtowanego kosztu energii, uiszczenie składki na rzecz Stowarzyszenia Niemieckiego Przemysłu Targowego – niemieckiej opłaty targowej – (AUMA) oraz pakietu mediów (usługi pomocnicze: wpis do katalogu oraz usługi dodatkowe: 2 karnety parkingowe, sprzątanie stoiska, worki na śmieci, podłączenie wody) dotyczy świadczeń pomocniczych, służących lepszemu wykonaniu usługi związanej z targami w Niemczech i pojedynczo nie stanowią celu samego w sobie.

W świetle powyższego, kolejnym krokiem niezbędnym w celu prawidłowego opodatkowania nabytych przez Wnioskodawcę usług, jest określenie, na jakich zasadach należy określić miejsce ich świadczenia.

Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług na rzecz podatników wyrażona została w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

I tak w myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej ( art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ust. 3 art. 28b stanowi natomiast, iż w przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

W stanowisku własnym Wnioskodawca przywołał przepisy art. 28g ustawy.

Zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, miejscem świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, jest miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana.

Dokonując analizy przywołanego przez Wnioskodawcę art. 28g ustawy, należy zwrócić uwagę, iż zawarte w nim dwie reguły nie znajdują zastosowania w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Pierwsza z nich odnosi się tylko do podatników i określa miejsce świadczenia usług wstępu na imprezy w ww. zakresie, zaś druga dotyczy wszystkich usług z ww. dziedziny (nie tylko usług wstępu), które są świadczone na rzecz konsumentów (osób niebędących podatnikami).Natomiast Wnioskodawca, będący podatnikiem, nie nabywa „usług wstępu”.

W tym miejscu należy jeszcze dodatkowo zwrócić uwagę na art. 28e ustawy o VAT, zgodnie z którym, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Ponadto wskazać należy, że za usługi związane z nieruchomościami uznano usługi polegające na użytkowaniu i używaniu nieruchomości.

Dotyczy to sytuacji, w której usługodawca pozwala usługobiorcy używać (użytkować) nieruchomości w ramach umów o charakterze umowy najmu lub dzierżawy (bądź podobnych), czy też ustanawiając na jego rzecz prawo użytkowania nieruchomości bądź służebności gruntowe, jak i w ogóle w ramach wszelkich transakcji, na mocy których usługobiorca ma prawo używać nieruchomości.

Omawiana reguła ustalania miejsca świadczenia dotyczy także usług polegających na oddaniu do używania (użytkowania) części nieruchomości.

Odnosząc powyższe na sytuację przedstawioną we wniosku, tut. organ stwierdza, iż w przedstawionym zaistniałym stanie faktycznym nie dochodzi wyłącznie do wynajmu samej powierzchni wystawienniczej, który mógłby być kwalifikowany jako usługa związana z nieruchomością (tj. miejscem, gdzie fizycznie targi są organizowane – w przedmiotowej sprawie byłoby to terytorium Niemiec), lecz w istocie ma miejsce kompleksowe świadczenie usługi na rzecz wystawcy (Wnioskodawcy) przez organizatora targów (kontrahenta zagranicznego) (por. wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 9 marca 2006r. w sprawie C 114/05 Ministre de l’Économie, des Finances et de l’Industrie przeciwko Gillan Beach Ltd).

Wnioskodawca nabywa usługę udziału w targach, nabywając – oprócz prawa do zajmowania określonej części powierzchni wystawienniczej – również prawo do korzystania z energii, mediów oraz usługi pomocnicze (wpis do katalogu oraz usługi dodatkowe: 2 karnety parkingowe, sprzątanie stoiska, worki na śmieci, podłączenie wody).

Zatem kompleksowa usługa związana z targami polegająca na wynajmie powierzchni (przestrzeni) wystawienniczej wraz z usługami towarzyszącymi, świadczona na rzecz Wnioskodawcy, będącego podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, posiadającego wyłączną siedzibę poza terytorium kraju, na którym świadczona jest dana usługa, nie jest wymieniona w wyjątkach od zasady ogólnej, a zatem miejscem ich świadczenia a zarazem opodatkowania jest terytorium państwa gdzie usługobiorca Wnioskodawca posiada siedzibę, czyli w przedmiotowej sprawie miejscem świadczenia jest terytorium Polski.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach - art. 17 ust. 1a ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 2, ust. 2 i ust. 3a ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego

Przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do świadczenia przez podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 usług, do których ma zastosowanie art. 28e.

Stosownie do art. 96 ust. 4 ustawy o VAT, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie zachodzą przesłanki, które skutkowałyby wyłączeniem zastosowania przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4, a zatem należy potwierdzić zdanie Wnioskodawcy, iż w przedmiotowej sprawie należy dokonać opodatkowania importu usług. Nabyta przez Wnioskodawcę usługa, na podstawie reguły ogólnej zawartej w art. 28b ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.

Wnioskodawca obowiązany jest zatem do rozliczenia podatku należnego z tytułu importu usługi opisanej we wniosku.

Podstawowe zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego mieszczą się w art. 19 ustawy, natomiast inne momenty powstania obowiązku podatkowego dotyczące szczególnych czynności lub zdarzeń podlegających opodatkowaniu, zawarte zostały w odrębnych przepisach ustawy i rozporządzenia wykonawczego do niej.

W myśl ogólnej zasady zawartej w art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 19 ust. 11, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Stosownie do treści art. 19 ust. 19 ustawy, przepisy ust. ust. 1, 4, 5, 11, ust. 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług, z zastrzeżeniem ust. 19a i 19b.

Ponadto zgodnie z art. 19a ustawy, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

1. usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;
2. usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.
   
   

Natomiast w myśl art. 19b ustawy, do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio.

Treść przepisu art. 19 ust. 19a ustawy wskazuje zatem moment powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu usług na rzecz podmiotów będących podatnikami z tytułu ich importu, dla których miejsce świadczenia ustalane jest na podstawie art. 28b ustawy

W świetle powyższego należy również potwierdzić stanowisko Wnioskodawcy, w tej części, w której Wnioskodawca wskazał, iż obowiązek podatkowy z tytułu faktury zapłaconej przez Wnioskodawcę w dniu 11 lipca 2011r. oraz faktury zapłaconej przez Wnioskodawcę w dniu 27 lipca 2011r. powstał w datach dokonanych przez Wnioskodawcę płatności, tj. odpowiednio w dniu 11 lipca oraz 27 lipca 2011r

Ostatnie z zagadnień poruszonych przez Wnioskodawcę dotyczy sposobu poprawnego wypełnienia deklaracji podatkowej w zakresie transakcji będącej przedmiotem wniosku.

Wzór deklaracji podatkowej VAT-7 został określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 ze zm.). Zgodnie z tym wzorem, import usług należy wykazać w poz. 37 i 38 oraz 39 i 40 deklaracji, natomiast ewentualny podatek naliczony podlegający odliczeniu od nabyć innych niż środki trwałe należy wykazać w poz. 51 i 52.

Należy mieć jednak na uwadze, iż w deklaracji VAT-7 w poz. 51 i 52 wykazuje się wyłącznie wartość importu usług oraz kwoty podatku naliczonego od importu usług (z uwzględnieniem korekt) w takiej wysokości, w jakiej podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od należnego, na zasadach określonych w przepisach art. 86-92 ustawy, z uwzględnieniem przepisów wykonawczych, w okresie rozliczeniowym za który składana jest deklaracja.

Stosownie do art. 86 ust. ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Skoro zatem Wnioskodawca nabył przedmiotowa usługę kompleksową wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną, to przedstawiony we wniosku sposób wykazania transakcji przez Wnioskodawcę w deklaracji VAT-7 należy uznać za prawidłowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.