Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-1021/15-4/KP
z 3 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 9 lutego 2016 r. (data wpływu 12 lutego 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/4512-1021/15-2/KP z dnia 1 lutego 2016 r., skutecznie doręczone w dniu 9 lutego 2016 r. (data potwierdzenia odbioru) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i stawki dla usługi prowizji agencyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i stawki dla usługi prowizji agencyjnej. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 9 lutego 2016 r. (data wpływu 12 lutego 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 1 lutego 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (sprecyzowany w uzupełnieniu z dnia 9 lutego 2016 r.):

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest sprzedaż oraz naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznych i optycznych. Działalność ta wykonywana jest zarówno na terenie Polski jak i poza jej granicami. Jednym z głównych dostawców sprzedawanych urządzeń jest kontrahent (F.) z siedzibą w Holandii, zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Holandii. Zakup urządzeń od kontrahenta z Holandii następował bezpośrednio z Holandii i transakcje te identyfikowane były po stronie Wnioskodawcy jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Faktura wystawiana była przez kontrahenta holenderskiego ze wskazaniem na fakturze NIP z przedrostkiem NL. Zatem zgodnie z art. 25 ustawy o VAT transakcja wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowana była na terenie Polski. Dodatkowo w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę urządzenia zakupionego u kontrahenta z Holandii Wnioskodawca naliczał kontrahentowi z Holandii prowizję agencyjną z tytułu sprzedaży jego urządzenia. Zatem zgodnie z art. 28b miejscem świadczenia tej usługi jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W omawianej sytuacji naliczenie prowizji agencyjnej było zidentyfikowane przez Wnioskodawcę jako usługa, która podlegała opodatkowaniu w Holandii. Następnie miała miejsce transakcja, która spowodowała wątpliwość Wnioskodawcy co do słuszności określenia miejsca opodatkowania świadczonej usługi. Mianowicie, wyżej wymieniony kontrahent z Holandii został zarejestrowany w Polsce na potrzeby VAT jako czynny podatnik VAT. Nastąpił zakup urządzenia od kontrahenta z Holandii, który z racji zarejestrowania się na potrzeby VAT w Polsce posłużył się na fakturze VAT numerem NIP z przedrostkiem PL tym samym naliczając na fakturze stawkę VAT 23%. Doszło zatem to krajowego zakupu urządzenia. Następnie to właśnie urządzenie zostało sprzedane przez Wnioskodawcę polskiemu odbiorcy co również zostało opodatkowane krajową stawką podatku VAT w wysokości 23%. Z tytułu sprzedaży tego właśnie urządzenia Wnioskodawca wystawił fakturę VAT dotyczącą prowizji agencyjnej na kontrahenta, od którego kupił to właśnie urządzenie a więc kontrahenta z Holandii zarejestrowanego w Polsce na potrzeby VAT. Na fakturze został wskazany numer NIP odbiorcy usługi z przedrostkiem PL i została naliczona krajowa stawka podatku VAT 23%. Zatem Wnioskodawca miejscem świadczenia usługi określił Polskę.

W uzupełnieniu z dnia 9 lutego 2016 r. Wnioskodawca poinformował, że kontrahent z Holandii, dla którego Wnioskodawca świadczy usługę w postaci prowizji agencyjnej nie posiada w Polsce miejsca prowadzenia działalności. Kontrahent z Holandii zarejestrowany jest w Polsce jedynie na potrzeby rozliczenia podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy słusznie określono Polskę jako miejsce świadczenia usługi i zastosowano krajową stawkę podatku VAT 23% na fakturze przy sprzedaży usługi dla kontrahenta z Holandii zarejestrowanego na potrzeby VAT w Polsce jako czynnego podatnika VAT, który to wskazał numer NIP z przedrostkiem PL przy wystawieniu faktury. Dodać należy, że prowizja związana była z transakcją zakupu i sprzedaży dokonanymi na terenie Polski.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca wystawiając fakturę ze stawką 23% zidentyfikował podatnika posługującego się polskim numerem NIP jako polskiego, czynnego podatnika VAT. Zgodnie z art. 28a podatnikami są wszelkie podmioty, które prowadzą działalność gospodarczą na podstawie definicji tej działalności zawartej w ustawie VAT a także osoby prawne, które zostały zarejestrowane dla celów podatku VAT, lecz nie prowadzą działalności gospodarczej oraz inne podmioty, które prowadzą działalność lub dokonują transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług. Ponadto usługa związana była z krajowym zakupem urządzenia od tego właśnie podatnika zarejestrowanego na potrzeby VAT w Polsce i za to właśnie sprzedane urządzenie Wnioskodawca naliczył prowizję agencyjną. Wnioskodawca uważa, iż do zaistniałego zdarzenia nie ma zastosowania art. 28b ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4 ustawy).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. W oparciu o ten przepis, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Przy czym w myśl art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy, dla których ustawodawca nie przewidział szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Przytoczone przepisy art. 28b ust. 1 i ust. 2 ustawy pozostają w zgodności z treścią art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), w myśl którego miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest sprzedaż oraz naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznych i optycznych. Działalność ta wykonywana jest zarówno na terenie Polski jak i poza jej granicami. Jednym z głównych dostawców sprzedawanych urządzeń jest kontrahent (F.) z siedzibą w Holandii, zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Holandii. Zakup urządzeń od kontrahenta z Holandii następował bezpośrednio z Holandii i transakcje te identyfikowane były po stronie Wnioskodawcy jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Faktura wystawiana była przez kontrahenta holenderskiego ze wskazaniem na fakturze NIP z przedrostkiem NL. Zatem zgodnie z art. 25 ustawy o VAT transakcja wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowana była na terenie Polski. Dodatkowo w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę urządzenia zakupionego u kontrahenta z Holandii Wnioskodawca naliczał kontrahentowi z Holandii prowizję agencyjną z tytułu sprzedaży jego urządzenia. Zatem zgodnie z art. 28b miejscem świadczenia tej usługi jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W omawianej sytuacji naliczenie prowizji agencyjnej było zidentyfikowane przez Wnioskodawcę jako usługa, która podlegała opodatkowaniu w Holandii. Następnie miała miejsce transakcja, która spowodowała wątpliwość Wnioskodawcy co do słuszności określenia miejsca opodatkowania świadczonej usługi. Mianowicie, wyżej wymieniony kontrahent z Holandii został zarejestrowany w Polsce na potrzeby VAT jako czynny podatnik VAT. Nastąpił zakup urządzenia od kontrahenta z Holandii, który z racji zarejestrowania się na potrzeby VAT w Polsce posłużył się na fakturze VAT numerem NIP z przedrostkiem PL tym samym naliczając na fakturze stawkę VAT 23%. Doszło zatem to krajowego zakupu urządzenia. Następnie to właśnie urządzenie zostało sprzedane przez Wnioskodawcę polskiemu odbiorcy co również zostało opodatkowane krajową stawką podatku VAT w wysokości 23%. Z tytułu sprzedaży tego właśnie urządzenia Wnioskodawca wystawił fakturę VAT dotyczącą prowizji agencyjnej na kontrahenta, od którego kupił to właśnie urządzenie a więc kontrahenta z Holandii zarejestrowanego w Polsce na potrzeby VAT. Na fakturze został wskazany numer NIP odbiorcy usługi z przedrostkiem PL i została naliczona krajowa stawka podatku VAT 23%. Zatem wnioskodawca miejscem świadczenia usługi określił Polskę.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy słusznie określono Polskę jako miejsce świadczenia usługi i zastosowano krajową stawkę podatku VAT 23% na fakturze przy sprzedaży usługi dla kontrahenta z Holandii zarejestrowanego na potrzeby VAT w Polsce jako czynnego podatnika VAT, który to wskazał numer NIP z przedrostkiem PL przy wystawieniu faktury.

Wnioskodawca z faktu rejestracji kontrahenta jako polskiego podatnika VAT i posługiwania się przez niego numerem NIP z przedrostkiem PL wnioskuje, że wystawiając na jego rzecz fakturę dotyczącą prowizji agencyjnej z tytułu sprzedaży urządzenia, powinien naliczyć krajową stawkę podatku w wysokości 23%. Z tym twierdzeniem nie można się zgodzić. Należy bowiem zauważyć, że o miejscu świadczenia i opodatkowania wykonywanych czynności nie decyduje fakt rejestracji kontrahenta jako polskiego podatnika podatku VAT, lecz fakt, czy ten kontrahent posiada na terytorium naszego kraju siedzibę czy stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 28b ustawy miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Natomiast jeżeli usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Należy również zauważyć , że w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., w którym zdefiniowano m.in. „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” w art. 11 ust. 3 jasno stwierdzono, że fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stale miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że kontrahent holenderski posiada siedzibę działalności gospodarczej w Holandii. Ponadto w odpowiedzi na wezwanie, czy kontrahent z Holandii, dla którego Wnioskodawca świadczy usługę w postaci prowizji agencyjnej, posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności, a jeśli tak czy przedmiotowa usługa świadczona jest dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że kontrahent z Holandii nie posiada w Polsce miejsca prowadzenia działalności oraz, że kontrahent z Holandii zarejestrowany jest w Polsce jedynie na potrzeby rozliczenia podatku VAT.

Odnosząc zatem wyżej cytowane przepisy do przedmiotowych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że miejsce opodatkowania usługi prowizji agencyjnej świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Holandii, który posiada siedzibę działalności gospodarczej w Holandii, należy określić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą miejsca świadczenia usług zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, tj. w miejscu siedziby usługobiorcy - terytorium Holandii.

W konsekwencji, przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Zgodnie z art. 106a pkt 2 lit. a ustawy stanowi, że przepisy rozdziału 1 działu XI ustawy w zakresie faktur stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w punktach 10 oraz 12 – 14 wymieniono:

• kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto (pkt 10);
  

• stawkę podatku (pkt 12);
  

• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13);
  

• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14).
  
  
  

Jednocześnie w myśl art. 106e ust. 1 ustawy faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie”.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest zobowiązany do udokumentowania fakturą VAT sprzedaży przedmiotowych usług, których miejsce świadczenia znajduje się poza terytorium kraju – w Holandii. W zaistniałej sytuacji, (gdy miejsce świadczenia znajduje się na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska), faktura ta nie zawierają stawki podatku VAT, natomiast powinna zawierać adnotację „odwrotne obciążenie”.

Tym samym Wnioskodawca niezasadnie określił Polskę jako miejsce świadczenia usługi i zastosował krajową stawkę podatku VAT w wysokości 23% na fakturze dokumentującej usługę na rzecz kontrahenta z Holandii zarejestrowanego na potrzeby VAT w Polsce jako czynnego podatnika VAT, który wskazał numer NIP z przedrostkiem PL przy wystawieniu faktury.

Jak bowiem wyżej stwierdzono, ponieważ kontrahent Wnioskodawcy nie ma w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą w myśl uregulowań art. 28b ustawy opodatkowane w miejscu siedziby kontrahenta tj. w Holandii (fakt rejestracji kontrahenta i posługiwanie się numerem NIP z przedrostkiem PL jest bez znaczenia). Tym samym Wnioskodawca wystawiając fakturę VAT za świadczone usługi nie stosuje krajowej stawki podatku w wysokości 23%, a adnotację „odwrotne obciążenie”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności prawidłowości rozliczenia dokonanej przez kontrahenta holenderskiego dostawy towarów na rzecz Wnioskodawcy oraz dokonanej przez kontrahenta z Holandii rejestracji na potrzeby podatku VAT w Polsce.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.